Op deze manier wordt Ping nooit een concurrent voor last.fm natuurlijk. Wat interesseert mij het of iTunes de muziek die ik graag hoor, verkoopt. Willen ze een community, daar bij Apple, ja of nee?
Het ding heeft niet eens een website. www.ping.com, onderaan de iTunes Ping pagina bij Apple, verwijst naar één of ander golf gedoe.
Voila. Daarmee hebt u (bijna) alle hoeken van de Kamermuziekzaal in het Brugse Concertgebouw gezien. Gisteren, op de slotdag van Jazz Brugge, speelden daar Sylvie Courvoisier & Ellery Eskelin.
—
Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge.
Ben Sluijs & Erik Vermeulen kwamen gisteren hun nieuwe cd (Parity) voorstellen in de Kamermuziekzaal in het Brugse Concertgebouw op het Jazz Brugge festival. (Hm. Heb ik die zin niet al eens gebruikt?) Het was het beste concert van die dag, samen met de jam sessies achteraf. (En gevolgd door het BJO natuurlijk.)
Vandaag de slotdag, dan kunnen we weer even adem halen.
—
Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.
Brugge is een pak drukker op zaterdag dan op donderdag (gisteren ben ik er niet geraakt). Een beetje zoals elke stad tijdens het weekend, en in parking ’t Zand onder het Concertgebouw was het even zoeken naar een plaatsje, Ze hebben daar een zeer degelijk systeem om een plaats te vinden. Niet alleen zijn er borden met pijlen die u dirigeren naar de juiste gangpaden (met de meesta kans op een plaats), boven elke parkeerplaats hangt nog eens een ledlampje, dat rood is wanneer de plaats benomen is, of groen wanneer die vrij is. Zo ziet u reeds vanop een hele afstand of u plaats hebt.
Memling in Sint-Jan ligt op een boogscheut daar vandaan, vlak bij het Gruuthuse (ik denk dat ik daar morgen eens ga binnenwandelen). De zolder is een zeer geschikte locatie voor concerten, met voldoende plaats een een goede akoestiek. Vanmiddag concerteerden er de Argentijns saxofonist Javier Girotto en Italiaans accordeonist Luciano Biondini.
Hun muziek leunt dicht aan bij een mediterraans-folkerige jazzstijl. Makkelijk verteerbare melodieën, en veel virtuositeit. Girotto was soms te weinig creatief, vooral op de bariton sax. Pas op het einde van het bariton gedeelte ging hij effectief het instrument benutten door wat percussief aan de kleppen te hangen en eindelijk wat harmonieken te ontlokken aan het instrument dat daar eigenlijk wel om vraagt. De momenten waarop hij echt dynamisch uit de hoek kwam (steeds op sopraansax) waren zeldzaam, maar dan wel uitstekend. Biondini was echter de man die het spel op gang hield, en de dynamiek over zijn stukken heen naar Girotto door duwde.
Uitkijken straks naar Ben Sluijs & Erik Vermeulen (18u); het Saga Quartet (20u); het Brussels Jazz Orchestra (21u30); en afsluiter Courtney Pine (23u). Voor Sluijs/Vermeulen en BJO zijn dit meteen ook de releaseconcerten voor de nieuwe cd, resp. Parity & Signs and Signatures.
—
Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.
Hij heeft geen computer en dus ook geen e-mail of internet, zo wordt beweerd, en hij bereidt een concert nooit voor. Hooguit speelt hij een paar toonladders en wat arpeggio’s. Hij is getrouwd met Julie Driscoll (nu Julie Tippetts), die in de jaren 60 (en 70) redelijk ‘hot’ was (op velerlei vlakken). Sommigen noemen hem de grootste improvisator ter wereld (of op zijn minst in the British Empire) but we just call him… the Stig. Euh, sorry, verkeerd programma. Gisterenavond speelde Keith Tippett in de Kamermuziekzaal in het Brugse Concertgebouw op het Jazz Brugge festival (pfiew, daarmee weet u alles, denk ik).
