juni 2009 – Pagina 4

boeken 200905

Na ik weet niet hoeveel jaar heb ik mij eindelijk opnieuw lid gemaakt van de Gentse Openbare Bibliotheek. Ik werd nieuwsgierig gemaakt door hun aanbod sprinters, boeken die maximaal één week mogen uitgeleend worden, en dus niet mogen verlengd. De ideale manier om Aspe opnieuw een kans te geven, dacht ik (verkeerdelijk). Deflo was de tweede die een herkansing kreeg, en dat is mij duidelijk beter bevallen.

Bankroet / Pieter Aspe / 2008 / 0
Ergens in 2003 heb ik Grof Wild gelezen, de roman die onlangs gratis aan de treinreizigers werd uitgedeeld. Ik had mezelf toen beloof nooit meer een roman van Aspe te lezen, maar ja, iedereen verdient een tweede kans. In Bankroet zit ergens een min of meer interessant verhaal verscholen, waar iemand als Tom Lanoye waarschijnlijk meesterlijk proza uit kan halen. Aspe raakt evenwel wel niet verder dan een opeenstapeling van clichés en platvloerse beschrijvingen, die hij aaneen rijgt met korte zinnetjes om het zijn lezers niet te moeilijk te maken. Vermoedelijk hebben ze bij VTM een bekwame scenarist op zijn romans gestoken, die Apses onzin in aanvaardbare beelden weet te hertalen. Dit is totaal onleesbaar. Nog goed dat ik het aan de bibliotheek mag teruggeven.
The Last Bachelor / Jay McInerney / 2009 / **
Deze verhalenbundel is nog half zo goed niet als The Good Life, al duiken ook hier weer post 9/11-verwijzingen op. Er zitten goede verhalen bij, maar het aantal onbeduidende niemendalletjes is net iets groter dan het aantal goede verhalen. De betere zaken bevinden zich aan het begin van het boek, dus u hoeft ze zeker niet tot het einde door te lezen –gesteld dat u er toch aan begint.
Lust / (Luc) Deflo / 2009 / *(*)
Aspe komt nog niet aan de knieholtes van Deflo, wat de (schrijf)stijl van deze thriller betreft. Deflo zit evenwel even die in de Vlaemsche klei verankerd, al hoeft dat niet noodzakelijk tegen hem te spreken. Ik ben zeker te vinden om nog wel iets van Deflo te lezen. Dit boek was onderhoudend, bevat een aanvaardbaar plot, en ik heb het in één ruk uitgelezen. Tiens, als ik mij haast kan ik nog terug naar de bibliotheek voor een nieuwe ‘sprinter’.
Obedience to Authority / Stanley Milgram / 1974 / ***(*)
De eerste keer dat ik iets over het Milgram Experiment vernam, was in de film I… come Icare (1979) van Henri Verneuil, met Yves Montand in de (hoofd)rol van procureur Henri Volney. De film is een transpositie van de moord op JFK, de Icarus uit de titel verwijst naar Volney die te dicht bij de waarheid achter de aanslag komt, en op zijn beurt geliquideerd wordt. Fantastische film, maar ik kan hem nergens vinden. Tegenwoordig heeft zowat iedereen over het Milgram Experiment gehoord of geleerd, zelfs Henri, die mij het gegeven verder uitlegde toen ik erover begon. Fantastisch, baanbrekend werk, en verschrikkelijk interessant om te lezen –en ik ben niet meteen een fan van non fiction.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200905

