Terwijl ik hier mijn tweede krant opensla in mijn browser, begint het plots te dagen. Eigenlijk had ik net zo goed de papieren versie kunnen meenemen, gezien Tessa toch nog op de lappen is tot vrijdagnacht.
Maar neen, toen ik vanochtend het huis verliet, heb ik gewoontegetrouw mijn krant in mijn tas gestoken, en DM voor de gangdeur achtergelaten zodat Tessa ze niet kan missen, wanneer ze een uurtje later vertrekt.
Juist ja. Maar ik heb wél de voordeur op dubbel slot gedaan.
En zo heeft ook dit weblog (bijna) pijn- en moeiteloos de transitie gemaakt van WP 1.5.1 naar WP 2.0.1. Veel meer dan een zenuwtrekje rond het linkeroog toen ik op de knop ‘upgrade the database now‘ klikte, was er niet te bespeuren.
Edoch, terwijl we dan toch bezig waren, hebben we –in koninklijk meervoud– maar meteen ook een tag plugin geïnstalleerd. Heel even heb ik getwijfeld aan Bunny’s Technorati Tags, maar uiteindelijk is het toch maar de Ultimate Tag Warrior geworden. Veel meer mogelijkheden.
Voor de liefhebbers: er is nu een tag-cloud, maar ook op de archiefpagina’s wordt automatisch een alfabetische lijst met tags getoond. Allemaal in de context van de ontsluiting der gegevens. Of zo. (Het kan ook bezigheidstherapie geweest zijn.)
Mij lijkt het tamelijk simpel: het was een vergissing het Vlaams Belang (VB) te contacteren voor een gratis vat op onze verjaardag. Daarin schuilt geen verwijt, want die uitnodiging was voornamelijk het gevolg van de snelheid waarmee het feest moest worden klaargestoomd, en misschien ook het gebrek aan een duidelijke richtlijn dienaangaande. Wij zijn nog jong, en dus ook misschien een beetje naïef.
Onder de lijdzame noemer “pluralisme”, waren wij immers van mening dat we iedereen een kans moesten geven om mee te werken. Ook dat was een vergissing. Een weinig democratische en bovendien sterk demagogische partij trachten te betrekken in een open maatschappij moét wel verkeerd aflopen, zo hebben wij geleerd. Let wel, wij hebben nooit getracht sámen te werken met het VB, en zullen dat ook nooit ambiëren onder het (huidige) gedachtengoed van die partij.
Heel even nog werd er gedacht dat we best een vat konden aanvaarden, maar al gauw kwamen we tot de vaststelling dat een dergelijk gift zich alleen maar tegen ons zou keren. Timeo Danaos et dona ferentes. Het verschil tussen het VB en de democratische partijen is té groot om aan voorbij te gaan.
Samenwerken met het Vlaams Belang –ook al is het nog zo indirect– is voor ons geen optie. Dat betekent niet dat wij hen bewust zullen uitsluiten uit onze berichtgeving, maar wel dat ook zij zich heel sterk aan de spelregels zullen moeten houden. (Ook de andere partijen moeten zich daaraan houden, en vanuit onze doelstelling politiek onafhankelijk te zijn, zoeken wij met hen evenmin een rechtstreekse samenwerking. Die partijen hebben het daar blijkbaar minder moeilijk mee.)
Nog even dit: dit is een persoonlijke mening, die niet (noodzakelijk) de mening van Gentblogt of van de andere redactieleden is. De ‘officiële’ reactie vindt u bij Gentblogt.
Gezien Tessa pas om 10 uur naar Zaventem moet vertrekken, was ik half van plan geweest om vandaag uit te slapen. Helaas is het op het werk een drukke periode (Executive Board Meeting), waardoor de ganse staff zo vroeg en zo lang mogelijk present moet geven. En dan rekenen ze op mij om de deuren te openen, daar er niemand zo vroeg komt als ik.