Prachtige zaal, goede akoestiek, maar ik was niet meteen onder de indruk van Tippetts performance. Het begon redelijk traag, bouwde deftig op, maar miste net de noodzakelijke spanningsboog voor een echt geslaagd concert. Het was meer een staalkaart van ’s mans kunnen, dan een optreden. “Hij had beter toch wat meer geoefend”, hoorde ik meer dan één luisteraar achteraf schertsen. Zo scherp zou ik het niet stellen, maar hij loste de verwachtingen niet geheel in.
—
Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.
“Oeps. Dat is een beetje kort”, slaag ik er nog in te glimlachen naar de bevallige fietsterroriste die ons net niet omvergereden heeft op het voetpad.
“Oh, vindt ge”, vraagt ze koket, haar rokje een paar centimeter optillend zodat ik een hint van rood kant door het nylon te zien krijg.
“Euh, ik bedoel de remafstand, juffrouw. Omdat ge ons bijna omver gereden hebt?”, leg ik uit.
“Ah. Oh. Oei. Sorrysorry”, stamelt ze, terwijl ze blozend alweer aanzet.
(“Wat was dat allemaal, papa”, vraagt Henri als we verder naar school stappen.)
(“Niets jongen, gewoon een misverstand. Gewoon een misverstand.”)
Vanmiddag opende het Viktor Tóth Trio op de zolder van Memling in Sint-Jan (één van de oudste bewaarde hospitaalgebouwen van Europa) de lustrumeditie van Jazz Brugge.
Saxofonist Viktor Tóth is dé rijzende ster van Hongarije (wat een referentie, zal u denken). Op twee cd opnames die ik hier liggen heb, speelt hij veeleer weinig opvallende muziek, die een vermoeden geeft van een drang, die echter maar niet tot uiting lijkt te komen. Met die vooringenomenheid vonden wij de eerste halve minuut weinig boeiend, maar Tóth treedt vervolgens in voortdurende dialoog met drummer Hamid Drake. Met dwingdende staccato schiet Tóth zich door de ritmiek, aangevuld door een wel heel muzikale Drake.
De contrabas van Mátyás Szandai komt veel minder op de voorgrond –als is die wel duidelijk hoorbaar. Evident of niet, ook daar zit veel wisselwerking, bijvoorbeeld wanneer Szandai met de strijkstok fragiele noten zaagt en Tóth die op sax imiteert/complementeert. Niettemin houdt Tóth zich voornamelijk op met Hamid Drake (niet dat we hem dat echt kwalijk kunnen nemen).
Het Viktor Tóth Tercett slaagde er moeiteloos in de aandacht van het publiek vast te houden, met een energieke set waarin meer verrassingen zaten dan de cd liet vermoeden. Een geslaagd begin van het festival.
—
Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.
Vanavond spelen achtereenvolgens Keith Tippett (19u), MKMB (20u30), en Il Vino All’Opera (22u) op het festival in Brugge (in het Concertgebouw) –zie ook het volledige programa.
Het Viktor Tóth Tercett is vanavond (30/09 om 20u) nog te zien in de Balzaal van Vooruit, voorafgegaan in double bill door Nicolas Kummert – Voices.
Zondag stelde Frederik Leroux zijn nieuwe gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale, in een intrigerend (maar toevallig) decor. Ondanks de overijverige pogingen van een file die ons halsstarrig in West-Vlaanderen trachtte te houden, waren we toch nog op tijd om het grootste deel van het concert mee te pikken.
Het nieuwe project is zachter, akoestisch, en met (nog) meer ruimte voor experiment. Naast de gewoonlijke jazz invloeden van onder meer Bill Frisell, haalde Leroux ook elementen uit de klassieke muziek, zoals phase shifting, dat vaak wordt gebruikt in het minimalisme van pakweg Steve Reich.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DcCqNuSVHLI&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]
Naast foto’s heb ik ook twee videofragmenten gemaakt. Zo hoort u ook eens wat van de concerten die u mist.
