Ronnie Foster

Eén van de eerste ‘jazz’ platen die ik ontdekte, is Two-Headed Freap van Ronnie Foster, in een of andere Rudy Van Gelder serie. Met daarop deze Summer Song:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=J4OdPyvXG_c&w=500&h=405]

En ook Mystic Brew; zie ook de fantastische interpretatie van Vijay Iyer, meer dan dertig jaar later.

Two-Headed Freap was de enige plaat die ik van hem had gevonden, tot ik vandaag bij toeval Cheshire Cat (op vinyl) vond in Music Mania. Hij zingt op die plaat. Zingt! En dan nog op een beluisterbare manier ook.

Na Foster ben ik dan terecht gekomen bij o.a. Lou Donaldson (Everything I Do Gon’ Be Funky (From Now On)) en Grant Green (zijn My Favorite Things was niet zo populair als de versie van Coltrane, maar toch) en natuurlijk Jimmy Smith (Back At The Chicken Shack). Er is een tijd geweest dat ik niet genoeg kon krijgen van die orgels. En dus ook een tijd dat ik ze niet meer kon aanhoren.

Maar Ronnie Foster!

Een rits? Een rist! (Jazz Rooms)

In de Downbeat van februari staan 150 great Jazz Rooms opgelijst. Wereldwijd welteverstaan, al zijn er slechts 28 van buiten de VS. Er is blijkbaar geen enkele Jazz Room in België te vinden (hét gat in de markt?); bij onze noorderburen stootten ze op het Bimhuis –daar moet ik ooit ook nog eens naar een concerten gaan luisteren, toch? (Op 18 februari speelt daar bijvoorbeeld Mary Halvorson, maar dan lig ik op het strand in Hawaii, nietwaar. Hm. Zijn er jazzclubs op Hawaii?)

Edoch één van die jazzclubs bevindt zich in Seattle, en daar zijn we twee keer een concert gaan bekijken: Dimitriou’s Jazz Alley (Stanley Clarke Trio feat. Hiromi en José James & Jef Neve). Een andere bevindt zich ook in Seattle, en daar is Tessa met een locale vriendin heen getrokken: The Triple Door (Ruthie Foster).

In Frankrijk zijn er drie (Le Caveau de la Huchette, Duc des Lombards, The New Morning), alledrie in Parijs –ging ik daar in april niet naar toe? In Engeland zijn er vier (The 606 Club, Pizza Express, Ronnie Scott’s en The Vortex), allevier in Londen. Ik ben nog in geen enkel van die clubs geweest. U wel?

Peter Ehwald

Peter Ehwald door Bruno Bollaert

Peter Ehwald speelde gisteren met Stefan Schultze & Frederik Leroux bij Opatuur. Ze brachten er o.a. gedeconstrueerde versies van All the things you are (of door Brad Mehldau), You must believe in spring (“from that movie with Catherine Deneuve in the sixties”, vertelde Ehwald, die zich de titel niet kon herinneren —Les demoiselles de Rochefort van Jacques Demy & Agnès Varda; de muziek is van Michel Legrand) & How deep is the ocean (niet te verwarren met How deep is your love).

Het trio voelde elkaar goed aan, de muziek kwam heel aan(een)sluitend over. Leroux wist zich probleemloos bij de twee andere muzikanten (die al gans februari samen op pad zijn) te vervoegen. Er was veel ruimte voor improvisatie, en de muziek leek zichzelf soms spontaan te ontwikkelen. De muzikanten vergaten zichzelf wel eens, met de onverlaat werd steevast door de anderen uit zijn rêverie gepord. Heel vermakelijk, allemaal.

Komende zondag (13/02) bij Opatuur: Karl Van Deun & Ruben Machtelinckx als het dynamische gitaarduo. Donderdag (10/02) kan u naar het Anouar Brahem Quartet in de Vooruit, en zaterdag (12/02) naar het Amina Figarova Sextet in De Werf (Brugge).

