recensies – Pagina 27

Films 201108

Euh ja, ik ging geen sterren meer toekennen. Negeer de sterren (in lijstjes én op het doek), en bekijk zo spoedig mogelijk de volgende films: We Don’t Live Here Anymore van John Curran, een verhaal over keuzes gebaseerd op twee kortverhalen van Andre Dubus (II, niet III) en The American van Anton Corbijn. En deze vertonen bijzonder veel potentieel: I Saw the Devil (Akmareul boatda) van Jee-woon Kim en The New Daughter van Luiso Berdejo. Allez, allez, smijt u: de kinderen zitten weer op school en u heeft toch geen zin om te werken.

40 Days and 40 Nights / Michael Lehmann / 2002 / **
Laat ons augustus beginnen met een romantische film. Straks tien jaar oud, en ik had hem nog nooit gezien. Zo voorspelbaar als hij groot is, en ik wou eigenlijk naar een andere film kijken, maar ik was te lui om te zappen.
The Devil’s Teardrop / Norma Bailey / 2010 / *
Een tv-film, die in de categorie minder geslaagde weekendfilm valt. Ik had door wie het was op het moment dat het personage werd geïntroduceerd. Gebaseerd op een boek van Jeffery Deaver, de mens die het recente, niet zo schitterende, James Bondboek heeft geschreven. En met Natasha Henstridge, wiens rollen sinds Species maar weinig om het lijf hebben gehad. Ja, dat is een beetje een woordpeling/doordenkertje.
Robin Hood / Ridley Scott / 2010 / **
In navolging van de vele stripverhalen, krijgt nu ook Robin Hood een realistischer portretering. Geen idee of iemand hierop zat te wachten, ik alvast niet, al was het een genoegen om Cate Blanchett nog eens op het scherm te zien.
After.Life / Agnieszka Wojtowicz-Vosloo / 2009 / (*)
Toch nog een halve ster, maar dan alleen omdat Christina Ricci zo vrijpostig meespeelt. Er zit geen sprankeltje originaliteit in dit script, dat verder ook nog langs alle kanten rammelt. De enige reden waarom een mens blijft kijken is om te weten of ze nu leeft dan wel niet, en eigenlijk was de film al een pak beter geweest, als die vraag onbeantwoord was gebleven. Want zelfs in dat antwoord, spreekt het script (waar met drie mensen aan werd geschreven) zichzelf tegen.
Repo Men / Miguel Sapochnik / 2010 / *(*)
Een mengeling van op zijn minst drie andere films/boeken, dit debuut van Miguel Sapochnik, zo lijkt het wel. Jude Law speelde eerder al de vergelijkbare rol van Jerome Eugene Morrow in Gattaca (1997) van Andrew Niccol; Tom Cruise had een vergelijkbare opdracht in Minority Report (2002); en Will Smith stond voor gelijkaardige dilemma’s in I, Robot (2004). Voor een debuut is dit niet onaardig verfilmd, het zit vol goede (geleende?) ideëen, maar het rommelt een beetje in de uitwerking. Misschien had Sapochnik beter eerst iets minder uitdagends aangepakt? Misschien is het boek waarop de film gebaseerd is, The Repossession Mambo van Eric Garcia, wel interessanter? En door de titel heb ik plots zin gekregen om Repo Man (1984) van Alex Cox nog eens te herbekijken.
The Client List / Eric Laneuville / 2010 / (*)
Och. Ik dacht dat het een thriller was, maar het was zo’n VijfTV film met reality allures. Jennifer Love Hewitt had geld nodig, vermoed ik.
Ice Age: The Meltdown / Carlos Saldanha / 2006 / **
Alleen al voor de eekhoorn Scrat zou een mens naar Ice Age kijken. Blijft aasngenaam tijdverdrijf. In 2012 zou deel vier verschijnen.
The New Daughter / Luiso Berdejo / 2009 / ***
Een sobere, bijna serene film over iets alien-monster-indianenbegraafplaatsachtig, met goede acteurs en een geloofwaardig verhaal. En het eindigt vanzelfsprekend met ruimte voor een sequel. Het debuut van Luiso Berdejo, met een mooie rol voor Kevin Costner en voor de piepjonge Ivana Baquero, die haar pluimen al had verdiend in El laberinto del fauno (aka Pan’s Labyrinth) van Guillermo del Toro.
Bruce Almighty / Tom Shadyac / 2003 / **
Verhaaltechnisch misschien niet de meest geslaagde film, maar Jim Carrey is god! Enfin, in deze film toch. Verder is hij één van mijn lievelingsacteurs in het komediegenre. En we krijgen Jennifer Aniston erbij als bonus. What’s not to like.
Dark Moon Rising / Dana Mennie / 2009 / **
Het ziet eruit als een low budget amateur movie, dit debuut van Dana Mennie, met een niet zo bijster fantastisch uitgewerkt script en ook de acteerprestaties zijn niet meteen beklijvend te noemen. Maar deze film is een vat vol potentieel, met opvallend veel interessante camerastandpunten. Geef die mens een budget, een goed script en goede acteurs, en ik ben er redelijk gerust in dat het resultaat er zal mogen zijn.
We Don’t Live Here Anymore / John Curran / 2004 / ***(*)
Zo’n mooie, beklemmende, hartverscheurende film, met schitterende acteerprestaties van Mark Ruffalo, Laura Dern, Peter Krause en Naomi Watts. De kijker wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen de personnages en gebombardeerd met gevoelens van liefde, schuld en angst. De film deed mij soms wat denken aan de stijl van The Anniversary Party.
Salt / Phillip Noyce / 2010 / ***
Wel, één ding is zeker, ge gaat u niet rap vervelend, tijdens deze film. Sinds Dead Calm (1989) Nicole Kidman helemaal lanceerde, heeft Phillip Noyce met regelmaat heel onderhoudende films gereleased, en dat is met deze Salt niet anders. Wie vaak films uit het genre bekijkt of gelijkaardige boeken leest, zal redelijk snel doorhebben waar het om draait, maar zelfs dan zal het nog de moeite van het kijken blijven.
Mirrors 2 / Víctor García / 2010 / *(*)
Geen Kiefer Sutherland, in deze ietwat dunne sequel, en al zit het verhaal misschien wat te eenvoudig ineen, het werd tenminste niet verknoeid. Het verhaal? Man ziet dode vrouw in spiegel en moet haar moordenaar achterhalen.
Snarveien (Detour) / Severin Eskeland / 2009 / **
Als origineel valt het plot niet echt te omschrijven, in dit debuut van Severin Eskeland, maar de regisseur heeft het wel prachtig in beeld gebracht en structureel opgebouwd. Ik ben benieuwd naar zijn volgende film.
Thunderball / Terence Young / 1964 / *(*)
Een beetje verouderd toch, met een paar hilarische gadgets.
Sydney White / Joe Nussbaum / 2007 / (*)
Ik ben zo niet voor van die leeghoofdige dingen, maar ik was in the mood voor een feelgood film (aaarrrggghhh en nu gebruik ik nog één of andere vorm van binnenrijm ook). Who the hell is Amanda Bynes?
Live and Let Die / Guy Hamilton / 1973 / **
Oud, en een beetje verouderd, maar een zeer genietbare Bondfilm.
The Last Kiss / Tony Goldwyn / 2006 / *(*)
Een wijfTVfilm. Over relaties. Ja dat is een pleonasme. Het leven is niet simpel of zwart-wit maar liefde overwint alles. Of ik denk toch dat dit zo ongeveer de boodschap was.
Mamma Mia! / Phyllida Lloyd / 2008 / *(*)
Zelfs als ze slecht gezongen zijn en opgehangen worden aan een flutverhaaltje, dan nog blijven de ABBAliedjes gewoon goed. Maar geef mij toch maar het origineel.
The Last Airbender / M. Night Shyamalan / 2010 / *(*)
Pft. Een kinderfilm opgehangen aan een verhaal van dertien in een dozijn, met een poging tot het creëren van een pseudomythologie. De eerste film van M. Night Shyamalan die ik echt niet goed vind (ik heb enkel zijn eerste twee films niet gezien).
RED / Robert Schwentke / 2010 / **(*)
Aan comic book-inspiratie geen gebrek, in de 21e eeuw. Geen idee of dit een geslaagde interpretatie/adaptatie is, maar dit is alvast een pretentieloze aangename film om naar te kijken. Een paar stereotypische elementen, wat goede acteurs, een beetje zelfspot (zowel de acteurs als het genre), en we krijgen een goede, ingehouden en understated film die sneller voorbij vliegt dan een euh… heat-seeking missile. (Nooit gedacht trouwens dat Mary-Louise Parker al bijna 50 is!)
I Saw the Devil (Akmareul boatda) / Jee-woon Kim / 2010 / ***
Revenge gone terribly awry: een bijna Shakespeariaanse tragedie over een man die zich zo verliest in de moord op zijn vrouw dat hij zelf in de huid van de moordenaar kruipt. Heel mooi in beeld gebracht.
Mission: Impossible II / John Woo / 2000 / **
Aangenaam tijdverdrijf, grotendeels verouderd door het thema, maar bevat genoeg interessante elementen –waaronder het liefdesband tussen Ethan Hunt (Tom Cruise) en Nyah Nordoff-Hall (Thandie Newton)– om het actueel te houden.
The American / Anton Corbijn / 2010 / ***(*)
Een fotografisch ijzersterke film van Anton Corbijn, zeer sober en stylistisch, met een traag maar op het juiste tempo in beeld gebrachte verhaal van Martin Booth (A Very Private Gentleman). De sfeer van de film laat denken aan De battre mon coeur s’est arrêté (de remake van Fingers, door Jacques Audiard met Romain Duris) en Le conseguenze dell’ amore (van Paolo Sorrentino met Toni Servillo).
Nordwand / Philipp Stölzl / 2008 / **
Gruwelijk-tragische film over vier van de minstens 64 bergbeklimmers die sinds 1935 zijn gestorven bij het beklimmen van de Eiger via de noordelijke kant. Vooral de –niet eens nadrukkelijk in beeld gebrachte– beelden van de door koudvuur aangetaste lichaamsdelen (gezich en handen) zijn hartverscheurend.
DOA: Dead or Alive / Corey Yuen / 2006 / *
Ik weet niet wie de doelgroep is voor deze film. Er zit iets te veel geobjectifieerd bloot in voor de (pre)tieners, en te weinig inhoud voor de (post)tieners. Bij D.O.A. moet ik –gelukkig– nog altijd denken aan de gelijknamige film van Rudolph Maté uit 1950.
Machete / Ethan Maniquis & Robert Rodriguez / 2010 / *
Hetzelfde als hierboven, maar dan wel degelijk voor volwassenen.
Mission Impossible III / J.J. Abrams / 2006 / **
Beter dan Mission Impossible II, spannender en verrassender.
Tormented / Jon Wright / 2009 / *
Soortement I know what you did last Summer. Weinig origineel.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Albums 201105-07