“Laten we maar meteen de koe bij de horens vatten”, schreef Pieter Koten daags na het Jazz Forum in de Brusselse Beursschouwburg. Tijdens het onderdeel “Hoe krijgen (en houden) we jazz (kwalitatief) in de media?”, waarvoor Didier Wijnants een uitgebreide tekst had geschreven, kwamen ook de nieuwe media aan bod. Pieter staat in voor Communicatie & Externe Relaties bij Vrijstaat O., en had mijn naam een paar keren horen vallen tijdens het forum (met gemeende dank aan o.a. Wim Wabbes van Vooruit). Dat ik maar eens langs moest komen als ik daar zin in had, vertelde hij verder in zijn e-mail.
Vrijstaat O. is gelegen op een droomlocatie aan de Belgische kust, in de Koninklijke Gaanderijen pal op de Zeedijk van Oostende. Die gaanderijen lopen verder langs de achterkant van het stedelijk zwembad en het prestigieuze hotel Thermae Palace. Vrijstaat O., sinds april 2009 gepromoveerd tot kunstencentrum (en daarmee het eerste kunstencentrum aan de Belgische kust), heeft in 2007 de concessie verkregen van de Droge Coo, een gezellig, maar enigszins verborgen etablissement waar enige jaren geleden voornamelijk bejaarden een kaartje zaten te leggen.
Om de zaal binnen te gaan, moet men de deur door, richting betalende toiletten, wanneer men van het zwembad naar de Zeedijk wandelt. Een klein bord vermeldt Vrijstaat O., maar heel erg duidelijk is het niet. De mogelijkheden tot signalisatie zijn echter heel beperkt, gezien de status en het statuut van de gaanderijen.
Die onduidelijkheid is heel paradoxaal, want kenmerkend voor de zaal zijn de hoge ramen, waartegen de muzikanten spelen, en waardoor de bezoekers de hele tijd een onbelemmerd zicht op het strand hebben. Nu staan daar nog de strandhuisjes, maar die worden binnenkort voor het winterseizoen weggehaald. De concerten beginnen steeds om 17u, waardoor men later op het seizoen tijdens de evenementen langzaam de zon ziet ondergaan. Heel wat voorbijgangers worden door de concerten aangetrokken, en kijken verlangend vanop de dijk de warme zaal binnen.
Voor jazz tekent Vrijstaat O. in op het aanbod van de JazzLab Series, maar ze programmeren daarnaast ook zelf. Op zondag 19 december speelt de Modern Bop Society (jonge afgestudeerden a/h Lemmensinstituut); i.s.m. JazzLab Series treden op 16 oktober De Beren Gieren op, en wij gingen zondag luisteren naar Nicolas Kummert – Voices (bespreking volgt binnenkort). Naast jazz is er ook nog een ruim aanbod van literatuur, film en zelfs opera, en is er ook ruimte voor projecten zoals Dansand (het festival voor hedendaagse dans op het strand).
Vrijstaat O. is niet alleen een bezoek waard, maar zelfs een omweg. Verwen uzelf met een zondagnamiddagje Oostende, en ga om 17u een concert meepikken in het kunstencentrum. U hebt dan nog de ganse zondagavond voor uzelf. Wij keren zeker nog eens terug.
Vrijstaat O., Zeedijk 10, 8400 Oostende (achter het stedelijk zwembad, in de Koninklijke Gaanderijen).
Zaterdag speelde LABTrio –Bram de Looze (piano); Lander Gyselinck (drums); Anneleen Boehme (bass)– in OR Epsresso Bar. Ik had net tijd om een paar foto’s te maken tijdens hun cover van Maniac (u weet wel, het nummer van Michael Sembello uit Flashdance), en ik moest er alweer vandoor.
Hopelijk programmeren ze nog vaker jazz, daar in OR.