Emile Parisien Quartet

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Gisteren speelde het Emile Parisien Quartet in De Werf. Hun eerste keer Brugge; hun eerste keer België zelfs, zo verklaarden ze. Parisien speelt sopraan sax, en wordt duchtig bijgestaan door een stevige ritmesectie: Julien Touery (piano), Ivan Gelugne (contrabas) & Sylvain Darrifourcq (drums). Dit is geen klassieke jazz, maar een vrijer soort groepsjazz dat het vooral moet hebben van dat ritme met een vaak boeiend verhaal dat er door de sax wordt tussengestuwd. Er onstaan voortdurend kleine dialoogjes, ook tussen de ritme-instrumenten onderling met een zeldzame en veelal weinig geprononceerde echt melodische interventie van de piano.

Hun inspiratie komt zowel uit jazz als uit klassiek, zoals het “extrait de Tristan et Isolde” van Wagner. Ze schuwen de traagheid niet, maar blijven er zelfs dan de spanning in houden. Heel boeiend allemaal dus, zowel visueel als auditief.

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Weekendjazz

Straks beginnen we met het Emile Parisien Quartet in De Werf (za 05/02/2011 om 20u30)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Loz1LZDd8H4&w=500&h=405]

Morgen gaan we naar Oostende voor BRZZVLL in Vrijstaat O. (zo 06/02/2011 om 17u)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1AWF6tYaoYM&w=500&h=405]

…en achteraf naar De Centrale voor Peter Ehwald, Stefan Schultze & Frederik Leroux bij Opatuur (zo 06/02/2011 om 20u)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=4Wx3QMs7BTE&w=500&h=311]

Geniet ervan!

Concerten 201101

Hm. Ik ben wat ziek geweest in het begin van de maand, en er was nog niet echt vreselijk veel te doen. Slechts drie concerten dus, en alledrie met Bram Weijters.

  1. Chad McCullough – Bram Weijters Qtt / 15-01-2011 / De Werf, Brugge / **
    Chad McCullough was niet meteen in beste doening, had ik de indruk. De cd klinkt overigens geheel verschillend van wat er avond klonk.
  2. Hamster Axis of the One-Click Panther / 15-01-2011 / De Werf, Brugge / ***
    De Hamsters –ook al met Bram Weijters– zaten duidelijk veel beter in hun vel. en spetterende vertoning met een verscheiden set die de luisteraar moeiteloos wist te boeien. Ook de composities van Weijters klinken veelzijdiger in deze bezetting.
  3. Marie-Anne Standaert – Bram Weijters – Janos Bruneel / 23-01-2011 / Opatuur @ De Centrale / **(*)
    Er werden vooral standards gespeeld op dit concert (met hier en daar een eigen compositie), maar dan wel op een heel overtuigende manier.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Boeken 201101

Min of meer goed begonnen, al heb ik iets te veel boeken tegelijk open gedaan (hopelijk kan ik die dan allemaal deze maand uitlezen).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=NFRx4PkXeVM&w=500&h=405]

The Bangles coverden Simon & Garfunkels A Hazy Shade of Winter tot een intens icoon voor de filmversie van Less Than Zero.

  1. Less Than Zero / Bret Easton Ellis / 1985 / ***
    Jeugdsentiment, dit debuut van de piepjonge (21 jaar) Ellis. Een illustratie van de brat pack generatie, boordevol nihilisme en leegte. Ik krijg er tegelijk heimwee en afkeer van t.o.v. de jaren 80. Ik heb ook de ‘sequel’, Imperial Bedrooms, klaarliggen, maar wou eerst de film herbekijken. Het zal hopelijk voor deze maand zijn.
  2. A Visit from the Goon Squad / Jennifer Egan / 2010 / *(*)
    Het werd mij langs overal aangeraden, maar het zal wel gewoon mijn ding niet geweest zijn. Geef mij maar Nick Hornby.
  3. The Ultimate Vegan Guide: Compassionate Living Without Sacrifice / Erik Marcus / 2008 / ***
    Aangename en interessante basisgids tot het onderwerp. Geen evangelisme, geen schrikbewind, maar louter een begrijpelijke introductie die u op weg zet naar meer informatie. Laat zich vlot lezen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Films 201101

Film! Film! Film!