Er stond een artikel over uitstelgedrag in de krant vandaag, naar aanleiding van de Nederlandse vertaling van het boek The Procrastination Equation van Piers Steel. Professor Steel meent dat zulks niks met luiheid te maken heeft. “Als ons brein wordt verleid, laten we onze plannen vaak varen voor genot of beloning op korte termijn. Onze impulsen kapen dan onze handelingen. Dat is onze schuld niet, het zit ingebakken in ons brein.” De remedie is trouwens eenvoudig: “het komt erop aan verleidingen uit de weg te gaan.” Juist, ja.

Edoch kijk, uitstel is geen afstel, en na de oplijsting hieronder, sta ik maar een stuk of zestig cd’s meer achter. Misschien moet ik ze maar gewoon oplijsten zonder ernaar te luisteren, kwestie van niet afgeleid te worden…

Geen sterretjes meer ter quotering, maar een ander soort onderverdeling. Voor alle duidelijkheid: als ik iets plaats onder onmisbaar, dan doe ik dat niet licht.

Werden van de harddisk verwijderd

Zaz / Zaz / 2010
Het begon gelijk rap wat op mijn zenuwen te werken. Isabelle Geffroy gebruikt graag de wat melodramatische aanpak in haar gezang, en terwijl ik mij kan voorstellen dat zulks wel werkt op een festival, hoeft al die drukdoenerij niet mijn huiskamer binnen te schallen. Ze heeft een interessante stem nochtans, en ik denk dat heel wat mensen haar gekweel best op prijs zullen stellen.
Back 2 the Source / Eva Cortés / 2011
Enorm afwisselend, en een vreselijke versie van Moon River.

Onmisbaar in uw collectie

New History Warfare II: Judges / Colin Stetson / 2011
De bassax rules! Alles op dit album is pure sound, en geen digitale toevoeging. De mens heeft 24 microfoons gebruikt om het geluid op te nemen, geplaatst in de opnameruimte, op de sax, en zelfs op zijn strottenhoofd. Dat, en zijn fenomenale beheersing van zijn instrument(en) maken van dit album een erm.. historisch iets.
Last of the Country Gentlemen / Josh T. Pearson / 2011
What the hell?! Het gebeurt maar zelden dat ik ondersteboven ben van een plaat –en nog veel zeldzamer van een artiest– maar dit slaat mij met verstomming. Pearson heeft het charisma van Christus, en dat krijgt u zonder de inquisitionele katholieke kerk erbij.
The Gate / Kurt Elling / 2011
Ok. Kurt Elling is een acquired taste (gelijk oesters) zegt men wel eens, maar we mogen het stilaan toegeven, de man is zoetjesaan het beste wat ons sinds Johnny Hartman is overkomen.
Live In Marciac / Brad Mehldau / 2011
Brad Mehldau is een genie, maar dat wist u ook al. Dit album toont hem op zijn hoogtepunt (en komt met een dvd).

