Ruben Samama, bassist in het Jef Neve Trio tijdens het concert gisteren in de theaterzaal van Vooruit. Redelijk populaire jongen, toch als ik de kirrende meisjes ergens achter mij mocht geloven. En dan hebben we het nog niet over zijn muzikale talenten gehad.
(Vandaag of morgen leest u de concertbespreking op Gentblogt.)
Een snapshot van Jef Neve die even naar zichzelf ging luisteren tijdens de soundcheck in Vooruit daarnet. Vanavond speelt het Jef Neve Trio in de theaterzaal van Vooruit, waar ze hun nieuwe cd, Imaginary Road voorstellen.
Bart Maris en Stijn Bettens (voor)openden gisteren het nieuwe Opatuur seizoen in Mub’Art met een hommage aan Gus (Deloof) & Gus (Viseur). De muziek ging heel grillig soms, maar vaak erg gestructureerd in een plagerige dialoog tussen Maris en Bettens, een swing en de onvermijdelijke valse musette (op een hese bugel) eigen aan het onderwerp. Gus Viseur speelde aan de zijde van Django, trad op in de Moulin Rouge; Gus Deloof had o.a. zijn eigen band in de jaren 30 (Gus Deloof and his Racketeers), waarin hij zelf trompet en cornet speelde. Op Youtube is er redelijk wat te vinden over Deloof, maar nog veel meer over Gus Viseur. (In de reeks Jazz In Paris is het album De Clichy a Broadway beschikbaar met de muziek van Viseur.)
Beslist de moeite om eens te beluisteren –en al zeker in de interpretaties van het duo Maris-Bettens.
(De foto is een clair-obscuurke geworden, met de nadruk op obscuur. Het licht was slecht, en ik had voor de verandering mijn goed fototoestel thuis gelaten.)
Nu zondag (29/09 om 20u) stelt Frederik Leroux zijn nieuw gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale. Vorige keer was dat een heel goed concert.
Neve heeft een opvolger, aldus de nieuwsbrief van Klara, die u daarnet misschien ook in uw inbox hebt gekregen. Lees meer, zegt de link zowel in die nieuwsbrief als op de site.
“Geen gegevens gevonden voor dit programma”, antwoordt de site. Als dat maar goed afloopt.
Edoch, niet getreurd, ondertussen kan u het nieuwsgierigmakende stukje over en met Nicolas Kummert op Cobra gaan bekijken. En daarna naar het concert –binnenkort kondigen we het aan op Gentblogt, maar wie in het verre westen woont, kan zondag reeds in Vrijstaat O. terecht. (Misschien ga ik zelf ook wel –voor de tweede keer.)
Vlak voor de meeting van Jazz Forum, ging het er geanimeerd aan toe. Een groot deel van de jazzsector was aanwezig, van muzikanten (wie herkent ze), tot pers (ook nieuwe media).
Collectieve vermoeidheid slaat toe! Of was het hypnose? Protest? Een performance? Een speech van Fons Van Dyck?
Vandaag zat ik in Brussel, voor Jazz Forum 2010, een sectordag voor de Vlaamse jazz –eigenlijk de Belgische, maar die uitbreiding is nog in ontwikkeling.
Vanochtend op de trein was heel gezellig; een derde van de Gentse jazzscène stond onafgesproken op dezelfde trein te wachten –ik zag mijzelf uitgebreid met achtereenvolgens Caroline VP, Didier W, Christian M, Steven D, Wim W, en Yves P.
Vanavond was het iets minder gezellig. Ik blijf meestal niet zolang plakken –bovendien was Tessa ziek thuis– maar ik was beter toch iets langer op de receptie gebleven. Om 18u is het treinspitsuur lang niet voorbij. De eerste trein heb ik aan mij laten voorbijgaan, maar dan ben ik toch maar op de trein richting De Panne van 18u09 gesprongen. Ik kon voorwaar zitten.
Was het zo geen aangename dag geweest, ik was er depressief van geworden. Iedereen zat vol droefnis, eerst op het perron, en dan star op de trein. Zelf in de controlleur zat geen fut meer. En zo verschrikkelijk warm op die trein. En iedereen wou er op hetzelfde moment en als eerste uit.
Maar ik heb op mijn gemak kunnen lezen. Dát mis ik wel een beetje. Al hebt ge geen trein nodig om te kunnen lezen natuurlijk. Daar haalt u –alweer– uw gelijk.
Nee, hij volgt geen duiklessen. Vanochtend is Henri met de rest van het zesde van Sint-Pieters, op sportweek vertrokken. Daartoe legden ze de 18 kilometer naar Oordegem met de fiets af. Tessa is ziek, maar ik ging hem uitzwaaien.
[vimeo 15133203 w=500 h=281]
Hun dag begint om 8u ’s ochtends, en om 21u30 gaan de lichten uit. Hij zal goed slapen, dit weekend.
(Oh ja, dat blauw spul is een drinkslang, verbonden met de watervoorraad in zijn rugzak. ’t Is wel 18 kilometer hé papa!)
Behalve de geluidskwaliteit, is er nog wel een reden waarom vinyl een meerwaarde biedt op cd (of digitale downloads): album art.
Grinderman 2 gaat deze maand met de hoofdprijs lopen. Voor de kost van een (full price) cd krijgt men: de plaat op 180gr vinyl; een poster; een 16 bladzijden tellend boekje; en het album op cd er nog eens bovenop.
Fields van Junip: dubbel-lp met fantastisch artwork, en een bon met code om het album in mp3 formaat te downloaden.
De binnenkant van Declaration of Independence (Kings of Convenience –boven) en God Willin’ & The Creek Don’t Rise (Ray LaMontagne and the Pariah Dogs –onder).
Drukwerk in reliëf op God Willin’ & The Creek Don’t Rise (Ray LaMontagne and the Pariah Dogs).
Ondertussen, op de cultuurmarkt in Gent: de menselijke grijpmachine. Wat verder stond er ook een menselijke eenarmige bandiet.
[vimeo 15082839 w=500 h=281]
En ziet, we hadden prijs: twee tickets voor Score Man op 27/10 in de Handelsbeurs.
Toen ik vanochtend de krant onder ogen kreeg, zag ik dat iemand er iets op had gekribbeld. (En het was geen van de huisgenoten.) Ik bedoel maar, how cool is that? Mijn dag kan gewoon niet meer stuk.