Maand: november 2010

Cd-plankskes

snapshot

Vorige week kocht ik een extra Billy in Ikea om mijn immer uitbreidende collectie cd’s een plaats te geven. De bijhorende inlegsystemen, waarvan ik er destijds toch een twaalftal had gekocht en die een Billyschap in acht cd-compartimenten opdelen, verkopen ze echter al een tijdje niet meer. Samen met de kast kocht ik dan maar wat extra legplanken –een cd is hooguit een half boek hoog– maar dan zijn de cd’s maar moeilijk handdiep te houden. Dus ging ik vandaag in de Brico een dikke verzelachtige plaat kopen, die ze desgewenst ter plekke op maat snijden. Twaalf planken van 76 op 10 cm, om de op de legplank te leggen, en de cd’s zo zonder morren op grijpafstand te houden.

Straks word ik nog een efficiënt ook.

Nah.

Cd’s 201010

Voor we opnieuw aan de helft van de maand zitten, toch al een rappe selectie van de aanwinsten van vorige maand. Ik denk dat ik binnenkort al een eerste batch van november oplijst. Anders raak ik er zelf niet meer aan uit.

Werden van de harddisk verwijderd:

  • The Archandroid (Suites II And III) / Janelle Monáe / 2010
    ’t Is geen slechte muziek, daar niet van, en er zit gelijk een bedoeling achter, een concept, en dat is al (véél) meer dan we van de gemiddelde cd kunnen verwachten. Maar ik word er nerveus van. Het is geheel mijn ding niet. (En voor één keer vind ik dat een beetje spijtig.)
  • Love And Its Opposite / Tracey Thorn / 2010
    Deze plaat kon mij gewoon niet boeien: te polished, te vlak, te eenzijdig. Tracey Thorn is de helft van Everything but the Girl, een redelijk populaire groep uit de jaren 80 en 90 die heel erg bekend waren met o.a. Missing en hun coverversie van I don’t want to talk about it (oorspronkelijk door Danny Whitten en Crazy Horse, maar vooral bekend in de versie van Rod Steward).
  • The Suburbs / Arcade Fire / 2010
    Ik weet het, ik weet het. Volgens Bart Steenhaut is dit het beste album aller tijden –na het verzameld werk van Coldplay– dus ik heb waarschijnlijk geen smaak. Ik zit er nu al drie maanden geregeld naar te luisteren, maar ik val er bij in slaap. Nee, luider zetten helpt niet.
  • Going Back / Phil Collins / 2010
    Niet dat het slecht is, maar what’s the point. Dit past in een jaren 80 film, met Cher bijvoorbeeld, of iets gelijk La Bamba of Dirty Dancing of Ghost of…
  • Leave Your Sleep / Natalie Merchant / 2010
    ’t Is mooi, ’t dromerig; Merchant is nog steeds de stem van 10,000 Maniacs, maar dan zonder de punch.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=iLilpPtY2JU&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

