Auteur: bruno

magertjes

Volledig ’t akkoord. Wilskracht is de sleutel. Een jaar of vijf geleden ben ik zelf op ongeveer een-twee maand tijd 10 kilo kwijt geraakt (mijn BMI is nu 21). En het belangrijkste dat ik daarvoor gedaan heb, was alle snoep te bannen.

(Nu ja, bannen. Ik snoep heus nog wel, maar ik vermijd het zoveel mogelijk. Het probleem is: ik kan geen snoep zien liggen of ik moet die opeten. Dus ik koop het zelden. Maar ik mis het niet. Zoals nu, ik kan gerust aan snoep denken, en beneden staat een automaat, maar ik voel absoluut geen urge om naar beneden te gaan en een raider of zo te halen. Het water komt me ook niet in de bek.)

BMI tabel -links: kg, onder: cm

Het tweede belangrijkste was terug beginnen ontbijten, en ’s avonds minder eten. Calorieën heb ik nooit geteld, maar ik zorgde er wel voor zo weinig mogelijk vlees en vette dingen te nuttigen.

Drinken deed (doe) ik sowieso al veel: plat water, spuitwater, koffie, thee, cola light, pepsi max…

Ontbijt was meestal iets in de zin van een banaan met cornflakes (geen frosties want dat is puur suiker), middagmaal was sla met een variatie van rauwe groeten (tomaat, komkommer, paprika), olijfolie en azijn, en ’s avonds vaak soep en een boterham.

En sindsdien is mijn gewicht eigenlijk hetzelfde gebleven. Ik let op wat ik eet, maar ik eet best wel frieten en ketchup en mayonaise en macdonalds en vijf gangenmenu’s. Maar niet elke dag. Niet elke week. (En in het begin –het eerste half jaar– zelfs helemaal niet.) En ik heb er nog geen spijt van gehad.

station etc

Zaterdag moeten we onze eigen film ontwikkelen. Daartoe hebben we vorige les een ‘vers’ filmpje Tri-X (400 ASA) gekregen, en dat moeten we tegen de volgende les vol prentjes geschoten hebben. Vermits ik tijdens de week niet echt veel tijd heb, had ik besloten om met Henri naar het Sint-Pietersstation te trekken, en daar wat foto’s te maken. Deel 1 was vandaag.

Om het ook voor hem wat aantrekkelijk te maken, had ik de G5 meegenomen, waarmee hij naar believen samen met papa foto’s kon maken. Het resultaat mag er weer best wezen. De cadrage is misschien nog niet wat het zijn moet, maar de foto’s zijn scherp, hoewel hij lange sluitertijden heeft moeten gebruiken (ik weiger halsstarrig de flits aan te zetten).

Zijn derde foto vandaag:

all aboard

Toen ik hem daarnet in bed ging steken moest ik hem opnieuw de poolster tonen. Het zicht uit zijn raam was te mooi om zomaar te laten voorbijgaan:

voorspelt niet veel goeds

log

Zoals eerder bericht onderzoeken we op het werk hoe we het beste een dagelijks nieuwsoverzicht naar buiten brengen. Via ’t internet, dat staat vast, maar welke tool gebruiken we daarvoor?

Dus den dezen mag zich –samen met de publications editor— een tijdje zoet houden met het onderzoeken van een aantal weblog systemen. Drie werden weerhouden: WordPress, Movable Type, en ExpressionEngine (pMachine).

Ondertussen zijn het er al maar twee meer, want WordPress bleek te ingewikkeld, en had de minst goede interface.

Movable Type ken ik ondertussen door en door, en heeft als groot voordeel (nadeel ?) dat het allemaal statische pagina’s zijn die gegenereerd worden. Voordeel, want die worden door de webserver sneller aan de browser opgediend, nadeel, want als je iets aan de lay-out of structuur etc. wijzigt, dienen alle bestaande pagina’s opnieuw te worden gegenereerd (maar hoeveel keer gebeurt dat).

