film en televisie – Pagina 22

films 200901

Goed vertrokken, in 2009. Enfin, goed: de kwantiteit is er wel weer, maar naar de kwaliteit is het (opnieuw) eerder ver zoeken. 20 films voor januari, niet bijgerekend zijn de twee Varg Veums en de andere (al dan niet) nutteloze series die ik volg (van Bill’s Food tot LUX).

We beginnen met het beste. The Vanishing is een remake van Spoorloos uit 1988, naar het boek Het Gouden Ei, van Tim Krabbé (met Gene Bervoets in de rol van de mannelijke helft van het koppel). Beide films werden geregisseerd door George Sluizer, die het einde van de remake helaas op Hollywoodleest heeft geschoeid. De originele film is –samen met het oorspronkelijke novelle van Tim Krabbé– veel sterker. Niettemin, groot was mijn verrassing toen ik plots allerlei achtergrond in The Vanishing begon te herkennen, want deze remake werd opgenomen in… Seattle! Goede film toch, beetje spijtig van het einde, tracht vooral om Spoorloos eens te zien en het (heel korte) boek te lezen.

Loft was dan weer redelijk ontgoochelend. De ontknoping werd als een heuse deus ex machina uit het dak van de loft op de kijker neergelaten. Zinloos banaal –tenzij u houdt van plotwendingen die uit het niets zijn gegrepen. (Een beetje gelijk The Bloody Olive –al is dat dan weer een uitstekende kortfilm.) Wat jammer ook die generiek, waarvoor goed werd gekeken naar/geleend bij Saul Bass en Imaginary Forces, maar die invloeden werden helaas ongeïnspireerd toegepast. Nog goed dat de acteerprestaties deftig waren, want van de plot moet de film het niet hebben.

Dan liever de minder pretentieuze pulp van Mr. & Mrs. Smith, Bad Boys II, en zelfs The Sum of All Fears, als slaagt Ben Affleck er niet in om Harrison Ford te laten vergeten.

Maar wreed veel goede dingen zaten er helaas niet tussen.

La marche de l’empereur (March of the Penguins) / Luc Jacquet / 2005 / vtm / **(*)
Slither / James Gunn / 2006 / 2BE / *
The Vanishing / George Sluizer / 1993 / 2BE / ***
Loft / Erik Van Looy / 2008 / Kinepolis / *(*)
My Super Ex-Girlfriend / Ivan Reitman / 2006 / VijfTV / *(*)
Mr. & Mrs. Smith / Doug Liman / 2005 / VT4 / **(*)
Bad Boys II / Michael Bay / 2003 / 2BE / **(*)
The Sum of All Fears / Phil Alden Robinson / 2002 / VT4 / **
Video Voyeur: The Susan Wilson Story / Tim Hunter / 2002 / 2BE / *
The Wisdom of Crocodiles / Po-Chih Leong / 1998 / één / *
The Circuit / Peter Werner / 2008 / VijfTV / *
Before Sunrise / Richard Linklater / 1995 / VijfTV / *(*)
The Rundown / Peter Berg / 2003 / 2BE / *
Twisted / Philip Kaufman / 2004 / VT4 / *(*)
Albino Alligator / Kevin Spacey / 1996 / VTM / *(*)
NYC: Tornado Terror / Tibor Takács / 2008 / VT4 / 0
The Sentinel / Clark Johnson / 2006 / VT4 / **
FeardotCom / William Malone / 2002 / 2BE / 0
I Do (But I Don’t) / Kelly Makin / 2004 / VijfTV / *
The Dark / John Fawcett / 2005 / 2BE / (*)

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

filmtips (woensdag en vrijdag)

Soms valt uw oog gewoon op die dingen die ge niet moogt missen. Van de Knack –die mijn moeder des vrijdags meebrengt– lees ik enkel de Focus, waarin ik dan nog stop met lezen waar de televisieprogramma’s beginnen. Vroeger zaten die in het midden, en kon ik daar gewoon rond lezen, maar nu vormt de tvgids het laatste deel van het boekje. Om één of andere reden sloeg ik vrijdag de pagina tóch om, en kwam ik terecht op de rubriek filmoptv, waar ze hun lezers van filmtips voorzien.

