jawel. toen ik vrijdag dd ging terugbrengen was er 1 exemplaar van femme fatale. in de handen van een juffrouw van een jaar of twintig. de lessen taalkunde waren waarschijnlijk net afgelopen (de mons blandinus is vlakbij).
as luck would have it, ze twijfelde. ze had nog een andere film in haar handen, en een paar keer reeds had haar arm die aarzelende schokbeweging getoond die erop duidde dat ze mijn ff aan de rekken wou teruggegeven. en ik had maar een paar seconden nodig.
mijn poging zo casual mogelijk rond haar te drentelen, en geduldigheid uit te stralen tot ze de film zou terugplaatsen, was haar echter niet voorbij gegaan.
*zucht*
ze keek me even aan, en met een fijn glimlachje plaatste ze resoluut ff terug. haar hand had het doosje nog niet goed en wel vrijgegeven, of ik stond al aan de kassa aan te schuiven. my precious
en het was dat glimlachje waard. femme fatale is een schitterende film. pure hitchcock (niet alleen de inhoud maar ook de muziek draagt daar toe bij). spanning van het begin tot het einde, met slechts eenmaal een flauw moment, dicht tegen het einde van de film. omdat ik toen vreesde dat dit nu het einde van de film zou zijn. en dat zo’n einde toch wel barslecht was. but i was wrong. er volgde een zeer acceptabel einde, met een relatief laag hollywood-gehalte (een detail).
must see.
(de muziek is van ryuichi sakamoto, en lijkt zeer beïnvloed door bernard herrmann –componist voor de meeste hitchcock films)
imdb: brian de palma, alfred hitchcock, bernard herrmann, ryuichi sakamoto, femme fatale