festival – Pagina 12

Gent Jamm

Het begon met drummer Roy Hanes, die zich zodanig opgepept voelde van het concert dat hij zopas met Chick Corea, Christian McBride & Kenny Garrett had gegeven, dat hij maar bleef op de drum slaan. Christian McBride speelde de begintune van James Browns Sex Machine, en kreeg meteen de ganse zaal mee en ontpopte zich tot MC voor de jam. Voor we het goed en wel beseften, speelde Chick Corea op de drums, en kwamen ook Hiromi (die pas vandaag optreedt), Vijay Iyer, Stephen Crump en Marcus Gilmore meejammen. We hadden hem u getipt, de vrijdag van Gent Jazz.

(Ga vooral ook eens kijken naar de flickr set van die jam van Dominique Dierick, die het geluk –of de voorzienigheid– had om tijdens het concert op de eerste rij te zitten.)

Den boom in

“Ge kunt den boom in.” Ergens denk ik niet dat deze juffrouw dat tegen haar kroost heeft gezegd. Kinderen blijven kinderen, en waar een boom staat, daar moet geklommen worden.

Me and Mrs. Jones

“I’m really sorry about that,” zei de man in het voorbijgaan. Ik had hem vriendelijk goedendag geknikt, en dat vond ik nu niet meteen een reden om zich te verontschuldigen. “Dat was de manager van Norah Jones,” lichtte de crew mij achteraf in.

Norah Jones was er niet, gisterenavond op Gent Jazz. Toch niet voor de fotografen. Het zware geschut diende zich snipersgewijs op 15 meter afstand van het podium op te stellen, temidden van de enthousiast opgezweepte massa. Paparazzi kunnen dichterbij komen.

Een goede manier om de live view functie van de 5D Mark II te testen, gezien de enige optie om iets foto-achtigs te maken stevige armspieren inhield, om een zware body+lens boven de hoofden van de mensen te houden. 6400 ISO, f/2.8, 1/200s, het is goed om te weten dat het allemaal tot de mogelijkheden behoort (weinig post processing aan deze foto).

Jammer dat Mrs. Jones er haar hoofd niet bij hield. U zal het met haar boezem moeten doen. Sorry about that.

Gent Jazz. Vanaf vandaag!

“Klassiek is voor stoffige nerds; pop is voor trendy nerds; rock is voor ouwe nerds. Bruno jong, er is maar één muziekgenre dat echt voor mensen is, en dat is jazz godverdomme.” Aldus een bekend jazzrecensent, (m)enige jaren geleden toen jazz nog niet echt dusveel voor mij betekende. Het was laat op de avond, vroeg op de ochtend, en de bak bier die aan de rand van de vijver ter afkoeling in het water was gezet, telde alleen nog maar lege flesjes. De man wist waarover hij het had, want in zijn living, die ik maar één keer heb betreden, huisde een collectie muziek die niet alleen de evidente vertegenwoordigers van bovenstaande genres bevatte, maar tevens een aantal historisch essentiële opnames (van The Durutti Column tot Milton Babbitt). Ge moet zoveel mogelijk luisteren, hield hij mij voor, en liefst live, want muziek die moet ge voelen, “gelijk de kloten aan uw lijf. En die haalt ge ook niet uit een bokaalke. Gaat gij wel genoeg naar optredens?”

Vandaag begint Gent Jazz, en daar hebt ge meteen genoeg optredens om (1) de eerste helft van de zomer mee door te komen en (2) weer wat voeling te krijgen met het jazzlandschap. Het eerste gedeelte, waarnaar tot voor een paar jaar werd verwezen met een uitroepteken (All that jazz!), biedt een staalkaart van de (inter)nationale jazz scene, van pril en beginnend (De Beren Gieren) tot oud(er) en nog steeds fantastisch in vorm (Ornette Coleman –foto hierboven).