Sterk aangeraden

TBC / Amatorski / 2011
Er is maar één ding een beetje minder aan deze lp, en dat is dat het schier onmogelijk is om te weten wat de A-kant is, en wat de B-kant (op beide kanten staan er 4 tracks). Voor de rest is dit een verrassend goede plaat, heel gevarieerd, die nooit gaat vervelen. Wie zich aan de popperige sound van Come Home verwacht, zal bedrogen uitkomen. En voor één keer is dat een positieve omschrijving. Ze worden in de recensies steevast met Portishead vergeleken, en dat is inderdaad misschien niet echt veraf.
Greetings & Salutations / Intergalactic Lovers / 2011
Samen met het debuut van Amatorski, mag deze van Intergalactic Lovers eigenlijk niet in uw collectie ontbreken, maar ik zou niet graag hebben dat men mij van chauvinisme beschuldigt.
1979 promotional copy / Patti Smith / 1979
Elk van de vier tracks is de moeite waard om dit album (als u het kan vinden) in huis te halen. En anders luistert u maar eens naar Because the Night. Caveat: er mag dan wel 33 toeren op het label staan, maar u zet het toch maar beter op 45 –Patti Smith had anders wel een enorm diepe stem.
Common Ground / The New Gary Burton Quartet / 2011
Oelalala. Als we van traditionelere jazz houden, dan bij voorkeur op deze manier. Een steengoede plaat, die met geen tang uit mijn collectie te verwijderen valt.
Forever / Chick Corea, Stanley Clarke & Lenny White / 2011
Moeilijke bevalling: live met violist Ponty trok dit op geen zak, maar deze dubbelcd bevat absoluut het betere werk van Return to Forever (Ponty komt er amper aan te pass). Dus ja, sterk aangeraden.
A Fable / Tigran Hamasyan / 2011
Sterk geïnspireerd door Armeense folkmuziek, zo schrijft men over dit album, en dan begin ik al allergische reacties te vertonen. Niets is minder waar, met dit ingenieus solo album van deze –jawel, Armeense– jazz pianist. Te ontdekken!
Day In Pictures / Matt Bauder / 2011
(Put Your) Hands Together / Nate Wooley / 2011
Tirtha / Vijay Iyer with Prasanna & Nitin Mitta / 2011
Neen, geen gratuite Indiase geluiden, op dit anders wel zeer Indisch geïnspireerde jazzalbum. Iyer bewijst alweer maar eens dat hij zich niet zomaar in één hokje laat steken.
Live At Birdland / Lee Konitz, Brad Mehldau, Charlie Haden, Paul Motian / 2011
Een uitgelezen cast is niet altijd een garantie voor uitgelezen muziek, maar deze euh… rakkers leveren fantastisch, nooit vervelende, uitgesponnen composities/interpretaties.
Bird Songs / Joe Lovano Us Five / 2011
Ik ben geen fan van Joe Lovano, maar het zou al te belcahelijk zijn om de waarde van dit album niet te erkennen.
The Coimbra Concert / Mostly Other People Do The Killing / 2011
Het zal niet voor iedereen zijn, en dat is de enige reden waaron ik het hier zet en niet bij onmisbaar, hierboven. Als u wilt teweten komen hoe hedendaagse jazz kan klinken, dan moet u stante pede dit in huis halen. Dit is ongelooflijk boeiende muziek, met weinig ruimte voor adempauzes (er staan dan wel negen tracks op deze dubbelcd, maar ze gaan allemaal naadloos in elkaar over).
Bon Iver / Bon Iver / 2011

Ook goed

Apocalypse / Bill Callahan / 2011
Deze zwaarmoedige bard met de diepe stem weet mij altijd te beklijven. Geen eenvoudige kost met rechttoe-rechtaan refreintjes, maar ook geen pseudo-intellectueel gezwets. Callahan vertelt/zingt verhalen, denkt luidop en draagt soberheid duidelijk hoog in het vaandel. Ligt hier graag op de draaitafel.
Alela & Alina / Alela Diane & Alina Hardin / 2009
Wild Divine / Alela Diane / 2011
Euh ja, ik ben fan van Alela Diane. Als het ooit slecht wordt zal ik het wel vermelden, maar tot nog toe heeft ze mij nog niet ontgoocheld.
Thread Of Life / Magnus Öström / 2011
De drummer van het (letterlijk, na de dood van Esbjörn Svensson) ter ziele gegane E.S.T. blijft niet bij de plakken zitten. Dit album zit nog tamelijk vast in de traditie van E.S.T. maar toont ook de belofte tot verdere evolutie. Om in de gaten te houden.
Fortune Cookie / Steven De Bruyn, Tony Gyselinck, Roland Van Campenhout / 2010
Live (nog) vele keren beter op plaat, dit schalkse trio.
The Broken Wave / Hannah Peel / 2010
Gelijk hierboven: live heel sterk, op plaat iets minder. Gaat dat vooral zien.
Dust Bowl / Joe Bonamassa / 2011
Spektakel en ambiance gegarandeerd, bij Bonamassa, maar soms iets te veel show, en dat gaat op den duur een weinig vervelen. Al leg ik dit graag op.
Seven Seas / Avishai Cohen / 2011
Iets meer mainstream, maar dit zal zeker in de smaak vallen bij de meeste mensen. Niet altijd mijn ding, maar daarom zeker niet slecht. Integendeel.
Pursuit Of Radical Rhapsody / Al Di Meola / 2011
Iedereen die een beetje van (min of meer) rustige gitaarmuziek en vaardig vakmanschap houdt, zal dit heel graag beluisteren. Gelijk bij Avishai Cohen, is het niet altijd mijn ding, maar ongetwijfeld wel het uwe.
Isla / Portico Quartet / 2009
The Ultimate Collection / Sade / 2011
Wie de jaren 80 en 90 gemist heeft, haalt dit in huis. Dichter dan dit zal pop niet bij jazz komen.

De rest

I’d Rather Go Blind / Trixie Whitley / 2011
Niet dat dit niet goed zou zijn, maar dit is meer voor verzamerlaars. Een Music Mania collector’s item van de Record Store Day. Er staat slechts één nummer op, en de B-side is helemaal onbeschreven: noch groeven, noch krassen.
Civilian / Wye Oak / 2011
Wie van voornamelijk rustig kabbelende muziek (met hier en daar een plotse uitschieter) houdt, zal ongetwijfeld al van Wye Oak hebben gehoord. Hun passage in Vooruit werd niet eensluidend positief onthaald; het is ook redelijk delicate muziek om live te brengen, vermoed ik.
A Solitary Man / Jonathan Jeremiah / 2011
Er wordt gecroond dat het een lieve lust is, op dit debuut. Een mengeling van Frank Sinatra en Tom Jones, en eenmaal die switch gemaakt, is dit album best genietbaar. Geen hoogvlieger, maar bevat wel commercieel potentieel.
Helplessness Blues / Fleet Foxes / 2011
Fleet Foxes waren hot toen wij de eerste keer naar de VS gingen (in 2008), en we hebben lang moeten wachten op de opvolger van dat gigantisch succes. Deze worp lost helaas de verwachtingen niet in; de ganse plaat bevat inwisselbare nummers, niet alleen met het vorige album, maar ook met zichzelf. How’s that for a paradox?
Gold In The Shadow / William Fitzsimmons / 2011
Heel zacht, soms wat betoverend, maar te weinig opvallend.
That’s How We Roll / Gordon Goodwin’s Big Phat Band / 2011
Big Band, met soms wat funky stuff bij, maar veel te traditioneel-braafjes.
Plays Nat King Cole “en Español” / David Murray Cuban Ensemble / 2010
Stone Rollin’ / Raphael Saadiq / 2011

(cds vorige maand)

Concerten 201106-07

Ik heb niks meer gezien (of live gehoord) in juni, maar juli is de drukste festivalmaand. Wreed leutig evenwel, want ik had na Gent Jazz dermate de smaak te pakken, dat ik voor Gentblogt maar een beetje Boomtown heb doorgedaan ook –en dat doe ik volgend jaar zeker opnieuw.

Ifa Y Xango heeft het Jong Jazztalent Gent concours gewonnen, en meer wil ik –kan ik– over dat concours niet kwijt, gezien ik in de jury zit. Verder was Gent Jazz drie maal uitverkocht, edoch telkens een niet-jazzdag: 9, 15 en 16 juli. Hoogtepunten waren de concerten van het Nathan Daems Quintet; het Dave Holland Quintet; Steven De Bruyn, Tony Gyselinck & Roland; het Jef Neve Trio; BackBack; en Daniel Lanois’ Black Dub ft. Trixie Whitley & Brian Blade. U hoeft het vanzelfsprekend niet met mij eens te zijn.

Het eerste deel van Gent Jazz heb ik voor Gentblogt besproken (Gent Jazz loves Sonny Rollins, Gent Jazz: voorbij de standards, Gent Jazz: King of the Blues, Gent Jazz doet van fusion), Patricia heeft aldaar het tweede deel besproken, en ik heb ook nog wel eens iets (allez, bijna dagelijks) op de blog van Gent Jazz zelf gepost.

