Toeme toch!

Zit ik nu al een ganse week –wat zeg ik: meer dan een week– te broeden op een artikel over hoe slecht het wel gesteld is met het openbaar vervoer in Gent. Dat ze altijd te laat zijn, te weinig frequentie hebben, en meestal eivol zitten.

Ziet er ons deze middag toch wel geen trambestuurder van ons huis tot aan de halte spurten, en wacht hij toch niet geduldig tot wij konden opstappen zeker? (Ja, het was wel degelijk op ons, want er stond niemand aan de halte te wachten, en er moest niemand afstappen.) Gans mijn geduldig opgebouwde wrevel weg, gelijk sneeuw voor de zon.

(Nogmaals bedankt voor het wachten overigens!)

Vrijdag, vliegdag

Die vrijdag is zowat de enige dag van de week die volgens een bepaald stramien wordt ingevuld. Eerst lopen (15 km bijgedragen aan de nike+ challenge –morgen is een rustdag); een koffie bij Ömer in de Coffee Lounge; de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur; een koffie bij Clémentine in de mokabon; een bezoekje aan Bilbo; en lunch voor een schamele acht euro in Vooruit (met gratis Wifi). De mensen van Vooruit hebben overigens zonet hun vernieuwde website gelanceerd.

Ook de namiddag zit volgeboekt, net zoals morgenvoormiddag, maar daar bericht ik later nog wel over. Ik vlieg weer weg –hopelijk beleeft u evenveel plezier aan uw dag!

Sarah Versprille

Vetiver

Deze juffrouw zat achter de toetsen tijdens het concert van Vetiver maandag in de Balzaal Vooruit. Ik heb een beetje rondgekeken op internet, maar niet meteen gevonden hoe ze heet. Heeft iemand een idee? (Erm ja… op deze foto ziet u ze beter.)

Update 16u: Sarah Versprille zat aan de keyboards tijdens het concert van Vetiver maandag in de Balzaal Vooruit. Met dank aan Walter.

Nike+ vs Suunto (i)

Als onderdeel van een Nike marketing campagne, waarover ik eerder al berichtte, wordt in een eerste fase een Nike+ Challenge georganiseerd. 5 bloggers en 5 blogsters werden geselecteerd om tegen elkaar uit te komen in een wedstrijd, een soort battle of the sexes, waarbij beide kampen zoveel mogelijk kilometers moeten verzamelen. De blogsters gingen van start op 14 februari, de bloggers starten normaal gezien nu zondag. De vrouwen hebben er ondertussen al 260 kilometer op zitten, wij mannen mogen dus een stevig tandje bij steken.

http://nikeplus.nike.com/nikeplus/v1/swf/scrapablewidget/challenge.swf

Nike rustte de deelnemers uit met de nodige gear: schoenen, een sensor, en een iPod nano. Er werd geen enkele voorwaarde gesteld aan de deelnemers, behalve dan om de uitrusting te gebruiken en de vorderingen via Nike+ bij te houden.

Tot een dik jaar geleden maakte ik overigens gretig gebruik van die Nike+ toestand. Toen begaf mijn iPod het, en –gezien mijn loopfrequentie was gestegen– vond ik plots dat ik wel toe was aan ‘hoogwaardiger’ toys. Tijdens een verblijf in Seattle schafte ik mij de Suunto t6c (met hartslagmeter en footpod) aan, en sindsdien houd ik daarmee mijn kilometers en hartslag bij.

De sensor heb ik niet gekalibreerd, noch voor de Suunto, noch voor Nike+. De fabrikanten spreken van kleine foutmarges, en de manier waarop de afstand wordt bijgehouden hangt zeer sterk af van de manier waarop men loopt. In theorie kan de gemeten afstand verschillen door de lengte van uw stap, en zelfs de zwaai van u voet. Over de footpod van Suunto heb ik gelezen dat die zo recht mogelijk op de schoen moet staan, een probleem dat zich bij de Nike+ sensor niet voordoet, omdat die in een holte in de schoen wordt geplaatst.

Vandaag ben ik voor de eerste keer met de Nike+ op pad getrokken.

De Suunto (Suunto t6c Running Pack: 429 € –dat was een pak goedkoper in de VS) vertelt mij dat ik 7,28 km heb afgelegd in 36’21”, met een gemiddelde snelheid van 12 km/h (5’00″/km) en een maximum snelheid van 15,1 km/h (3’58″/km).

Nike+ (iPod Nano + Nike+ Sport kit: 168 € –ook goedkoper in de VS) heeft het over 7,23 km in 36’18”, met een gemiddelde snelheid van 5’00″/km en een maximale snelheid van 4’17″/km.

Dergelijke foutmarges zijn verwaarloosbaar (en bovendien voor een groot deel te wijten aan de vertraging bij het indrukken van de stopknop). Toegegeven, bij die Suunto zit een hartslagmeter, en dat is mijn grootste gemis bij de Nike+ uitrusting. Via de Suunto kan u dan weer niet naar muziek luisteren, en vooral: Suunto heeft geen online community — en dat is toch iets dat ik serieus heb gemist.

With Love, Apple Pie

With Love, Apple Pie: die laatste twee woorden moeten eigenlijk al volstaan om u blindelings op deze taart te willen werpen. En dan schrijft Joy daar nog eens bij: with love. Met de smaak van uw voedsel is het overigens gesteld zoals met de groei van uw planten: een beetje liefde verricht wonderen.

Joy, van Joy the Baker –ik ga spontaan Bob de Bouwer neuriën als ik haar naam lees: “Kunnen wij dit maken? Nou en of”– is inderdaad ook in het echte leven een bakker. Ze heeft alles zelf geleerd –of liever, ze heeft geen formele opleiding gevolgd– zo lezen we in haar FAQ, en als ik dan zie wat ze allemaal maakt, werkt dat alleen maar bemoedigend.

