Daar word ík nu ambetant van: wil ik op mijn gemak de nieuwe buit naar mijn iPodje uploaden (en dus eerst in iTunes importeren), en dan word ik met het volgende geconfronteerd:
Zodra het maar naar klassiek riekt, gaat het de mist in de song names en de artist. En ik weet niet of het aan iTunes dan wel aan Gracenote (CDDB) ligt.
Voor wie het zich afvroeg (en ook voor u, die er helemaal geen zin in heeft), en voor wie straks moeite zou hebben de slaap te vatten; de “simpele redenering” waar ík daarnet mee in slaap ben gevallen, komt uit het artikel We leren kinderen hun gezond verstand te negeren (DM 2/05/05).
“We vroegen leerlingen uit het hoger middelbaar hoeveel kans ze maakten op een zes als ze twee keer na elkaar met een dobbelsteen mochten gooien. Een kans van twee op zes, dacht de meerderheid en dat klopt niet.”
[…]
Hoe zit dat trouwens met die dobbelsteen? Van Dooren: “Als je één keer gooit, heb je één kans op zes. De truc is dat je de redenering dan moet omdraaien: de kans om geen zes te gooien is vijf op zes. Tweemaal na mekaar geeft dat 25 op 36. Als je twee keer na mekaar mag dobbelen, heb je dus 11 op 36 of net geen twee kansen op zes op het cijfer zes. Ik heb het zelf ook even moeten navragen, ja.”
Voor wie het liever in het Engels uitgelegd krijgt, is er Dice and the Laws of Probability.
(Het artikel in kwestie als PDF.)
Zo gaat dat dan: een zwoele lentedag met bezwangerde lucht en te lui om ook maar één voet voor de andere te zetten. Laat staan lettertjes tot woorden, en die woorden tot zinnen, te verbinden.
Het weekend was te veel, te vol, te warm. Ontbijt, strooptocht, schoolfeest, concert, en dan opnieuw ontbijt en zingende bootjes op de wateren van Gent, een uitgesponnen lunch, en terwijl vrouw en kind over de Schelde wandelden toch nog maar eens bewezen dat Brussel op de motor heel dichtbij blijkt.
Ontbijten (tris), de zoon in zijn klasje gedropt, een film bekeken, quiche gehaald en opgegeten, en nu onderuit naar muziek luisteren. Net wakker genoeg om de krant door te nemen, en dan een simpele redenering niet kunnen volgen. Tijd voor een dutje.
Zie ook vorige maand:
* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar
Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.
Zie ook vorige maand:
* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar
Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.
Zelfs al moest ik tijd hebben, ik zou vandaag nog niets posten.
Niet dat ik van het goede weer ga profiteren, want ’t is vandaag schoolfeest (binnen), en daarna mag ik naar ’t centrum crossen voor de Obrecht opvoering in de Sint-Baafskathedraal (om 20u, al is het de ganse dag wel Obrecht-dag). (Wie niet zo voor die oude muziek te vinden is kan ook zijn oor te luister gaan leggen bij de jazz in ’t Gravensteen.)
Morgen varen we mee met de batoosjantant, en ’s avonds laat ik mij –naar alle waarschijnlijkheid– met plezier in Opatuur beroken voor het volgende jazz concert. (En daar tussenin –hopelijk– voor de eerste keer dit seizoen met de moto weg.)
En maandag? Maandag is ’t verlof.
Bij de tandarts was het lang niet zo erg als verwacht. Al was het maar omdat mijn tand (voorlopig) niet diende te worden getrokken. ’s Ochtends werd de afspraak telefonisch verzet naar 15u (ipv 17u15), en met de trein van 12u28 kwam ik op een deftig middaguur te Gent aan, waardoor ik de kans kreeg tot een galgenmaal (bij Himschoot). Een cappuccino achteraf, want je weet maar nooit of ook vloeibaar voedsel niet meer zou lukken, na dat tandartsbezoek.
Henri was er in elk geval niet echt rouwig om dat ik hem rond kwart na twee uit de klas kwam plukken, en na de obligate tandenpoetsbeurt (een beetje zoals je proper ondergoed aantrekt om een medisch onderzoek te ondergaan), vertrokken we tandartswaarts. Inwendig een beetje zenuwachtig (hoeveel, en wat, moet eruit), maar uitwendig zo kalm als de halcyonische doldrums in de Atlantische Oceaan (om maar eens een vergezocht en complex beeld te misbruiken). Ik had mij voorgenomen dat masker niet meer af te nemen zolang de interventie duurde.