Toen Tessa zoëven Henri aan de schoolpoort afzette, had hij een verzoekje. Mama had wat tijd, dus of ze niet even bij de directeur wou langsgaan. Nee, er was geen probleem, toch niet echt, maar zou ze niet aan de directeur kunnen vragen of ze hem niet wat moeilijker oefeningen voor rekenen konden geven. Dat het nu allemaal veel te ‘makkie‘ is, en dat hij bij wijze van spreken de oplossing al weet voor de juffrouw de opdracht goed en wel had uitgesproken (dat zei hij bijna letterlijk).
Maar alleen voor rekenen. Voor taal hoefde het niet zo, allez, het mocht, maar daar was hij gewoon goed mee met de andere kindjes.
(*zucht* En ik moet hem weer drie dagen missen.)
Samenvatting van vanavond:
1. de review
Tevreden zijn wanneer ge zelf niet een review moet schrijven over het concert, en daar verder geen uitleg hoeft bij te geven.
2. Blanco
–this page intentionally left blank–
(Wanneer dat de synthese is van de vijfendertig entries die je op de weg naar huis hebt bedacht.)
3. Liefde is…
Vorige week werd een tafel tegen de rug van mijn bureau geplaatst. Een helwit vlak, waarop keurig een wit toetsenbord, een witte muis en witte flatscreen monitor werden geplaatst. De bijhorende witte computer werd op de grond geplaatst.
“Vanaf dinsdag krijg je gezelschap”, werd mij breed grijnzend meegedeeld.
Kon het zijn? Werd ik uit het verdomhoekje gehaald, of werd er hooguit iemand bijgeplaatst? Gisteren kreeg ik zowat het ganse bedrijf over het vloer, net zoals toen ik dit bureau voor het eerst betrok. Ze vergaapten zich deze keer niet aan mij, tenminste niet rechtstreeks, maar zagen reeds mijn denkbeeldige gezelschap achter de computer aan het werk. Iedereen was mee met het grapje, behalve ik.
Ook vanochtend ging het nog even door, hoewel we allemaal moesten wachten tot zo’n halfuurtje geleden, toen mijn gezelschap zich aandiende. Bea was rechtstreeks met de trein uit Stuttgart gearriveerd. Ze was vanochtend om zes uur vertrokken, en had maar net de tijd gehad om haar bagage in het bedrijfsappartement achter te laten, voor ze aan mijn deur klopte.
Flickr and the case of the mysteriously disappearing photo. Gisterenavond nog zonder problemen tesamen met de rest on-line geplaatst, vandaag geheel en al verdwenen. (Hopelijk heb ik thuis de backup nog net niet gewist.)
[update] en ’t mysterie wordt nog groter, want nu staat de foto er precies terug, na een ganse dag te zijn verdwenen.
Voor de voorbije week had Gentblogt u maar liefst twee jazz optredens getipt. En te oordelen naar de volle zalen, waren de liefhebbers het met hen eens.
Zondag zaten we met z’n allen gezellig rond de tafel bij Opatuur, voor het optreden van Pierre Van Dormael en Reggie Washington. Die zondag werd geplaagd door een smeltende sneeuwval (waaraan u vandaag reeds herinnerd werd met de foto van de dag), zodat niet alleen uw reporter natte schoenen onder tafel mocht steken, maar waardoor ook de muzikanten pas met enige vertraging arriveerden. Geen nood, het concert duurde daardoor gewoon iets langer. Gelukkig maar, want we kregen twee degelijke muzikanten te horen.
Van Dormael kan je misschien nog het beste vergelijken met Pat Metheny, of nog beter John Scofield (die u vorige zomer hebt kunnen zien tijdens het Blue Note Festival). Washington en Van Dormael waren evenwel (nog) niet geheel op elkaar ingespeeld, waardoor er al eens iets verkeerd dreigde te gaan. Wat het publiek hen overigens niet kwalijk nam, want zoals dat dan hoort bij degelijke muzikanten, werd aan een dergelijke dreiging met een kwinkslag ontsnapt. En dat kwam de sfeer alleen maar ten goede. Het publiek hoorde dat het goed was, verzocht beide heren om een encore, en werd prompt op haar wenken bediend. Meer van dat.
