Over een uur begint het spel in het Duvel Droomschip. Tijd blijkt meteen ook weer de meest beperkende factor op deze Feesten te zijn.
Ganse dagen het Blue Note Festival afschuimen begint zijn tol (reeds) te eisen. Al zit ik dan wel op een prima spot (dichter kan niet, tenzij ik op het podium zelf kruip), zitjes zijn er niet in de fotografen-area. Wat zich voornamelijk vertaalt in een pijnlijk stijf gevoel in de (boven)benen en op het zitvlak. Klagen doen we echter niet, up-close-and-personal zijnde met de crème van de jazzwereld.
Lessen geleerd:
- een monopod kán helpen. Als is het maar om het gewicht van de lens wat draagbaarder te maken
- al is uw autofocus nog zo snel, de artiest ontduikt hem wel
- de D70 sucks voor manuele focus. Soms maak ik foto’s met de Leica (waar geen AF op zit), en die manuele scherpstelling verloopt toch f*cking gemakkelijker. Is het nu zo moeilijk om een split screen focus in die D70 in te bouwen? In mijn oude F-301 zit het er wel op.
- 99% van de fotografen gaat zeer respectvol met elkaar om (wat ik eerlijk gezegd niet had verwacht). Wried wijs.
Oeps. Time to go. Later vandaag misschien meer. Een review van de eerste drie dagen (opening night niet meegerekend) Blue Note festival volgt hopelijk morgenavond ergens.
99% van de fotografen…
Zatlappen aan de Korenmarkt daarentegen…
Tijdens het concert van Lady Lynn and her Magnificent Seven vond een bebaarde goed beschonken vent het nodig een aanwezige fotograaf lastig te vallen door naar zijn toestel te graaien en met zijn handen voor de lens te zwaaien. Iets minder wijs, al bij al…
Na een vijftal minuten droop hij dan toch af, op zoek naar het volgende pintje…
Nu ik er aan terugdenk, die fotograaf had een knoert van een telelens. Dat was jij toch niet met je nieuwe speelgoed?
Nope, not me. Ik geraak met moeite voorbij De Bijloke 😀
Al zit ik zeker en vast volgende week maandag aan het Duvel Droomschip voor het aperitiefconcert van LL&HMS…
Een aanrader, indeed!
Lien De Greef…wat een vrouw…*zucht*