vakantie (deel iii)

De vakantie is (opnieuw) begonnen. De derde, dit jaar.

Na de Gentse Feesten (aka Blue Note Festival) in juli, een zijdelings uitstapje naar Antwerpen (Jazz Middelheim) in augustus, zijn we opnieuw present in Gent (Jazz in ’t Park).

Hoezo mijn vakantie valt dit jaar precies schoon samen met een paar jazzfestivals? Bijlange niet, de vierde (en voorlopig laatste) valt immers geheel samen met het Filmfestival.

Allemaal toeval zeg ik u. (Of luistert ge niet goed soms? Zit er wat in uw oren? Toeval!)

(BTW en wie Quentin Dujardin –met Tuur Florizone (cfr Tricycle)– heeft gemist vanmiddag, mag er gerust spijt van hebben.)

b&b fin

En daarmee heeft Bric & Brac de deuren gesloten.

Wij gingen er graag, maar de laatste jaren veel te weinig. In het begin, toen ze nog gevestigd waren in de Zuidstationstraat, gingen we er minstens één keer per maand. Ik was toen nog zelfstandig, Tessa werkte aan haar doctoraat, en we hadden best wel tijd te over (en ik moest onkosten maken).

Toen ze goed en wel verhuisd waren naar de Charles de Kerchovelaan, in 1999, was Henri net geboren, en bleef er voor uit eten gaan maar weinig tijd meer over. In ’99 werd ook Natascha ziek, en ik heb er nog altijd spijt van dat we toen niet méér zijn kunnen gaan.

Maar nu is het dus helemaal afgelopen. Bric & Brac Thuis, de winkel waar Frédérics broer hun ‘Artisanale Bereidingen’ verkoopt, blijft bestaan, maar het restaurant gaat onherroepelijk dicht. Een groot verlies voor Gent.

takelen (7) & (8)

Et ça continue…

De vorige keer vergeten te vermelden (zaterdag). Een Nederlander wordt getakeld as I write this. 2 x 250 EUR dames en heren. Ik draag actief bij tot de vermindering van de staatsschuld.

Sinds zaterdag –vóór de wagen toen werd getakeld– plakt er ook zo’n blauwe sticker met een takelwagen op de poort. Dat zijn vier stickers ondertussen.

takelen (6)

Het was weer lang geleden, maar vandaag had er weer iemand prijs.

Mensen, ’t staat er in ’t groot op: niet parkeren voor mijn (garage)poort. Anders koopt ge maar een brilleke. Of twee. (Of betaalt ge 250 EUR aan de staat, mij ook goed.)

(BTW tegen alle verwachtingen in: tijdens de Feesten geen enkele keer een wildparkeerder gehad.)

BNF / fin

Met de bekendmaking van de winnaar van Jong Jazztalent in Gent, is ook het Blue Note Festival afgesloten. Winnaar dit jaar is het Carlo Nardozza Quintet, met op de tweede en derde plaats El Stick en Olivier Juprelle. Olivier Juprelle heb ik gemist (ik heb er twee gemist dit jaar, Juprelle en het Adriaan Van de Velde Quartet), El Stick vond ik fantastisch, en het Carlo Nardozza Quintet heeft inderdaad verdiend gewonnen (foto’s volgen nog).

Rest nog een follow-up review voor gent.blogt te schrijven, (vooral) de foto’s van BNF te selecteren en voor internet klaar te stomen (PhaseOne + mijn standaard photoshop acties), en de accreditatieaanvraag voor Jazz Middelheim in te sturen (inderdaad, ik heb de smaak te pakken). Wish me luck.

(BTW: voor wie het nog niet door had, het Robin Verheyen Trio houdt u maar best in de gaten.)

de selectie

De meeste tijd kruipt in de selectie van de foto’s. Naast het nemen van de foto’s natuurlijk; drie keer per dag anderhalf uur op uw knieën voor een podium kruipen is niet meteen weinig (of comfortabel) te noemen. Ik blijf het echter een schitterende bezigheid vinden, en ik heb in die paar dagen al enorm veel bijgeleerd.

Toe te voegen aan het lijstje van gisteren:

  • snelle geheugenkaarten zijn belangrijk. Ik heb er nu twee: een SanDisk Extreme III 1GB (en die is snel), en een Hitachi Microdrive 1GB (die in vergelijking enorm traag is). Bij de SanDisk is de geheugenbuffer van de D70 de traagste factor, bij de Hitachi de snelheid waarmee naar de schijf kan weggeschreven worden. Een merkbaar verschil. Hm. De buffer blijft hetzelfde natuurlijk, maar in het geval van de SanDisk wordt hij sneller naar de schijf weggeschreven.
  • trager dan 1/20s sluitertijd kan je het vergeten. Niet omdat je de camera niet lang genoeg kan stilhouden (monopod en VR zorgen ervoor dat dit wél kan); de mensen op het podium blijven gewoon niet lang genoeg stilstaan.
  • meer foto’s = beter (in dit geval). In sequentie schieten is soms bijna een noodzaak, vooral als je mensen hebt zoals Richard Galliano, die zelden stil blijven staan, of als Terence Blanchard, die tijdens zijn geblaas (de man speelt trompet), het overtollig vocht (zeg maar ademdamp of spuug) dat in zich zijn trompet verzamelt, als een walvis uitblaast. Schitterend! Maar helaas zat ik toen reeds met de Hitachi, en heb ik geen enkel scherp beeld (hey, any excuse will do).
  • f*ckin focus. Ik ga het blijven herhalen. Pak nu Richard Galliano, die met zo’n gigantische trekzak (accordeon in ’t schoon Vlaamsch) voor zijn buik hangt. Bij refocussing trekt dat ding onmiddellijk de focus naar zich toe, ipv naar het gezicht van Galliano. Handmatig bijstellen is geen sinecure, zonder split screen, wanneer je over bij- en verziende astigmatische ogen beschikt.