Mijn eerste keer Boomtown dus, en over zowat alles wat ik heb gezien, ben ik zeer te spreken. De meest interessante dingen spelen zich binnen af, zoals het ronduit fantastisch concert van Josh T. Pearson. Ik heb verder ook genoten van Amatorski, The Secret Sisters, The Bony King of Nowhere en Hannah Peel, en ik ben –na twee nummers– fan geworden van Love Like Birds (tip: Elke speelt eind augustus in café De Loge).

Op naar Jazz Middelheim –en Jazz in ’t Park, en dan is het alweer tijd voor de Flemish Jazz Meeting, pardon: Belgian Jazz Meeting (enkel toegankelijk voor mensen uit de sector). Benieuwd wat de voertaal gaat zijn.

Ifa Y Xango / 07-07-2011 / Gent Jazz
Nathan Daems Quintet / 07-07-2011 / Gent Jazz / ***(*)
Michel Portal Bailador / 07-07-2011 / Gent Jazz / ***
Sonny Rollins / 07-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
Franka’s Poolparty / 08-07-2011 / Gent Jazz
Quartet Dal Cuore feat. Paolo Ghetti / 08-07-2011 / Gent Jazz / **
Al Foster / George Mraz Quartet feat. Fred Hersch: A Tribute to Joe Henderson / 08-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
Dave Holland Quintet / 08-07-2011 / Gent Jazz / ***
Al Di Meola World Sinfonia ft. Gonzalo Rubalcaba / 08-07-2011 / Gent Jazz / **
John Ghost / 09-07-2011 / Gent Jazz
Steven De Bruyn, Tony Gyselinck & Roland / 09-07-2011 / Gent Jazz / ***
Mavis Staples / 09-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
B.B. King / 09-07-2011 / Gent Jazz / **
Marcelo Moncada Duo / 10-07-2011 / Gent Jazz
Rêve d’Eléphant Orchestra / 10-07-2011 / Gent Jazz / **
Terence Blanchard Quintet / 10-07-2011 / Gent Jazz / **
Randy Brecker/Bill Evans Soulbop feat. Medeski, Martin & Wood / 10-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
Return To Forever IV / 10-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
Cumrats / 14-07-2011 / Gent Jazz
Philip Catherine Plays Cole Porter / 14-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
Jef Neve Trio / 14-07-2011 / Gent Jazz / ***
Sing The Truth: Angelique Kidjo, Dianne Reeves & Lizz Wright continue the legacies of Miriam Makeba, Abbey Lincoln and Odetta / 14-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
Twanque / 15-07-2011 / Gent Jazz
Agnes Obel / 15-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
Absynthe Minded / 15-07-2011 / Gent Jazz / ***
Angus & Julia Stone / 15-07-2011 / Gent Jazz / ***
Skordatura Punkjazz Ensemble / 16-07-2011 / Gent Jazz
Nouvelle Vague / 16-07-2011 / Gent Jazz / ***
Raphael Saadiq / 16-07-2011 / Gent Jazz / **
Gotan Project / 16-07-2011 / Gent Jazz / **
Nathan Daems Quintet / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
BackBack / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
Red Snapper / 17-07-2011 / Gent Jazz / **
Morcheeba / 17-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
Daniel Lanois’ Black Dub ft. Trixie Whitley & Brian Blade / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
Love Like Birds / 19-07-2011 / Boomtown / ***
Marble Sounds / 19-07-2011 / Boomtown / **
Josh T. Pearson / 19-07-2011 / Boomtown / ****
Roselien / 20-07-2011 / Boomtown / **
Amatorski / 20-07-2011 / Boomtown / ***(*)
The Secret Sisters / 21-07-2011 / Boomtown / ***
The Rosewall / 21-07-2011 / Boomtown / **(*)
The Bony King of Nowhere / 21-07-2011 / Boomtown / ***(*)
Hannah Peel / 21-07-2011 / Boomtown / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Films 201107

Ge hebt 26 films gezien in juli, Bruno, dat is bijna één film per dag. Zo ziet het ernaar uit, ja, alleen klopt dat niet, want ik heb ondertussen ook nog seizoen 1 van Game of Thrones gezien (de boeken liggen klaar om gelezen te worden), en het was ook Gent Jazz en er waren de Gentse Feesten, waartijdens ik niet echt naar films heb gekeken. Ik moet dus niet één film per dag hebben gezien, maar op bepaalde dagen wel twee of drie. Dat komt ervan als de zon niet schijnen wil.

Ook hier heb ik mijn bedenkingen bij de quoteringen. Henri was bijvoorbeeld -net zoals Tessa– geheel zot van The Karate Kid, en terwijl het wel leuk tijdverdrijf was, heb ik betere films gezien. Te onthouden: de twee brolfilms Feast III en Piranha, de ene omdat hij grappig over the top was, de andere om de quote “Jake, they took my penis.” Ook te onthouden, maar dan omwille van de kwaliteit (telkens een andere soort): How to Train Your Dragon, Elegy en The Happening. Twee daarvan had ik reeds gezien.

