Toen wij in Seattle zaten, zat Bram ergens in Canada (Banff, als ik mij niet vergis). Rond de tijd dat wij weer uit Seattle weg trokken, kwam hij naar daar afgezakt voor een paar concerten. Zelden zo ver van huis zo nipt iemand gemist.
Bram Weijters Trio: Bram Weijters (piano), Nicolas Rombouts (contrabas), Steven Cassiers (drums)
Met het Frederik Leroux Trio kregen we (eindelijk) iets minder voor de hand liggende muziek op het Jong Jazztalent Gent.
Frederik Leroux Trio: Frederik Leroux (gitaar), Robert Landfermann (contrabas), Jonas Burgwinkel (drums)
Om een of andere reden krijg ik redelijk wat vraag over mijn audio setup. Tijd voor een korte update, gezien het alweer een tijdje geleden is sinds mijn laatste audio bericht (cfr Piekuup, 06.09.2009; Buizen, 13.02.2009 & Encounters in Stereo, 20.02.2005).
Er zijn twee luisterplaatsen in huis: de woonkamer en mijn bureau.
De buizenversterker (PrimaLuna Prologue Two) staat nog steeds op mijn bureau, met daaraan de Cambridge Audio DacMagic (optisch verbonden met de Mac desktop, analoog naar de versterker) en een platenspeler (Technics).
In de woonkamer is de grootste verandering doorgevoerd. De Beosound 3000 is verdwenen; de Beolabs 8000 worden aangestuurd door de Linn Majik DS-I. In de Linn zitten digitaal (S/PDIF) de Airport Express, de Telenet Digicorder en een cdspeler (AH! Njoe Tjoeb 4000) geplugged. Ik heb echter in minstens een half jaar geen cd meer afgespeeld (ik koop ze nog wel, maar ik rip ze meteen).
De bron voor bijna alle audio verloopt –op de platenspeler na– via het netwerk: de muziek komt met de kabel binnen via Telenet (radio), of wordt gestreamd via het locale netwerk (iTunes of de Twonky UPnP op een NAS). Bijna al mijn jazz cd’s werden ondertussen geript; ik heb nog een boel werk voor de boeg met klassiek en pop (enfin, alles wat niet jazz of klassiek is). Het probleem is niet langer of al die muziek via het netwerk beschikbaar is, het nieuwe vraagstuk is welke de beste interface is om ermee om te gaan.
Apple had (heeft) een heel aanvaardbare afstandsbediening via iPhone, iTunes Remote. Helaas is het alsnog wachten op een HD versie voor de iPad, die sinds eind maart wordt aangekondigd. Mogelijks komt het in een totaalpakket met de al even gretig befluisterde nieuwe AppleTV. Wordt verwacht, ten laatste tegen het eindejaarspakjesseizoen.
Er zijn verder ook apps zoals Plugplayer, Songbook, en ChorusDS, maar de voorlopig mooiste interface moet die van de (vanaf midden augustus beschikbare) Sonos iPad Controller zijn. Ik zou voorwaar bijna overwegen om de Airport Express door zo’n Zoneplayer met optische uitgang te vervangen.
Ondertussen bepotel ik iTunes op mijn desktop via Remote HD op de iPad. Nadeel is echter dat de desktop daarbij moet aan staan, dus ik gebruik soms net zo goed ChorusDS om de NAS rechtstreeks aan te spreken. iTunes is evenwel veel gebruiksvriendelijker dan de Twonky server op de NAS (zoals sorteren op familienaam ipv voornaam). Och, binnen een jaar staan we wel weer een pak verder. Ik ga nog even een plaat opleggen terwijl ik mijn cd’s verder rip.
Ze hadden rap een plastic stropdas in elkaar geflansd, de mannen van Raw Kandinsky. Want hoewel de temperaturen tropisch waren, speelden ze het gros van hun twee Jong Jazztalent sets in vest.
Raw Kandinsky: Johan De Pue (gitaar), Quirijn Vos (trompet); Martin Masakowski (bas), Luca Susti (drums)
Het LABTrio tijdens het Jong Jazztalent Gent concours: Bram de Looze (piano), Lander Gyselinck (drums) & Anneleen Boehme (contrabas).
Grmpf. Ik ben al een week ziek. Nuja, ziekachtig: niet ziek genoeg om ziek te zijn. Sinds vorige maandag word ik geplaagd door koppijn en misselijkheid, en sleep ik mij door de dag heen. Te weinig geslapen tijdens Gent Jazz, dacht ik eerst, maar voldoende slaap bleek niet te helpen. Ik voel me nog steeds uitgeput en moe, en elke ochtend word ik misselijk en met hoofdpijn wakker. Nog goed dat ik geen vrouw ben, of ik was zwanger.
