tessa – Pagina 9

afgestudeerd

Neenee, ik ben niet afgestudeerd. Ik moet immers nog altijd ergens mijn thesis zien af te leggen —blame the internet. Echt waar, blame the internet, een job leek belangrijker dan dat papierke (en om eerlijk te zijn er heeft nog nooit iemand om gevraagd).

Maar goed, er is wel iemand afgestudeerd natuurlijk: mijn madam, doctor dokter Tessa. Na 16 jaar studies in de Medische Wetenschappen mag ze zichzelf vanaf 1 oktober als volgt omschrijven: Doctor in de Medische Wetenschappen, Internist, Hematoloog, Senior Clinical Researcher van het FWO, Clinical Director Stemcell Unit JACIE, Adjunct Kliniekhoofd Dienst Hematologie UZ. Ik kan er niet trots genoeg op zijn (niet op al die namen natuurlijk, maar wel op wie ze is en wat ze heeft bereikt en dat ze kan doen wat ze graag doet en bovendien nog verschrikkelijk goed is in wat ze doet ook).

Vandaar dat ik een beetje moe ben, vandaag, van de uitgebreide receptie gisteren, met 7 (dacht ik) ‘hapjes’, meesterlijk bereid door Piet en Diederik van Tchin (en hun team). Twee fantastische en eerlijke mensen, die ik als geen ander kan aanraden voor al uw cateringnoden. (En van wie ik een krat nog niet gebruleerde crème brûlée heb meegkregen om de week mee door te komen.)

Het was een geslaagde receptie-slash-feest denk ik. We gaan dat nog eens doen. Over zestien jaar. Of als Henri 21 wordt. Of 18. Of 12. Of als er professor bijkomt. Of zo.

eruit (bis)

Dat van die zwangerschap is nog zo dwaas niet. Het is ochtend, en die misselijkheid is er terug. Alle andere ‘pijnen’ zijn wel verdwenen, en zolang die misselijkheid ook tegen vanavond onbestaande is, ben ik al tevreden. We gaan nog eens stappen, mijn madam en ik. (Vorige week ook al, straks wordt het een gewoonte.)

Is de Martino al uit vakantie?

aankondiging (bis)

(Kucht —opnieuw— bescheiden in de microfoon.)

Ik ga er echt geen gewoonte van maken, maar we zijn nog geen maand verder, of ik heb opnieuw een reden om mijn madam in de schijnwerpers te plaatsen. Vanavond in de brievenbus:

Hierbij hebben wij het genoegen u mee te delen dat de Raad van Bestuur op 26 juni 2006 beslist heeft om u met ingang van 1 oktober 2006 toe te laten tot de proefperiode van twaalf maanden als voltijds adjunct-kliniekhoofd bij de dienst hematologie van het departement medisch-technische diensten.

Er kom schot in de zaak, na 16 jaar medische studies. Adjunct-kliniekhoofd. Hm. Does that sound sexy or what?

yotta

Ons Tessa heeft het ook zitten. Opgescharreld van mij, heeft het voor haar natuurlijk iets meer consequenties gezien haar voorgeschiedenis van astma, allergieën en andere luchtwegtoestanden. Ik moest ze vanochtend ei zo na niet aan het bed vastbinden, want ze had voorbereidingen, patiënten, en andere zaken die op haar lagen te wachten. Allemaal waar natuurlijk, en ze is in haar werk veel onmisbaarder dan ik in het mijne (denk verhoudingsgewijs aan yotta vs yocto), wat ik meteen als argument kon gebruiken (als ge u nu niet verzorgt zult ge zonder twijfel voor langere tijd ‘out’ zijn –de vorige keer liep ze met een longontsteking rond).

Ze blijft dus thuis, zodat ze maandag opnieuw kan gaan werken, en zondag meekan naar ParkJazz.

aankondiging

(Kucht bescheiden in de microfoon.)

Dank u. Het is niet van mijn gewoonte (om te stoefen), maar als ik even mag, wil ik van de gelegenheid gebruik maken, om te vermelden dat Tessa een beurs werd toegekend. U wist waarschijnlijk niet eens dat er een aanvraag was ingediend, en bovendien is een beurs maar een beurs, zie ik u denken, dus waarom die heisa.

Wel, het is niet zomaar een beurs.

Tessa (doktor dokter) heeft zopas een beurs voor een Fundamenteel Klinisch Mandaat bij het FWO (Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek) binnengehaald. Eén van de acht die werden uitgereikt. (De alfabetische lijst vindt u in deze PDF.) De beurs geldt voor 5 jaar, eventueel éénmaal met 5 jaar verlengbaar.

Met zo’n beurs kan ze zich nu –naast haar klinische opdracht– halftijds wijden aan fundamenteel wetenschappelijk onderzoeken. Niet evident om binnen te halen, heb ik Prof. Leroux-Roels (vader van) onlangs nog horen vertellen op de wetenschapsdag, waar hij uitleg gaf over fondsenwerving voor vakgroepen. (Jawel, een beurs is ook een manier van fondsenwerving: de ‘werknemer’ wordt dan immers betaald door de instantie die de beurs uitreikt ipv door de universiteit.)

