boeken 200709

September was amper rijker aan literatuur dan augustus, zo is gebleken. Vol goede intenties gestart, maar wegens tijdsgebrek en andere besognes ben ik niet tot veel lectuur toe gekomen. Ik heb wel Frank AlbersBeatland in huis gehaald, maar nog niet de ongecensureerde Kerouac. Ik zal vandaag of morgen eens in de Limerick binnenwandelen om te zien of hij al binnen is.

Next van Crichton is een zeldzaam boek. Het is namelijk een van de uitzonderlijk weinige boeken waarin ik maar niet ben geslaagd mijn suspension of disbelief opzij te zetten. Volstrekt ongeloofwaardig, de plots lijken wel uit drie vier andere boeken bijeengesprokkeld om op het einde, zonder voorafgaandelijke verwittiging, alsnog bijeen te komen. Wie mijn boekensmaak een beetje kent, weet dat ik anders bijzonder grote fan ban van zo’n plots die samenkomen, maar hier komt de ene deus na de andere, ex machina op de scène afgedaald. Onderhoudend, maar leest als een wetenschappelijk werk dat voor de massa diende begrijpbaar te worden gemaakt. U kiest beter een andere Crichton.

Naast schrijver is Benali ook duurloper. Ik had nog maar één boek van hem gelezen, Feldman en ik, dat ik eerder dit jaar als hoogdraverij had bestempeld. Ook dit boek bevat een al te grote complexiteit voor het thema, maar als je rond een bij het haar getrokken plotverwikkeling leest, is dit boek best interessant. Toch als je zelf ook loopt. Echt aanraden zou ik niet doen.

  1. Next / Michael Crichton / 2006 / *
  2. Marathonloper / Abdelkader Benali / 2007 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

draai

Grmbl. Ik vind mijn draai niet. De minuten, uren, dagen vliegen aan mij voorbij, en ik heb er op een of andere manier geen grip meer op. Wat raar is, heel raar, want ik had eigenlijk verwacht meer grip te hebben.

(Wat mij verschrikkelijk destabiliseert is het feit dat ik mjn 5D nog steeds niet terug heb. Ik heb het gevoel dat ik stagneer in mijn fotografische ontwikkeling, en dat gevoel laat mij zo zoetjesaan flippen.)

Vanochtend ben ik –voor de eerste keer na de migrainestop– opnieuw gaan lopen, en hoewel het (heel) vlot ging, voel ik aan mijn spieren dat ik iets te rap ben herbegonnen.

En ik heb twee Billy’s in elkaar gestoken. Eindelijk, want (1) ze lagen al een week op mij beneden te wachten en (2) nu kan ik eindelijk wat strips en boeken van de her en der verspreide stapels een deftige plaats geven. Hm, misschien is de tijd rijp om eens wat orde in mijn strips te steken.

Bon, ik voel mij zo coherent als deze tekst. Maar ik kom er wel. Zoals steeds.

boeken 200708

Slechts één boek, vorige maand. National Book Award Winner, geschreven door Philip Roth, hey, het kan niet fout gaan, dacht ik toen ik het boek kocht in Chicago vorige maand. Helaas. Ik heb het naar overal mee naartoe gesleept, en mij moeten verplichten om het uit te lezen. op het vliegtuig was het ideale literatuur om bij in slaap te vallen, maar voor het wachten tussen twee fotoshoots op pakweg Middelheim, was het veel te hoogdravend om zomaar in te lezen.

U zal mij niet horen beweren dat dit een slecht boek is, laten we het erop houden dat het niet mijn ding is. Het kon mij niet beklijven, maar ik ben ervan overtuigd dat er mensen zullen rondlopen die dit boek bijzonder geslaagd vinden. En dat stemt mij blij.

Daarna ben ik als anti-dote in wat pulp begonnen, maar ik ben ondertussen ook verschrikkelijk geïntrigeerd geraakt door Beatland, waarin Frank Albers Jack Kerouacs On the Road gebruikt als handleiding voor een tocht door Amerika. Mogelijks herlees ik eerst Kerouacs meesterwerk, en spoed ik mij dan naar de winkel om Albers’ epos te verorberen. (Of misschien moet ik mij eerst maar eens tot ‘On the Road’, de ongekuiste versie wenden.)