Game of Death / Giorgio Serafini / 2010 / *(*)
Een vreselijk trage, nietszeggende actiefilm. Maar wel met schone fotografie –voor de rest: voornamelijk tijdverlies.
Tooth Fairy / Michael Lembeck / 2010 / *(*)
Charmante, maar conventionele familiefilm.
The Karate Kid / Harald Zwart / 2010 / **(*)
Henri keek er al naar uit sinds vorig jaar, en het is best een geslaagde remake. Geen wax on, wax off in deze film, maar jas ophangen, aandoen, uitdoen, laten vallen, etc.
Feast III: The Happy Finish / John Gulager / 2009 / *(*)
Delen 1 (met Henry Rollins) en 2 heb ik niet gezien, in deze reeks ‘ranzige monsterfilms’ zoals ze op Prime werden aangeraden. Bijwijlen grappig, maar vooral zó over the top dat het vaak grappig wordt –ook zonder de genereus ronddobberende borsten.
Scoop / Woody Allen / 2006 / *(*)
Een uit de hand gelopen, voorspelbaar toneelstuk met bijzonder saaie fotografie. Het is soms een beetje grappig, maar het is zeker zijn beste werk niet.
Licence to Kill / John Glen / 1989 / *(*)
Een van de minder geslaagde Bondverfilmingen. Dat, en Timothy Dalton –met het charisma van de kameleon uit de film– is niet meteen mijn favoriete vertolker van de gedistingeerde Britse spion.
The Secret Life of Bees / Gina Prince-Bythewood / 2008 / **
Dat is het soort films dat aan mij niet besteed is.
Piranha / Alexandre Aja / 2010 / *(*)
“Jake, they took my penis”, grient één van de hoofdpersonages, en daarmee kent u ook het niveau van de film. Niet genoeg ‘erover’ om camp te zijn, niet –nuja– ernstig genoeg om goed te zijn. Soms grappig, veel knipogen, maar misschien iets te veel spring break?
How to Train Your Dragon / Dean DeBlois, Chris Sanders / 2010 / ****
Ewel, dit is één van de betere tekenfilms die de laatste vijf jaar (give or take) werden uitgebracht. Draken, vikings, snelle actie, een prille love story, en een degelijk verhaal. Wat moet een mens meer hebben.
Eclipse / David Slade / 2010 / **(*)
Nu er wat meer ruimte is tussen het boek en de film, vind ik het steeds genietbaarder om naar te kijken. OK, het is soms wat al te klef en een beetje moraliserend, maar in deze doelgroep zijn veel slechtere films te bekijken. Dus ja, ik ben benieuwd naar de vierde (en vijfde, want hij is in twee gedeeld) film.
Octopussy / John Glen / 1983 / ***
Dit is dan weer één van de (iets) betere Bondfilms, met zowaar een paar Hitchcockachtige momenten. Ik had hem nog nooit gezien, en ik vermoed dat ik ook het boek nog niet heb gelezen. John Glen heeft nog meer Bondboeken verfilmd in de jaren 80. Licence to Kill (zie hierboven), was zijn laatste.
The Notebook / Nick Cassavetes / 2004 / *
Er is een publiek voor zeker? Voor mij hoefde die raamvertelling trouwens geheel niet. Ik had het ganse ding al door na drie seconden; en ik heb dit thema al veel beter uitgewerkt gezien en/of gelezen.
The Sick House / Curtis Radclyffe / 2008 / 0
Laat ons een totaal ongeloofwaardig verhaal ophangen aan een reeks donkere beelden zodat we kunnen besparen op special effects. Voeg er wat gekrijs aan toe en veel flikkerlicht waar de meest gezonde mens epilepsie van zou krijgen en we krijgen dit onding.
Centurion / Neil Marshall / 2010 / **
Mooi gefotografeerde film, degelijke inhoud, maar ik heb duidelijk te veel dergelijke films gezien, want ik kon gans de film vertellen tegen dat hij halverwege was. Tot wanhoop van de huisgenoten. Beetje wraak, beetje bedrog, beetje gevecht, beetje romantiek, kortom, er zit voor elk wat wils in deze film –op voorwaarde dat uw maag tegen al het platische bloedvergieten kan. Van dezelfde regisseur die ons de eerste The Descent bezorgde.
Shank / Mo Ali / 2010 / *
Er zitten goede elementen in, maar ik vraag mij af waarom dit in 2015 moet plaatsvinden, en waarom het allemaal zo donker en met van dat nerveus camerawerk moet zijn.
For Your Eyes Only / John Glen / 1981 / **
Een beetje gedateerd, maar zeer onderhoudend, met een glans(bij)rol voor de enigszins nymfomane kunstschaatser Bibi (een rol van Lynn-Holly Johnson). Al blijft Octopussy voorlopig de iets betere film.
Resident Evil: Afterlife / Paul W.S. Anderson / 2010 / **
Schone fotografie, met steeds meer van hetzelfde in de franchise. Uitgebracht als 3D film, zal dat waarschijnlijk wel voor spetters gezorgd hebben in de cinemazaal. Voor de fans: geen nood, er komt nog wel een vervolg!
The Dead Pool / Buddy Van Horn / 1988 / **(*)
Een Dirty Harry film, met Liam Nesson, en ook met Jim Carrey als Johnny Squares die de videoclip van Welcome to the Jungle (Guns N’ Roses) opneemt. Alle bandmembers van Guns N’ Roses hebben een cameo in de film. Eén van de drie Clint Eastwood films geregisseerd door stuntman Buddy Van Horn (die overigens ook Any Which Way You Can waarin Sondra Locke meespeelt, waarmee Eastwood dan weer een relatie van 14 jaar heeft gehad). Met muziek van Lalo Schifrin. Damn, al die (culturele) verwijzingen.
Elegy / Isabel Coixet / 2008 / ***
“Will the book be different when we read it ten years later?” vraat Consuela aan David, daarbij citerend uit het eerste college dat ze bij hem heeft gevolgd. Ik had de film al gezien op het filmfestival in 2008, en ik heb hem even graag terug gezien (en ik heb het boek van Philip Roth, The Dying Animal, waarop de film gebaseerd is, nog steeds niet gelezen). Ben Kingsly is een verschrikking, maar wel de juiste persoon voor de rol. Mijn sympathie gaat veel meer uit naar Dennis Hopper (die vorig jaar is overleden), maar het draait natuurlijk allemaal nig meer om het verhaal. Relaties, ouder worden, de wereld dragen, vergankelijkheid, en al die dingen die bijdragen tot de dagelijkse vertwijfeling van de mens.
The Losers / Sylvain White / 2010 / *(*)
Laat ons nog eens een stripverhaal verfilmen, hebben ze gedacht. Een onderhoudende en ontspannende bewerking, maar niet onthoudenswaardig.
Covert One: The Hades Factor / Mick Jackson / 2006 / *
Pft. En ik ben normaal gezien fan van dit soort boeken/films.
Blank Slate / John Harrison / 2008 / *(*)
“My name is Anne Huston. At least that’s what they told me. With no memories of my own I’ve been given the memories of a murdered woman. If I can find out what happend to her, maybe I can find out what happened to me.” Dat is de premise aan het begin van de film. De rest kan u er heel gemakkelijk zelf bij verzinnen. Povere fotografie, B-acteurs (maar niet helemaal slecht), beetje rommelig verfilmd script: een heel geschikt hobbyproject.
La Horde / Yannick Dahan, Benjamin Rocher / 2009 / **
Explosieve en bloederige Franse zombiefilm. En daarmee is bijna alles gezegd. Behalve dan dat de dialogen niet meteen verlichtend zijn, maar dat het wel mooi in beeld werd gebracht. En dat alles wat zich naast de zombieplot afspeelt is (toegegeven, dat is niet veel), behoorlijk gruwelijk is ook.
Diamonds Are Forever / Guy Hamilton / 1971 / **
Hamilton maakte de meeste Bondfilms in de late jaren 60 tot begin 70, en die films zijn enigszins gedateerd. De nadruk ligt wel meer op het verhaal, en minder op de *ahem* special effects; de vrouwen werden wat minder intelligent voorgesteld dan ze zijn (zelfs Bambi en Thumper), en mede daardoor is dit meer een tijdsdocument dan een goede film. Goede muziek, dat wel, en de scènes zitten vol copieuze maar gekunstelde decors.
The Sorcerer’s Apprentice / Jon Turteltaub / 2010 / **
Jon Turteltaub brengt niet alleen de hoofdacteur van zijn National Treasure franchise mee naar deze film, maar ook de sfeer ervan. Geen indrukwekkende film, net zoals die National Treasure toestanden, maar wel zeer onderhoudend. Een beetje gebaseerd op het gelijknamige stuk uit de Fantasiafilm, met de befaamde kuisscène. Zelfs de muziek van Paul Dukas wordt herbruikt.
The Happening / M. Night Shyamalan / 2008 / ***
Toen hij uitkwam, werd hij verguisd in de pers, maar ik blijft dit een goede film vinden. De gemaakte stijl en sfeer waarin de film baadt, de manier van acteren, de understated overacting, de totale bevreemding; het appelleert allemaal aan de oude scify films zoals bijvoorbeeld Day of the Triffids. Met (kwijl) Zooey Deschanel, de (knappere) zus van Bones.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Boeken 201107

Mja, die quotering; ik ben er niet echt meer van overtuigd of dat wel nuttig is. Zo zijn er bepaalde boeken die ik heel erg graag lees, maar eigenlijk geen drie –laat staan vier– sterren waard zijn, vanuit één of ander oogpunt. ’t Is maar dat u dat beter met een schep zout neemt. Als het echt niet goed is, zal ik het wel zeggen, en als het echt onmisbaar goed is, ook.

Neem nu die James Bond, dat is geen slecht boek, maar binnen de Bondreeks past dat niet heel echt. Soms kan dat goed zijn, maar er is in dit geval niet echt sprake van een breuk met of een vernieuwing binnen de reeks die aan dit schrijfsel een meerwaarde zou geven. Bondfans lezen dit boek eventueel omdat ze alles van Bond willen lezen, maar kunnen het net zo goed laten liggen omdat het niets aan de reeks bijdraagt. Het Bondboek van Sebastian Faulks daarentegen, dat is veel meer een aanrader.

Carte Blanche had ik overigens gelezen via een decentrale backup –het ding kost 14 USD in digitale versie, en 7 GBP in hardcover. Ik heb de hardcover besteld (en vanochtend ontvangen), en de digitale versie ondertussen verwijderd.