Paris-New York, New York-Paris / Raphaël Drommelschlager / 2009 / *(*)
Contrived, zouden de Engelsen zeggen. Er is een grens aan al die pseudo-ingewikkelde plotten, en dit verhaal heeft die grens duidelijk overschreden.
Ken Games, 1/3: Pierre / Robledo/Toledano / 2009 / ***
Dit is duidelijk andere koek. Niet dat het daarom geheel origineel is, maar het behoud een zeker element of surprise. Een reeks die goed begint, ik hoop dat de auteurs het volhouden tot het einde. Ik heb er alvast goede hoop op.
Rocher Rouge / Michaël Sanlaville / 2009 / ***
De KSTR reeks op zijn best. Goed plot en leuke subplotten, een beetje erotiek en flink wat spanning, een degelijk, bijna klassiek verhaal, dat mij goesting doet krijgen naar meer. Aanrader.
Lives, tome 2 / Masayuki Taguchi / 2009 / **
Deze reeks stopt redelijk abrupt na twee episodes, misschien omdat de auteur zelf ingezien heeft dat hij zichzelf een beetje aan het plagiëren was. Een variatie op Battle Royale dus, leutig, maar ook niet meer dan dat.
Air, vol. 1: Letters from Lost Countries / G. Willow Wilson & M. K. Perker / 2009 / **(*)
Veelbelovende reeks, waarvan ik in het begin dacht dat de auteurs zich gewoon sterk op Lost hadden laten inspireren, maar er zit precies toch net iets meer achter. Of toch niet. Ik ben toch benieuwd genoeg om naar deel twee uit te kijken.
Battle Vixens, Vol. 3 / Yuji Shiozaki / 2005 / *(*)
Euh ja. Ik wou eigenlijk de volgende in de reeks Battle Royale kopen, maar die was niet op voorraad. Dus heb ik twee andere soortement Battle boeken gebkocht, maar de inhoud is toch redelijk anders. Niet meteen expliciet of zo, maar ik vermoed dat de plot eruit bestaat dat de meiskes zoveel mogelijk hun onderbroek laten zien. Daar schijnt een ganse subcultuur voor te bestaan in die manga dingen. Whatever plot erin zat, was ofwel te complex ofwel te dun om ook maar iets van te begrijpen. Nog goed dat er prentjes waren. Euh, denk ik.
Rose Hip Zero, tome 4 / Tôru Fujisawa / 2008 / **
De Rose Hip Zero reeks is eigenlijk interessanter dan de Rose Hip Rose reeks. Het verhaal is spannender, en er zit meer continuïteit in. En minder ondergoed dan die Battle Vixens hierboven. Al hoeft u dan niet zo op te pakken, nee.
Ultra: Seven Days / The Luna Brothers / 2005 / ***
Ik ben een fan van de vermenselijking van superheroes. En ik ben een fan van The Luna Brothers –één van de weinigen (de enigen ?) die het concept scherptediepte in hun tekeningen gebruiken. Goed getekend, goed verhaal.
Parce que le paradis n’existe pas / Marie & Vanders / 2009 / **(*)
Mooi gedaan, goed afgewerkt, maar een beetje te weinig origineel om Gigiantisch Goed™ te zijn. Niettemin: schrijnende toestanden, heel proper geïntegreerde flashbacks, schone tekeningen en verzorgde teksten.
Battle Club Volume 5 / Yuji Shiozaki / 2009 / **
Veel ondergoed, in dit verhaal dat ik gekocht heb tezelfdertijd als Battle Vixens, Vol. 3, en om dezelfde reden. Een beter verhaal –en méér verhaal– dan bij die Vixens overigens, en vermoedelijk zit dat ondergoed –of somtijds het gebrek daaraan– er voornamelijk (niet) bij om de strip aan het mannelijk publiek te slijten. Misschien koop ik er nog wel eens iets van, maar het staat niet meteen hoog op mijn prioriteitenlijst.
Hack/Slash Omnibus, vol. 1 / Tim Seeley / 2008 / **
Niet slecht, maar verschrikkelijk braaf in het begin; tegenvallend braaf zelfs. Maar er zit evolutie in, en dat is dan weer goed. Volume 2 kondigt zich alvast beter aan!
Hack/Slash Omnibus, vol. 2 / Tim Seeley / 2009 / **
Veel beter al: er zit meer diepte in de personages, het is minder braaf en gekuist -er zitten zelfs Suicide Girls (links is NSFW denk ik) in.
Billy Wild: L’Intégrale / Colombo / 2009 / ***(*)
Er is maar één ding wat dit stripverhaal –mogelijks– nog beter had gemaakt, en dat was het gebruik van rood voor bloed. Fantastisch getekend, spannend en onderhoudend verhaal, zonder morele bemoeizucht of ander bijhethaargetrokkenheid. Aanrader!