The Shape of Jazz to Come, is de titel van het album waarmee Ornette Coleman in 1959 zo goed als de avant garde inluidde. Wat ons met wat fantasie bij het dagelijks voorprogramma van het festival kan brengen: het Jong Jazz Talent Gent concours. Ondanks de inspanningen van de organisatie blijft de wedstrijd weinig gekend. Ik nodig u nochtans met aandrang uit om eens naar het programma te kijken, want de groepen die dit jaar op het podium staan, zijn –op zijn zachtst gezegd– veelbelovend. LABTrio, Raw Kandinsky, Timescape Project, Michel Vrydag, Frederik Leroux, Nathan Daems, Bram Weijters, The Circle… ik zou niet graag in de jury zetelen die daaruit moet kiezen. (Euh, wacht even…) Met stip een aanrader. De toegang tot is overigens geheel gratis.

(wo 07/07) De winnaar van die wedstrijd mag het jaar nadien het festival openen, dit jaar openen De Beren Gieren, de groep rond Fulco Ottervanger, Simon Segers en Lieven Van Pee. Zo kan u meteen horen of de jury haar werk naar behoren uitvoert. Maar u komt natuurlijk en masse voor Norah Jones. De voorverkoop voor die dag is dan ook al lang afgesloten, al heeft de organisatie zoals steeds nog tickets beschikbaar voor verkoop aan de kassa op de dag zelf.

(do 08/07) Wie Ornette Coleman in 2007 in Middelheim heeft gehoord, leeft waarschijnlijk net zoals wij naar dit concert toe. Voor de jazzers (nerdy of niet) staat dit in de agenda als één van de potentiële hoogtepunten van het festival. Colemans muziek is een beleving, een onderdompeling in het geluid. Ook nog die dag: een intense Greg Houben, een croonende Kurt Elling en een mediterraanse Pierre Vaiana.

(vr 09/07) Vrijdag staat in het teken van de piano. De steengoede Christian Mendoza Group opent, wordt gevolgd door het Vijay Iyer Trio, en tot slot mag ook Chick Corea het ivoor beroeren. U kwijlt best niet op uw toetsenbord. Vijay Iyer is op een goed jaar tijd verdiend in de bekendheid gekomen. Zijn fantastische album Historicity wist zowel de technische als de melodische luisteraar te bekoren, en stond in zowat elk (jazz) eindjaarslijstje. Samen met Rudresh Mahanthappa stond hij eerder dit jaar nog in Vooruit.

(za 10/07) Van Chick Corea kunnen we overigens naadloos overgaan naar Stanley Clarke en Hiromi; beide muzikanten namen recent nog een album met Corea op, maar nog recenter brachten Clarke en Hiromi hun belauwerde Jazz in the Garden uit. Een kleine maand geleden konden we de groep live aan het werk zien, en bij deze kunnen we u meteen opnieuw dit concert met stip aanraden. Voor zover u zaterdag nog niet voor Toots Thielemans naar het festival kwam natuurlijk.

(zo 11/07) En dan zitten we reeds aan de laatste dag van het eerste deel, waarin al een brug wordt geslaan naar het tweede, meer eclectische gedeelte van Gent Jazz. RadioKUKAorkest, Jungle Boldie, Odean Pope, en Pat Metheny… we voelen ons bijna genoodzaakt om de term fusion te gaan misbruiken. Wij zijn zeer benieuwd naar Odean Pope, al was het maar omdat de multi-instrumentalist de tenorsax prefereert (‘omdat de sound het dichtst bij de menselijke stem ligt’).

Hoe meer ik het programma het bekijk, hoe mooier het eruit gaat zien. Dit eerste gedeelte van Gent Jazz heeft alvast alle troeven in huis om er een spetterende editie van te maken. Wij tippen Ornette Coleman (do), de ganse vrijdag, de Stanley Clarke Band feat. Hiromi op zaterdag, en zetten onze wildcard in op Odean Pope (zo).

Praktisch

Elke festivaldag is er het Jong Jazz Talent Gent concours in het festicalvafé aan De Bijloke. Telkens om 16u (op 8, 11 & 18/07 om 14u). De toegang is gratis.

Elke festivaldag zijn er jamsessies vanaf 23u30 in het NH Hotel Gent Belfort (in de Middeleeuwse kelder van het hotel). De toegang is gratis.