Vanavond kan u kijken naar La Antena (The Aerial), die ik eerder op het Gentse filmfestival (in 2007) heb gezien. Als u die toen gemist hebt, programmeert u maar beter uw video (digitaal of analoog). Ik was er toen redelijk lovend over: “een bijzonder goede film, die zeer creatief gebruik maakt van de conventies van de oudere stille zwartwitfilms. Boeiende film, puike acteerprestaties, verschrikkelijk aangenaam hoe de tussentekst in de film is verwerkt.” Dit meesterstukje wordt vertoond vandaag, 21/01, op Nederland 2, vanaf 23u25.

De andere tip is Me and You and Everyone We Know (filmfestival 2005), van Miranda July. Het is een film waar het indie gevoel vanaf druipt. Destijds was ik er niet geheel van onvertuigd (al vond ik hem nog steeds de moeite), maar ik ga hem zeker opnieuw bekijken. Overmorgen, 23/01, ook al op Nederland 2, vanaf 23u30.

Mijn video is al geprogrammeerd, want beide avonden zit ik in Vooruit, vanavond voor Animus Anima, en vrijdag voor Balkan Jazz Project feat. Yildiz Ibrahimova & Serkan Çagri. Allen daarheen.

—

Als nu iemand alstublieft nog eens I… comme Icare van Henri Verneuil (en met Yves Montand) wil vertonen, of –nog (veel) liever– die titel op dvd zou willen uitbrengen?! I… comme Icare is een veel te goed weggemoffeld pareltje.

films 200812

Basic Instinct 2 is zo slecht dat ik er geen woorden voor heb.

Catwoman in de versie van Pitof is met grote probabiliteit de slechtste versie van de saga die ik ooit heb gezien, gelezen of gehoord. Alleen de fotografie is nog ietwat deftig. Jammer.

Cabin Fever haalt alle clichés uit de kast, inclusief een open einde dat plaats laat voor een sequel. Onderhoudend, maar niet… opvallend.

Trapped had een schitterende film kunnen worden, maar twijfelt tussen dialoog en
flutloze spanning, waardoor de film uiteindelijk mossel nog vis wordt.

The Clone Wars is een debiele manier om met een franchise om te springen. Slechte animatie, idioot verhaal, het haalt het niveau van gans de cyclus naar beneden. Geef mij toch maar acteurs, dankuwel.

–keerpunt–

Zowel Independence Day als I Am Legend tonen toch maar weer eens aan dat Will Smith wel degelijk kan acteren in het soort gevoellige machotype rollen waarvoor hij duidelijk ook graag gecast wordt. Het zijn geen diepzinnige films, maar wel degelijk gemaakte commerciële bedoeningen die mijn aandacht weten vast te houden.

Lucky Number Slevin is nog zoiets. Het teert een beetje op de plotwending(en) van The Usual Suspects, maar gezien er meer dan tien jaar tussen beide films zit, maakt dit het verhaal des te aanvaardbaar. Extra punten voor de goede poging, en als ze hem nog eens tonen, zal ik er opnieuw naar kijken.

De winnaar van december is –zonder enige twijfel– Basic Instinct, een film die na 16 jaar nog geen spikkeltje glans heeft verloren. Een spanningsopbouw zoals we die kennen van de betere de Palma en Hitchcock, mét de juiste muziek erbij. Femme fatales, en een beetje slonzige detective die zich net genoeg om de tuin laat leiden. Schitterende film van Paul Verhoeven.

Lucky Number Slevin / Paul McGuigan / 2006 / 2BE / ***
Independence Day / Roland Emmerich / 1996 / 2BE / **(*)
The Da Vinci Code / Ron Howard / 2006 / DVD / **
Star Wars: The Clone Wars / Dave Filoni / 2008 / DVD / *(*)
Basic Instinct / Paul Verhoeven / 1992 / 2BE / ****
Basic Instinct 2 / Michael Caton-Jones / 2006 / 2BE / (*)
Blood Work / Clint Eastwood / 2002 / 2BE / **
Catwoman / Pitof / 2004 / VT4 / *
Trapped / Luis Mandoki / 2002 / 2BE / **
Cabin Fever / regisseur / 2002 / DVD / *(*)
I Am Legend / Francis Lawrence / 2007 / DVD / **(*)

(27 films meer gezien dan vorig jaar.)

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

films 200811

Ah! Ik denk dat ik ondertussen al meer films gezien heb dan vorig jaar. Niet dat ik op zoek was een nieuw persoonlijk record te vestigen, maar ik moet toch iets met die lijstjes aanvangen. Weinig serieus slechte films deze maand, al was ik toch een beetje ontgoocheld in The Road to Guantanamo, dat filmisch eerder zwak is. Weinig verhaal, weinig richting; niet echt een verzinsel maar toch geen documentaire. Ik had er meer van verwacht. Geef mij dan maar (veel) liever The Visitor, dat ik in oktober op het filmfestival heb gezien.

