jazz – Pagina 68

weekly jazz

Is het pas vorige week dat wij hebben mogen genieten van het Narcissus Quartet (zowel op de iPod als live). Het publiek was alvast laaiend enthousiast, en u mag een uitgebreide bespreking van zowel CD als optreden in de komende week verwachten.

U mag zichzelf evengoed voor het hoofd slaan dat u het optreden van Arnozza hebt gemist. Arnozza, indien u wat kort van geheugen bent, is het trio rond Arne Van Coillie (piano), Carlo Nardozza (trompet) en Flor Van Leugenhaeghe (contrabas), die zondag de gemoederend beroereden met intimistische bebop bij Opatuur.

Carlo Nardozza speelt heel zorgvuldig trompet, vol, met een stoffige ondertoon waarvan me beweert dat alleen een L.P. die kan reproduceren. De trompettist geeft de indruk te willen spelen tot hij erbij neervalt, en leek aan het einde van zijn solo’s steeds blij dat hij opnieuw naar adem kon happen. Bassist Flor Van Leugenhaeghe hoefde daar niet echt voor onder te doen, en speelde met een dergelijke gusto, dat het leek alsof hij er maar nipt in slaagde zijn luisterend oor van bij zijn snaren weg te trekken om zijn eigen armwerk meer ruimte te geven. De pianist blijft bij Tuur altijd een beetje op de achtergrond –visueel althans– gezien hij de ganse set met de rug naar het publiek dient te spelen, waardoor het publiek zich dan weer des te meer op de virtuositeit van het spel kan concentreren.

Vanavond wordt u vergast op een optreden van Traces: Philippe Laloy (sopraansax & dwarsfluit), Vincent Noiret (contrabas) en Karim Baggili (oud). Noiret en Laloy kon u vorig jaar al horen samen met Tuur Florizone voor Tricycle (ook bij Opatuur); Baggili speelt o.a. met Loriers op het Blue Note Records Festival deze zomer. Geen pure jazz, vanavond, maar fusion tussen jazz en traditionele Europese muziek, die u misschien reeds kent van de CD Sigh Moon die het trio in 2004 heeft uitgebracht. Referenties genoeg, me dunkt.

Traces, bij Opatuur, Citadellaan 17. Toegang: 10 EUR

jazz-suggesties

Het wordt een drukke jazz-week in Gent. Zo druk dat ik u niet eens zal lastig vallen met wat u de laatste twee weken hebt gemist –zoals het schitterende, maar voor het Opatuur-publiek ietwat confronterende optreden van Erwin Vann en Jozef Dumoulin.

Zondag 19 maart: vanavond kan u bij Opatuur naar Arnozza. Zegt u niks? Arnozza is het trio van Arne Van Coillie (piano), Carlo Nardozza (trompet) en Flor Van Leugenhaeghe (contrabas). Nog steeds niets? Laat ik er Carlo Nardozza even uitlichten: het Carlo Nardozza Quintet is de winnaar van Jong Jazz Talent in Gent, editie 2005, en opent op 13 juli het Blue Note Records Festival als voorprogramma van Diana Reeves (die recent de soundtrack voor Good Night, and Good Luck heeft ingezongen). Ze spelen vanavond om 20u intieme bebop (want zonder drummer), eigen werk en de wat minder bekende standards.

Dinsdag 21 maart (morgen mag u even uitblazen): Andy Ceclerck & Kari Antilla Group in de Hot Club de Gand. Saxofonist Andy Declerck, Finse gitarist Kari Antilla, Wim Ramon (van Vaya Con Dios, Neeka) op bas, en Toon Vandionant op drums. Het wordt een klasse-optreden. Het is er klein, in de Hot Club de Gand, u zit er bijna bij de muzikanten op schoot, dus vertel het beter niet voort. Dinsdag, om 22u.