Gent Jazz, vindt plaats van 07-11/07 & van 15-18/07, op de Bijlokesite in Gent. Tickets vanaf 29 euro voor een dagticket in voorverkoop tot 73 euro voor een driedagenpas. Kinderen tot 2 jaar gratis, 3 tot 12 jaar: 5 euro (alleen aan kassa).

Parkjazz 2010 – dag 2/2

Vier groepen, op de tweede en laatste dag van Parkjazz 2010. Het weer was wat luchtiger, al had ik om een of andere onverklaarbare reden besloten de ganse tijd in de tent te blijven zitten. Met uitzondering van die ene keer dat ik (fantastisch lekkere) mezze ging halen. U zou kunnen denken dat ik niet genoeg kon krijgen van de grappen en grollen van Jean Blaute en Eric Melaerts, maar ik moet u teleurstellen. (EM “Ik durf het woord foef niet in de mond te nemen.” — JB “Maar het ding zelf wel.” Jaha: niveau.)

Free Desmyter (met zijn trio feat. John Ruocco) speelde free-er (no pun intended) dan we onderhand van hem gewoon zijn, en mogelijks ook iets te vrij voor het aanwezige publiek. Meestal leverde dat spannende muziek op, maar er waren ook een aantal tergende saaie momenten. Ruocco past heel mooi binnen de klankkleur van Desmyter; de muzikanten spelen coherent en met aandacht voor elkaar.

Twee jaar geleden speelden de broertjes Belmondo met Dré Pallemaerts op Jazz Middelheim. Ze leken elkaar toen niet echt genegen, en de verveeldheid die ze voor elkaar hadden gereserveerd vertaalde zich dan ook in de muziek die ze toen brachten. Gisteren was alles koek en ei, en dit was dan ook zonder meer hét concert van zondag. Samen met het concert van Catherine en Fraanje op zaterdag, waren dit zonder meer twee topmomenten. Van samenspel tot solomomenten, het klopte allemaal, en het was genieten van begin tot eind.

Het was aandoenlijk om Jean Blaute in de coulissen te zien staan, met zulk een glimlach die hij sinds zijn puberteit niet meer heeft gehad. Ook Roland Van Campenhout was speciaal voor dit optreden naar het festival afgezakt.

De stem van Mose Allison is… apart, en passend bij de inhoud. Op redelijk monotone manier en onder hergebruik van steeds dezelfde akkoorden brengt de man zijn vaak hilarische lyriek. Ik onthoud vooral die stem, en een zeer interessante versie van You are my Sunshine.

Ray Anderson’s Pocket Brass Band was een geschikte afsluiter, een waar feest. Vier muzikanten –twee koperblazers en een drummer– maakten meer herrie dan een militaire taptoe. Mensen sprongen spontaan op om een danspasje te wagen, en bij het bisnummer ging het helemaal stoelen aan de kant: de Pocket Brass Band kwam het podium af en maakte nog een enthousiaste ronde in de zaal.

Voor elk wat wils, zo leek het wel voor deze editie van Parkjazz. Goede groepen, goed weer, lekker eten, gezelligheid troef, niets leek deze editie te ontbreken. Behalve dan dat er veel te weinig volk was om er van te genieten. Het festival mag er nochtans zijn, met aandacht voor zowel nationale als internationale muzikanten, vaak met een stevige reputatie. Afspraak binnen twee jaar?

Parkjazz, op zaterdag 3 en zondag 4 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk.

ParkJazz 2010 – dag 1/2

Het is er altijd zo gemoedelijk, op Parkjazz. Zelfs een licht overtrokken hemel kon daar niets in de weg leggen, wel integendeel, de lichte temperatuurdaling maakte het festivalbezoek des te aangenaam. Drie concerten stonden er gisteren op het programma, in een clubtent, die speciaal daartoe met gezellige tafeltjes was uitgerust. Het podium blijft relatief klein, wat ook al de sfeer ten goede komt, en de videomensen leken er toch minder opdringerig dan men van zo’n festivals tegenwoordig gewoon is. Op twee schattige retro afgeronde beeldschermen links en rechts van het podium werd het beeld geprojecteerd. Tijdens het eerste concert was dat nog in passend zwart/wit, voor de andere twee concerten schakelde men helaas over naar kleur.

