Josh T. Pearson op Boomtown, Gent, BE, 19/07/2011
Zucht. Ik wist te laat van het huiskamerconcert af dat hij in Gent had gegeven, maar iemand had mijn oor ingefluisterd dat hij op Boomtown zou spelen. Nog voor het programma zelfs was aangekondigd. Ik kan stellen dat ik echt naar dit concert heb uitgekeken. En dat de zwaar opgebouwde verwachtingen werden ingelost.
Er waren problemen met de pickup op de akoestische gitaar van Josh T. Pearson, gisteren bij de aanvang van het concert. Hij verontschuldigde zich uitgebreid. “It’ll be totally worth it. I’m real good”, knipoogde hij vol zelfspot naar het publiek. We kregen een fractie van een liedje te horen, begeleid door de gitaar, maar de technische mankementen bleken onoverkomelijk. Pearson gespte dan maar een Gibson SG om, een gitaar waar bijvoorbeeld ook Angus Young van AC/DC op speelt. De krijsende humbuckers werden getemd door wat pedal effects en (vooral) de volumeknoppen. Nog een beetje reverb op de Fender versterker en de man kon verder alsof er niets aan de hand was. “Does this sound allright for you guys?”, vroeg hij nog even.
De organisatie kon echter nog de hand leggen op een andere akoestische gitaar, die hij na dat eerste nummer met zichtbaar plezier in ontvangst nam. “I’m playing on borrowed instruments,” legde hij uit, “but someday I’ll have my own guitar.” Pearson was enorm interactief met het publiek –de Club leende zich daar ook toe (het geluid was zelfs zo optimaal dat ik niet eens oordopjes nodig had)– en was voorzien van een grote dosis humor. Niet voor gevoelige zieltjes: “thank god for goat jokes” prevelde hij, en nadien ook voor die met ducks. Ik vertel ze u desgewenst wel eens op café.
Hij zat vol zelfrelativering, liet uitschijnen dat hij gek was van België, en kwam ook bij het heetste topic van de voorbije weken terecht: het weer. “This morning I was walking in the sun in Brooklyn with my shirt off. I took a train to the airport, flew to Belgium, took a train to Brussels and then another one to Gent. And here I am, not having slept for two days. And it’s cold and it’s raining.” Hij zag er totaal uitgeput uit, maar kwam, aangemoedigd door een aanhoudend applaus na zijn laatste nummer, toch nog terug voor een bisnummer. Hij gaf een zeer sobere versie van Rivers of Babylon –it’s a serious song, you know– een destijds gigantisch populair nummer voor Boney M. Deze youtube opname geeft de sfeer van gisteren wat weer –het nummer begint ongeveer bij de derde minuut.
U wou dat u erbij geweest was.
(Troost u, het was volzet: er zaten zo’n 300 mensen binnen. “En er staan er zeker nog 300 die ook binnen wilden”, vertelde de meneer die het concert aankondigde.)