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

films 200905

Als ik zo blijf doorgaan, heb ik op zes maanden meer films gezien dan gedurende gans vorig jaar. En dan moet het filmfestival er nog aan komen. Er zitten een paar aanraders tussen, deze maand, zoals Thank You For Smoking van Jason Reitman; Planet Terror van Robert Rodriguez; Nocturna van Adrià García & Víctor Maldonado; en Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street van Tim Burton. Over de slechte gaan we het deze keer niet hebben.

P2 / Franck Khalfoun / 2007 / Prime / *(*)
Zo spannend als een XL onderbroek aan een anorexiepatiënt. Maar kom, er doet een stel volumineuze borsten mee, dus dat moet toch ook voor iets tellen! Nee?
Civic Duty / Jeff Renfroe / 2006 / Prime / *
We gaan eens doen alsof we een moralizerende film maken, en dan toch eindigen met ets anders. Of nee toch niet. Of toch wel. Of wacht, we willen gewoon tonen dat de wereld niet zwart wit is en al. En dat alles alles kan zijn en ook weer niet. Geen zekerheden. Behalve slechte acteurs.
Penny Dreadful / Richard Brandes / 2006 / Prime / 0
Jaja, toch wel: we kunnen stellen dat deze film net zo dreadful is als de Penny uit de titel. En dan vraag ik mij af waar mijn migraines vandaan komen.
The Return / Asif Kapadia / 2006 / Prime / **
Heel aanvaardbare film, bijna zelfs plezant om naar te kijken, en zou zeker hoge(re) ogen hebben gescoord in de jaren 80. Structuur, verhaal, spanning zelfs. En Sarah Michelle Gellar. Afgekeken can een boel Japanse horrorprenten, maar kom, ik had deze maand al veel slechter gezien ondertussen.
The Jane Austen Book Club / Robin Swicord / 2007 / Prime / **
De VijfTV film van deze maand, vermoed ik. Gezien met Tessa, en allez, ’t is goed, hij zit wel ok in elkaar. Een beetje transparant, een oneindige reeks feel good toestanden.
Diary of the Dead / George A. Romero / 2007 / Prime / *
Ik vraag mij af of die zaken in de jaren 80 ook al zo slecht waren. Ik weet dat ik daar graag naar keek, vroeger, maar de kwaliteit van dit ding laat toch wel serieus te wensen over. Onnoemelijk saai, en al vijfduizend voorgedaan. Door zichzelf onder andere. Zou hij nu zichzelf plagiëren?
Thank You For Smoking / Jason Reitman / 2005 / Canvas / ***
Eindelijk een beetje kwaliteit! Zeer grappige film, goed geacteerd. Van de mens die ons achteraf Juno zou geven (later deze maand nog op Prime, geloof ik).
Walking Tall / Kevin Bray / 2004 / VT4 / **
Ge moet niet zeveren: wie graag Lee Child leest, zal dit waarschijnlijk ook graag zien. Simpel plot, weinig franjes, aangenaam hersenloos verzet.
The Chronicles of Riddick / David Twohy / 2004 / VT4 / **
Heel veel CGI, veel clichés, weinig creativiteit. Volledig verouderd.
Before the Devil Knows You’re Dead / Sidney Lumet / 2007 / Prime / **
We hebben een niet zo fantastisch verhaal, maar we gaan het versnijden in een paar iteraties, en dan wordt het plots wel goed! Ja toch? Toch? Saai, langdradig, weinig geinspireerd, maar vol belofte. Was het een debuut, ik keek uit naar wat de regisseur nog in petto had. Maar Sidney Lumet is geen debutant zeker?
Coyote Ugly / David McNally / 2000 / VT4 / **
Onschuldig niemendalletje, met de inhoud van dertien in een dozijn.
Planet Terror / Robert Rodriguez / 2007 / Prime / ***
Fantastisch. Zodanig over het paard getild, maar zo degelijk in elkaar gestoken. Deze erm… zombiefilm (?), of een homage daaraan, bevat een gigantische portie gortdroge humor, van de referenties in de dialogen tot de hoeveelheid bloed die net niet uw huiskamer komt binnengedropen.
Stardust / Matthew Vaughn / 2007 / Prime / **
Bijna goed. Een verschrikkelijk indrukwekkende cast, maar de inhoud verliest wel van wat de eigen verbeelding tijdens het lezen van het boek van Gaiman kon toevoegen. Wat vooral ontgoochelt, is de belabberde kwaliteit van de fotografie; een klein beetje meer postproductie op dat vlak had wellicht wonderen verricht. Een beetje een gemiste kans, toch.
Edison / David J. Burke / 2005 / VT4 / *