  1. Sabbath’s Theater / Philip Roth / 1995 / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

media catalogus

Pffft. Ik geef het op. Die catalogus is gewoon niet bij te houden; ik verslind de zaken sneller dan ik ze kan ingeven. Het probleem is ook een beetje dat ik alles manueel moet ingeven, en voor deel dus ook op het internet moet gaan opzoeken (imdb en amazon links bvb).

Gisterenavond ben ik overstag gegaan, en heb ik de *pedia suite van Bruji aangeschaft. Ik heb een tijdje getwijfeld aan de Collectorz suite, maar die was bijna driemaal zo duur. Delicious Library was geen optie, want die vindt niks wat niet Engelstalig is. (Er is eigenlijk weinig veranderd in twee jaar tijd.)

Items toevoegen gaat wonderbaarlijk snel: het volstaat de UPC code (barcode) of een trefwoord in te geven, en de *pedia zet zich aan het werk. Ik heb zopas een plank stripverhalen ingegeven (een vijftigtal) in mijn bookpedia, en dat was in geen tijd gebeurd. De UPCs kunnen ook met iSight of een barcode reader ingelezen worden, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. En je kan er ook smart collections mee maken, een beetje zoals iTunes: “toon alle boeken van het genre fictie en in hardcover formaat”.

De *pedia’s laten ook toe de gegevens te exporteren, in HTML, BibTex & EndNote, naar de iPod notes (eindelijk mijn catalogus mee op zak), rechtstreeks naar .Mac, naar een FTP-server, en tenslotte ook als Tab Delimited Text of in het CSV-formaat.

We gaan eens wat films ingeven zie.

boeken 200707

Waar zo’n vliegreis verschrikkelijk goed voor is, is dat er een heleboel tijd is om boeken te lezen. Maar liefst vijf van de zeven boeken die in het lijstje van juli voorkomen, heb ik gelezen tijdens de reis. Drie ervan tijdens de vliegreis zelf, en twee gedeelteljk op het vliegtuig en de rest onderweg door de verschillende staten. Het waren –om de metafoor even door te trekken– niet meteen hoogvliegers, al waren er best een paar dik de moeite.

The Road was net iets beter dan ik had verwacht. Ik had het gekocht omdat W. me had verteld dat het vlot las, en ik dacht dat het aldus wel interessante vliegtuiglectuur zou zijn. Het begin viel een beetje tegen –en met begin bedoel ik wel degelijk begin. Na amper tien bladzijden zat ik goed in het verhaal, en nog geen drie uur later had ik de bijna driehonderd bladzijden volledig doorgelezen. Een goed einde bovendien –voorspelbaar, in dat het eigenlijk niet anders mócht aflopen– al had het er even uit gezien dat het de andere –minder goede, maar eigenlijk even voorspelbare kant– uitging. Ik heb in elk geval zin om nog wel iets anders van McCarthy te lezen.

Murakami’s Norwegian Wood is een goed boek. Een Bildungsroman die ongetwijfeld behoorlijk populair moet zijn bij de universiteitsstudenten, maar in een uiterst erbarmelijke vertaling. Mogelijks heeft de vertaler al te letterlijk proberen te vertalen, waardoor het Engels een beetje karikaturaal overkomt, niet geheel onvergelijkbaar met het nederengels zoals men dat op bepaalde naar populariteit strevende weblogs aantreft. Het gaat er evenwel heel vlotjes in, en ik ga zeker nog Kafka on the Shore of The Wind-Up Bird Chronicle van hem proberen.

Erbarmelijk was evenwel het tempeliersboek van Raymond Khoury. De korte bio vermeldt dat Khoury geroemd wordt om zijn scripts voor televisie en film. Daarvoor hoefde u eigenlijk de bio niet te lezen, want het boek lijkt wel een compilatie van populaire plotwendingen zoals men die aantreft in de commerciëlere Hollywood films. Slecht geschreven bovendien, waarschijnlijk met de bedoeling het boek zo snel mogelijk als script te verkopen (om hoogst waarschijnlijk te eindigen in een gelijkaardig soortement misbaksel als Michael Crichtons Timeline).