ExpressionEngine heeft geen statische pagina’s, en lijkt daardoor iets trager. De software biedt wel een voordeel wat betreft beheer van sites en gebruikers. Je kan ook de URL voor een entry zelf bepalen (het systeem waarschuwt als je een duplicate entry zou maken), maar je kan geen twee keer dezelfde titel ingeven. (That’s a pain.)

Voorlopig neigen we naar Movable Type, al zou ik verdomd graag weten welke nieuwigheden er in MT 3.0 gaan opduiken (user management?).

tandarts

Zo. Dat hebben we ook weer achter de rug… tot september. Ik heb ne wree wijzen tandarts, waar je eigenlijk met plezier op controle gaat.

“Da ziet er weer goed uit é. Alleen een beetje tandsteen, en we zullen dat ne keer wat opkuisen zie. En rap een fotooken of twee maken, om te zien of er geen gaatjes zijn ergens tússen uw tanden.”

Think happy thoughts. Niet te rap aan Tessa denken, want zulk een train of thoughts kunnen u dan weer iets té happy maken (nudge, nudge, say no more). En dergelijke situaties wilt ge eerder vermijden als ge in een tandartsstoel op uw rug ligt. Hm.

Henri to the rescue. Kinderen verlichten pijn. Niet dat ik afzag (langs geen kanten), maar ik verplaats mijn gedachten toch liever naar ergens… leukers. (Tiens, vanavond vertel ik hem het verhaaltje van de schildpad en de haas.)

“Gaat het nog?”
– ugh mwghft
(Goede verstaander, half woord; tandartsen zijn daar meester in.)

Prikkeldeprik terwijl het tandsteen alle hoeken van mijn mond te zien krijgt. Een laag fluor om af te werken. En de prijs: “x EUR, en dat krijgt ge allemaal terug van de ziekenkas”.

(’t Zijn echt toch uitzuigers en geldmollen, die dokters en tandartsen.)

kermis

’t Is kermis in Gent; halfvastenfoor. Dit weekend begonnen, maar niet op de vertrouwde locatie:

Aangezien het Sint-Pietersplein onbeschikbaar is wegens de werken aan de ondergrondse parking, ging de Stad Gent aan tafel zitten met de foorbonden, om een andere locatie te vinden. Uiteindelijk is een concensus bereikt rond het parkeerterrein langs de Yachtdreef aan de Watersportbaan.

En die Yachtdreef, die is toch wel behoorlijk dicht bij waar wij wonen. Ttz dicht genoeg om naar toe te wandelen, maar ver genoeg om geen geluidshinder te ondervinden.

Behalve op de openingsavond, zaterdag; toen was er vuurwerk. Net op het moment dat Henri ging slapen. Wat eigenlijk zeer goed uitkwam. Aangezien hij net onder de zolder slaapt (en eigelijk toch een beetje onder het dak), zit hij op een van de hoogste plaatsen van het huis. En vanuit die bevoorrechte positie had hij een schitterend zicht op het vuurwerk. (Waarna hij zich maar had neer te leggen, en hops, hij was in bed.)

Sindsdien is het natuurlijk al elke dag: wanneer gaan wij nu eens naar de kermis, papa? (En dat wil ik hem echt niet ontzeggen.)

jaargang twee

Zaterdag heb ik hem dan van stal gehaald, de motor. Proper afgestoft, geschrokken van de te lage bandenspanning, en naar buiten gerold. Om vervolgens gedurende toch wel een vijf/tiental minuten te proberen hem aan de praat te krijgen.

…wat uiteindelijk ook gelukt is. Maar niet zonder toch wel geruime tijd binnensmonds te vloeken terwijl bijna het angstzweet op mijn rug verscheen. Maar hij startte.