Vandaag leek mij een geschikte dag, om mij ook eens op de Gentse Feesten te begeven. Niet te warm, net geen regen, en een tram die net niet voor mijn deur stopt. Afstappen in de Zonnestraat, de Veldstraat door, afslaan in de Graslei, oversteken richting Korenlei, en dan een aangename twee-drie uur doorbrengen op het terras van de Sarabande in uitstekend (ouder)gezelschap. Vervolgens de reis in tegengestelde richting afleggen, en thuis goedkeurend knikken dat het best nog wel meeviel, die mensenmassa bij Polé Polé. Benieuwd wat het volgend jaar gaat geven.
Het staat vol in de gazetten over de iPad natuurlijk. Ze willen allemaal de eerste zijn met hun bespreking, waar ik verwachtensvol naar ging bladeren (al dan niet digitaal). In plaats van een bespreking kreeg ik in beide instanties, zowel bij De Morgen als bij De Standaard, getuigenissen. Dat is een totaal oninteressante en gemakzuchtige manier van journalistiek (als ik geïnteresseerd ben in iemands mening, lees ik zijn weblog wel); als het dan ook nog eens vol halve waarheden staat…
Neem nu Mia Doornaert, columniste van De Standaard. Ze begint als volgt:
Patulae recubans sub tegmine fagi, in idyllische landelijke rust, probeerde ik de iPad uit. Onmiddellijk een grote teleurstelling. Het model dat ik meekreeg was het goedkopere waarvoor je draadloos internet nodig hebt. En dat had ik dus niet in het lommer van wat om eerlijk te zijn niet een fagus (vijgenboom) is maar een hoge ratelpopulier in een heerlijke tuin in Damme. Als nogal Blackberry-verslaafd wil ik kunnen googelen en e-mailen enzovoort waar en wanneer ík dat wil, niet waar en wanneer mijn omgeving dat toelaat. Slecht punt dus.
Laat ons met Latijn beginnen, moet ze gedacht hebben, dat staat verstandig, en ik kan de insiders meteen laten weten dat ik Vergilius heb gelezen –of toch kan citeren. Helaas zit mevrouw Doornaert opgescheept met de WiFi versie van de iPad, en beschikt ze niet over de 3G die ze eigenlijk verlangt. Haar bovenstaand waardeoordeel houdt dan ook net zoveel steek als zeggen dat de achterdeuren van uw driedeursversie VW Golf niet open gaan.
Een tekort vind ik ook dat er geen USB-poort aan is, wat het doorsluizen van data en foto’s en films en dergelijke sterk bemoeilijkt.
In deze bewering wordt ze versterkt door haar collega Ruben Mooijman, chef economie van De Standaard, die net hetzelfde poneert. Misschien hebben zij een verschillend model iPad, maar mijn toestel kan ik via USB met mijn computer verbinden. Het is geen standaard USB poort (Apple zal wel een reden gehad hebben, of wou gewoon dwars liggen), maar hey, het gaat vele keren rapper dan via WiFi. Misschien vonden ze gewoon de verplichting om via iTunes te moeten gaan verschrikkelijk hinderlijk, maar dat is dan weer een ander paar mouwen. Foto’s, muziekbestanden en zelfs heelder films van de computer naar de iPad versassen, verloopt rapper dan.. ghoh, De Standaard downloaden.
Al ben ik het eens met Houbi, en ben ik zeer sterk geneigd om een iPad abonnement op DS te nemen. Trouwens, beste mensen van De Standaard, ik heb betaald voor die iPad app, is het niet ongelooflijk onbeschoft dat u mij verplicht om een reclamepaneel te bekijken terwijl uw applicatie (tergend traag) opstart? En terwijl u toch bezig bent, kan u meteen linker- en rechtertap toevoegen om respectievelijk naar de vorige of de volgende pagina van de krant te gaan —swipen heeft nogal de neiging niet te willen werken in uw app. En een spread van twee pagina’s in landscape mode? En een tekstversie met foto’s (instelbaar)? Dankuwel!
Het Nathan Daems Quintet, de winnaars van het Jong Jazztalent Gent concours, editie 2010.
Nathan Daems (tenorsaxofoon), Fulco Ottervanger (piano), Bart Vervaeck (gitaar), Sebastiaan Gommeren (contrabas), Simon Segers (drums)
Wat voor onbeschoft gedrag was dat nu weer in het grootwarenhuis, vanochtend. Ieder voor zich, gelijk Vlaamse varkens in een trog. Ik mis die hoffelijkheid en (oppervlakkige) vriendelijkheid, na drie maanden USA.