Mooie fotografie dan weer wel in Revolver, maar net iets te veel moeilijkdoenerij om er een goede film van te maken. Ritchies andere crime movies –(vooral) Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch— zijn interessanter. Maar daardoor ben ik nu tóch benieuwd geraakt in RocknRolla, dat ik tijdens het eerder vermelde filmfestival laten passeren.

Ik was al helemaal benieuwd naar The Ruins. Ik had het boek van Scott B. Smith in Seattle gelezen, en het was opvallend hoe erg op verfilming het verhaal was geschreven. Edoch, de versie die ik heb gezien is duidelijk een op twee vlakken gecensureerde versie. Ten eerste is er heel wat uit het boek gesneuveld om van deze film voor een zo breed mogelijk publiek toegankelijk te maken. Maar waarom die –eigenlijk voor het verhaal best relevante– sexueel getinte scènes eruit gelaten, als dergelijke –alweer: voor het verhaal relevante– gruwel wordt getoond. Ten tweede heeft IMDB het over twee versies, een eerste van 91 minuten (voor de USA), en een tweede van 93 minuten (de unrated DVD versie). De versie die ik heb gezien telde 83 minuten. Minstens één deel dat daaruit genseuveld is, is ‘de’ regenscène. Ik zal moeten wachten op de dvd om te zien wat ik nog heb gemist. Want dit is best een geslaagde thriller/horrorprent. Beetje cult, maar zeer onderhoudend –en moet het niet hebben van duisternis om angst (of weerzinwekkendheid) op te roepen.

Cloverfield toont potentieel, en eindigt open genoeg voor een sequel; Wicker Park is een romantische film die iets te nodeloos complex werd opgevat; en The Mist is ok, maar het einde zo verschrikkelijk voorspelbaar dat het niet meer plausibel is.

Over de Star Wars films heb ik niks te vertellen, dat maakt gewoon deel uit van ons cultuurpatrimonium. Bijzonder opgezet was ik met Bobby, dat heel proper fact & fiction vermengt en in een mooi gestructureerd verhaal aandacht heeft voor menselijk drama; en met De laatste zomer, toch weer een uitstekende film van eigen bodem.

Punten ook voor Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest, een zeer geschikte (onderhoudende en amusante) gezinsfilm; en voor Starsky & Hutch, zodanig fout dat het goed werd –ik heb er zelfs mee moeten lachen.

Revolver / Guy Ritchie / 2005 / 2BE / **
The Road to Guantanamo / Mat Whitecross & Michael Winterbottom / 2006 / Canvas / *(*)
Star Wars / George Lucas / 1977 / DVD / ***
Chocolat / Lasse Hallström / 2000 / 2BE / **
Broken Arrow / John Woo / 1996 / 2BE / **
Wicker Park / Paul McGuigan / 2004 / 2BE / **
Cloverfield / Matt Reeves / 2008 / Telenet / **
The Mist / Frank Darabont / 2007 / DVD / **
Bobby / Emilio Estevez / 2006 / DVD / ***
De laatste zomer / Joost Wijnant / 2007 / DVD / ***
The Riverman / Bill Eagles / 2004 / 2BE / *(*)
Mission Impossible III / J.J. Abrams / 2006 / VTM / **
The Empire Strikes Back / Irvin Kershner / 1980 / DVD / ***
Return of the Jedi / Richard Marquand / 1983 / DVD / ***
The Ruins / Carter Smith / 2008 / Telenet / **
Starsky & Hutch / Todd Phillips / 2004 / VT4 / **(*)
Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest / Gore Verbinski / 2006 / VT4 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

films 200810

Erm ja, ’t was dus filmfestival, de voorbije maand. Ondertussen heb ik bijna net zoveel films gezien als vorig jaar op een gans jaar, terwijl ik –alweer in vergelijking met vorig jaar– slechts één film meer heb gezien op het filmfestival. In wisselend gezelschap –gaande van een tijdens de pauzes charmant breiende recensente van Het Project, tot een tot assenbak verworden recensent van de krant waarop wij zijn geabonneerd– brachten wij meer tijd dan ons eigenlijk lief is –want onze looptrainingen sterk in de war sturend– door in de duisternis van de Gentse filmzalen terwijl buiten een veelal zonnerijk herfstweer het echte leven kleurde. Gelukkig bevond het gros van de gekozen films zich in de betere middelmaat, wat het lijden enigszins mocht verzachten. Meer uitleg over festivalfilms vindt u bij de quasi-dagelijkse verslagjes (cfr filmdag 01-02-03; 04; 05; 06-07; 08; 09; 10; 11; 12); hopelijk kom ik er nog eens toe om er een paar uitgebreider te bespreken voor Het Project.