Gerelateerd raad ik u dit zeer interessant artikel aan, Een zomerverhaal. Digitaal lezen op vakantie, dat ik heb gevonden via de Twitter van Maarten van Dodo’s in het wild. Zeer pijnlijk zijn de reacties op dat artikel, waaruit blijkt dat de mensen niet echt doorhebben waar het over gaat.

Voor de rest niet veel opvallends. Lebovitz is aangenaam tijdverdrijf; de nieuwe Harris lijkt een kantelmoment in de reeks; Music Theory for Dummies is een aanrader voor wie in …erm muziektheorie is geïnteresseerd; en Before She Met Me was niet helemaal mijn ding, maar ik ben wel benieuwd naar Talking It Over (en daarna mogelijks de sequel Love, etc) van dezelfde auteur.

Carte Blanche / Jeffery Deaver / 2011 / *(*)
Het is een nieuwe, zo mogelijk nog hedendaagsere, Bond die Jeffery Deaver hier schetst. Ik was helemaal verkocht aan Devil May Care dat Sebastian Faulks in 2008 schreef, maar deze Carte Blanche is veel minder indrukwekkend. Vervang de naam Bond door iets anders, en we blijven met een (enigszins interessante) pulproman die evenwel weinig memorable blijft. Kan iemand Faulks overhalen om een volgende Bond te schrijven alstublieft?
The Sweet Life in Paris: Delicious Adventures in the World’s Most Glorious – and Perplexing – City / David Lebovitz / 2009 / **(*)
Een bijwijlen uitzonderlijk hilarisch boek van patissier David Lebovitz (met een even aanstekelijk blog) over zijn integratie als American in Paris. Inclusief recepten en niet te missen adressen vol heerlijks in de Franse hoofdstad.
Dead Reckoning / Charlaine Harris / 2011 / **(*)
Ergens heb ik het gevoel dat dit vooral een scharnierverhaal is in de serie. Er wordt heel wat uitgelegd, er worden een paar knopen doorgehakt en het eindigt alweer met een knaller. Uitkijken (?) naar alweer een volgende?
Music Theory for Dummies / Michael Pilhofer & Holly Day / 2007 / ***
Mijn eerste Dummies boek, en het zal zeker mijn laatste niet geweest zijn. Als ge meer wilt te weten komen over muziektheorie, vertelde mijn muziekleraar, dan kunt ge inderdaad van die zwaar theoretische boeken gaan lezen. Maar het is net zo interessant om eens zo’n algemeen inleidend boek te lezen. Het tip-boek leek mij veel té algemeen, en dan kwam ik als vanzelf bij deze Music Theory for Dummies terecht. In één woord: fantastisch! Het blijft theorie natuurlijk, en hoewel ik nu geleerd heb over the circle of fifths etc. blijft het vooral iets dat moet worden toegepast, of dat nu als luisteraar, dan wel als als uitvoerder is. Ik zie mij nog heel vaak naar dit boek teruggrijpen. En waarom muziektheorie belangrijk is? Is it absolutely necessary? No. Is it tremendously helpful? Yes.
Before She Met Me / Julian Barnes / 1982 / **(*)
De tweede roman van Julian Barnes kreeg als motto mee Il vaut mieux encore être marié qu’être mort. Graham Hendrick scheidt van zijn vrouw en trouwt met een andere, maar raakt onwezenlijk geobsedeerd door de oude affaires van zijn nieuwe vrouw. Gelezen, nadat filosoof Jean Paul Van Bendegem het aanraadde op zijn zomerleeslijst in De Morgen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Boomtown: Amatorski

Amatorski op Boomtown, Gent, BE, 20/07/2011

Het publiek was redelijk wild van Amatorski, gisteren op Boomtown. “Vorig jaar kregen we de club vol met dank aan Come Home, dit jaar krijgen we deze zaal vol, waarschijnlijk dank zijn onze langspeelplaat. Amai.” En vol was ze, de zaal. Buiten stond nog een menigte te wachten en het was al lang aanschuiven geweest om zonder meer binnen te geraken. De set was gevarieerd, de groep speelde zelfs een geheel nieuw nummer. “Wanneer hebben we dat nu weer geschreven, Sebastiaan? 30 mei, 13 juli, en gisteren?” Toen het concert afgelopen was weigerde het publiek op te krassen, en dank zij een aanhoudend gestamp, applaus en gejoel, kwam Amatorski terug voor een bisnummer: Come Home.

Ze speelden tijdens de set ook een cover van The Cure, A Forest. Zware bonuspunten omdat ze het geheel naar hun hand hebben gezet; het past perfect binnen de sound van Amatorski. Veel minder vind ik de toon van de cover, die meer gebaseerd lijkt op de geschifte ironische versie van Nouvelle Vague, dan op het psychotische origineel van The Cure waar de schizofrenie van afdruipt. Maar ga zelf eens luisteren, de versie van gisteren staat al op YouTube.

Boomtown: Josh T. Pearson

Josh T. Pearson op Boomtown, Gent, BE, 19/07/2011

Zucht. Ik wist te laat van het huiskamerconcert af dat hij in Gent had gegeven, maar iemand had mijn oor ingefluisterd dat hij op Boomtown zou spelen. Nog voor het programma zelfs was aangekondigd. Ik kan stellen dat ik echt naar dit concert heb uitgekeken. En dat de zwaar opgebouwde verwachtingen werden ingelost.

Er waren problemen met de pickup op de akoestische gitaar van Josh T. Pearson, gisteren bij de aanvang van het concert. Hij verontschuldigde zich uitgebreid. “It’ll be totally worth it. I’m real good”, knipoogde hij vol zelfspot naar het publiek. We kregen een fractie van een liedje te horen, begeleid door de gitaar, maar de technische mankementen bleken onoverkomelijk. Pearson gespte dan maar een Gibson SG om, een gitaar waar bijvoorbeeld ook Angus Young van AC/DC op speelt. De krijsende humbuckers werden getemd door wat pedal effects en (vooral) de volumeknoppen. Nog een beetje reverb op de Fender versterker en de man kon verder alsof er niets aan de hand was. “Does this sound allright for you guys?”, vroeg hij nog even.

De organisatie kon echter nog de hand leggen op een andere akoestische gitaar, die hij na dat eerste nummer met zichtbaar plezier in ontvangst nam. “I’m playing on borrowed instruments,” legde hij uit, “but someday I’ll have my own guitar.” Pearson was enorm interactief met het publiek –de Club leende zich daar ook toe (het geluid was zelfs zo optimaal dat ik niet eens oordopjes nodig had)– en was voorzien van een grote dosis humor. Niet voor gevoelige zieltjes: “thank god for goat jokes” prevelde hij, en nadien ook voor die met ducks. Ik vertel ze u desgewenst wel eens op café.

Hij zat vol zelfrelativering, liet uitschijnen dat hij gek was van België, en kwam ook bij het heetste topic van de voorbije weken terecht: het weer. “This morning I was walking in the sun in Brooklyn with my shirt off. I took a train to the airport, flew to Belgium, took a train to Brussels and then another one to Gent. And here I am, not having slept for two days. And it’s cold and it’s raining.” Hij zag er totaal uitgeput uit, maar kwam, aangemoedigd door een aanhoudend applaus na zijn laatste nummer, toch nog terug voor een bisnummer. Hij gaf een zeer sobere versie van Rivers of Babylon –it’s a serious song, you know– een destijds gigantisch populair nummer voor Boney M. Deze youtube opname geeft de sfeer van gisteren wat weer –het nummer begint ongeveer bij de derde minuut.

U wou dat u erbij geweest was.

(Troost u, het was volzet: er zaten zo’n 300 mensen binnen. “En er staan er zeker nog 300 die ook binnen wilden”, vertelde de meneer die het concert aankondigde.)