Het Alano Gruarin Trio feat. Carlo Nardozza mocht de spits afbijten. Ik heb het wat moeilijk met pianist Gruarin, een ongetwijfeld begenadigd muzikant, die evenwel net dat ietsje meer mist om de druk van een trio te kunnen dragen. Trompettist Nardozza stak er alras met kop en schouders bovenuit, en het was grotendeels zijn verdienste dat dit concert een trede hoger werd getild.

Het verschil tussen Gruarin en Harmen Fraanje was dan ook groot. Het laatste concert met Fraanje liet ons met een wrange bijsmaak achter (cfr Gentblogt), maar de pianist heeft die kleine misstap meer dan goedgemaakt. De improvisaties en harmoniëen die hij gisteren uit de piano tokkelde, van begeleider tot leider, gaven blijk van vakmanschap en passie. Philip Catherine, die bij de meest gunstige beoordeling als arrogant kon worden omschreven en mede daardoor als overrated werd bestempeld, ontdooide niet alleen helemaal, maar warmde zelfs zodanig op dat ook wij uiteindelijk om de muur van afstandelijkheid heen konden om te genieten van wat de man allemaal in zijn mars heeft. Dit duo was een match made in heaven, en het concert was dan ook navenant als formidabel te omschrijven. Dit concert alleen was de kost van het entreegeld meer dan waard.

En dan was er Ramón Valle. Niet meteen ’s werelds beste redenaar, maar welk een energie achter die piano. Een perfecte afsluiter –en al zeker bij zulk een temperaturen. Het publiek was er helemaal voor in de stemming en bezorgde de man aan het einde spontaan een staande ovatie. De muziek is vooral ritmisch sterk –een percutieve piano, een stevige drum en een sterke contrabassist zorgen voor flitsende groove. Cubaan Valle speelt nochtans niet meteen Latijnse-Amerikaanse muziek, maar heeft het Cubaanse idioom slechts subtiel in zijn stukken verwerkt (de invloeden zijn wel degelijk merkbaar). Hoewel ik er niet onverdeeld van overtuigd ben dat de muziek zich op cd laat opvallen, daar, op dat moment, in die tent in Kortrijk, klonk het zoals het moest.

Parkjazz, op zaterdag 3 en zondag 4 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk. De toegang kost in VVK € 15 (za) en € 20 (zo) of € 30 voor een combiticket. Aan de kassa kost elk ticket vijf euro meer.

Parkjazz 2010

Vroeger wisselde Parkjazz af met Middelheim, toen beide festivals nog een tweejaarlijks voorkomend fenomeen waren. Enkel het jongere Parkjazz gaat nu nog op dat tweejaarlijks elan voort, maar palmt sinds deze editie wel twee dagen op uw agenda in. Omdat de organisatie geheel door vrijwilligers wordt gedragen, zat het er niet in om het festival jaarlijks te organiseren. Een uitbreiding van het aantal festivaldagen was organisatorisch wel haalbaar.

Zaterdag 3 juli gaat het festival de intiemere toer op met Parkjazz Club. Er wordt een kleiner aantal luisteraars verwacht, die in de tot jazzclub omgebouwde tent de concerten vanop de eertse rij mogen meemaken. Om 17u speelt het Alano Gruarin Trio met Carlo Nardozza; om 18u45 treden Philip Catherine en Harmen Fraanje op; en om 20u30 begint het Cubaanse Ramon Valle Trio aan het slotconcert.

Zondag 4 juli zakt u naar Kortrijk af voor het gebruikelijke festivalprogramma. Vanaf 15u30 kan u er terecht voor Free Desmyter Trio Feat. John Ruocco (niet te missen); het Belmondo Quintet (met Dré Pallemaerts op drums); het Mose Allison Trio (de man is 83 en heeft zopas zijn nieuwe cd uit –de eerste in twaalf jaar tijd); en tot slot is er Ray Anderson’s Pocket Brass Band.