Films om naar uit te kijken zijn: Vicky Cristina Barcelona, Il Divo, Man on Wire, Hunger. Ook goed, maar niet zo goed als de voorgaande: Savage Grace, The Escapist, Terribly Happy, Vinyan, Elegy, Unspoken, Caos Calmo, La ragazza del lago. Ze staan een beetje in volgorde van voorkeur, maar het zijn –binnen de twee groepen– kleine marges in de rangorde.

Over de tv-/dvdfilms heb ik niet veel te zeggen, behalve dan dat die 3:10 to Yuma echt wel aangenaam was om te zien. Redelijk traditioneel westerngenre, nogal zwart/wit in de voorstelling van goed en kwaad dus, met alle clichés ook, maar zeer onderhoudend. Het soort film –ik gebruik dat vaak als referentie– waar mijn zoon gerust naar mag kijken ter opvoeding (zonder dat zulks de bedoeling van de film is, vaneigens).

Memoirs of a Geisha / Rob Marshall / 2005 / VijfTV / **
The Fast and the Furious: Tokyo Drift / Justin Lin / 2006 / 2BE / (*)
The Forsaken / J.S. Cardone / 2001 / VT4 / *
Red Eye / Wes Craven / 2005 / VT4 / *(*)
Transsiberian / Brad Anderson / 2008 / Filmfestival / *(*)
Savage Grace / Tom Kalin / 2007 / Filmfestival / ***
August / Austin Chick / 2008 / Filmfestival / *(*)
The Visitor / Thomas McCarthy / 2007 / Filmfestival / **
The Escapist / Rupert Wyatt / 2008 / Filmfestival / ***
Unspoken / Fien Troch / 2008 / Filmfestival / ***
How to lose friends & alienate people / Robert B. Weide / 2008 / Filmfestival / **
Stella / Sylvie Verheyde / 2008 / Filmfestival / **
Vicky Cristina Barcelona / Woody Allen / 2008 / Filmfestival / ***(*)
Caos Calmo / Antonio Luigi Grimaldi / 2008 / Filmfestival / ***(*)
Adoration / Atom Egoyan / 2008 / Filmfestival / **
La ragazza del lago / Andrea Molaioli / 2007 / Filmfestival / **(*)
Mollycam / Aage Rais-Nordentoft / 2008 / Filmfestival / 0
O’Horten / Bent Hamer / 2007 / Filmfestival / **(*)
Terribly Happy (Frygtelig lykkelig) / Henrik Ruben Genz / 2008 / Filmfestival / ***
Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary / Jamie Jay Johnson / 2008 / Filmfestival / **(*)
Linha de passe / Walter Salles & Daniela Thomas / 2008 / Filmfestival / *(*)
Il Divo / Paolo Sorrentino / 2008 / Filmfestival / ***(*)
Vinyan / Fabrice Du Welz / 2008 / Filmfestival / ***
The Burning Plain / Guillermo Arriaga / 2008 / Filmfestival / **(*)
Elegy / Isabel Coixet / 2008 / Filmfestival / ***
Synecdoche, New York / Charlie Kaufman / 2008 / Filmfestival / **(*)
Die Welle / Dennis Gansel / 2008 / Filmfestival / **
Man on Wire / James Marsh / 2008 / Filmfestival / ***
Rachel getting married / Jonathan Demme / 2008 / Filmfestival / **
Hunger / Steve McQueen / 2008 / Filmfestival / ***(*)
Steal / Gérard Pirès / 2002 / 2BE / *(*)
Taxi 3 / Gérard Krawczyk / 2003 / 2BE / *
Robots / Chris Wedge & Carlos Saldanha / 2005 / DVD / **
Transporter 2 / Louis Leterrier / 2005 / 2BE / **
X-Men: The Last Stand / Brett Ratner / 2006 / 2BE / **(*)
The Gift / Sam Raimi / 2000 / 2BE / **
3:10 to Yuma / James Mangold / 2007 / DVD / ***