Woensdag 22 maart: hoogtepunt van de week wordt ongetwijfeld het optreden van Robin Verheyen met het Narcissus Quartet in de Vooruit. Gedoodverfd als het jaar van de laatste kans om Robin nog aan het werk te zien (voor hij naar New York verdwijnt), is dit een optreden om niet te missen! Ze hebben net hun debuut CD uit (meer daarover later), met het doorgedreven saxofoonwerk dat we van Verheyen onderhand gewoon worden. Laatst nog met Harmen Fraanje in Opatuur, woensdag om 20u in de Balzaal van de Vooruit. Aanrader!

Donderdag 23 maart blijven we nog even in de Vooruit, want dan wordt immers de nieuw CD van Briskey voorgesteld. Geen jazz voor de puristen, maar een moderne nu-jazz met funky invloeden en dansbare ritmes. Nog een CD voorstelling overigens, want Briskey’s nieuwe ligt nu in de winkels (op de website van de Vooruit kan u hem nog winnen –als u vandaag nog meedoet tenminste). Donderdag om 20u, alweer in de Balzaal van de Vooruit.

(Deze entry is ook terug te vinden op Gentblogt)

concerten 200602

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

Pink Floyd: de herontdekking van de Waanzin / 03-02-2006 / De Bijloke, Gent / ****
Verfrissend, verrassend, grappig. (bespreking)
Rawfishboys: Joachim Badenhorst en Brice Soniano / 05-02-2006 / Opatuur / **(*)
Intieme jazz met dit duo. Ik heb het nog nooit zo stil geweten bij Opatuur. Vooral expressief sterk (niet hun beste concert). (bespreking)
Pierre Van Dormael en Reggie Washington / 12-02-2006 / Opatuur / **(*)
Rasmuzikanten met een meeslepende set (bespreking)
Mâäk’s Spirit / 16-02-2006 / Vooruit / ***
Een paar oren te weinig; een muziek die eroma vraagt gezien te worden, zodat je goed de muziek kan volgen met oren én ogen. (bespreking)
Peter Beets, Sjoerd Dijkhuizen, en Jos Machtel / 19-02-2006 / Opatuur / **(*)
Zeer geslaagd, uptempo, bebop. (bespreking)
Badenhorst-Schumacher-Demuth / 21-02-2006 / Hot Club de Gand / *
Een tamelijk inspiratieloos optreden, waarin Badenhorst met kop en schouders boven de rest van het trio uitstak.
Erwin Vann & Jozef Dumoulin / 26-02-2006 / Opatuur / ***
Hm. Dit deed mij terugdenken aan de goede synthesizermuziek uit de jaren ’80-’90. Een heerlijk én makkelijk te volgen orkest, al kan ik mij indenken dat het even schrikken was voor de mensen die een traditionele jazz-pianist hadden verwacht. Ik had het niet willen missen.

(concerten vorige maand)

week in jazz

Waarin wij het kort hebben over het Peter Beets Trio, nog korter over Joachim Badenhorst, en zo summier mogelijk over het concert vanavond.

Het Peter Beets Trio is ontwapenend Hollands. Ze brachten bij Opatuur bebop jazz van de bovenste plank, waarin vooral ook snelheid een belangrijke rol speelt. Bassist Ruud Jacobs werd wegens ziekte vervangen door Jos Machtel, en Peter Beets liet niet na Jos een beetje uit te dagen vanachter zijn piano. Op den duur leek het wel een onderonsje (of vriendschappelijke wedstrijd), waarbij de muzikaliteit nimmer uit het oog werd verloren. Heel toegankelijke jazz, hoewel Beets zelf daar niet altijd van overtuigd was. Er was veel dialoog met het publiek, zowel muzikaal als verbaal.

Dinsdag zijn we afgezakt naar de Hot Club de Gand, omdat ik (1) Joachim goed had bevonden tijdens de Rawfishboys en (2) jazz ook wel eens op een ander wil proeven. Het publiek is totaal anders (veel meer studenten), en als het er afgeladen vol zat, komt dat voor een groot deel omdat het er echt wel klein is (en daardoor ook gezellig). Later deze week volgt daar nog wel iets over op Gentblogt.

