Nieuws van de Gentse Feesten fotowedstrijd: noch Michel, noch ikzelf hebben al iets gewonnen, of werden vermeld in de selectie bij de winnaars.
Edoch, niet getreurd, want zowel Michel als ikzelf hebben een vermelding bij de Feestenfoto’s 2004 onder dinsdag 20 juli (op de onderste rij: de linkse en de rechtse foto –voor wie nieuwsgierig zou zijn).
Veel van mijn foto’s hebben hun onderwerp gecentreerd. Dat is niet omdat ik insisteer op een klassiek saaie (of slechte) compositie, maar des te meer met mijn wantrouwen in de AF. Of omdat ik mijn manual nog niet goed heb gelezen.
Onlangs heb ik de feature ‘focus on first object‘ ontdekt, en dat biedt al enig soelaas (al dan niet gecombineerd met het half ingedrukt houden van de onstpanner). Maar die AFS lijkt me gewoon het einde. (Of ik zou geheel manueel moeten gaan natuurlijk, maar manuele focus op de D70 gaat lang niet zo vlot als op de Leica (of zelfs de F301).)
Bottom line: de reden voor het gecentreerde werken is dus omdat ik schrik heb mijn focus te verliezen —I’m working on it.
Gisteren naar de foto-afdeling in de Fnac gesneld (na eerst langs focilux gepasseerd te zijn), om een telelens op te pikken. Bij focilux hadden ze niks binnen, maar bij de fnac had ik er al een tijdje geleden twee in de vitrinekasten gezien: de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6 en de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G.
Ondertussen was daar ook de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED bij gekomen, dus de keuze was helemaal niet gemakkelijk.
(BTW bij Focilux hadden ze mij de (studenten)prijs gegeven (=korting) voor de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6, maar in de Fnac was die toch nog zo’n 40 EUR goedkoper.)
De juffrouw in de fnac was heel behulpzaam, ze heeft de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G en de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED op twee camera bodies gevezen, zodat ik gemakkelijk kon vergelijken. En ik kan u verzekeren, die Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED was om te kwijlen: veel steviger gebouwd, veel helderder beeld in de zoeker, en voelde lichter aan. Alleen was het verwarrend dat de zoomring en de focusring omgewisseld waren (ttz de focusring was dichter bij de camera body dan de zoomring). Maar die VR, en vooral de AF-S: onmiddellijk manueel overnemen bij scherpstellen… ahhh zo hoort het.
(En als we helemaal willen kwijlen, kijk dan ook maar eens naar de specs van deze Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED. Al is de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED veel compacter.)
Maar ja, het is toch de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G geworden. Niet de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6 met het ‘superieure’ ED glas, metalen lensschroef, en de afzonderlijke diafragmaring, want, die kostte het dubbele van de G-versie, en ik had bij Ken Rockwell gelezen dat beide versies kwalitatief maar weinig verschillen. Bovendien –zo had ik snel de juffrouw ondervraagd– is het absoluut geen probleem de lens te komen upgraden (voor pakweg de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED) als de kwaliteit niet zou volstaan.
Het resultaat is te bekijken op tpv. Ik test ze nog een dag of twee, en als ik dan niet content ben, keer ik donderdag opnieuw fnacwaarts.
Oeps. 303 foto’s, en er zit geen enkele goede tussen (just kidding). Wel een paar (belangrijke) lessen geleerd.
Mijn drie foto’s zijn ingestuurd voor de fotowedstrijd, en zeven werden er gepost op tpv (rush-job); ik heb zelfs een speciale categorie Gentse Feesten aangemaakt.
Vanavond kanofakkeltocht –als we niet uitgeregend worden tenminste.
Och, we gaan maar eventjes blijven doorbomen op de fotografie. Op 28/7 komt de Nikon D70 Roadshow naar Gent (Kinepolis) [via].
Gratis en voor niks, en zoals ze zelf zeggen:
Tijdens de sessie kun je het volgende verwachten:
- Tips & Tricks: presentatie van de D70 onder vorm van een gesproken handleiding door 2 ervaren begeleiders
- Hands on: mogelijkheid om in kleine groepen met de D70 te werken
- Vragen: hier krijg je de kans om zowel individueel als in groepsverband je vragen te stellen.
Best interessant, maar ik heb er al een, dus ik ben er niet van overtuigd of het wel de moeite is. Anderzijds:
Op de gratis D70 demosessies leer je niet alleen wat de Nikon D70 allemaal kan, maar vooral wat jij ermee kan, hoe je, zonder veel inspanningen, een nog betere fotograaf wordt, je composities nog verder kan verfijnen, je opnamen nog verder kan perfectioneren.
Er zijn enkel nog plaatsen voor de sessie om 16u (nog slechts 15 plaatsen vrij), dus als ik nog lang blijf twijfelen lost het probleem zich zelf op.
Vandaag een 60-tal foto’s gemaakt met de fisheye. Ik begin een klein beetje inzicht te krijgen in wat de lens kan.
Gebouwen van dichtbij: trekt op niks; details van dichtbij: fun. Rechte lijnen krijg je alleen maar in die ene horizontale dwars door het middelpunt van het beeld, en in die ene verticale dwars door het midden van het beeld. Al de rest is gekromd.