  1. The Knot / Wye Oak / 2009 / **(*)
    Dit album gevonden via NPR —Five Great Cover Songs From 2010 (So Far)— en meteen gekocht. Dit is het soort pop (ttz niet-jazz), waar ik nog wel graag naar pleeg te luisteren.
  2. July Flame / Laura Veirs / 2010 / ***
    Idem voor deze Laura Veirs; misschien vind ik dat nog net iets beter.
  3. Together / The New Pornographers / 2010 / **
    Dit album was hot in Seattle toen wij daar verbleven eerder dit jaar. Niet slecht, maar geen hoogvlieger.
  4. No Better Than This / John Mellencamp / 2010 / ***
    In mijn geheugen beter bekend als John Cougar Mellencamp; speelt voornamelijk Americana/country-achtige liederen. Hij is 59 ondertussen en zit sinds 2008 in de Rock and Roll Hall of Fame. Dit album werd geheel in mono opgenomen, geheel wars van digitale verbeteringen (dat is ook te horen, in vergelijking met de rest van de albums deze maand, en nee dat is geen negatieve kritiek). De plaat werd al evenmin in gewone studio’s opgenomen, maar op historische locaties. Uit de oorspronkelijke 30 liedjes werden er 13 geselecteerd voor dit album. Mooi.
  5. Swanlights / Anthony & The Johnsons / 2010 / ***
    Alweer een meer dan geslaagd album van Anthony, toch voor wie van een beetje gloom en duisternis houdt. Ik ben heletegans gewonnen voor Flétta, het nummer met Björk –een vleugje Björk op tijd en stond is fenomenaal, maar de juffrouw (mevrouw zekers) verwordt helaas meestal al gauw tot overdaad (niet nu dus). Op Flétta na zitten er weinig verrassingen in het album, maar het blijft een goede aanwinst.
  6. Grinderman / Grinderman / 2007 / **(*)
    “Ja, maar den eersten is beter”, beweerde iemand toen ik mijn goedkeuring over Grinderman 2 uitsprak. Dus haalde ik de eerste lp ook maar in huis. Anders van sound, soms rommeliger, soms vlakker, een goed begin, maar ik vind de tweede interessanter.
  7. Write About Love / Belle & Sebastian / 2010 / **
    Mjah, braaf en weinig opvallende plaat die de luisteraar achtereenvolgens naar de vorige eeuw of een countrybar katapulteert. Ze hebben de polished vintage sound wel juist, maar veel sprankeling zit er eigenlijk niet in. Ik had er meer van verwacht en was al helemaal bereid om het ding hier grijs te draaien. Niet dus.
  8. Come Around Sundown / Kings of Leon / 2010 / *(*)
    Niet meteen mijn ding, wel een schone hoes, en ritmische muziek. Bespreking alhier.

[vimeo 15186874 w=500 h=281]

  1. Sleepwalkers / David Sylvian / 2010 / ***
    Ik kende dat niet. Maar dezelfde mens die mij naar de eertse plaat van Grinderman stuurde, duwde mij ook richting Sylvian. Met dank daarvoor. Sylvian is al meer dan dertig jaar bezig, is gelinked aan mensen zoals Ryuichi Sakamoto en John Hassell en begon zijn carrière in de groep Japan. De plaat legt de nadruk op zijn schem, en welk een schitterende stemklank. Sleepwalkers is een verzamelalbum, en wel eentje dat de voorbije tien jaar van Sylvian muzikaal representeert. Blij dat ik het in huis gehaald heb.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Robin Verheyen & Bill Carrothers

Robin Verheyen & Bill Carrothers bij Opatuur door Bruno Bollaert

Gisterenavond speelden Robin Verheyen & Bill Carrothers bij Opatuur in De Centrale. Carrothers werd eerder nog dit jaar geroemd door Fred Hersh as a player whom he thought was consistently creative and interesting (aldus jazz journalist Peter Hum van Jazzblog.ca). Ze speelden heel wat werk uit Painting Space, een pak standards, en dat nummer van drummer Dré Pallemaerts dat veel bijval kent (maar waar ik –o wonder– nu weer even niet op kom).

Robin Verheyen & Bill Carrothers bij Opatuur door Bruno Bollaert

Het zal de laatste keer Robin Verheyen voor een tijdje geweest zijn, want hij vliegt dra terug naar New York om er te overwinteren.

Gisteren in de Rataplan

Tot grote verrassing van een aantal mensen, ben gisteren toch nog een keer naar Antwerpen afgezakt. Rataplan is een gezellige zaal, met stoelen en tafeltjes en een knus podium. Er klonk goede muziek bovendien, eerst van het Ewout Pierreux Quintet, en na de pauze van Reut Regev. Voor herhaling vatbaar.