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

het gaat om fatsoen

België levert vandaag niet alleen opnieuw het bewijs dat het wordt geregeerd door minderheden, maar we stellen vast dat bepaalde drukkingsgroepen er bovendien in kunnen slagen om, om reden van fatsoen (!), onze media preventief te censureren. Vanavond wordt, zoals u ongetwijfeld reeds hebt opgevangen, de episode van Plat Préféré waarin Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van Adolf Hitler, niet uitgezonden. Het is voornamelijk de Joodse gemeenschap die daarop aanstuurde; gisteren kwam Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel, bij Pharah zijn standpunt verdedigen. “Het gaat om fatsoen, niet om vrijheid van meningsuiting,” zo stelde hij.

De premisse van het programma luidt als volgt:

Plat Préféré is een culinaire en zinnenprikkelende reeks waarin topkok Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van tien intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden, van Roald Dahl tot Salvador Dali en van Jacques Brel tot Freddy Mercury.

[bron: canvas]

Ondertussen heb ik alle uitgezonden afleveringen gevolgd –die over Dahl vond ik de beste, die rond Brel de minste– en Meus blijft telkens opnieuw verrassen. De aflevering vandaag zou over het favoriete gerecht van Adolf Hitler gaan, een personage waar gelukkig slechts een bijzonder kleine minderheid zich in kan vinden. Niettemin beantwoordt de man aan de vereiste van intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden. Het feit dat Hitler een dictator én een massamoordenaar was, staat niet ter vraag. Meer nog, in de woorden van Freilich zelf:

Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel ziet geen kwaad opzet achter de keuze van Jeroen Meus. “Het gaat eerder om naïviteit en het niet inzien van de historische en emotionele beladenheid van de Holocaust voor de overlevenden.”

[bron: Oud gedeporteerden verbolgen over Hitler menu]

Hoe dergelijke bezorgdheid kan leiden tot censuur, blijft vooralsog een groot vraagteken. Net zoals het raden blijft naar het antwoord op de vraag of die bezorgdheid terecht is, gezien de aflevering mogelijks in een stoffig archief verdwijnt.

Voorbeelden van totalitaire (en bovendien gewelddadige) regimes waren onmiskenbaar het nationaal-socialisme in Duitsland onder Hitler (1933-1945) en het communisme in de Sovjet-Unie, zeker onder Stalin (1922-1953). Kenmerken van het totalitaire nationaal-socialisme in Duitsland zijn: censuur (controle op kranten, kunst e.d.), het verbod op andere politieke partijen, de vervanging van oude schoolboeken door werk waarin Duitsland in een goed daglicht werd gezet, voornamelijk op het gebied van de geschiedenis en de controle door de Gestapo, de geheime politie.

[bron: Wikipedia Totalitarisme (mijn bold)]

Spijtig? Beangstigend, eerder.

FF2008: dag 12 (17/10)

De teller is op 26 blijven staan, dit jaar. Ik loop voornamelijk de persvisies af –ik ben hooguit naar een twee-drietal avondvoorstellingen geweest– en in de weekends doe ik het helemaal rustig aan.

De laatste die ik heb gezien is Hunger, van Steve McQueen. Oh neen, mooipraterij over het IRA, dacht ik initieel, maar daarmee sloeg ik de bal helemaal mis. Natuurlijk, de film vertelt over het oorspronkelijk passieve streven om erkenning als politieke gevangenen en niet als misdadigers (waarbij de blanket protest uitmondde in de dirty protest); en over de hongerdood van Bobby Sands. Net als McQueen was ik ongeveer 11 jaar op het moment van de feiten, en Sands’ hongerstaking en dood behoort tot de zaken die tijdens mijn opgroeien een zekere indruk hebben achtergelaten.

Maar deze film vertelt een heel neutraal verhaal, en wint daardoor verschrikkelijk veel aan kracht. Voeg daar de schitterende fotografie aan toe, die de verschrikkingen bijna tastbaar maken, en u wordt in het verhaal binnengezogen. Er zitten heel veel details in, van openklopte handen, tot urine die terug in de cellen wordt geduwd, tot de ligwonden van de hongerstakende Sands. Acteur Michael Fassbender onderging een crash diet (zoas Christian Bale voor de rol van Trevor Reznik in The Machinist) om de uitgemergelde Sands te kunnen spelen. Het is een heel zintuiglijke film geworden, en u bekijkt hem beter met een sterke of een lege maag.

