Auteur: bruno

xmas

Om alvast in de stemming te komen, is het vandaag onze jaarlijkse Christmas Lunch op het werk. iTunes werd gedownload en geïnstalleerd, de chef heeft een aantal populaire kerstliederen geript, en zo worden wij straks getrakteerd op de enige echte kerstmissfeer. In avant-première.

Een mengeling van Engelse traditie, gekruid met het betere Belgische kerstwerk, rijkelijk overgoten met een of andere Franse millésime. En naar gewoonte mogen de nieuwkomers een stukje entertainment brengen. Noem het een ontgroeningrite (waar nog niemand aan ontsnapt is –ook ik niet, helaas).

Gevolgd door twee weken vakantie.

gescheiden

Het lag er al een tijdje aan te komen, maar vanochtend was het dan zover: daar ging mijn vulling. Gelukkig niet ingeslikt, maar netjes uitgespuwd, afgekuist, en als relikwie op mijn bureau geplaatst.

Strakjes naar de tandarts bellen voor een afspraak, en hopelijk moet ik niet te lang wachten. Met de feestdagen (en bijhorende -dissen), lijkt een open tand niet zo’n optimale toestand. En ondertussen krijg ik ook al fantoompijnen. Hoewel (ik vermoed dat) de tand ontzenuwd is, krijg ik in mijn bovenkaak al een lichte pijn. Helemaal eigenaardig wordt dat dan als je weet dat de vulling uit een tand in de onderkaak komt.

I’m just a big baby.

winterkost

Vanmiddag dus bij bric en brac. In het naar huis komen van de autostrade, had ik in een flits de menu op het krijtbord aan de voordeur gezien. Rogge.

Nu is rogge niet meteen mijn favoriete vis. Niet gemakkelijk om klaar te maken, wel gemakkelijk om halfrauw of keihard op tafel te brengen. Meestal krijg je het op je bord als net iets te rauwe loddervis.
Toen men kwam vragen of het OK was voor de lunch, was ik nog steeds aan het twijfelen. Maar uiteindelijk heb ik besloten de kans toch maar te wagen; het is niet alsof ik al teleurgesteld ben geweest in de B&B (met zulk een initialen natuurlijk).

We lieten een flesje witte huiswijn aanrukken, en dat bleek een goede keuze. Een lichte, beetje fruitige wijn, die onmiddellijk een stukje zomer terugbracht. En dat paste al helemaal bij het voorgerecht: een slaatje van gerookte zalm met grijze garnalen (op witloofsnippers en vergezeld van citrusfruit). Licht en lekker.

En dan kwam de roggevleugel. Aan weerszijden gebakken, met savooikool en (kookvaste) aardappeltjes, en bestrooid met spek. En daarbij een heerlijk sausje met kappertjes. O-ver-heer-lijk. De beste roggevleugel ooit. Het deed denken aan een Brusselse stoemp, maar veel verfijnder: echte winterkost, zonder ‘zware kost’ te zijn. Om mes en vork bij af te likken. Bravo Fred!

(En dat voor 13 EUR –koffie inbegrepen). Ik kan niet wachten tot de volgende keer.

tegengesteld

1. “Ongeveer 14 procent van de Belgen leeft onder de armoedegrens.” (DM20031217)

2. “Bijna één Belg op de vier zegt minstens 50.000 euro te bezitten, onroerende goederen niet meegerekend.” (HLN via het krantenoverzicht op Radio1 vanochtend)

Verontrustend.

dvd, dvd-a, hdcd, sacd, cd

Decisions, decisions. Ik ben een beetje de mogelijkheden aan het bekijken voor een upgrade van versterker en CD-speler. Of DVD-speler. Ik zweef tussen Arcam en NAD, en soms ook wel Naim en Parasound (Halo) –al zijn die laatsten wel wat aan de dure kant.

Ik heb al lange tijd genot gehad van mijn huidige NAD (zo’n 13 jaar denk ik), maar de versterker schiet toch wat tekort voor mijn nieuwe luidsprekers. Voorlopig neig ik naar Arcam, maar dan is daar weer NAD met de C372 (150W per channel in 8 Ohm –als het daar niet mee lukt, weet ik het ook niet meer).

En dan zijn er ook A/V opties, maar dan moet je weer een DVD-speler kopen ipv een CD-speler (anders heeft het geen zin een A/V te kopen). Of we kunnen ook eerst een gewone versterker kopen met een DVD-speler ipv een CD-speler, en dan kunnen we nadien (binnen x aantal jaren) nog altijd overschakelen op een A/V versterker. (Om eerlijk te zijn vind ik het nog een beetje te vroeg voor de DVD-A en SACD toestanden –al lijkt DVD-A het te halen).

Maar koop je dan een geïntegreerde versterker of een afzonderlijke voor- en eindtrap? Of een geïntegreerde versterker waarop je later een eindtrap kan bij aansluiten om te bi-ampen?

Juist, ja.

herfst

Het herfstoffensief werd eindelijk ingezet. Natuurlijk zijn ze net nu aan ons dak aan het werken, en vooral: wij hoopten dat alles zou klaar zijn tegen het bouwverlof volgende week.

Zaterdagavond thuisgekomen na een dagje stappen, toen er bleek dat er een klein lek was in de voorlopige dakbedekking. Het water was tot in de badkamer doorgedrongen (een verdieping lager). Gelukkig stond de aannemer een kwartiertje na ons telefoonfgesprek aan de voordeur, en aan het euvel werd snel verholpen.