Net zo belabberd was De nacht van de zwarte rozen, maar dan voornamelijk omdat het een nodeloos gecompliceerd non-boek betreft.

Jamaicaanse Nachten was de echte ontgoocheling van de maand. Na het beloftevolle New Yorkse nachten haalt Portocarero het niveau van zijn vorige verhaal absoluut niet. Nodeloos complex (alweer!) blijft Portocarero zodanig twijfelen tussen thriller en literatuur, dat zijn verhaal het referentiekader van het ene noch het andere haalt. En als u de prequel niet hebt gelezen, hoeft u aan dit tweede deel al zeker niet te beginnen. Jammer.

De twee Cobens zorgden voor licht maar degelijk entertainment, waarbij vooral Tell No One zeer onderhoudend was.

  1. Jamaicaanse Nachten / Herman Portocarero / 2007 / *(*)
  2. De nacht van de zwarte rozen / Nino Filasto / 1997 / 0
  3. Tell No One / Harlan Coben / 2001 / **
  4. The Last Templar / Raymond Khoury / 2005 / (*)
  5. The Innocent / Harlan Coben / 2005 / *(*)
  6. Norwegian Wood / Haruki Murakami / 1987 / **(*)
  7. The Road / Cormac McCarthy / 2006 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige kwartaal)

boeken 2007 Q2

Hm. Ik was 2007 niet meteen spetterend gestart, wat betreft literatuur. Dit laatste kwartaal heb toch iets van de ‘schade’ ingehaald, maar het niveau van de boeken die ik heb gelezen, is niet bepaald hoog te noemen. Moordlijst van Denise Danks is ronduit slecht te noemen. Dan hoor ik u al zuchten: “maar Bruno, het is gewoon een thriller”, en dan repliceer ik: “nee, het is een slechte thriller”. Want Lee Child bijvoorbeeld, is ook pulp, maar dan wel goede pulp. En Ruth Rendell behoort tot diezelfde categorie van thrillers, maar dat is ook onvergelijkbaar beter. Al moet ik zeggen dat ik Chabrols verfilming, La demoiselle d’honneur, toch wel nog net dat ietsje beter is –tiens, zou die al uit zijn op DVD?

En goed kijk, we laten die thrillers voor wat ze zijn. Koubaa gaat met Nevski serieus de dieperik in. Het is nog goed dat hij er Gent herkenbaar bijsleurt, of ik had hem een nul gegeven. Dat pover sterretje krijgt hij er nu bij voor de moeite. Maar niet van harte. Japin is nog zo iemand die een onding heeft uitgebracht. Gelukkig telde het maar dik honderd bladzijden, want ik ben er niet zeker van dat ik het vod anders had uitgelezen. En nog één: de ‘Grote Europese Roman’, ofte: laten we eens moeilijk doen gelijk Saskia De Coster, en zien of we dan ook meer au sérieux worden genomen. Nee dus. En de knoert van Peeters bestaat uit drie keer zoveel bladzijden als het vod van Japin. En ik heb ze ook allemaal doorgenomen.

Maar goed, niettemin gaat de kwaliteit toch in stijgende lijn. Tirza –dat doet mij denken aan de hond van mijn groottante, die Mirza heette– krijgt al twee sterren, al is het maar omdat ik mij heel even, in een moment dat sneller voorbij was dan het orgasme van de gemiddelde man, liet denken dat Grunberg de verwrongheid van de maatschappij trachtte te vatten. Nah, toch niet. Maar ik zal die tweede ster maar laten staan zeker?

Met kop en schouders reeds, steekt Pleysiers De Latino’s uit voornoemde hoop. Niet dat zijn boek zo verschrikkelijk goed was, maar eigenlijk behandelt hij eenzelfde soort materie als Grunberg, alleen dan wel zonder daar nodeloos complex over te gaan doen.

Driemaal zo hoog staat Van Reybrouck, precies de enige van al die Nederlanstalige schrijvers die beseft wat schrijven inhoudt, en dat bovendien nog op een deftige manier aan het papier weet toe te vertrouwen.

