Vandaag kreeg Henri een document mee van school: Verklaring op eer betreffende leeringen gelijke onderwijskansen. Nu ben ik er helemaal voor gewonnen om iedereen gelijke kansen te geven, en al zeker wat betreft voor zoiets essentieels als onderwijs. Iedereen moet toegang krijgen tot onderwijs. Point final. En wie daarbij financiële of andere moeilijkheden ondervindt, moet daarbij geholpen worden.
Nee, mijn ‘probleem’ bevindt zich niet met het principe, maar met een criterium. Er zijn vijf criteria die worden nagekeken om in aanmerking te komen voor erkenning, zoals werkloosheid, behoren tot binnenschippers, kermis- of circusexploitanten, en uw thuistaal. Een van de criteria luidt als volgt:
5. Is de moeder in het bezit van een diploma secundair onderwijs of van een studiegetuigschrift van het volledig beoepssecundair onderwijs?
De moeder! Hoe het met de vader is gesteld is niet van belang voor gelijke onderwijskansen, net zoals het voor de vader nog steeds niet mogelijk is om een kind te erkennen zonder expliciete toestemming van de moeder. Het flauw excuus dat voor dat laatste wordt gebruikt is dat het kind nog steeds uit de moeder wordt geboren, en dat men niet over eenzelfde controle beschikt voor de vader (quatsch natuurlijk, want men kan in het ziekenhuis evengoed meteen een vaderschapstest uitvoeren). Maar ik wijk af.
Het ‘excuus’ in dit geval klinkt als volgt (zo heb ik mij laten vertellen): ‘het kan misschien raar klinken, maar wat betreft opvoeding en sociale kansen en onderwijs is het onderwijsniveau van de moeder van doorslaggevend belang, en maakt het niet echt uit hoe het met de vader –op dat vlak– is gesteld’. En gij nu.
heeft niets met discriminatie te maken maar inderdaad met wetenschappelijk onderzoek die de indicatoren hebben bepaald.
Men verwacht echter binnenkort ook een verfijning van de indicatoren, waarin dingen als “eenoudergezin” zullen opgenomen zijn.
En gij maar stoefen over uw zoon! Als dat geen tegenvaller is.
Ik lees: ze stellen dus g
Ha, of het valt ook te lezen als: alles wat er verkeerd gaat is de schuld van de moeder.
De vaders, daar heb je niets van te vrezen, die doen hun job altijd naar behoren… maar die moeders daaraantegen…
Als blijkt dat de moeder meer invloed heeft op de schoolprestaties van de kinderen zou dat ook kunnen omdat zij degene is die de kinderen met hun huiswerk helpt…
Gedateerd misschien maar wel nog in veel gezinnen realiteit.
we kunnen misschien aan de ouders vragen om procentueel ten opzichte van elkaar aan te geven hoeveel tijd ze al in de opvoeding gestoken hebben en die gegevens dan samen met de opleidingsgraad van de ouders verrekenen.
Dit was duidelijk een belachelijke vraag..
Maar wordt intelligentie niet meer genetisch bepaald door de moeder??
Misschien speelt ook dat een rol ;-)!
en van dat erkennen: het is niet “net zoals het voor de vader nog steeds niet mogelijk is om een kind te erkennen zonder expliciete toestemming van de moeder”, want vroeger kon de man beslissen om al dan niet te erkennen en had de vrouw geen keuze.
Dat is dus veranderd geweest en nu heeft de moeder eindelijk de keuze.
Ik vind dat maar normaal ook: er wordt al genoeg overgelaten aan “de man” zonder dat een vrouw er iets op te zeggen heeft.