Auteur: bruno

concerten 200808

Oei-oei-oei, die sterrekens uitdelen bij zo’n hoeveelheid concerten. Het is toch echt wel subtiel, wie een ster meer of minder krijgt, of zelfs een halve. Meer dan die sterren, zou ik er liever een aantal concerten uit halen die serieus goed waren –of toch memorabel (maar dan niet in slechtheid, sorry, Andy Bey). Want het gemiddelde concert was gewoon goed. Er was veel kwaliteit, op beide festivals –we hebben het over Jazz Middelheim en Jazz in ’t Park— maar weinig dat er echt uit sprong. Maar weinig is niet niks (hm, dat moet wel een citaat zijn).

Twee hoogtepunten op Jazz Middelheim waren Charles Lloyd en Robin Verheyen, en ik vond Robin eigenlijk nog net iets beter dan Lloyd. Ten zeerste genietbaar waren ook BJO met David Linx (ik had hen nog niet gehoord) en Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis, Roscoe Mitchell en Wynton Marsalis. 17 augustus was dus mijn topdag, denk ik. De grootste verrassingen waren Elisabeth Kontomanou (ik was niet onder de indruk van haar cd, maar live is dat duidelijk iets anders); José James (daarvan overweeg ik toch iets in huis te halen); en Jef Neve presents Groove Thing feat. James Muller (het deed goed Jef Neve eens iets anders te zien en horen doen).

Hoogtepunten op Jazz in ’t Park waren het Bob Mover Quintet, Ben Sluijs’ The Unplayables, en Jeroen Van Herzeele Special Project. Net niet daarbij maar toch ook wel zeer uitstekend waren de JazzLab Series Allstars Band. Weinig verrassingen, dit jaar, maar misschien moet ik daarvoor ook maar eens wat meer andere plaatsen gaan frequenteren, zoals de Hot Club?

Zoals gezegd, staar u niet blind op de sterrekens.

  1. Charles Lloyd Quartet / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  2. Dré Pallemaerts Pan Harmonie / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / *(*)
  3. Pharoah Sanders Quartet / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / **(*)
  4. Elisabeth Kontomanou / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  5. New Cool Collective Big Band / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / **(*)
  6. Changing Faces David Linx en Brussels Jazz Orchestra / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  7. Toots Thielemans & Kenny Werner Quartet / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  8. José James / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  9. Jef Neve presents Groove Thing feat. James Muller / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  10. EX-Material: Bill Laswell e.a / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  11. Andy Bey Trio / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / *
  12. Robin Verheyen International Quartet / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***(*)
  13. Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis, Roscoe Mitchell / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  14. Wynton Marsalis / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  15. Moker / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  16. Mimi Verderame – Victor Da Costa Quartet / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  17. Jacques Pirotton Quartet / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  18. Delvitagroup / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  19. Sabin Todorov Trio / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  20. Bob Mover Quintet / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)
  21. Rajazz ( Manu Hermia) / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  22. Fabien Degryse Trio / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  23. Chroma meets Dobrojean / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / *(*)
  24. aRTET / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  25. Barkin’ / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  26. Ben Sluijs’ The Unplayables / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)
  27. Steven Delannoye Trio / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  28. Hamster Axis of the one-click Panther / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  29. JazzLab Series Allstars Band / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  30. Stephan Bracaval Quartet / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  31. Peter Hertmans Quartet / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  32. Jeroen Van Herzeele Special Project / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Opatuur en de grot

it's jazz, baby

“Ze hebben dringend een foto nodig”, legde Tuur uit aan de telefoon. “Ge hebt toch wel ergens iets zitten?”

Nee dus. Maar het Citadelpark is vlakbij (zowel bij Tuur als bij mij), en zo’n foto maken, dat hoeft geen uur te duren. Een bevallige assistente –om een reflectiescherm vast te houden of zo– ware leuk geweest, daar niet van.

films 200808

Zucht. Een berg brol alweer. Wat mij het meeste is opgevallen bij mijn filmgenoegens, vorige maand, is de toch wel gruwelijk beperkte fotografische creativiteit. Met hoofd en schouders (of kop en voeten) steekt daar bovenuit de film van Zack Snyder, 300. Daar werd onmiskenbaar aan gewerkt –het understatement van de eeuw– op vergelijkbare manier als is gebeurd met Sin City. Gelijkaardig gaat er ook een gigantische pluim richting Disney/Pixar voor de beelden van Wall*E, dat evenwel anaemisch blijft als we het toch over het verhaal zouden hebben. Puh-lease –er zat bijna net zoveel inspiratie in als in Swarm.