We zijn het jaar –op filmgebied– fantastisch begonnen. Van recente films zoals Inception, Alice in Wonderland, The Imaginarium of Doctor Parnassus, Kick-Ass en de documentaire Food, Inc tot een paar heerlijke oudere films zoals Wargames, TRON, Rollerball, en eigenlijk ook pulperige toestanden zoals [Rec] 2 (eindelijk nog eens een goede sequel) en het zeer vrouwelijke Jennifer’s Body. De lat ligt meteen hoog voor de rest van het jaar.

  1. Inception / Christopher Nolan / 2010 / ***(*)
    Christopher Nolan is de mens van Memento, en Insomnia, en The Prestige en Batman Begins en The Dark Knight en hij is bezig met een derde Batmanfilm The Dark Knight Rises. Ook met deze Inception leverde de regisseur een prachtfilm af. Het verhaal is gebouwd op een simpele premisse –plant eens een idee in iemands geest– die vervolgens in verschillende lagen wordt uitgewerkt. Het had nog beter gekund, maar wij zijn erg tevreden met dit resultaat (schitterende beeldkwaliteit in HD, en goedkoper dan in de cinema).
  2. Wargames / John Badham / 1983 / ***
    Dat ding weerstaat eigenlijk glansrijk de tand des tijds. Toegegeven, de technologie is een ‘beetje’ achterhaald (mijn iPad heeft meer rekenkracht dan de WOPR), maar het thema is allesbehalve altmodisch. Destijds had ik een gigantische crush op Ally Sheedy, die gelukkig nadien ook nog meespeelde in Oxford Blues, The Breakfast Club én St. Elmo’s Fire (met een hilarische maar slechte vertolking van Andie MacDowell als Dale Biberman).
  3. Afterwards / Gilles Bourdos / 2008 / *(*)
    Mja. Tsja. Ik wou deze film alleerlei subjectieve voordelen geven, maar ik was eigenlijk niet zo onder de indruk. De plot verloopt nogal voorspelbaar en volgens reeds lang uitgezette en beproefde paden, die ik graag anders had uitgewerkt gezien. Er zat nochtans genoeg belofte in.
  4. [Rec] 2 / Jaume Balagueró, Paco Plaza / 2009 / **(*)
    Zeker niet slecht; dit is een film met weinig pretentie (onlangs het minisucces van het eerste deel). Deel twee is bekijkbaar zonder eerst deel één te hebben gezien, maar het helpt toch behoorlijk wat als u weet waar het over gaat. Er komt een deel 3, een prequel, als ik de titel goed lees. Als u deel 1 wilt bekijken, blijf dan bij het origineel; de remake is bijzonder halfslachtig.
  5. Alice in Wonderland / Tim Burton / 2010 / ***
    Het is alweer een heel mooi stukje werk geworden, deze Tim Burton. Het had nog een tikkeltje intrigerender mogen, nog meer mysterie, al blijft het verhaal fascinerend. Het afwijkende einde (en begin) is interessant, maar een beetje voorspelbaar en feministisch in een jaren 90 manier.
  6. Rollerball / Norman Jewison / 1975 / ***
    Van dezelfde regisseur van The Cincinnati Kid, In the Heat of the Night, The Thomas Crown Affair en Jesus Christ Superstar; een fantastisch tijdsdocument –dat zich afspeelt in 2018– vol kritiek op panem et circences en zeer antiglobalistisch. “Toen reeds”, wou ik daarachter voegen met een groot uitroepteken, maar er zijn een heleboel films uit die tijd die zich daar tegen afzetten.