Een kleine waarschuwing misschien: deze taart is echt lekker, maar er kruipt heel wat wachttijd in de bereiding. Het is niet echt een taart die u na het eten in elkaar steekt, om ze dan in de namiddag bij de koffie te kunnen nuttigen. Ik begon er na de lunch aan en pas bij het ontbijt daags nadien hebben we er voor het eerst van gegeten. Als u vroeg genoeg begint, is ze waarschijnlijk wel op tijd klaar voor de koffie ’s middags.

Benodigdheden

Voor de korst

  • 225 g koude ongezouten boter
  • 340 g huishoudbloem
  • 1 eetlepel suiker
  • 1 (kleine) koffielepel zout
  • 100 ml karnemelk

Voor de vulling

  • 1,2-1,5 kg appels (bijvoorbeeld een mengeling van granny smith en fuji)
  • het sap van een halve tot een volledige citroen (hangt ervan af hoe groot uw citroen is, nietwaar)
  • 1/4 cup (ongeveer 4 eetlepels) (licht)bruine suiker (Cassonade Graeffe)
  • 1/4 cup (ongeveer 4 eetlepels) kristalsuiker
  • een koffielepel kaneel
  • een snuifje (verse) nootmuskaat
  • een snuifje zout
  • 28 g boter
  • 1 eetlepel maïsmeel/maïzena

With Love, Apple Pie by Joy the Baker

Zo gemaakt

Allez, laat u niet afschrikken. Om het uzelf gemakkelijk te maken, maakt u eventueel het deeg een dag op voorhand. Reken op een uurtje –wachttijd vanzelfsprekend inbegrepen.

Snijd de boter in blokjes en plaats die een kwartiertje in de diepvries.

Zeef de bloem, de suiker en het zout in een kom. Haal de boter uit de diepvries, en schud ze door het bloemmengsel. Niet kneden!

With Love, Apple Pie by Joy the Baker

Stort het bloem-en-botermengsel op het aanrecht (voorzie genoeg plaats). Druk de boter in het deeg plat met een deegrol (zie foto hierboven). Schep alles terug in de kom, en plaats in de koelkast gedurende een tiental minuten.

Wanneer alles voldoende afgekoeld is, haalt u de kom terug uit de koelkast. Voeg de karnemelk toe (die is ook koud, want die bewaart u toch in de koelkast?!), en zorg ervoor dat het resterende bloemmengsel daardoor bevochtigd wordt. Kneed zo weinig mogelijk; gebruik één hand, dan weerstaat u gemakkelijk aan de impuls om te kneden.

Deel het deeg –dat er héél grof uit ziet– in twee bolvormige delen, wikkel dat in vershoudfolie, en duw elk deel plat tot een schijf. Plaats in de koelkast gedurende minstens 1 uur.

Dit deeg kan u tot drie dagen in de koelkast bewaren voor gebruik.

With Love, Apple Pie by Joy the Baker

Haal één van de twee deegschijven uit de koelkast. Als het te hard voelt, laat u het eventueel wat op kamertemperatuur komen (niet langer dan 10 minuten). Rol het deeg uit op een flink met bloem bestoven oppervlak. Zorg dat u een cirkel van minstens zo’n 30 centimeter bekomt, maar rol het deeg dun genoeg uit! Bekleed uw vorm met het deeg, en snijd de overschot aan de randen af. Verpak losjes in vershoudfolie, en plaats gedurende minsten 30 minuten (maximaal 3 uur) in de koelkast.

Haal de klokhuizen uit de appels, schil ze, en snijd ze in dunne schijfjes. Doe ze in een grote kom, samen met het citroensap, suikers, kaneel, nootmuskaat en zout. Schep ondereen om te mengen, en laat –op kamertemperatuur– gedurende minstens 30 minuten (maximaal 3 uur) marineren.

With Love, Apple Pie by Joy the Baker

Giet daarna de appels door een vergiet om het sap op te vangen. Verwarm het sap samen met de boter in een sauspan, en reduceer het tot ongeveer de helft. Opgelet: niet roeren, maar met de pan draaien.

Doe ondertussen het maïsmeel bij de appels, en meng goed, tot het niet meer zichtbaar is. Giet daarna de saus over de appels.

Rol de tweede deegbol uit. Opgelet, rol dit deeg dun genoeg uit (u zal heel wat overschot hebben); ik had het zelf eigenlijk niet dun genoeg uitgerold.

Schep de appels in de reeds beklede bakvorm. Bevochtig de bovenste rand lichtjes met water, en leg er het deksel op. Snijd de overschot van het deeg weg, en duw beide korsten samen met de vingers of met een vork. Maak een viertal snedes in het deeg, een centimeter of twee van het centrum, tot een centimeter of twee-drie van de rand. Bedek dit deeg losjes met vershoudfolie, en plaats gedurende een uur in de koelkast alvorens de taart te bakken.

Verwarm de oven voor op 220°C. Bak de taart gedurende 45-55 minuten, tot de sappen zichtbaar bubbelen door de snedes. Controleer na een half uurtje of de taart niet te donker wordt, en scherm eventueel de rand af met wat zilverpapier.

Laat minstens vier uur afkoelen alvorens aan te snijden.

With Love, Apple Pie by Joy the Baker

Smakelijk!

Maak het u gemakkelijk

  • Maak het deeg de avond op voorhand klaar.
  • Kneed het deeg zo weinig mogelijk.
  • Rol het deeg dun genoeg uit.

Wie stap voor stap instructies, mét veel beeldmateriaal kan gebruiken, moet ook maar eens naar de uitleg van Joy gaan kijken!