Parkjazz vindt plaats in het Begijnhofpark van Kortrijk, op wandelafstand van het Kortrijkse station. Parkjazz is ideaal voor het ganse gezin. Kinderen jonger dan 12 mogen gratis binnen; er is luisterplaats in en rond de tent, en meer dan voldoende speelplaats in de rest van het park (er is zelfs kinderopvang voorzien).

Ook als het regent is er jazz

Jazz sur l’Herbe: van 13 tot en met 16 mei in de Kiosk van het Citadelpark; Ham Sessions: 16, 23 & 24 mei in de tuin van Ham 12 (bij de Dampoort)

Uw reporter vertoeft nog steeds in –het ondertussen zonnige– Seattle. De wifi reikt tot op het terras, waar ik in de weldoende schaduw van een parasol deze aankondiging zit te tikken. Mijn bronnen (en het internet) vertellen mij dat het in Gent iets minder warm is tegenwoordig. Geen erg, dat heet traditie, want het weer houdt er in mei de spanning graag wat in naar de aanloop van die twee festivals die in die maand hun knusse intrek hebben genomen. Dit jaar zijn ze er zelfs bijna geheel in geslaagd om overlap te vermijden –breng toch maar uw koersfiets mee, op zondag (ook dat is traditie).

Zondag jl. mocht ik overigens nog het concert van Stanley Clarke met Hiromi voorproeven, hier in Seattle. De groep treedt op tijdens Gent Jazz in juli (op 10 juli, vlak voor Toots) –niet te missen. In juli is overigens uw reporter al terug, om u dagelijks te bestoken met foto’s en verslagjes van dat festival. Maar zover is het dus nog niet.

In afwachting is er meer dan troost genoeg, met Jazz sur l’Herbe en de Ham Sessions, die er beide precies weer in geslaagd zijn om een boeiend programma aan te bieden. U kan mij –die er helaas niet kan bij zijn dit jaar– dan weer troosten en vooral de organisatoren een hart onder de riem te steken, door in groten getale aanwezig te zijn. Al dan niet met paraplu.

Hey, regen hoeft niet slecht te zijn. Vorig jaar was er tijdens Jazz sur l’Herbe een fantastisch en intiem concert onder het dak van de kiosk, terwijl de mensen van de Negocito hun best deden om de zondvloed uit de bivaktenten weg te houden. Al is het natuurlijk nog net iets lukker als u de jas kunt uitlaten en de zonnebril op kunt zetten.

Euh. Muziek, juist. Het volledige programma kan u best terecht op hun site. Wij zijn wreed geïntrigeerd door de Cumrats, afgeleid uit de Hamsters-met-de-lange-naam (do 13 om 19u); het Opgejaagd Wild (vr 14 om 12u), een Gras Invite van drumwonder Lander Gyselinck; het duo Yamamoto / Di Domenico omdat die Japanners gedisciplineerd zot zijn (vr 14 om 18u); en de Grote Gras Impro Marathon, een 10 uur durende doorlopende improvisatie marathon waaraan een 20-tal professionele muzikanten meedoen (za 15 vanaf 12u). Zonder afsluiter de Gras Fanfares o.l.v. Bart Maris te vergeten natuurlijk (zo 16 om 12u).

Cliffhanger dit jaar: hoe zit het met het been van Giovanni Barcella? De Italiaanse Gentenaar had vorig jaar een podologisch probleempje, waardoor het geplande concert van BackBack moest zorden afgelast. Rematch dit jaar (vr 14 om 20u), niet te missen, want de groep vliegt er stevig tegenaan –mis ook hun cd niet!

Dit festival sluit naadloos aan bij de Ham Sessions, dus na de fanfare van Bart Maris rept u zich naar de Dampoort waar u in de tuin van Michel Mast kunt genieten van het Wang Wei Quartet (Marine Horbaczewski kent u ook nog van Tricylce, het project van Tuur Florizoone, die u dan weer kent van de soundtrack van Aanrijding Moscou dat zich grotendeels in Ledeberg afspeelt).