  7. TRON / Steven Lisberger / 1982 / ***(*)
    Het zal geleden zijn van begin de jaren 80 dat ik deze film heb gezien. In mijn herinnering waren alle visuals computer generated, dus wie schetst mijn verrassing als ik de film opnieuw zie, en blijkt dat slechts een minimale fractie van de film bestaat uit computerbeelden. Bijna gans de film bestaat uit animatie, waarin de acteurs via bluescreen werden neergeplant. Het laat sterk denken aan het werk van Raoul Servais, en bevat een intrigerend verhaal dat programmaschrijvers linkt aan het programma dat ze hebben gecodeerd (dat herinnerde ik mij nog). De thematiek is een soort kruising tussen Wargames en Rollerball, waarbij de hoofdrolspelers in opstand komen tegen het (corporate) establishment dat hier wordt gesymboliseerd door een autonoom denkende en agerende computer. Benieuwd hoe dat zit met TRON: Legacy. Bekijk deze film met de wetenschap dat het niet om CGI maar wel om animatie gaat.
  8. District 9 / Neill Blomkamp / 2009 / **
    Peter Jackson presents, prijkt in grote letters op de affiche. Een interessant verhaal over rassenkwesties, gewetenloze oppressie en hoop. Deze film moet het vooral hebben van het bewust amateuristisch gefilmde materiaal en verkoopt zich als een reportage over evenementen in een vluchtelingenkamp vol buitenaardse wezens in Johannesburg. Het vraagt heel wat willing suspension of disbelief om u over de premisse te zetten van de geavanceerde aliens die zich bereidwillig laten opsluiten ondanks de geavanceerde technologie (inclusief wapens die zij alleen kunnen bedienen) waarover ze beschikken.
  9. Jennifer’s Body / Karyn Kusama / 2009 / **(*)
    Zoek niet te veel naar inhoud, maar deze film is anders wel goed gemaakt. Bevat een paar heel mooie fotografische momenten (in het verlaten zwembad bijvoorbeeld), en volgt een gestructureerde plotlijn zonder al te veel fouten. De laatste stap naar het einde had beter gekund. (Blijven kijken tot de aftiteling op een zwarte achtergrond staat!)
  10. Ligeia / Michael Staininger / 2009 / *
    Slaapverwekkende bewerking van het verhaal van E. A. Poe in een film bevolkt door derderangsacteurs. Met Mackenzie Rosman ofte Ruthie Camden uit 7th Heaven.
  11. Les 7 jours du talion / Daniel Grou / 2010 / **
    Met folteringen die erger zijn dan Saw, zo schreeuwt de affiche. De foltering is vooral mentaal, en in dat opzicht wel degelijk gruwelijker en geloofwaardiger dan Saw. De evolutie van het hoofdpersonage is opmerkenswaardig, maar de zijkarakters worden bijna geheel uit het oog verloren –inclusief de gefolterde. Opmerkelijk ook hoe de initiële sympathie voor de folteraar verschuift naar begrip en afkeer. De moeite waard, maar het had toch wat meer diepgang of ontwikkeling mogen hebben.