Boeken 201106

Zo raar. Ik was ervan overtuigd dat ik meer boeken had gelezen, vorige maand. De twee die ik gelezen heb, heb ik in elk geval graag gelezen. Ik ben een beetje verslingerd aan Baldacci –benieuwd of het blijft duren.

The Winner / David Baldacci / 1997 / ***
The Winner is de derde stand alone novel van Baldacci, en ook het derde boek dat ik van hem heb gelezen. Het zit structureel gezien enorm goed in elkaar, en het leest heel erg vlot. Baldacci neemt de tijd om zijn plot in elkaar te steken, en om het uit te werken tot een meeslepend verhaal. Aanrader.
Bad Luck and Trouble / Lee Child / 2007 / ***
Damned, dacht ik naarmate ik in dit boek vorderde, ik héb dat al ergens gelezen. Of gezien in één of andere film. Niet gezien, maar gelezen, dacht ik een paar tientallen pagina’s verder. En waarschijnlijk bij Child zelf. Hij kan zichzelf toch niet dermate plagiëren? En toen het boek uit was, ging ik kijken naar de release datum. Niet 2011, zoals op de Amazon Kindle boek versie stond, maar 2007. Ik hád dat boek gewoon al gelezen, zo’n vier jaar geleden. Maar het bleef onderhoudend, dus krijgt het drie sterren.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Films 201106

Huh, en toen kreeg ik plots weer wel een ellenlang lijstje bekeken. En twee-drie series. Deze maand heb ik het eerste seizoen van The Killing bekeken, helaas de Amerikaanse versie, maar de originele versie ligt ook op mij te wachten, maar het zal voor wat later op het jaar zijn. Interessant aan de Amerikaanse versie is dat het zich allemaal afspeelt in Seattle, en dat er heel wat herkenningspunten zijn. Daarnaast heb ik samen met Henri The Cape bekeken (dat na 10 afleveringen al werd afgeblazen) en ik heb ook Spartacus: Gods of the Arena gezien –de 6 afleveringen tellende prequel van Spartacus: Blood and Sand.

Maar goed, al die films, daar zitten toch wel een paar aanraders tussen. Lost and Delirious van Léa Pool, met Piper Perabo die heden ten dage op de televisie te zien is in Covert Affairs (seizoen twee is ondertussen al begonnen). Maar net zo goed Låt den rätte komma in (Let the Right One In) en de remake Let me in, al is die laatste toch weer net iets minder goed. En heel amusant is ook Les aventures extraordinaires d’Adèle Blanc-Sec van Luc Besson naar de stripverhalen van Tardi.

L’autre monde (Black Heaven) / Gilles Marchand / 2010 / *(*)
Echte realiteit en virtuele realiteit raken met elkaar vermengd, in deze poging tot het maken van een goede film. Voorspelbaar gegeven rond het thema tienerangst. Van de mens van het anders beter geslaagde Qui a tué Bambi?
EuroTrip / Jeff Schaffer, Alec Berg, David Mandel / 2004 / *
Hm. Ik heb die al minstens drie keer gezien, en hij wordt er niet beter op. Maar ’t is met Michelle Trachtenberg, in haar eerste film na de Buffy-serie.
Pandorum / Christian Alvart / 2009 / *(*)
De mensheid begint opnieuw, maar moet eerst zichzelf overwinnen. Of zoiets. De film is een beetje onderhoudend, maar weinig origineel.
Toy Story 3 / Lee Unkrich / 2010 / **(*)
Dwaas en voor kinderen en al, maar ik bleef aan de tv gekluisterd zitten om toch maar niets te missen, tot het redelijk cheesy einde. Grmbl.
The Last Hit Man / Christopher Warre Smets / 2008 / **
Direct op video uitgebracht, deze film over een hitman met kanker die zijn eigen einde kiest. Oeps, nu heb ik bijna de ganse film verteld.
Lost and Delirious / Léa Pool / 2001 / ***
Was het een Europese film geweest, dan was hij overladen met prijzen van obscure festivals, ging ik beginnen. En voorwaar, wikipedia vertelt mij dat de film met een handvol dergelijke prijzen ging lopen. Een zeer gedegen prestatie van Piper Perabo en een aanvaardbare nevenrol voor de piepjonge Misha Barton. Ga vooral niet af op de niet meteen van veel kennis getuigende bespreking op Digg, die helaas hoog op google search terecht is gekomen (dit is bijvoorbeeld niet het regiedebuut van Léa Pool, die er ten tijde van Lost en Delirious al meer dan tien films had op zitten). Een film vol tienerpijnen over aanvaarding en liefde, voorzien van een paar zinneprikkelende maar geheel functionele scènes.
Arctic Predator / Víctor García / 2010 / *
Slecht samenraapsel van allerlei anderen films, met de acteur van Lois & Clark: The New Adventures of Superman.
Hunter Prey / Sandy Collora / 2010 / *(*)
Een film zonder begin en zonder einde, met een synpsis die veelbelovend klinkt, maar uiteindelijk op niet erg veel uitdraait. Enemy Mine is veel interessanter.
Låt den rätte komma in Let the Right One In / Tomas Alfredson / 2008 / ****
De eerste keer gezien in september vorig jaar, nu opnieuw bekeken met Tessa. Dit blijft een gigantisch goede film. De hoofdrolspeelster is 13 jaar, en speelt beter dan sommige actrices die een gans leven ervaring hebben.
The Expendables / Sylvester Stallone / 2010 / *(*)
Pang-pang, boem-boem, met een veteranen cast, maar dat garandeert geen originaliteit natuurlijk. Beetje saai en luid.
Let me in / Matt Reeves / 2010 / ***(*)
Goede remake (door de regisseur van Cloverfield), mooi verfilmd, hele mooie fotografie, maar dit haalt het inhoudelijk niet van het origineel (de film, niet het boek, ik heb het boek nog steeds niet gelezen). De relatie tussen de twee hoofdpersonages is veel minder sterk, en de nadruk ligt meer op het vampierwezen en de daar blijkbaar bijhorende special effects. Let wel, dit is nog steeds geen horrorfilm. Fascinerend hoe dit grotendeels een kopie is van het origineel, en hoe de gewijzigde details van deze versie een toch minder sterke film maken. Let wel, was die andere film er niet als referentiepunt, dan was er misschien veel minder aan te merken op deze versie. Tenzij misschien toch die vampirisatie. En de relatie. Damn, ik moet dat boek maar eens lezen.
I Spit on Your Grave / Steven R. Monroe / 2010 / *(*)
De remake van de (min of meer) gelijknamige cultfilm uit 1978, gelijk onlangs ook The Last House on the Left een herziene versie kreeg. Die laatste is iets meer ingehouden dan deze remake, dat het vooral van het wraakelement moet hebben en veel minder van psychologische diepgang. Ik ga het origineel ook eens bekijken, ik heb dat hier wel ergens rondslingeren.
Fantastic Four / Tim Story / 2005 / **(*)
Ik had die zeker al eens gezien, die film, tenminste, dat denk ik toch. Ik heb in elk geval de tweede gezien (en daar was ik niet zo positief over). Deze vind/vond ik wel goed, en zelfs Tessa heeft mee genoten. Jammer genoeg heb ik hem niet opgenomen zodat ook Henri had kunnen mee genieten.
Blood Night: The Legend of Mary Hatchet / Frank Sabatella / 2009 / *
Bof. Nog goed dat er wat bloot in voorkomt, of een mens had er helemaal niets aan. U herkent de dader van het spel zodra zij in beeld komt –na de ellenlange inleiding. Vorig jaar kwam een vervolg uit (door Adam Green van Frozen), en men speelt met een derde film in de reeks.
Inhale / Baltasar Kormákur / 2010 / *(*)
Amai, Diane Kruger mag best gezien worden met haar kleren uit. Huh, ja de film, waarin juffrouw Krugen een behoorlijk immorele bitch speelt. Dochter ligt op sterven, ouders willen een long kopen, maar staan te laag op de donorlijst, dus stuurt mama papa naar Mexico om daar een long te halen. Fotografie is ok, geloofwaardigheid zozo, acteerprestaties kunnen ermee door, originaliteit is een beetje zoek.
Les aventures extraordinaires d’Adèle Blanc-Sec / Luc Besson / 2010 / ***
Gebaseerd op de stripverhalen van Jacques Tardi, en prachtig in beeld gebracht door Besson. Het verhaal zit vol zelfspot, en gigantisch goede humor. Ik heb geen idee hoe deze verfilming te vergelijken valt met het stripverhaal.
Spread / David Mackenzie / 2009 / *(*)
Weinig geloofwaardige ‘romantische’ film, die te prozaïsch is voor een wijvenfilm, en te melodramatisch voor een film met wat diepgang.
Splice / Vincenzo Natali / 2009 / **
Een klein beetje wetenschapper die zich bezig houdt met ggo’s en ervan overtuigd is dat alles moet kunnen voor de wetenschap, die laat zich vanzelfsprekend impregneren door een zo’n ggo. ’t Is dat of een aardappel uit Wetteren eten.
The Scorpion King: Rise of a Warrior / Russell Mulcahy / 2008 / *
Voelt een beetje aan gelijk zo’n Aziatische kunstmatige film met slechte acteurs en een weinig overtuigend script.
Fantastic Mr. Fox / Wes Anderson / 2009 / ***
Een heel erg absurde film, enfin, een film vol absurde humor. Het lag mij wel, en het is heel goed gemaakt, en ik ben ervan overtuigd dat ik hem nog wel een tweede keer zou willen zien.
The Man with the Golden Gun / Guy Hamilton / 1974 / **
Ze gaan deze zomer alle Bondfilms tonen, heb ik begrepen, en Henri is nogal enthousiast om ze allemaal met mij te bekijken. Dit is niet meteen de beste Bondverfilming, al zitten er een paar spectaculaire stunts in (en al zeker voor die tijd), en goede acteurs.
Law Abiding Citizen / F. Gary Gray / 2009 / **
Begint goed, maar niet verrassend, wordt plots veel beter als er meer achter het verhaal lijkt te zitten dan eerst gedacht, maar gaat dan onverhoeds de dieperik in wanneer de film ontaardt in een weinig interessant bomachtig ding. De kijker heeft weinig houvast wat betreft het hoofdpersonage, wat in wezen goed zou zijn, maar niet voor een hollywoodfilm.
Wild Things: Foursome / Andy Hurst / 2010 / *(*)
Andy Hurst schreef ook het scenario voor Wild Things 2 en Wild Things: Diamonds in the Rough (ofte Wild Things 3). Nu ja, veel schrijfwerk zal er niet aan te pas gekomen zijn, gezien het een doorslagje is van de eerste film, met een klein beetje variatie. Direct op video uitgebracht, en met uitleg tijdens de aftiteling voor wie de eerste film niet gezien heeft en/of de clou nog niet door had.
Serbian Scars / Brent Huff / 2009 / 0
Kijk, bewegend behangpapier. Lelijk behangpapier.
Lake Placid 3 / Griff Furst / 2010 / *
Het derde deel van Lake Placid franchise begint met wat gratuite blote lichamen, die meteen opgepeuzeld worden door een koppel krokodillen. En voila: de rest van de film gaat over deze jaws op poten, maar dan met minder inventiviteit.
On the Doll / Thomas Mignone / 2007 / **
Het (langspeel)debuut van Thomas Mignone als regisseur, schrijver en producent. Een raamvertelling, waarin alles op het einde van de film mooi samenkomt, zoals de mode was op het einde van de vorige eeuw. Niet onverdienstelijk –al blijft het een beetje een samenraapsel van gegevens uit andere films– en we zijn benieuwd naar een volgende film. Met Candice Accola (van The Vampire Diaries).