Het probleem van de binnengoot wordt ook opgelost: na overleg met de buur (met wie we de dakgoot delen), komt er een regenpijp aan zijn kant van het dak. (Langs onze kant was wegens praktische problemen niet doenbaar.)

Laatste hindernis is de lichtstraat, die normaal gezien vandaag of morgen zou moeten klaar zijn.

En dan nog de pannen –als het stopt met regenen. Want pas daarna kunnen mijn schoonvader en ik beginnen aan de isolatie.

file under fiction

Robert Fisk zegt het toch maar weer: Saddam is weg, nu Bush en Blair nog. (in DM, die overigens weer behoorlijk meedoen met het mediacircus).

De oorlog in Irak gaat al een hele tijd niet meer over Saddam, maar over de bezetting van het land door een vreemde mogendheid.
Professionele militairen benadrukken dat al een hele tijd. Gisteren vatte een sergeant van de eerste gepantserde divisie het aan een controlepost in Bagdad zonder veel omhaal als volgt samen: “Het is niet omdat we Saddam te pakken hebben dat we nu sneller naar huis zullen gaan. We kwamen hier om massavernietigingswapens te zoeken en de aandacht is daarvan afgeleid. De arrestatie van Saddam is eigenlijk zinloos. We weten nog altijd niet wat we hier in feite zijn komen doen.”

Och Amerikaanse politiek. Panem et circences.

stil

Daar [1] [2] kreeg ik het koud van. En helaas kan ik me inbeelden hoe dat voelt. (Allemaal) veel beterschap gewenst.

music, maestro, please!

Het begon met de eventuele aanschaf van een nieuwe iPod. Maar het was niet alsof er iets mis is met onze huidige 1st Generation iPod –we hebben zelfs geen klagen over de batterij. Eventjes een reality check om vervolgens de ingebeelde peer pressure van de consumptiemaatschappij te negeren.

Vervolgens was er het dak. De dakpannen, zo wisten we van bij het begin, dienden vervangen te worden binnen een vijftal jaar na de aankoop van ons huis. Vervanging van het dak werd al gauw uitgebreid naar isoleren van de zolder (tijdens de kerstvakantie, samen met mijn schoonvader), en dat werd dan nog eens uitgebreid met de vervanging van het raam en de rotte steunbalk in Henri’s kamer –niet goedkoop overigens zo’n steunbalk.

Alle vensters in ons huis zijn enkelglazig (met uitzondering van de badkamer). Qua isolatie kan dat tellen, zowel wat betreft warmte, als geluid. Bovendien is een van de zijmuren op bepaalde plaatsen nogal dunnetjes, zodat we ook daar niet veilig zitten wat betreft geluid(soverlast).

Allemaal goed en wel als je daar rekening mee kan (wil ?) houden. Maar daar zit je dan als muziekfan, met een (toch wel redelijk) grote collectie CDs, voornamelijk jazz en klassiek. Naar nuances in de muziek moet je dan niet meteen zoeken, tenzij je de geburen wil laten meegenieten (vooral van het lage toongebied dan). De geluidsinstallatie in de woonkamer kan best wat hebben, maar uit respect voor de buren laten we de geluidssterkte dan ook nooit tot zijn recht komen (as in: keeping it at barely audible levels). Niet dat de geburen altijd dezelfde filosofie hanteren, maar bon, soit.

Dat brengt mij terug tot de zolder. Ik heb er namelijk genoeg van. Ik wil terug naar mijn muziek (kunnen) luisteren, inclusief nuances zoals de aanslag van Rostropovich’ strijkstok tegen de snaren van zijn cello tijdens het beluisteren van de Cello Suites van Bach. Of Lateefs aanblazen van de (dwars)fluit op Eastern Sounds.

Vandaar het project mediaruimte (whatever; geef het kind een naam). De zolder wordt geluidsarm geïsoleerd: dat betekent o.a. de ruimte aanpassen met een zwevende vloer, losgekoppelde muren, the works (waarbij ik kennis maak met een heerlijke nieuwe woordenschat zoals resilient channel, caulk, etc). Een van de twee rechte muren (we zitten op zolder, remember) wordt volledig uitgewerk met schappen, om plaats te bieden aan CDs, boeken en mogelijks ook DVDs en strips (wat naast extra geluidsisolatie ook bijdraagt tot een betere akoestiek –ben ik de enige voor wie dat woord zo vreemd gespeld lijkt?)

Als voorspel ben ik eergisteren mijn (onze) nieuwe luidsprekers gaan afhalen (B&W DM604 S3). Wat een verschil met mijn voorgaande, (20 jaar) oude Philips luidsprekers (gelukkig maar), en zelfs met onze recentere BeoLab 8000-s (die in de woonkamer blijven). Momenteel zijn ze nog gekoppeld aan mijn (13 jaar oude) NAD receiver (705) en CDspeler (502), maar ik hoop die op niet al te lange termijn te vervangen door een Arcam of Rotel systeem.

Allemaal details. Het belangrijkste is dat het doel eindelijk in zicht is. En dat het ernaar uitziet dat ik na tien jaar eindelijk opnieuw van ‘mijn’ muziek ga kunnen genieten. Als ik even egoïstisch mag zijn.

Zie ook:
_De bouw van een thuisbioscoop: deel 1 – deel 2
_Practical Studio Design (zipfile 630Kb -> PDF) uit Sound On Sound
_Burenlawaai: algemeen overzicht