Film! Film! Film!

  1. Chi bi (Red Cliff) / John Woo / 2008 / ***
    Verkorte versie van een tweedelige, bijna vijf uur durende eposfilm van John Woo over de Slag bij de Rode Muur in 208, op het einde van de Chinese Han dynastie. Een film vol met de gebruikelijke heroïek, eergevoel, en strategisch inzicht. Met een pak sterke personnages.
  2. Hit and Run / Enda McCallion / 2009 / *
    ’t Is een debuut, en waarschijnlijk met heel beperkte middelen gemaakt, dus we willen mild zijn. Maar het verhaal steekt rammelig in elkaar, de clichés worden niet gespaard, en dat helpt de film niet vooruit. Aanvaardbare prestaties van Laura Breckenridge evenwel.
  3. Zwart Water / Elbert van Strien / 2010 / *(*)
    De film zit heel professioneel in elkaar; zowel de opening titles als de soundtrack lijken wel rechtstreeks uit een hollywoodfilm te komen. Ook het concept zit goed, maar de afwerking mist haar doel. Vooral het einde is heel erg rommelig en al te deus ex machina om deze film af te kunnen werken. De hoofdrol in een horrorfilm was misschien ook wel iets te zwaar voor de piepjonge Isabelle Stokkel.
  4. The Spy Next Door / Brian Levant / 2010 / *(*)
    Behoorlijk onschuldig en weinig origineel tijdverdrijf waar we toch hartelijk mee hebben gelachen.
  5. Tell-Tale / Michael Cuesta / 2009 / *(*)
    Interessant concept dat vertrekt van het gegeven van The Tell-Tale Heart van Edgar Allan Poe. Een beetje slordig uitgewerkt, ik had meer verwacht van de regisseur van Dexter. Het verhaal wijkt verder af van het thema van Poe; de film handelt over wraak, het verhaal gaat over schuld.
  6. Armored / Nimród Antal / 2009 / *
    Ik heb dat gelijk al gezein… een paar duizend keer al. Een goede slechterik met droefgeestige achtergrond overwint al het slechte omdat hij iets goeds moet doen. Voeg daar geld, overval, een politieagent-ex-machina aan toe, kruid het met wat bekende acteurs en hopla… een slechte film.
  7. Chloe / Atom Egoyan / 2009 / **
    Als iemand een interessante remake van Nathalie… kan maken, dan moet het wel Atom Egoyan zijn. Dat was toch mijn eerste gedacht. En twee derde van de film is inderdaad behoorlijk interessant hertaald naar Hollywood. De film gaat echter totaal de mist in op het einde, waar Egoyan plots van Nathalie… overschakelt op Fatal Attraction. Zo verdomd spijtig.
  8. Waist Deep / Vondie Curtis-Hall / 2006 / *(*)
    Onschuldig en hoogst voorspelbaar tijdverdrijf.
  9. The Imaginarium of Doctor Parnassus / Terry Gilliam / 2009 / ****
    Een fantastische, rijke, enorm tot de verbeelding sprekende film. Zie ook hier.
  10. Food, Inc. / Robert Kenner / 2008 / ***(*)
    Dit is geen film over vegetarisme of veganisme; deze documentaire bekijkt de oorsprong en de problemen bij de voedselproductie –hoofdzakelijk vleesproductie en de problemen daarbij. Maak vooral niet de vergissing te denken ‘dit gebeurt enkel in de USA’. Zo neemt België bijvoorbeeld 1 procent van de wereldproductie voor varkensvlees voor zijn rekening (bron: Belg eet liever pizza dan varken, DS 01/01/2011); in België lopen er evenveel varkens als Vlamingen rond (6 miljoen), en worden er jaarlijks 11 miljoen geslacht (varkens, niet Vlamingen), en die varkens brengen hun leven niet meteen in aangename omstandigheden door (bron: Weldra weer huppelende roze biggen op ons scherm?, DM 01/01/2011). Ik vond de film zo interessant dat ik hem daarna een tweede keer heb bekeken, samen met Tessa en Henri.
  11. Paintball / Daniel Benmayor / 2009 / *
    Slaapverwekkend hysterisch gedoe.
  12. Knocked Up / Judd Apatow / 2007 / **
    Eigenlijk ben ik niet voor dit soort films, maar deze is toch beter dan het gemiddelde.
  13. Kick-Ass / Matthew Vaughn / 2010 / ***(*)
    Ok,ok, alweer een stripverhaal dat verfilmt verfilmd wordt. Ik heb geen enkele referentie betreffende het stripverhaal, maar deze film –om een open deur in te trappen– kick ass. Seriously. Goed geacteerd, weinig al te vanzelfsprekend stereotiep, alleen het personage van Chris D’Amico / Red Mist (gespeeld door Christopher Mintz-Plasse) mist (no pun intended) toch wat diepte. En er komt… een vervolg (in 2012).

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)