Ze is goed bezig, mijn madam.

T. zegt

T. zegt dat ik werk moet maken van mijn boek. Ik kijk haar tersluiks aan. “Welk boek”, probeer ik. Een van de zeven waar je op zit te broeden en waarvan je er eigenlijk al lang minstens twee had moeten uitschrijven.

Ze duwt me twee, verweerd uitziende, boeken in de handen: “Le Livre d’Amour de l’Orient” (Quatrième Partie), en “Faust” (Edition Annottée). Ik kijk haar verwonderd aan, en sla het eerste boek open. Beide boeken bevatten enkel lege bladen. Ze zegt dat ik er maar gewoon aan moet beginnen.

T. geeft niet op. Ze heeft zopas een stralend lentehoedje gekocht, dat eigenlijk veel te duur is voor een follie, maar dat zeg ik niet. “Het staat je goed, en fris, en je gaat er zelf helemaal van stralen”, fluister ik haar toe, waardoor ze nog meer gaat stralen dan voorheen. “Let maar op, of ik moet me nog zo’n goedkope zonnebril kopen”, gekscheer ik.

Daarnet heb ik haar een verjaardagscadeau gekocht. T. verjaart pas in oktober, maar ik ben blij dat ik nu al iets voor haar heb gevonden. En ze had het niet eens in de gaten. Nog steeds niet (tot ze dit zal lezen). Het is een schitterende dag vandaag.

lente

Nu is het echt wel Lente (met kapitale ‘L’): we hebben zonet voor de eerste maal in 2006 gebarbecued.

Daarnet kwam Tessa thuis van de binnenstad, met onder haar arm een electrische barbecue/grill van de Hema (~~nog geen 40 EUR~~23 EUR). Waarna ze mij thuis alweer achterliet om het ding in elkaar te steken (3 seconden werk) en gauw nog wat verse vis (zalm, tonijn en limande) en ditto groenten van bij de locale middenstand terug te brengen. Een beetje couscous, een komkommer, een gele paprika, twee tomaten, kruiden uit de tuin, een zalige avondzon, en de lente is ingetreden.

Hebt u er ook al zo van genoten?

waar was ik…

Lang geleden denk ik, dat ik nog eens een stokske had gekregen. Van Michel, deze keer. Ik geef het niet door; wie het hebben wil, etc.

Waar was ik…

…één jaar geleden?

2005: Henri is vijf-en-een-half.

Rond deze tijd vorig jaar zat ik op het time festival denk ik. Allemaal gratis en allemaal goede muziek en allemaal veel beter weer ook dan vandejaar. Careerwise was ik dolenthousiast nog maar een maand of twee bij mijn huidge werknemer bezig, en als ik mij niet vergis was ik net verhuisd van het achtste naar het negende verdiep (en nu zit ik terug op het achtste).

Flickr had ik ook al een poosje ontdekt, maar ik was er nog niet te wreed zot mee bezig, tot ik een upgrade naar een pro account van Steven kreeg (ergens in juni). Al was ik wel nog steeds wreed zot bezig met fotografie, en was ik aan ’t dromen van mega-super-lenzen zoals de 70-200, en dat ik mij die toch nooit meer zou kunnen permitteren. Laat staan dat ik eraan dacht op Blue Note of Middelheim te kunnen fotograferen.

Voertuigsgewijs verplaats ik mij met een Lancia Ypsilon, en een Triumph Daytona 955i, het openbaar vervoer en te voet. De fotografie geschiedt digitaal (Nikon D70), en analoog (Leica M6 TTL).

…vijf jaar geleden

2001: Henri was anderhalf jaar oud. We woonden ondertussen al zo’n drie jaar in de Albertlaan.

Toen was ik thuis, in de naweëen van mijn zelfstandigheid, nog net niet begonnen als webmaster bij een grote lobbygroep voor ijzer en staal. Ik ben daar toen begonnen in oktober van dat jaar (na de nieuwe ondergang van de VS), hoewel ik ergens in juni/juli mijn contract reeds op zak had. Ik had net een succesvolle loopbaan als zelfstandige achter de rug, met zeer geschikte en een aantal minder geschikte ervaringen, waarin ik heb geleerd dat eigenlijk niemand te vertrouwen is als het op zaken aankomt. Dat, én de (tijdig zien aankomen) barst in de internetbubble, heeft mij de rug naar gans dat pseudo-hyper-internet-groepsgevoel doen keren. Ik ben er totaal zonder kleerscheuren (wel integendeel) uit weggeraakt, en heb geen moment spijt van die ‘carrière’ noch van het feit dat ik die wereld vaarwel heb gezegd. Hype en al dat.