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Concerten 201104-05

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=I1qgqSLYLZ0&w=500&h=314]

Pascal Schumacher & Friends – Reflections on Brandenburg 3 / 06-04-2011 / De Bijloke / *(*)
Weinig inspirerend of geïnspireerd; het is uitkijken naar het nieuwe album van Pascal Schumacher Quartet, dat vorige week als voorproefje werd opgediend in Vrijstaat O. Meer over het Bijlokeconcert: Klassiek? Jazz?
Eve Beuvens Trio / 09-04-2011 / De Werf / **
Het was een dubbelconcert, die avond in De Werf, en het contrast kon niet groter zijn. Beuvens is merkbaar geëvolueerd sinds de release van haar album Noordzee. Foto’s en zo alhier.
Mathilde Renault Trio feat. Jonas Knutsson / 09-04-2011 / De Werf / *
Het meest interessante aan dit concert was Jonas Knutsson. Het is jammer dat Renault zingt, aan die piano. Verder wil ik daar niet veel over kwijt, behalve, dat misschien dat het niet echt erg te noemen valt als u geen concert van Renault bijwoont.
Sarah Ferri / 27-04-2011 / Vooruit / ***
Een schitterend concert, deze vooropener voor de rest van de avond, door Sarah Ferri.
Eve Beuvens Trio / 27-04-2011 / Vooruit / **
Net zo goed als in De Werf.
Jordi Grognard Sessions: Gentse Night / 27-04-2011 / El Negocito / **(*)
Dikke pret met Jordi Grognard (klarinetten en tenorsax), Kristof Roseeuw (contrabas), Fulco Ottervanger (piano) en Simon Segers (drums) in de Negocito.
Thomas Smetryns – Chicago Songbook / 28-04-2011 / Vooruit / **
Vooral academisch interessant, maar misschien niet zo boeiend als had gekund. Toch de moeite waard, en goed ineen gestoken.
Peter Brötzmann Chicago Tentet / 28-04-2011 / Vooruit / ***(*)
De elfkoppige bemanning van het Brötzmannschip laat vooruit daveren op de grondvesten, met een verrassend toegankelijke opeenstapeling van geluid. Foto’s alhier.
Alela Diane / 01-05-2011 / AB / ***
Een doorslagje van het concert dat ik in 2008 in Vooruit had gehoord. Een weinig interactieve Alela Diana brengt meesterlijke stukjes muziek. Het is iets vercommercialiseerd, maar behoudt toch nog genoeg van de vroegere ongepolijstheid om met volle teugen van te genieten. Zie ook: Alela Diane (in AB)
Overtone Quartet / 04-05-2011 / De Roma / **(*)
Jason Moran, Chris Potter, Eric Harland en Larry Grenadier, die met veel verve Dave Holland verving. U leest er hier alles over: Van Antwerpen. En jazz.
Laurent Blondiau trio / 08-05-2011 / Opatuur / **
Hij speelt bijna gegarandeerd op twee trompetten tegelijk, die schalkse Blondiau. Ambiance troef, bij Opatuur.
Michel Hatzigeorgiou / 15-05-2011 / Opatuur / **(*)
Hij sloot het seizoen bij Opatuur af met een soloconcert, maar met meer aplomb dan sommige kwartetten. Zie ook: Fender Jazz Bass
Ambrose Akinmusire / 16-05-2011 / De Werf / ***(*)
Een beetje de hype van het moment, maar hij is het allemaal waard. Akinmusire beheerst zijn instrument (de trompet), maar niet op een potsierlijk-pocherige manier zoals James Carter met zijn saxen prutst. Hou deze muzikant maar in de gaten, hij is een van de kanshebbers om het nog ver te schoppen. Foto’s e.d. alhier.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)