Ewout Pierreux Quintet door Bruno Bollaert

Ewout Pierreux Quintet: Jean-Paul Estiévenart (trompet) ; Bruno Vansina (alto & soprano sax); Ewout Pierreux (piano) ; Clemens van der Feen (contrabas); Lieven Venken (drums)

Reut Regev door Bruno Bollaert

Reut Regev: Reut Regev (trombone); Mark Peterson (bas); Igal Foni (drums)

…dan: rij veerboot op.

Veerdienst Langerbrugge

Eerst dacht ik dat ze zch weer vergist had, mevrouw gps, maar dan bleek dat wij gewoon nog nooit van de Veerdienst Langerbrugge gebruik hadden gemaakt.

Twee minuten, duurt de overtocht, en het is geheel gratis. Ik had bijna zin om een paar keer over en weer te varen.

Veerdienst Langerbrugge

Foto’s door Henri, die aan de overkant een verjaardagsfeestje had.

Onverwacht

Vandaag ging ik een dagje rusten. Ik heb aften, kan al twee weken geen sax spelen want de ondingen zitten op mijn onderlip. Tessa heeft vanochtend medrol voorgeschreven, dus ik hoop dat het nu wat vooruit gaat gaan. Dus gingen we een dagje cocoonen, Henri en ik. Een beetje naar tv kijken, en beetje rondlummelen in huis, een beetje recup gelijk.

Hindernis 1, nog thuis.
“Papa, we gingen wel zo’n verdeelstekker gaan halen in de Brico hé.”

Hindernis 2, aan de Brico in Oostakker.
“Gaan we eens in de Mediamarkt ook, Papa? Nu we hier toch zijn.”

Hindernis 3, terug thuis.
“Gaan we naar de Tasty World om te eten, papa? Dan kunt ge daarna nog een koffie drinken in de OR.”

Hindernis 4, aan de Zuid.
“Waar is dat nu, die Vinyl Kitchen, papa.”

Hindernis 5, terug thuis.
“Joehoe, ben ik niet op tijd thuis om naar de Ikea te gaan?”

Collega Martini zou gezegd hebben: “I’m totally knackered.”

Franse tenor of Engelse alt?

Regelmatig bekijk ik ebay om te zien of er geen aantrekkelijke vintage tenor saxen worden aangeboden. Eén of andere Fransman had een Conn New Wonder in de aanbieding, en ik wist niet wat het woord liège betekende. Behalve dan dat het een Belgische stad is, maar ik vermoed dat ze geen stad aan een sax hangen (liège is kurk, weet ik ondertussen). Dus smeet ik de omschrijving maar in Google Translate:

Google Translate

En voorwaar, de Franse tenor was plots een Engelse alt geworden!

Boeken 201010

We hebben nog eens drie boeken uitgelezen! Het komt opnieuw wat dichter bij de halfbakken wens van vier per maand, al interesseert dat quota me eigenlijk geen zier.

Maar ziet, Solar is erdoor geraakt, nog voor McEwan een nieuw boek uit heeft zelfs. Een moeilijke bevalling, het was niet geheel mijn ding, als is de hand van de meester ook hier onmiskenbaar aanwezig. De lijn tussen de drie periodes is, achteraf bekeken, mooi en handig getrokken, maar de inhoud gaf mij niet echt goesting om te blijven doordoen.

Van pure miserie heb ik dan maar twee pulpboeken gelezen nadien, want ik had even mijn buik vol van de ‘literatuur’. (En ik ben nu aan een derde pulpding bezig, maar om geheel andere reden.)

  1. Solar / Ian McEwan / 2010 / **
    Te veel cringe voor mij, vooral in het begin. Het wordt beter/draaglijker naar het einde toe, maar het is mijn genre niet.
  2. Rot & Ruin / Jonathan Maberry / 2010 / **
    Geen Joe Ledger, deze keer, maar een boek dat eerder voor een jonger publiek lijkt bedoeld. Een beetje gemoraliseer, maar niet zo dat het op het systeem begint te werken. Een boek over zombies, maar alweer (zoals bij de films) zonder het echt over breinetende levende doden te hebben. Best onderhoudend, maar het is toch uitkijken naar The King of Plagues in 2011.
  3. Worth Dying For / Lee Child / 2010 / **
    Jack Reacher gaat een lethargisch stadje redden van de moeilijkheden die hij min of meer zelf veroorzaakt. Spannend, maar met een kleine anti-climax.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Films 201010

Film Film Film

Alweer drie films, die vorige maand boven het gemiddelde uit kwamen.