Verhaaltechnisch was het dan weer een waar genoegen om naar The Dark Knight te kijken, al had fotografisch toch wel net iets beter gekund. Ook de batmotor-scène is nogal ongeloofwaardig (dergelijke capriolen zijn gewoon onmogelijk met banden van een meter breed). Edoch: het blijft zeer geslaagd als geheel.

Ook al verschrikkelijk aangenaam om te bekijken was The Reaping. Spannend, heerlijk subtiele effecten, mooi kleurenspel, maar welk een absoluut bedroevende laatste drie minuten. “Laten we de kijkers maar meteen tonen dat we nog een sequel plannen”, moet Stephen Hopkins gedacht hebben. Hoe waarlijk idioot. Knip dat er gewoon uit, en de film was meteen een niveau hoger getild.

Dat het ook anders kan, bewijst The Kingdom, een voor de rest klassiek Amerikaans grootwaardigheidsgevoelverhaal, dat aan het einde net tot dat hoger niveau wordt getild door de parallel die wordt getrokken met de ’terrorist’ en de ’terreurbestrijder’ die blijkbaar om hetzelfde motief hun acties plannen: wraak.

Vermelden we nog The League of Extraordinary Gentlemen, dat gewoon een degelijke avonturenfilm is –een verademing tussen al die andere brol– en The Stepford Wives, camp én kitsch, maar wel op een fantastische manier gebracht. Matthew Broderick is een typecast: er is weinig variatie in het typetje dat hij neerpoot, maar het past wel perfect in het verhaal.

  1. Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith / George Lucas / 2005 / DVD / **
  2. Witness Protection / Richard Pearce / 1999 / VijfTV / *
  3. House of Wax / Jaume Collet-Serra / 2005 / Vt4 / *(*)
  4. The Stepford Wives / Frank Oz / 2004 / VijfTV / **
  5. 300 / Zack Snyder / 2006 / DVD / ***
  6. Wall*E / Andrew Stanton / 2008 / Kinepolis / ** (bespreking)
  7. The Island / Michael Bay / 2005 / DVD / **
  8. Daredevil / Mark Steven Johnson / 2003 / 2BE / **
  9. The Escapist / Gillies MacKinnon / 2001 / 2BE / *(*)
  10. Road to Perdition / Sam Mendes / 2002 / 2BE / **
  11. The Dark Knight / Christopher Nolan / 2008 / Kinepolis / ***
  12. The Reaping / Stephen Hopkins / 2007 / DVD / **(*)
  13. The Kingdom / Peter Berg / 2007 / DVD / **(*)
  14. Swarm (Destination: Infestation) / George Mendeluk / 2007 / VT4 / *
  15. Gin gwai (The Eye) / Oxide Pang Chun & Danny Pang / 2003 / 2BE / **
  16. The League of Extraordinary Gentlemen / Stephen Norrington / 2003 / 2BE / ***

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

RIP Pierre Van Dormael

it's jazz, baby

Daarnet een smsje gekregen dat Pierre Van Dormael de strijd met kanker heeft verloren. Evenwel niet zonder eerst nog de drie projecten te hebben afgewerkt waar hij nog een laatste keer zijn hart had ingestoken: de muziek voor de film van zijn broer Jaco; de publicatie van zijn boek Four principles to understand music; en de nieuwe cd die hij heeft gemaakt samen met Hervé Samb. Van Dormael was een jazz gitarist en componist, en stond mee aan de wieg van o.a. AKA Moon.

Zie ook de berichtgeving bij Jazz in Belgium; de RTBF: Décès du guitariste de jazz Pierre Van Dormael; en Neve: Salut Pierre.