(Bedankt aan iedereen die hem getipt heeft!)

FF2008: dag 11 (16/10)

Een goede documentaire is minstens zo goed als een fictiefilm. Man on Wire, van James Marsh, vertelt het verhaal van Philippe Petit, die op 7 augustus 1974 op een touw tussen de twee torens van het WTC in New York wandelde. Deze documentaire is beter opgebouwd dan de gemiddelde fictiefilm en bevat genoeg spanning om u voor de rest van uw leven vertigo te bezorgen. Hier wordt geen goedkope trukendoos opengetrokken, maar er wordt gebruik gemaakt van de kracht van een vertelling, gekoppeld aan een spanningsopbouw die een thriller nate dromen kan bezorgen. Voeg daar een paar schitterende fotografische stills aan toe, wat muziek van Michael Nyman, en dit is één van de betere films van het festival.

Jonathan Demme maakt een vijftv-film met Rachel getting married. Serieuzer (en daardoor pretentieuzer) dan 28 Days, maar geef ons toch maar liever Girl, Interrupted. Als we dan toch moeten kijken.

FF2008: dag 10 (15/10)

Slechts ééntje, gisteren: Die Welle van Dennis Gansel, uit het Xplore parcours –en daar zit het ook op zijn plaats. Een eerder stichtende film, die alle gekende valkuilen en een paar clichés betreffende autocratie en dergelijke aanhaalt. Geen betuttelende film, en ik denk voor de doelgroep zeer te smaken. Zelf ben ik niet zo voor dat met-de-oorlog-worstelende en politiek theoretiseren, maar ik zou er niet rouwig om zijn, mocht dit soort film als schoolvoorstelling worden getoond.

FF2008: dag 9 (14/10)

“Phillip Roth is een smeerlap. Pas op, hij is een groot schrijver, maar hij is een smeerlap”, zegt de filmstudent met de wijsheid van een prille twintiger. “Hij trouwt met een of andere actrice, maar wil een voorhuwelijks contract dat zegt dat hij mag opstappen wanneer hij wil. Vervolgens eist hij dat haar dochter van achttien of zo het huis wordt uitgezet, en een beetje later verlaat hij haar gewoon en hij faxt haar een lijst van alle dingen die hij terug wil. Ik zeg het u, hij is een smeerlap.” En na een korte pauze voegt hij er (nogmaals) aan toe: “…maar wel een groot schrijver.”

Volgens Wikipedia gaat The Dying Animal –het boek van Roth waarop Elegy (Isabel Coixet) is gebaseerd– over een gevoelloze professor David Kepesh. Dat gevoelloze vind ik niet meteen in de film terug, maar ik heb dan ook het ‘voordeel’ dat ik het boek niet heb gelezen. Ben Kingsley zet een heel overtuigende Kepesh neer, die –hoewel hij dat niet wil toegeven– worstelt met ouder worden. Hij staat op zijn leven van zelfstandigheid, maar gaandeweg zal hem (en ons) duidelijk worden dat ook zelfstandige mensen niet vrij zijn van relationele banden. Nog beter dan Kingsley is Dennis Hopper, in zijn rol van George O’Hearn, dichter en boezemvriend van Kepesh, die een –voor hem– uitzonderlijk genietbare rol neerpoot.

Synecdoche, New York is alweer een regiedebuut van een scenarist. Na Guillermo Arriaga ging ook Charlie Kaufman in de regisseursstoel zitten, en het resultaat mag er –grotendeels dan toch– zijn. Synecdoche, New York is geen onvoorwaardelijk goede film. Ik had behoorlijk wat last om in de film te geraken, meer zelfs, het eerste deel van de film kon mij eigenlijk geheel niet boeien. Interessant wordt het pas als de synecdoche (een stijlfiguur waar onder andere het pars pro toto deel van uitmaakt) duidelijk wordt. Het hoofdpersonage, theaterregisseur Caden Cotard, bouwt een deel van New York na in een (gigantische) studio, om zijn eigen leven te regisseren. De film verglijdt daarbij min of meer in een allusie op Plato’s grot, maar benadrukt ook: Life is what happens to you while you’re busy making other plans. Interessant gegeven, het gaat zeker wat ‘blijven hangen’, maar ik ben niet helemaal gelukkig met de uitwerking. Het is ‘anders’ dan wat u van film gewend bent, maar of dat volstaat, daar zal u zelf over moeten oordelen.