Lars von Triers Antichrist is een film die u moet gezien hebben (al was het maar om te geloven dat hij bestaat). Net zoals Låt den rätte komma in (Let the right one in) een vampierenfilm is die er eigenlijk géén is, is Antichrist een horrorfilm die geen horrorfilm is. Bijwijlen moeilijk verteerbaar en een beetje verwarrend, met een scenario dat in de handen van een slechter regisseur nooit dit niveau zou gehaald hebben.

In An Education is een coming of age portret van Lone Scherfig aan de hand van het hoofdpersonnage Lynn. Eigenlijk de verfilming van het essay van Lynn Barber, My harsh lesson in love and life (lees ook: Lynn Barber: My age of innocence), uitgewerkt tot een scenario door niemand minder dan Nick Hornby. Het is een heel sober, maar in deze moderne maatschappij waarschijnlijk enorm tegen de borst stotend, verhaal, al meen ik mij te herinneren dat zulk een vertellingen een jaar of twintig, dertig geleden niet meteen uitzonderlijk waren.

En dan is er nog Harry Brown, de debuutfilm van Daniel Barber, met een heel waardige –en eigenlijk een beetje getypecaste, maar dan geheel overtuigende– Michael Caine. Een redelijk standaard film, met weinig verrassingen, maar vol kwaliteit.