Bekijk/beluister ook eens het Pierre Van Dormael Quartet Live at the KVS 2007 via YouTube.

boeken 200808

Ah, mja, ik had gedacht net één boek meer uit te hebben, deze maand. Niettemin, elk van onderstaande boeken heb ik met plezier gelezen –niet dat het allemaal meesterwerken zijn. Frequente lezers weten echter dat ik een stukje pulp vaak met veel plezier tot mij neem, tenzij de schrijfsels zo schabouwelijk slecht zijn dat ze zelfs niet meer bij de kitsch of camp kunnen worden ondergedeeld.

Karin Slaughter leest heel vlot. Weinig fantasie, zeer vrouwelijk (niet dat beide omschrijvingen iets met elkaar zouden te maken hebben), een beetje de tegenhanger van Lee Child, maar dat houdt mij wat in balans, denk ik dan maar.

Murakami moest ik gewoon lezen. Ik loop, en ik ben redelijk fan van zijn fictieboeken. Ondertussen is zelfs Tessa aan Murakami begonnen: vorige week heeft ze Dans, dans dans uitgelezen, en ze was er, geloof ik, zeer over te spreken. Pretentieloos leesplezier, murmelde ze –als ik mij niet vergis. Ik heb die hier ook ergens rondslingeren, in het Engels, maar ik begin zo stilletjesaan wanhopig te worden over de boeken die ik nog dringend wil gelezen hebben. Het beste stuk van What I Talk About When I Talk About Running werd reeds voorgepubliceerd in The New Yorker (het staat echter niet online), en het (gans het boek dan) biedt een redelijk interessant inicht in het leven van de schrijver, hoe hij denkt over lopen én over schrijven. Een beetje minder interessant soms voor mij, want ik merk dat ik op bepaalde vlakken enorm –maar dan ook: enorm– gelijklopend over bepaalde zaken blijk te denken. Allemaal lezen dus!

The Avengers is helemaal pulp, maar fantastisch ontspannend. Buitenwerelds hoe in dat boek wordt gehandeld, veel meer nog dan James Bond, maar echt zoiets om helemaal tot rust te komen.

Vrije val ten slotte, had kunnen omschreven worden als literaire thriller, maar gelukkig is Juli Zeh geen Johanna Spaey. Dit boek leest gewoon goed, en zit beter ineen dan de gemiddelde Aspe. Een enthousiaste fan sprak mij erover aan toen ik in de Mokabon aan het lezen was, en raadde mij aan om toch ook maar Speeldrift op mijn ’te lezen’ lijstje te plaatsen. Ik houd het in gedachten.

  1. A Faint Cold Fear / Karin Slaughter / 2004 / **
  2. What I Talk About When I Talk About Running / Haruki Murakami / 2008 / **(*)
  3. The Avengers: The Magnetic Man / Norman Daniels / 1968 / **
  4. Vrije val / Juli Zeh / 2008 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

kleur bekennen

Soms gaat het gewoon niet, en zou het eigenlijk beter zijn het beeld alsnog naar zwart-wit om te zetten. Maar dat doen we niet graag.

it's in stereo colour, baby it's in stereo colour, baby

En soms lost zich dat zonder noemenswaardige problemen op.

it's in stereo colour, baby it's in stereo colour, baby

Links telkens het onbewerkte beeld, zoals het ‘RAW’ uit de camera komt; rechts het kleurgecorrigeerde beeld in Lightroom. Photoshop komt er bij mij eigenlijk uiterst zelden aan te pas.

(Oh, bovenaan: Ben Sluijs; onderaan: Bob Mover.)

maar bruno!

…wat doet gij toch allemaal met uw tijd, trekken ze dan aan mijn mouw. Niets meer of minder dan een ander denk ik. Mijn boeken-, cd-, concert-, en filmlijstjes verschijnen deze week, dan bent u weer mee (en ik ook).

Eens zien, de zomer is voorbij, sinds juli zijn we opnieuw in ’t land, en mijn tijd is voornamelijk weggevlogen in jazz. Van jury (Jong Jazztalent) tot foto’s (Gent Jazz, Jong Jazztalent, Jazz Middelheim, Jazz in ’t Park), waaruit we graag nog eens het huisfotograafschap voor Jazz Middelheim aanstippen. Ik heb het gevoel dat ik weer gigantisch veel dingen heb bijgeleerd.