Euh ja: good cop, bad cop, rotten cop, lousy movie.
I Know Who Killed Me / Chris Sivertson / 2007 / Prime / *
Allez ok, er zit een onwaarschijnlijke twist in het verhaal. Maar toch: brol. Bad acting and bad plot is what killed you.
Apocalypico / Mel Gibson / 2006 / 2BE / **(*)
Behoorlijk onderhoudend, zonder moraliserend gewauwel, heel geloofwaardig, met veel inlevingspotentieel.
The Butterfly Effect 2 / John R. Leonetti/ 2006 / Prime / **
’t Is niet dat het per se een slechte film is, maar het gegeven was ‘interessant’ om één film uit te destilleren, een tweede lijkt mij wat van het goede teveel. What’s next? Een serie misschien?
Nocturna / Adrià García & Víctor Maldonado / 2007 / Prime / ***
Zeer mooie animatiefilm voor kinderen, waarin een jongentje zijn angst voor het donker leert overwinnen. Dat klinkt banaal, maar het werd heel creatief en fantasierijk uitgewerkt. Aanrader!
Alatriste / Agustín Díaz Yanes / 2006 / Prime / **
Goede film, schone fotografie, onderhoudend verhaal en met een fantastische nadruk op eer en geweten. Een jongensfilm, zoals ik ze al verschrikkelijk graag zag in mijn jeugd –al waren ze toen vaak in zwartwit of technicolour. Viggo Mortensen die Spaans spreekt in 2006 is echter net zo erg als Viggo Mortensen die Engels spreekt met een fake Westeuropese tongval in 2007 (Eastern Promises)
Black Water / David Nerlich & Andrew Traucki / 2007 / Prime / *(*)
Based on a true story vertelde de begingeneriek, en dan weet ge al dat het verhaal hoogst waarschijnk niet denderend gaat zijn. Er is natuurlijk maar zoveel dat er kan gebeuren wanneer een paar mensen in een magrove in de bomen zijn geklommen om aan een krokodil te ontsnappen. Een beetje onderhoudend toch, en als het inderdaad echt gebeurd is, zal het niet grappig geweest zijn voor die mensen. Of het goed genoeg is om op film te worden gezet, is dan weer een andere vraag.
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street / Tim Burton / 2007 / Prime / ***(*)
Ik heb een gruwelijk afkeer van musicals, omdat ik die voornamelijk vereenzelvig met commerciële bedoeningen. Nochtans is er een ganse periode geweest waarin het genre –in film– naar een hoogtepunt werd getild. Moulin Rouge! was daar geen voorbeeld van. Tim Burton heeft het echter maar weer klaargespeeld. Goed, ik ben een fan van Burton én Depp én Bonham Carter (al van sinds ze in A Room with a View speelde), en al mag ik dan iets bereidwilliger staan tegenover deze productie, aan mijn uiteindelijke oordeel doet het niets af of bij. Dit is geen musical, dit is een opera! Inclusief het nodige drama én bloed, de grillen van het fatum, en de voorspelbare spanning die u niettemin aan uw stoel gekluisterd weet te houden. Wat een parel.
The Woods / Lucky McKee / 2006 / Prime / **
Een mooi voortschrijdende thriller die het voornamelijk moet hebben van sfeer. Soms wordt er iets té luid gegild, maar het levert wel min of meer boeiende cinema op –ondanks het dunne verhaaltje. Vooral het begin is uitmuntend, maar het geheel verwaterd helaas naarmate het einde dichterbij komt. Spijtig.
Hero Wanted / Brian Smrz / 2008 / Prime / *(*)
Weekendfilm niveau een plotline die uit tig andere verhaaltjes is bijeen gesprokkeld. Waarschijnlijk gemaakt met een vette recette als objectief, en mist dus focus en balans. Laat zonder aarzeling links liggen.
The Ruins / Carter Smith / 2008 / Prime / **
Ik heb er nog eens naar gekeken, naar The Ruins. Maar ‘de’ regenscène, die zat er nog steeds niet in. En ik denk echt wel dat de scène, en andere scènes uit het boek die de film niet hebben gehaald, een meerwaarde boden. Wederom: spijtig.
Fun with Dick and Jane / Dean Pariso / 2005 / 2BE / **
Mijn smaak in humor is veelal afwijkend, dus de kans is groot dat u het niet met mij eens bent, in deze. Maar ik vond deze film dus echt wel leuk. Geen hoogvlieger, geen onmisbare film, maar wel plezant om zien en met –naar mijn gevoel– weinig pretentie.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Opgekuist (staat netjes)