  1. Carriers / Àlex Pastor, David Pastor / 2009 / *
    Te weinig achtergrondinfo, te weinig verhaal, te weinig vanalles. Maar véél potentieel.
  2. Fame / Kevin Tancharoen / 2009 / *
    Bewegend behang. Bewegend ongeloofwaardig behang. Geen verbetering, geen update.
  3. MR73 / Olivier Marchal / 2008 / **
    Delicaat epos met als thema schuld en boete. Een beetje aan de langdradige kant misschien, maar met mooi uitgewerkte personages. Daniel Auteuil als doorwrochte flic die verlossing zoekt in de meest ruime betekenis van het woord.
  4. L’instinct de mort (Mersine I) / Jean-François Richet / 2008 / **(*)
  5. L’ennemi public n°1 (Mersine II) / Jean-François Richet / 2008 / **(*)
    Heel erg mooi, is het verschil tussen de openingsscène van de eerste film, en de slotscène van de tweede. Het gaat om hetzelfde gegeven, gefilmd resp. vanuit het standpunt van Mesrine, en vanuit dat van de politie. Meeslepend verhaal, waarin het al te gemakkelijk is om de kant van Mesrine te nemen, die afgeschilderd wordt als een schelm i.p.v. een moordenaar.
  6. 30 Days of Night: Dark Days / Ben Ketai / 2010 / *(*)
    Een straight-to-video release, veel minder sterk dan de eerste film, maar met een mooie rol voor/van Mia Kirshner. Somtijds mooie fotografie, vaak iets te goedkoop effectbelust. Er zit nochtans veel potentieel in.
  7. G.I. Joe: The Rise of Cobra / Stephen Sommers / 2009 / **
    Eenvoudig scenario dat zonder veel omwegen, en met nadruk op de effecten en de actie, boeiend blijft voor de ganse lengte van de film. Gebaseerd op de G.I. Joe franchise van Hasbro (in Europa ontwikkeld als de Action Man reeks), uitgeschreven aan de hand van een scenario uit 1998. Voorkennis is niet nodig.
  8. Antichrist / Lars von Trier / 2009 / ***(*)
    Eerst gaat zijn producent het einde verklappen, en dan herschrijft de regisseur gans het boeltje maar temidden een diepe depressie van zijn psyche. Dit is een donkere, donkere film, met verschrikkelijk gruwelijke toestanden, functioneel naakt (en bijhorende sex), en heel schone fotografie. Women are the root of all evil; we zouden Lars von Trier bijna van mysogenie gaan beschuldigen.
  9. Flawless / Michael Radford / 2007 / *(*)
    Een stichtende film, verscholen in een detectiveverhaal. Het is een beetje saaie en levensloze film geworden, gevat in een totaal ongeloofwaardige raamvertelling.
  10. Fly Me To The Moon / Ben Stassen / 2008 / *
    Zo saai, zo stereotiep, zo slecht geacteerd.
  11. Banlieue 13 – Ultimatum / Patrick Alessandrin / 2009 / *(*)
    De sequel op Banlieue 13 uit 2004, die ik niet heb gezien. Deze film is representatief voor het soortement Franse actietoestanden dat regelmatig eens opons wordt losgelaten. Gelukkig zonder de dwaze humor van pakweg de Taxi reeks, die ook al door Luc Besson werd geschreven (net zoals de Transporter franchise). Waarmee u volledig weet wat u van deze film mag verwachten.
  12. The Rebound / Bart Freundlich / 2009 / *(*)
    Cougars zijn hip, zo ook in deze film. Waar ging het nu weer over?
  13. The Taking of Pelham 1 2 3 / Tony Scott / 2009 / **
    Verschrikkelijk irritante en langdurige openingstitels. Het scheelde een haar of ik had de film gewoon stopgezet. Ik weet dat het een remake is, en ik heb geen idee of het in de oorspronkelijke film ook zo enerverend is.
  14. Smokin’ Aces 2: Assassins’ Ball / P.J. Pesce / 2010 / (*)
    Rechtstreeks op video uitgebracht, en waarschijnlijk rechtstreeks in de discountbak gesmeten. ’t Is gewoon slecht.
  15. Kruistocht in spijkerbroek / Ben Sombogaart / 2006 / **
    Aanvaardbare bewerking van het boek van Thea Beckman, met soms wat beperkt acteerschap. Het boek is beter dan film, heet dat.
  16. The September Issue / R.J. Cutler / 2009 / **
    Gelijk The Devil Wears Prada, maar dan echt. Interessante (en clichébevestigende) achtergrondinformatie, maar ook niet meer dan dat.
  17. An Education / Lone Scherfig / 2009 / ***
    Mooie, van de meeste sensatie ontdane coming of age film, gebaseerd op de ervaringen van journalist Lynn Barber.
  18. Harry Brown / Daniel Barber / 2009 / ***
    Een confronterende film, die wel partij lijkt te kiezen maar niet nalaat aan te tonen dat de realiteit niet zwart/wit is. De film laat zich bekijken als een politiethriller, maar geeft onderliggend toch wel voldoende denkpunten mee. Mooie, maar niettemin typische, rol voor Michael Caine. Een mooi debuut van Daniel Barber.
  19. At Risk / Tom McLoughlin / 2010 / *
    Ha kijk, ik weet weer waarom ik gestopt ben met Cornwell te lezen.
  20. (500) days of Summer / Marc Webb / 2009 / **
    Simpel verhaaltje, met een niet-lineaire chronologie, wat het niet eens echt verwarrend, maar wel veel interessanter maakt. Een beetje een wijvenfilm, maar misschien toch niet geheel, want voor één keer vond ik het beter dan Tessa.
  21. The Day of the Triffids / Nick Copus / 2009 / **
    Aanvaardbare tot miniserie verwerkte verfilming van het gelijknamige boek van John Wyndham, waarbij men er gelukkig in geslaagd is om al te banale effecten te weren. Een nieuwe verfilming is in de maak.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)