De mobiliteit wordt gegarandeerd dank zij een Alfa 156 1.8 en een Volkswagen Polo 1.0. De fotografie gebeurt analoog (Nikon F301) en digitaal (Fujifilm 1.1 Megapixel)

…tien jaar geleden

1996: Van Henri was nog geen sprake. Ik woonde samen met Tessa in de Tarbotstraat. Zij studeerde nog, en dat was absoluut geen sinecure. We hadden toen een gebuur, genre wiet-rokende rasta, die niks beters te doen had dan ganse dagen ons naar boembassende muziek te laten luisteren. Om helemaal eerlijk te zijn, we zijn daar net op tijd weggeraakt, want ik vrees dat de wereld anders wel eens een rasta armer had kunnen zijn. Geen Henri dus, maar wel een kat (een Kartuizer), met een tweede op komst (een Abessijn). Ik werkte toen reeds een paar jaar bij Griffo, samen met meneer Vuijlsteke, voor de meneer die hier nu om de hoek woont, directeur is van boek.be en deze maand gastblogger is bij Het Project.

In die periode heb ik ook Bart leren kennen, en Patrick, en een eerder louche figuur bij VEM, die mij richting zelfstandigenstatuut heeft geduwd, om zowat de helft van mijn financiële verdiensten op te strijken. Ge hoort mij niet klagen, ik heb er veel mee geleerd, en een paar fantastische dingen door meegemaakt. Zoals: naar Jerez met een Volvo V70 om er gedurende een week live de Volvo Open –een golftoernooi– voor hun website te verslaan. Leute in ’t kwadraat.

We bewegen ons voort met de fiets, en een Renault R5 Campus. De fotografie gebeurt analoog (Nikon F301).

[Hopen verhalen heb ik nog te vertellen over de periode 1994-2001. Dat volgt misschien nog wel.]

open

Ze heeft weer wat uitgestoken. (Hoewel, wat precies, is vooralsnog niet geweten.) Sinds een dag of twee loopt Tessa met een open plaaster rond, om, zoals voorlopig wordt aangenomen, een peesontsteking te beschermen. (Als het binnen twee weken niet beter is, wordt het een erm gesloten plaaster.)

Leuk zo’n open gips: eerst krijgt u een heuse plaaster rond de arm die, nadat hij is verhard, wordt opengeknipt en voorzien van een paar velcrostrips en een beschermnet zoals op de foto. De kleur kan je kiezen, maar, in tegenstelling tot de fancy kleuren en motiefjes voor een beengips, beperkte de keuze zich tot rood, blauw, geel, wit, en ik geloof nog iets anders (zwart waarschijnlijk). Gezien mijn betrokkenheid bij Het Project, en de onwrikbare banden daarvan met een welbepaalde politiek strekking, lag de keuze voor de hand. (Oh ja, voor wie de ironie van de laatste zin niet duidelijk was: bij deze.)

’s Avonds mag hij uit om te slapen, een ritueel dat ondertussen gepaard gaat met een half uur krabben waar het gedurende de ganse dag heeft gejeukt.

weekendvullend

Eivol was het woord, geloof ik. Zaterdag heb ik mij achtereenvolgens laten meetronen naar: Bloch voor ontbijt (spiegelei, pistolet met kaas en lait russe), de Fnac (een spel voor de paashaas, die het op zijn beurt keurig aan Henri zal afleveren), American Outfitters (waar ze niet langer kleren voor de mannenbevolking verkopen), Bellerose (alwaar men wel klederen voor de mannen heeft, en waar ik mij ‘baneengij’ niet te jong kleed voor mijn leeftijd), de Vooruit (voor een aperitief: nacho’s), Soup+ (in de Lammerstraat, waar de bediening nog steeds weinig vriendelijk is), Deus (waar ik met een drankje op de pakjes mocht passen terwijl Tessa en Henri zich in H&M uitleefden), de Rambler (voor het eerste terras van het nieuwe seizoen), de Limerick (voor elk toch nog een nieuw boek), Vitamientje (voor groenten en fruit), Grimod (de goedkoopste hesp –superano– die meteen ook de beste is), Bernard (voor champagne om Tessa haar prijs te vieren –ik zie het haar graag drinken), Maria Hendrikaplein (een ijsje voor Henri). En dat was zaterdag.

Vandaag, zondag, hebben we getekend voor een lui ontbijt; lunch bij Leontine; koffie, pannenkoek en ijs in de Gwenola; een stijlbrekend bovenstuk voor Tessa van bij Mayouty; en vervolgens zijn we maar naar huis afgezakt om naar Harry Potter en de Gevangene van Azkaban te kijken (iets meer dan 6 EUR in de Fnac, gisteren). Een troostprijs voor Henri (waar hij best tevreden mee was), omdat we eigenlijk naar Ice Age 2 gingen kijken (te laat opgestaan, helaas). En straks gaan we nog naar Opatuur voor Frank Vaganee (sax), Ron Van Rossum (piano), en Jos Machtel (contrabas). Een nieuwe werkweek biedt zich (helaas) aan.