Daarna gaan tanken, en de banden op spanning gebracht (ook een first). Een beetje onhandig, want het procédé daarvoor verschilt nogal vs het slangetje van de gemiddelde fietspomp op een ventiel te vijzen. Hier viel niks te vijzen, maar een soort ‘dop’ werd gewoon op het ventiel geplaatst (ik hoorde al lucht ontsnappen –paniek!) waarna je een hendel indrukt. Iets te lang geduwd bij de voorband, want de drukmeter toonde plots 2,8 ipv de benodigde 2,5.

Vanochtend naar het werk vertrekken was zalig.
(Al is mijn lichaam duidelijk de zithouding niet meer gewoon, en al evenmin de druk op de polsen.)

zondag, zondag…

Het diner; met Koen en Johan, twee mensen die Tessa kent via hemato, congressen, etc. In een episode waarin ik –voor de verandering– nog eens in mijn vinger snij (zie foto), en meteen een stuk nagel en een stuk vinger wegsnij (het is iets erger dan het er op het stukske foto uitziet –maar niet écht erg natuurlijk).

koen - johan - duim
(BTW: mijn zoon de fotograaf: alle foto’s werden vandaag door mijn onze 4,5 jarige zoon Henri genomen. Hij steekt mij nu al moeiteloos voorbij.)

1.a. Aperitief
Maitrank (of zoiets). Wat suiker, wat cognac, wat witte wijn, en onze-lieve-vrouw-bedstro. Voeg één appelsien toe, laat iets meer dan een uur trekken, en giet het door een fijne zeef. Giet in de glazen (1/3) en voeg cremant toe (2/3).

1.b. De aperitiefhapjes
Snijd kubusjes uit een zalmfilet, en een tonijnfilet. Haal de kubusjes door een vinaigrette van citroensap, lente-uitjes, sojasaus en citroenkruid, en haal het dan door sesamzaad. Bak in een (gloeiend) hete pan.

2. Het voorgerecht
Pasta: zelfbereide pasta met rozemarijn; 1 kwartel per persoon (in de oven gebraad); bospaddestoelen ruim in boter gebakken; witte en groene asperges; passata van tomaten, oranje paprika, look, sjalotten en tijm.
Schik zoals een lasagna, en dien op.

(Dit is een variant op wat ik al had bereid voor mijn verjaardagsmenu in december. Het gerecht wordt de volgende keer nog verbeterd door de lasagne achteraf effectief op te warmen in de oven.)

3. Het hoofdgerecht
Lamsragout, Siciliaans in oorsprong. Venkel, olijven, lam (tsja), oregano, passata, bouillon. Een uurtje opstaan.
Gepresenteerd op couscous, met paprika’s en gestoomde baby-venkel.

4. Dessert
Pana cotta. ‘nough said (zie december; Tessa’s favoriete dessert).

Zeer geslaagde dag. En een stuk uit mijn vinger waard –het groeit toch terug. Ik ben regeneratief. Zoals een salamander. Echt waar. Serieus.

les 1

Vandaag de eerste les gekregen.
Vrijdag stond er een echter berichtje op het antwoordapparaat, en ik vreesde al voor het ergste. De eerste les was echter ‘slechts’ uitgesteld van de voormiddag naar de namiddag. Vanaf volgende week gaat de les terug gewoon door in de voormiddag, zoals gepland.

Normaal gezien waren er 6 mensen ingeschreven, er zijn er echter maar twee komen opdagen. Wat de lessen veel directer maakt.

Het ging vooral over het fototoestel en de objectieven. Sluitersnelheid, diafragma, filmsnelheid, soorten lenzen, en een kort overzicht van de filmgeschiedenis. Afgesloten met het bekijken van een aantal foto’s en de keuzes bij het maken ervan.

Niet veel nieuws geleerd dus; de Leica is volledig manueel in te stellen en met die zaken ben ik min of meer vertrouwd.

We kregen ook nog een trix (Kodak tri-X 400 ASA) filmpje in onze handen gestopt dat we tegen volgende week moeten vol schieten –24 frames dus dat zal wel lukken.

Algemene indruk: zeer goed. Ik kijk uit naar de volgende les.