De trein is altijd een beetje reizen. Henri vraagt al sinds de jaarwisseling om (nog) eens naar Bokrijk te reizen. De laatste keer zal zo’n acht jaar geleden zijn, toen we nog lentes en zomers hadden en ik niet met Henri thuis (binnen) wou blijven zitten terwijl Tessa van wacht was. Dus hadden we gisteren tickets online besteld (ik) en in het station zelve gekocht (Tessa), toen bleek dat de daguitstap naar Bokrijk niet via de site van de NMBS te koop werd aangeboden.
De trein vertrok om 8.24 u. en zou ons met één overstap (in Leuven) tegen 10.39 u. in Bokrijk brengen. Er was ook een rechtstreekse trein, maar die vertrok om 8.08 u. en die kwam op hetzelfde moment in Bokrijk aan. Het ging inderdaad over dezelfde trein, een boemeltrein, waar we dan pas in Leuven zouden op overstappen van onze snellere trein. Behalve dan dat die trein niet sneller was, maar een vertraging had opgelopen van maar liefst 17 minuten, waardoor we in Leuven een uur op de volgende trein naar Bokrijk hebben moeten wachten (aankomst aldaar: 11.39 u.).
Ondertussen bleek Henri ziek te zijn, en zienderogen ook zieker te worden. Tegen half één heb ik mij met hem in één van de weides gelegd (onder een prachtige lindeboom), terwijl Tessa naar de Sixties-tentoonstelling trok. Het masterplan was om pas tegen een uur of zes de trein terug naar huis te nemen, maar hij was zo ziek, dat we nog rap iets hebben gegeten (Henri hield het bij een rijstpapje), en de trein van 15.21 u. naar Gent hebben genomen.
De rechtstreekse trein deze keer, zodat we wel degelijk snel thuis zouden geraken. Behalve dan dat deze trein ook weer bijna twintig minuten vertraging had, waardoor we er bijna drie uur over hebben gedaan om van Bokrijk terug in Gent te geraken.
39,1° biepte de thermometer, ocharme de jongen.