Heden avond kan u bij Opatuur terecht voor het duo Erwin Vann en Jozef Dumoulin. Dat belooft verschrikkelijk interessant te worden, en ik vermoed dan ook dat het bij Opatuur een drukte van jewelste zal zijn. Met reden. Dumoulin is enorm creatief en veelzijdig (zou hij zijn powerbook meebrengen?), en op Middelheim vorige zomer was zowat iedereen onder indruk van Erwin Vann. Een aanrader, ook al is het uw ding niet, want dit wordt gegarandeerd een feest.

jazz vorige week

Voor de voorbije week had Gentblogt u maar liefst twee jazz optredens getipt. En te oordelen naar de volle zalen, waren de liefhebbers het met hen eens.

Zondag zaten we met z’n allen gezellig rond de tafel bij Opatuur, voor het optreden van Pierre Van Dormael en Reggie Washington. Die zondag werd geplaagd door een smeltende sneeuwval (waaraan u vandaag reeds herinnerd werd met de foto van de dag), zodat niet alleen uw reporter natte schoenen onder tafel mocht steken, maar waardoor ook de muzikanten pas met enige vertraging arriveerden. Geen nood, het concert duurde daardoor gewoon iets langer. Gelukkig maar, want we kregen twee degelijke muzikanten te horen.

Van Dormael kan je misschien nog het beste vergelijken met Pat Metheny, of nog beter John Scofield (die u vorige zomer hebt kunnen zien tijdens het Blue Note Festival). Washington en Van Dormael waren evenwel (nog) niet geheel op elkaar ingespeeld, waardoor er al eens iets verkeerd dreigde te gaan. Wat het publiek hen overigens niet kwalijk nam, want zoals dat dan hoort bij degelijke muzikanten, werd aan een dergelijke dreiging met een kwinkslag ontsnapt. En dat kwam de sfeer alleen maar ten goede. Het publiek hoorde dat het goed was, verzocht beide heren om een encore, en werd prompt op haar wenken bediend. Meer van dat.

Waar het bij Opatuur nog om eerder conventionele jazz ging, werden in de Vooruit alle registers opengtrokken om het publiek te overstemmen. Mâäk’s Spirit toert, in het kader van de JazzLabSeries, door de Vlaamse zalen met nieuw werk, gecomponeerd door gitarist Jean-Yves Evrard. Je hebt het gevoel dat je minstens een paar oren tekort komt, schreef Jef Peremans in De Morgen, en beter kan het bijna niet omschreven worden.

De Balzaal van de Vooruit, waar ook Uitgelezen plaatsvindt, was voor de gelegenheid van het podium ontdaan, waardoor de muzikanten op de vloer speelden en het publiek op een halfhoge tribune mocht plaatsnemen. De muziek was versterkt, en dat was misschien een beetje van het goede teveel voor een dergelijke kleine zaal (de Balzaal was dmv een gordijn met de helft verkleind). Maar het geluidsvolume was dan ook wel het enige waar wij over te klagen hadden.

Twee sets werden van elkaar gescheiden door een korte pauze voor de muzikanten, op Eric Thielemans na, die een zeer indrukwekkende drumsolo ten beste gaf. Veel solo’s, veel ‘drive‘, en een zeer goede verstandhouding onder de muzikanten. Geen egotrippers, want bij zo’n complexe muziek is daar geen plaats voor.

Niet iedereen in de zaal was even enthousiast, want zowat een derde van het publiek verliet ijlings de zaal na het laatste nummer. Jammer voor hen, want de overblijvers kregen nog een extraatje waar zowel toehoorders als spelers veel plezier aan beleefden.

Vanavond kan u weer naar Opatuur, voor een optreden van Peter Beets, Ruud Jacobs en Sjoerd Dijkhuizen; dinsdag gaat Gentblogt voor u langs in de Hot Club de Gand; en het volgende concert in de JazzLabSeries is van het Robin Verheyen Quartet (nu: Narcissus). U leest er hier (en daar) meer over.