Waar het bij Opatuur nog om eerder conventionele jazz ging, werden in de Vooruit alle registers opengtrokken om het publiek te overstemmen. Mâäk’s Spirit toert, in het kader van de JazzLabSeries, door de Vlaamse zalen met nieuw werk, gecomponeerd door gitarist Jean-Yves Evrard. Je hebt het gevoel dat je minstens een paar oren tekort komt, schreef Jef Peremans in De Morgen, en beter kan het bijna niet omschreven worden.
De Balzaal van de Vooruit, waar ook Uitgelezen plaatsvindt, was voor de gelegenheid van het podium ontdaan, waardoor de muzikanten op de vloer speelden en het publiek op een halfhoge tribune mocht plaatsnemen. De muziek was versterkt, en dat was misschien een beetje van het goede teveel voor een dergelijke kleine zaal (de Balzaal was dmv een gordijn met de helft verkleind). Maar het geluidsvolume was dan ook wel het enige waar wij over te klagen hadden.
Twee sets werden van elkaar gescheiden door een korte pauze voor de muzikanten, op Eric Thielemans na, die een zeer indrukwekkende drumsolo ten beste gaf. Veel solo’s, veel ‘drive‘, en een zeer goede verstandhouding onder de muzikanten. Geen egotrippers, want bij zo’n complexe muziek is daar geen plaats voor.
Niet iedereen in de zaal was even enthousiast, want zowat een derde van het publiek verliet ijlings de zaal na het laatste nummer. Jammer voor hen, want de overblijvers kregen nog een extraatje waar zowel toehoorders als spelers veel plezier aan beleefden.
Vanavond kan u weer naar Opatuur, voor een optreden van Peter Beets, Ruud Jacobs en Sjoerd Dijkhuizen; dinsdag gaat Gentblogt voor u langs in de Hot Club de Gand; en het volgende concert in de JazzLabSeries is van het Robin Verheyen Quartet (nu: Narcissus). U leest er hier (en daar) meer over.
(Meer foto’s bij flickr: Pierre Van Dormael en Reggie Washington bij Opatuur en Mâäk’s Spirit in de Vooruit)
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
Tot zover struikgewas ([via], want ik heb die site nooit gevolgd). Geen nood, zo verklaren ze, want we stellen alles in het werk om zo snel mogelijk een soort van Nederlandstalige digg.com op u los te laten via de bovenstaande URL
Schiet mij niet dood, maar ik denk niet dat er iemand op een Nederlandstalige digg.com zit te wachten. Ten eerste hebben we al blogium.be om te zien wat er zoal reilt en zeilt in de Belgische blogosfeer. Ten tweede, daarbij aansluitend, is er de definitie: wat is een Nederlandstalige digg.com? Enkel linken naar Nederlandstalige artikels? Fat chance. En op een zoveelste verbastering van het concept met Engelstalige links zit al evenmin iemand te wachten.
(Misschien dat het concept aansluit bij de internet marketing plannen Ogilvy en consoorten, herbestemming van een ‘merknaam’ en al dat.)
Nu ja. ’t Is altijd jammer als een project wordt stopgezet, en hopelijk komt de creativiteit op een andere manier naar buiten. Succes!
’t Is een beetje druk momenteel. Tweeverdieners met kind, in volle expansie van hetzij de carrière, hetzij de hobby’s, die trouwens een dermate omvang beginnen aan te nemen dat ze ook budgettair moeten worden ingepland (in theorie althans). Mijn madam ziet mij niet genoeg zegt ze dan, vlak voor ze een halve week op congres naar Athene vertrekt, met nog een tweede in ’t verschiet half maart.
Tijdgebrek, het is wat.