“Wat mag het zijn, meneer?”

“Wel, ’t is feitelijk om te laten groeien…”

“Ach, wij kunnen er alleen maar iets afknippen hé meneer”, knipoogt hij.

Edoch, hij heeft mijn haar een beetje ‘opgekuist’, voor twaalf euro en dertig cent. Kapsalon Rasschaert, in de Lammerstraat. Ik heb daar altijd al eens willen binnenstappen, en ben zeer tevreden dat ik het eindelijk heb gedaan.

“Enne, geen nood meneer, ’t is op de groei berekend”, knipoogde hij alweer toen ik afrekende.

’t Is kapot!

Niet alleen mocht ik gisteren, wegens kapotte knie, de 20 km van Brussel aan mij laten voorbij gaan –waarvoor ik ten andere VIPsgewijs door de uiterst sympathieke Talking Heads en Nike was uitgenodigd, t-shirt en startnummer incluis– maar het zou lang duren eer ik mijn bed mocht zien. Het begon nochtans goed, want wij waren uitgenodigd op een heel plezant (plechtige) communiefeest van MJ (dank u, B en S), alwaar ook de zoon zich –ver uit ons zicht– wist te vermeien. Iets té enthousiast is hij daarbij geworden –zo zijn jongens, nietwaar– dat hij ‘ergens’ een buiteling heeft gemaakt, en daarbij met de grote teen van zijn rechtervoet –de sandalen stonden netjes bij het springkasteel– ‘ergens’ is blijven achter haken.

En gezien hij niet echt een ’trunt’ is, hebben we hem dan maar serieus genomen, toen hij met een verkreukeld gezicht en kermend van de pijn ons aan de meest rumoerige tafel van het feest kwam opzoeken. Het was toen –oeps, de tijd gaat precies snel– net iets na negen, en na een korte bepoteling zijn we wijselijk richting spoed getrokken. Niet zonder eerst Tessa haar personeelsbadge, Henri zijn UZ-kaartje, en een paar boeken thuis af te halen. Het kan druk zijn op ’t spoed, en al zeker voor de orthopedie, en al zeker op een communieweekend. We hebben dan ook een heleboel gips zien passeren, daar in de wachtzaal.

Het ging nog redelijk vlot, we mochten zelfs met twee mee (waarschijnlijk is dat standaard voor kinderdinges), er werden foto’s genomen, waarop duidelijk een breuk zichtbaar was (rechts van de cursor op de foto hierboven), en de teen werd vastgetaped aan die ernaast. Er kwam geen gips aan te pas.

Volgende week maandag mogen we terug voor controle. En ondertussen mag hij niet meer zwemmen of turnen, voor de rest van het schooljaar.

“Yes!”, bracht hij nog enthousiast uit toen we hem om middernacht in zijn bed konden stoppen.