(Meer foto’s bij flickr: Pierre Van Dormael en Reggie Washington bij Opatuur en Mâäk’s Spirit in de Vooruit)

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)

benieuwd

Het was maar droevig, vorige week bij Opatuur, en dan bedoel ik daarmee dat er maar weinig volk zat. De muziek was van uitstekende kwaliteit, hoewel dit misschien niet als ‘pure’ jazz kon worden omschreven (niet dat wij daarom malen). Het was het soort muziek waar ik in mijn studentenjaren een maand zou lopen kwijlen hebben, want waarin duidelijk een ondertoon van minimalistische invloeden merkbaar waren. Spek naar mijn bek.

Al heb ik een beetje gelogen, bij de aankondiging vorige week. Geheel onbekend waren de Rawfishboys mij niet, of toch tenminste een deel. Tijdens Jong Jazz Talent in Gent, op de laatste Gentse Feesten, maakte Brice Soniano (contrabas) deel uit van El Stick (dat toen tweede is geworden in de competitie). Ik was er toen al enthousiast over.

Tot mijn blijdschap werd de ‘officieuze’ CD bij Opatuur te koop aangeboden (10 EUR – een koopje). Tijdens de pauze vroeg ik Soniano of hij er zijn krabbel wou opzetten. Hij keek me even aan, zette zich bij aan mijn tafeltje, bekeek het cd-boekje vooraan, achteraan, en heel kort ook vanbinnen, en zette zich toen met de stylo in de aanslag te broeden. Toen zijn kompaan, Joachim Badenhorst, erbij kwam staan, begroette ik hem met hetzelfde verzoek. Soniano keek hem bijna smekend aan: “Joachim?”, waarop hij de stylo naar hem uitstak. “Tu peux peut-être…” Badenhorst stelde hem gerust. “On fera ça après le concert?” “Oui, oui.” Soniano keek verheugd op. “Comme ça on aura plus de temps d’y penser”, waarmee hij liet merken dat zijn opdracht meer inspanning vroeg dat de muziek die hij uit zijn instrument wist te toveren.

Het is het soort muziek dat ik echt wel graag hoor (het was muisstil bij Opatuur). Maar kijk, voor u er mij ervan zou verdenken dat ik mij alleen maar positief uitlaat over die optredens; de tweede set begon met een mindere noot. Soniano en Badenhorst brachten een Beatlescover (Fool on the Hill), en ik vond het eigenlijk niet goed gebracht. Te weinig creativiteit, te vasthoudend aan de oorspronkelijke tune. Nuja. Wel zeer goed waren dan weer het stuk van Kenny Wheeler, en hun eigen composities (die ook op de cd staan), waaronder Imaginary Breakfast. U kan stukjes voorbeluisteren op de site van Joachim Badenhorst.

Misschien komt er wal wat meer volk vanavond, want dan spelen Pierre Van Dormael en Reggie Washington. Al zal het waarschijnlijk duren tot Erwin Vann en Jozef Dumoulin (26/2) alvorens álle tafeltjes aan het podium bezet zullen zijn. Tot straks?

raw fish

Vorige week werden we vergast op een première bij Opatuur: een duo tussen Ewout Pierreux en Bart Van Caenegem, die afwisselend eerste en tweede set resp. speelden op piano en Fender Rhodes. In mijn nieuwbakken concertlijst heb ik het een volmondige drie sterren gegeven, waarmee ik maar wil aangeven dat de afwezigen alweer ongelijk hadden. Er werd opnieuw veel geïmproviseerd, maar na een korte opwarming was het duidelijk dat beide spelers naar elkaar toegroeiden en tegen het begin van de tweede set waren ze bijna volledig op elkaar ingespeeld. Het is verbazingwekkend wat goede muzikanten kunnen aanvangen met jazzwerk zoals ‘round midnight en solar.

‘We worden eigenlijk nooit samen gevraagd’, zei Van Caenegem nog, en ik denk niet dat ik de enige was die dat jammer vond. Het applaus was dan ook uitbundig, en zoals het betaamt –maar ik had het na een jaar Opatuur daar nog niet meegemaakt– kregen we een encore.