En hoewel hij evenveel sterren werd toebedeeld als Van Reybrouck, valt eigenlijk geen van voornoemde schrijvers te vergelijken met Gaiman, die daar op eenzame hoogte moet achterblijven. In vergelijking verdient hij ruimschoots vier sterren, ware het niet dat hij nog beter werk heeft geschreven (American Gods bijvoorbeeld.) ’t Is vakantie, ’t is een sprookje, ’t is ideaal om op reis mee te nemen –en vertaald in ’t Nederlands ook (Ster).

  1. The Bridesmaid / Ruth Rendell / 1989 / **(*)
  2. Het gebied van Nevski / Bart Koubaa / 2007 / *
  3. De Latino’s / Leo Pleysier / 2007 / **(*)
  4. Grote Europese Roman / Koen Peeters / 2007 / *(*)
  5. De grote wereld / Arthur Japin / 2006 / *
  6. Slagschaduw / David Van Reybrouck / 2007 / ***
  7. Tirza / Arnon Grunberg / 2006 / **
  8. The Hard Way / Lee Child / 2006 / **
  9. Moordlijst / Denise Danks / Publicatiedatum / 0
  10. Stardust / Neil Gaiman / 1999 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

nachten

Eindelijk heb ik Tirza uit. Wat een onding.

Zaterdag heb ik gelukkig Jamaicaanse Nachten ontdekt bij Limerick, het vervolg op het gesmaakte New Yorkse Nachten –waarvan ik me helaas niet verschrikkelijk veel meer herinner. Het is evenwel al uit van maart, maar stond verdoken bij de crime novels.

Oh, en meteen ook Michael Chabons nieuwste meegebracht, The Yiddish Policemen’s Union.

Gelijk Sara zegt: I can’t wait.

kookboeken

De madam had bonnen voor die winkel waar ik niet graag meer kom –of niet graag gezien wordt. Maar als ik –en bij uitbreiding: de zoon– kan meeprofiteren, dan zal ik daar niet rap nee tegen zeggen.

De zoon had al gauw twee Jommekes vast, en ik heb twee –verschoning: drie– kookboeken mee:

  • het gerecht, deel drie van de homarus-trilogie, wat me eraan doet denken dat ik dringend nog eens iets rond mijn project moet doen
  • Van het varken, een uit het Frans vertaald varkensboek (Cochon & fils) van Stéphane Reynaud, de chef van Villa 9 trois. Het boek zag er zo verschrikkelijk uitnodigend, dat ik het gewoon niet kon laten liggen. Ik houd overigens wel van zo’n themaboeken, genre ‘duizend bereidingen voor beest X’
  • Mijn Little Italy, van Laura Zavan, met weer nieuwe inspiratie voor Italiaans in de keuken.

En ik ben vrees ik, ook nog eens in De Poort binnengesprongen. Het was alweer meer dan een maand geleden, en ik stond nogal achter wat betreft Franse strips (welke nieuwe Largo Winch?).

yet each man

Yet each man kills the thing he loves,
By each let this be heard,
Some do it with a bitter look,
Some with a flattering word,
The coward does it with a kiss,
The brave man with a sword!

Some kill their love when they are young,
And some when they are old;
Some strangle with the hands of Lust,
Some with the hands of Gold:
The kindest use a knife, because
The dead so soon grow cold.

Some love too little, some too long,
Some sell, and others buy;
Some do the deed with many tears,
And some without a sigh:
For each man kills the thing he loves,
Yet each man does not die.

Oscar Wilde, from The Ballad of Reading Goal

boeken 200703

We hadden het er onlangs nog over, tijdens een korte vergadering van Het Project: ik kom niet meer aan lezen toe. Sinds februari heb geen boek meer uitgelezen. ’s Ochtends op de trein lees ik de krant, en ’s avonds in het terugkeren ben ik meestal te moe om mijn ogen langer dan een paar bladzijden gefocust te houden (ik zit aan bladzijde 127 van 300).

Overdag mag ik niet lezen van mijn werkgever —I know that sucks big time— en ’s avonds heb ik veel te veel andere dingen te doen. Fotografie neemt ondertussen een onredelijk groot deel van mijn vrije tijd in (eerst fotoshoot, dan foto’s verwerken), en dan is er nog het plethora aan zaken voor Het Project.

Niks dus, deze maand. En zo schakel ik mijn boekenlijstje meteen een versnelling lager naar een kwartaalpublicatie. Volgende afspraak: 1 juli.