De eer was aan mij. Henri zag het niet zitten om als eerste plaats te nemen in ‘De Stoel’, en het verdikt was al gauw: dit moet worden verdoofd. Een reusachtige spuit, met een even gigantische naald, die ik tussen mijn net niet tijdig gesloten oogleden nog kon waarnemen, werd in de plooien van mijn onderkaak gedrukt. Het tintelde tot in mijn tong. Henri werd vakkundig eventjes naar de wachtzaal gestuurd, om een stripverhaal uit te kiezen, en bij zijn terugkomst, mocht hij op mijn schoot plaatsnemen voor zíjn korte onderzoek. “Ik zie dat ge heel flink uw tanden poetst,” moedigde de tandarts hem aan. Voor hem duurde de hele interventie maximaal 60 seconden. Lang genoeg om de verdoving bij mij te laten inwerken.
Of hij de ganse tand, of in het beste geval de stukken die er eventueel moesten worden uitgehaald, voor mij kon bewaren, vroeg ik de tandarts nog, voor ik mijn ogen snel sloot. Hij lachte even. “De tand laat ik voorlopig nog zitten, maar dat stuk moet er wel uit. We wisten al langer dat die tand een verloren zaak is, maar we zullen een foto nemen, en dan bekijk ik wat we er binnen een maand of drie nog van kunnen maken.”
Achteraf vond Henri dat ik flink was geweest. Hij vond het cool, dat de tandarts zo met die grote tang het stuk tand eruit had gehaald. Veel kon hij me echter over de procedure niet vertellen, want de prentjes in zijn stripverhaal waren nog vele keren interessanter gebleken. “Maar mag ik nu die stukken toch ne keer zien?”
In november vorig jaar had ik bericht over het onderzoek van Aniruddh Patel (dat ik via Nature had gevonden); gisteren had het nieuws ook DS bereikt: Waarom Engelse muziek meer swingt dan Franse – Componeren we zoals we spreken?
Het blijft een interessant en boeiend gegeven, vandaar neem ik nog maar even de verwijzingen opnieuw over + een PDFje naar het artikel van DS (die het blijbaar nog steeds te moeilijk vinden om dergelijke referenties in hun artikels op te nemen al hebben ze nu precies wel zélf een artikel geschreven —bygones, and all that).
De tand is er niet uit. Enkel een stuk, zo groot als de nagel van mijn pink; en een stuk vulling, iets kleiner, maar wel veel dikker.
In de plaats is er een tijdelijke vulling gekomen, zeker goed voor drie maanden. “Dan komt ge weer in augustus, en dan zien we wat we kunnen doen. Maar ik ga eerlijk zijn, wreed goed ziet het er niet uit. Een kroon is uitgesloten, maar misschien kunnen we nog wat anders proberen.”
Smakelijk.
Waarmee we nog steeds niet naar de Fnac geraakt zijn (zaterdag zal het twee weken geleden zijn). Al vraag ik me af of het wel de moeite loont om nu nog gauw de arrogantie van Brusselse vestiging te trotseren, dan wel of het voor mijn gemoedsrust gezonder zou zijn het nog tot zaterdag uit te houden…
Vanavond mag ik overigens naar de tandarts. Een tweetal weekends geleden heb ik op een verkeerde manier op een verkeerd stuk voedsel, de vulling uit mijn tand gebeten (achteraan links onder). Helaas betrof het een ontzenuwde tand, waardoor, bij een volgende hap, de kies in twee is gespleten (excruciating pain ensues). Ik had naar mijn tandarts gebeld, en daar hadden ze mij op een wachtlijst gebeld. Tot gisteren had ik echter nog steeds niets van hem gehoord, dus besloot ik zelf maar eens terug te bellen.
Nog een geluk, want wat bleek, zes maanden geleden had ik reeds een afspraak vastgelegd voor de (jawel:) halfjaarlijkse controle, waar ik normaal gezien hondstrouw met Henri mijn opwachting maak. Vanavond dus, en ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat er tot een tandextractie zal worden overgegaan.
Hopelijk ondervind ik daar dan verder niet al té veel last van, want vanavond speelt het Borodin Quartet Myaskovski , Debussy, Schubert & Mozart in De Bijloke. Mocht u nog niets te doen hebben, dan raad ik u echter niet alleen dit concert, maar nog meer het concert van Bl!ndman & het Goeyvaerts Consort in de Handelsbeurs aan.
(Op de site van De Bijloke beweren ze overigens dat het nieuwe programma on-line staat, maar bij het downloaden blijkt het om het programma van het huidge seizoen te gaan. Ik zal vanvond eens polsen.)