Er kan met die krommingen gespeeld worden, door de beelden onder een hoe te nemen, maar niet van te dichtbij. De lens werkt zeer goed voor de accentuering van iets op de voorgrond (een meter of twee weg), met een interessante achtergrond (ettelijke meters verder weg).
Dichtbij is wel degelijk dichtbij. Hoewel het in de zoeker lijkt alsof je nog een meter of zo van het object bent verwijderd, sta je er eigenlijk maar een centimeter of tien van.
Maar het is vreselijke fun. Hoewel ik vandaag veel foto’s gemist heb (niet bruikbaar wegens kromming), heb ik veel bijgeleerd (morgen post ik er een paar in het fotolog). En dan met de 18-35 naar de openingsstoet van de Gentse Feesten.
Godver. Wou ik daarnet een NEF openen in Photoshop, en krijg ik daar toch niet zo’n pietpeuterig venstertje waarin ik alleen de EV kon bijstellen?!
Onlangs had ik de Nikon software geïstalleerd –om NEF ondersteuning voor iView toe te voegen– en mijn vermoedens gingen dan ook die richting uit. Een snelle search op datum bracht geen relevante bestanden aan het licht, en dan ben ik maar wat gaan grasduinen in de Photoshop plugin folder.
En voorwaar, er zat een Nikon NEF plugin in die directory onder Photoshop Only > File Format. Rap versleept, Photoshop opnieuw opgestart, en voorwaar ik kreeg weer de versatiliteit van Adobe RAW.
’t Is maar dat ge weet waar te zoeken –als er iemand ’t zelfde probleem zou krijgen.
Gisteren de Réponses Photo (RP) van augustus gekocht (ah ik begin echt in vakantiestemming te komen), en daarnet op pagina 136 een test van iView Media Pro 2.5 tegengekomen. Le verdict: 88/100 (geen geringe score voor RP).
J’utilise iView Media Pro depuis plus d’un an à titre personnel avec un vrai plaisir. Rapide, léger et puissant, ce logiciel est pour moi ce qui se fait de mieux en la matière. De plus les catalogues créés sont vraiment légers et on peut les conserver et consulter, même si les fichiers originaux ne sont pas “physiquement” sur l’ordinateur.
’t Is een gemak, meneer.
Enough already. Thumbsplus bood mij geen meerwaarde voor iView. Dan maar Extensis Portfolio gedownload –en ondertussen zijn we verhuisd naar de mac.
83Mb download (bijna het dubbel van de win versie dus), om tenslotte een sullige interface te zien te krijgen, van een log programma. En dan mag ik blijkbaar nog blij zijn dat ik het op mac heb geïnstalleerd, want bij Michel heeft het de computer laten crashen.
Ik geef het op. Daarnet heb ik nog ACDSee 6 even bekeken, en dat doet het eigenlijk lang zo slecht niet. Het blijft de snelste image viewer, maar het ondersteunt geen RAW (laat staan NEF). Wat mij betreft hadden ze de ontwikkeling even goed kunnen laten vastlopen op versie 4 of 5. Jammer, want ik ben altijd al een grote fan geweest.
Het blijft dus iView, met een interface die sneller is op mac dan op win, maar waarbij NEFs (veel) sneller op win worden getoond dan op mac. Is er nu echt geen enkel bedrijf(je) dat ons een degelijk en betaalbaar stuk digital assets management software kan verkopen? Daar moet toch een gigantische markt voor bestaan?!
Neen bedankt. En hier kan mijn evaluatie van iMatch eigenlijk meteen ophouden.
In een woord: lelijk. Het is lange tijden geleden dat ik nog eens zo’n lelijke interface heb gezien. De look is niet alles, maar op zo’n onding kan ik geen uur zitten kijken. De vormgeving dateert niet van windows 2000, maar veeleer van windows 95. Visual Basic, Delphi, kijk ik kan programmeren, maar ik heb van user intefaces geen kaas gegeten. Yuk. (En dan heb ik het niet alleen over de look, maar ook over de feel, de structuur, de navigatie.)
De catalogus voor iMatch bestaat uit zo’n 9 files, tesamen goed voor 10.4Mb (voor 687 beelden of 1.3Gb –beelden zelf niet inbegrepen natuurlijk). Ter vergelijking, de catalogus voor iView bestaat uit één enkel bestand, goed voor 3.9Mb (evenveel beelden, beelden zelf alweer niet inbegrepen).
Categorieën en subcategorieën abound, en daar lijkt het inderdaad wel wat voor te hebben op iView. Maar laat ik meteen even een vergissing uit mijn vorige post rechtzetten: ook in iView kan je onbeperkt subcategoriseren (tenminste toch in de pro versie), zij het met één grote beperking.
Bij de Catatalog Index is er zoiets als Catolog Sets, daaronder kan je containers aanmaken, en subcontainers, en sets. Containers kunnen namelijk geen beelden bevatten (de grote beperking), daarvoor moet je er eerst een set in aanmaken. Het kan dus wel, maar beperkt.
In ieder geval, iMatch is voor mij geen iView killer. (Maar ik heb wel al iets anders op ’t oog.)