Morgenavond (zeg niet dat ik u niet tijdig waarschuw) kan u bij Opatuur kennis maken met de Rawfishboys: Joachim Badenhorst (sax & klarinet) en Brice Soniano (contrabas). Voor mij onontgonnen terrein, maar Badenhorst zit een tijdje in Gent: u hebt hem gisteren aan het werk kunnen zien in het S.M.A.K., morgen dus bij Opatuur, en dinsdag in de HotclubdeGand (waar hij nog een paar keer te horen is deze maand, evenals in de Antwerpse Hopper). Ik hou u op de hoogte.

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)

De Morgen Jazz

Hoe zit het nu met die jazz cd’s van DM? Een koopje toch?

Natuurlijk wel. Ik ben ook best te vinden voor dergelijke acties, omdat het een bepaald onderwerp bij een breder publiek kan introduceren.

Zou (zal) ik ze zelf kopen? Nee. Ik ben geen fan van dergelijke verzamelboxen. Meestal bevatten ze gewoon ‘goedkoper’ werk (waarbij goedkoop niet slaat op de kwaliteit van het werk, maar wel op de kostprijs die moet worden betaald voor de rechten op de verkoop/verdeling), en ben je beter af met een aantal full price cd’s die representatief zijn voor het oeuvre van de muzikant. Het probleem hierbij is natuurlijk: waar vind ik die. En op die manier is zo’n actie van DM zeer interessant voor wie al een beetje in jazz is geïnteresseerd. (Al gaat het hier voornamelijk over ‘oudere’ jazz.)

Moet ik mij daarvoor op DM abonneren of gedurende 20 weken trouw die krant kopen? Mogelijks niet. Als Vincent’s opmerking (van een tijdje geleden) klopt, moet je de cd’s bij Standaard Boekhandel kunnen afhalen zonder ook maar één krant te kopen. Zonder aankoopverplichting, heet zoiets.

BTW, op Jazzforum is er een interessante discussie aan de gang over de actie.

En over verzameldozen gesproken: zelf was ik nogal te spreken over de ECM :rarum serie. Een doos met Selected Recordings I-VIII met de eerste acht cd’s in de serie (werk van Keith Jarrett, Jan Garbarek, Chick Corea, Gary Burton, Bill Frisell, the Art Ensemble of Chicago, Terje Rypdal, and Bobo Stenson) is te koop voor 90 EUR volgens hun site of 120 EUR volgens Amazon. Wel een pak duurder dan de DM cd’s.

imaginaryjazz

Een dik half jaar na de aanschaf van het domein, heb ik eindelijk iets meer op imaginaryjazz.net geplaatst dan een openingspagina. Let wel, veel meer dan een framework waarin ik de laatste twee optredens van Opatuur heb gestoken, is er nog niet, maar het is alvast een aanzet. En nu kan ik beginnen terugwerken.

Er is een RSS feed voor de entries, en eentje voor de comments. Het draait allemaal onder WordPress 2, de datum van het optreden wordt gebruikt als de datum voor het artikel, en de categorieën heb ik omgetoverd naar containers voor locatie en muzikanten. Het is een (erg) minimalistische layout geworden: de nadruk ligt op beelden, niet op tekst. (Misschien zet ik er nog wel per optreden een groot beeld bij ook.)

Enfin, het schept een beetje orde in de chaos die flickr heet, en wie goesting heeft, mag altijd langskomen: imaginaryjazz.net

jan muës

De naam was blijven hangen door de commentaar van Opa Pettson. Want wat kwam ik in de fnac tegen, gisteren: Jan Muës – Cool Cargo.

Het blijkt ‘coole’ fifties jazz –Chet Baker is omnipresent– waar de rest van het huishouden ook zeer over te spreken is. “Yeah, papa, ’t is trompet”, bracht Henri uit, terwijl hij de kriebels uit zijn lijf stond te shaken.

Goedgekeurd voor (t)huisgebruik dus. Bedankt voor de tip.

(Bekijk ook de website: janmues.be.)