Maar het is nog steeds even f*cking fantastisch.

En terwijl ik effekens tijd heb: een kleine selectie.

Richard Galliano zelf:

Richard Galliano NY Trio (vi)

Zijn bassist, Larry Grenadier:

Richard Galliano NY Trio (ii)

Bert Joris (sorry, de kleuren zitten niet goed):

Bert Joris Quartet (v)

En bassist Philippe Aerts:

Bert Joris Quartet (ii)

Meer in Blue Note Festival 2005 flickr set.

wegwezen

Over een uur begint het spel in het Duvel Droomschip. Tijd blijkt meteen ook weer de meest beperkende factor op deze Feesten te zijn.

Ganse dagen het Blue Note Festival afschuimen begint zijn tol (reeds) te eisen. Al zit ik dan wel op een prima spot (dichter kan niet, tenzij ik op het podium zelf kruip), zitjes zijn er niet in de fotografen-area. Wat zich voornamelijk vertaalt in een pijnlijk stijf gevoel in de (boven)benen en op het zitvlak. Klagen doen we echter niet, up-close-and-personal zijnde met de crème van de jazzwereld.

Lessen geleerd:

  • een monopod kán helpen. Als is het maar om het gewicht van de lens wat draagbaarder te maken
  • al is uw autofocus nog zo snel, de artiest ontduikt hem wel
  • de D70 sucks voor manuele focus. Soms maak ik foto’s met de Leica (waar geen AF op zit), en die manuele scherpstelling verloopt toch f*cking gemakkelijker. Is het nu zo moeilijk om een split screen focus in die D70 in te bouwen? In mijn oude F-301 zit het er wel op.
  • 99% van de fotografen gaat zeer respectvol met elkaar om (wat ik eerlijk gezegd niet had verwacht). Wried wijs.

Oeps. Time to go. Later vandaag misschien meer. Een review van de eerste drie dagen (opening night niet meegerekend) Blue Note festival volgt hopelijk morgenavond ergens.

hoezo?

(Om (nog) maar eens met –ondertussen– een van de meest uitgeholde woordspelingen te beginnen.)

Zouden er nog bandjes zijn voor het ‘gratis’ concert van Clouseau, of kan men maar beter meteen op ebay gaan kijken?

big dingske

gent.blogt is natuurlijk niet alleen om al uw bewegingen op de gevoelige plaat vast te leggen (Geen danspasje zal gezet worden, of het wordt door ons op de gevoelige plaat vastgelegd. Geen kus zal gestolen worden, of wij hebben het gezien.). De Gentse Feesten zijn ideaal voor een (amateur-) fotograaf om er zijn kunsten op bot te vieren. (Let wel goed op uw gerief.)

Fotografen zijn echter niet de enigen die u in de gaten houden. Zes jaar geleden is men in Gent begonnen met de veiligheidscamera’s.

Wie op de komende Gentse Feesten van plan is om zijn broek af te steken, denkt beter twee keer na. In de hele Feesten-zone hangen 21 slimme camera’s die perfect in staat zijn om tot een kilometer ver een gezicht te herkennen en te registreren.

Alle beelden worden opgeslagen op een harde schijf en nadien gebrand op cd-roms die kunnen dienen als bewijsmateriaal voor de rechtbank.

Overdreven? Niet echt, als je weet dat er dagelijks zo’n 150.000 mensen naar Gent afzakken tijdens de Feesten. De camera’s zijn er immers niet enkel om buitenissig gedrag vast te leggen, maar worden ook ingezet voor crowd control (en om bvb verloren gelopen kinderen met hun ouders te herenigen).

En als u inzit met uw privacy, dan denkt u maar beter niet na over het aantal minuscule digitale camera’s die ook dit jaar deel zullen uitmaken de standaard uitrusting van de modale feestganger.

([Update:] Oeps. Vergeten mijn bronnen te vermelden: citaten uit gent.blogt & DM 20050714.)

gentse flickrs

Kwestie van er genoeg publiciteit rond te maken: in de gent.blogt Gentse Feesten Special wordt o.a. gesproken over Gentse Feesten foto’s.

Om het u gemakkelijk te maken, hebben we twee flickr groepen aangemaakt: Gentse Feesten en Gentse Feesten 2005 . De foto’s die in de tweede groep worden gepost (Gentse Feesten 2005 ), zullen automatisch op gent.blogt worden getoond (voorlopig nog op deze pagina).

Ziet u uw foto’s liever niet (in thumbnail versie) op gent.blogt verschijnen, dan kan u zonder schroom in de andere groep (Gentse Feesten) posten.

Of u post ze natuurlijk in beide.

(Hoe u via flickr uw foto’s publiceert? Helemaal niet moeilijk. En gratis.)