Ook dat programma vindt u op hun website. Naast Wang Wei raden wij ook WoFo aan, de groep waarrond/waardoor de Ham Sessions begonnen zijn (zo 23 om 15u30); het MQK Quintet met o.a. Andrew Claes (zo 23 om 17u30); en FES mag ter afsluiting samen met Esther Lybeert de ganse buurt even op stelten zetten (ma 24 om 18u).

De programmatie is redelijk divers, en wij kennen eigenlijk geen betere manier om uw weekend door te brengen dan in de tuin van Ham 12. En ik ben lang niet de enige. Elk jaar is de interesse gegroeid, van een 75 mensen in 2006 tot de meer dan 1.000 luisteraars die het festival vorig jaar bezochten. Om geen slachtoffer te worden van hun eigen succes, besloot de organisatie om dit jaar een klein remgeld te innen van –ocharme– 5 euro per dag (12 euro voor een driedagen ticket). Ons zou het alvast niet tegenhouden, wij hopen van u hetzelfde. En als het weer echt mocht tegenzitten, dan voorziet men de nodige beschutting (over de tuin wordt een zeil gespannen).

—

Jazz sur l’Herbe: van 13 tot en met 16 mei in de Kiosk van het Citadelpark. Toegang gratis.

Ham Sessions: 16, 23 & 24 mei in de tuin van Ham 12 (bij de Dampoort). Toegang 5 euro per dag; 12 euro voor een drie dagen ticket.

—

Deze aankondiging verscheen eerder bij Gentblogt: Het regent: vlug naar buiten voor wat jazz!

Ernst Reijseger

Eén van de topmomenten op het Jazz & Sounds festival, het solo concert van Ernst Reijseger in het Kraakhuis van De Bijloke. (Ik heb ‘slechts’ drie foto’s gemaakt terwijl hij aan het spelen was, om de magie niet te doorbreken.)

Jazz & Sounds Festival, eerste editie

There’s a new kid on the block! Jazz & Sounds is een nieuw Gents festival voor creatieve muziek. Treffend, voor een stad die in juni 2009 door de UNESCO werd uitgeroepen tot Creative City of Music (er zijn er maar drie andere in de wereld met die titel).

Vanmiddag werd het festival voorgesteld aan de pers, in de Miryzaal van het Conservatorium. Een aantal zaken waren heel opvallend:

(1) het betreft een samenwerking tussen vijf grote Gentse organisaties (Gent Jazz, Vooruit, De Bijloke, het Conservatorium, en het KASK), en zulk een samenwerking lijkt mij geen evidentie;

(2) het programma ziet er ronduit schitterend uit: van Reich tot Enescu; muzikanten zoals Peter Brötzmann, Joëlle Léandre, Ellery Eskelin; maar ook Ben Sluijs met Jules Deelder en Remco Campert, FES met John Watts van Fisher Z, Miroslav Vitous van Weather Report;

(3) het festival bevat een goede mix van zowel gevestigde waarden als ontdekkingen;

(4) het is meer dan concerten: er zijn video’s en installaties, en er worden documentaires getoond (over Charlie Haden, over Herman Leonard)

Dit is over het algemeen geen hapklare muziek, dat klopt. Maar dit wordt een festival om rekening mee te houden. Nu reeds is de samenwerking tussen de Gentse organisaties groot (er wordt ook samengewerkt met Logos, IPEM en El Negocito), voor volgend jaar wordt er gestreefd naar een nog exclusiever programma en samenwerkingen met buitenlandse partners en festivals.

Absolute aanrader!

Jazz & Sounds Festival, van 22 tot en met 28 maart 2010. Een vierdagenpas kost € 60 (vvk), een tweedagenpas (twee dagen Vooruit of Bijloke) € 35 (vvk) en een dagticket € 20 (vvk). Houders van een vierdagenpas mogen gratis binnen bij de concerten in het conservatorium; anderen betalen € 10. Wie bestelt via Vooruit of via De Bijloke betaalt geen reserveringskosten!

(Zie ook Gentblogt: Jazz & Sounds Festival, eerste editie.)