Voor de zottigheid heb ik ook eens gekeken naar de artikels die ik de voorbije maand voor Het Project heb geschreven, en ik kwam uit op 22 (dat is één elke drie dagen, en niet meegeteld de artikels waarvoor ik enkel foto’s heb geleverd):

Komt daar ook nog eens bij mijn hondstrouwe looptraining, die enkel kort werd onderbroken voor Jazz Middelheim. Dagelijks 8 tot 11 km lopen, en zelfs 15 km op zondag. Deze maand voeren we die afstand op, met een minimum van 10 km per dag, en piekjes van 20 km op zondag en 15 km op woensdag. Zaterdag blijft een rustdag. Aan dat lopen ‘verlies’ ik gemakkelijk toch anderhalf tot twee uur (inclusief stretchen en douchen nietwaar).

Maar ik beleef er alleszins veel leute aan. (Anders zou ik het niet blijven doen natuurlijk.) En ik hoop Tessa en Henri toch ook een beetje, want die dutskens worden door mij meegesleurd van het ene naar het andere evenement (waarvoor dank). Zaterdag zat ik er even door, en ik ben dan ook zowel zaterdag- als zondagavond redelijk snel van Jazz in ’t Park naar mijn bed vlucht zodra ik mijn foto’s had. Ik ga het deze week eens wat kalmer aan doen, denk ik.

takelen op uw kosten

Bon, u kent het doodsaaie scenario: auto voor poort, flikken gebeld, motard komt af, auto wordt getakeld. Al verliep het niet helemaal volgens bovenstaand scenario, deze keer.

Auto voor poort, en flikken gebeld. Geen motard, twee flikken van de interventie unit sectie 71. De nachtdienst met een combi.

“Goedenavond meneer, u hebt gebeld voor deze wagen?”, vraagt één van hen, waarbij ze demonstratief naar het voortuig voor mijn poort wijst.

Ik bevestig.

“Wij hebben eerst getracht de eigenaar telefonisch te bereiken, maar dat is niet gelukt. U wilt het voertuig laten takelen?”

Ik bevestig opnieuw.

“U weet dat wij dit voertuig kunnen laten takelen, maar dat u wel eerst zelf de kosten moet betalen, en dat u die daarna kunt terugvorderen via het vredegerecht?”

Ik bev… euh, wacht: “u zegt?”

“Ja meneer, dat is een zonale onderrichting.”

Een zonale wat?

“Een zonale onderrichting meneer. We hebben net met hoofdinspecteur Vogel gecommuniceerd voor advies. Wij kunnen dit voertuig enkel laten takelen als u de kosten… voorschiet.”

Euh, u zegt mij dus, dat die persoon in overtreding staat, maar dat u daar niks aan gaat doen tenzij ik betaal? Dus, ik moet betalen voor iemand anders’ overtreding?

“Zo mag u dat niet zien, meneer, maar volgens de zonale onderrichting…”

Jaja, ge zijt gij goed zot zeker? Enfin, dat laatste dacht ik alleen maar, ik weet best mijn manieren te houden. Nee dank u, u hoeft niet te takelen. Maar hij wordt wel beboet, mag ik hopen.

“We zullen ook een pv opstellen, meneer. Mogen wij uw identiteitskaart even alstublieft?”

Het PV wordt opgesteld, ik grap nog wat met de vrouwelijk helft van het duo, de mannelijke helft windt zich een beetje op. De gebruikelijke good cop, bad cop routine, u kent dat wel van de televisie.

De wagen wordt niet getakeld.

—

De volgende ochtend ga ik 15 km lopen, en als ik na een dik uur terugkom, staat de wagen er nog steeds. We besluiten toch opnieuw naar de flikken te bellen. Alweer geen motard, maar wel de net zo sympathieke draken (flikken op de fiets) bellen even later aan.

“U zegt?”, vraagt de flik op zijn beurt verbijsterd als Tessa hem van ons nachtelijk wedervaren op de hoogte brengt. “Mogen wij dat PV eens zien alstublieft, mevrouw?”

De toon is totaal anders, en de wagen wordt in een mum van tijd verwijderd. “Van opdraaien voor de kosten van het takelen is enkel sprake indien er moet getakeld worden op een privé-eigendom. Die kunnen dan inderdaad worden teruggevorderd. Maar de openbare weg is nog steeds geen privé-eigendom.”

Einde verhaal.