Voor de voorbije week had Gentblogt u maar liefst twee jazz optredens getipt. En te oordelen naar de volle zalen, waren de liefhebbers het met hen eens.
Zondag zaten we met z’n allen gezellig rond de tafel bij Opatuur, voor het optreden van Pierre Van Dormael en Reggie Washington. Die zondag werd geplaagd door een smeltende sneeuwval (waaraan u vandaag reeds herinnerd werd met de foto van de dag), zodat niet alleen uw reporter natte schoenen onder tafel mocht steken, maar waardoor ook de muzikanten pas met enige vertraging arriveerden. Geen nood, het concert duurde daardoor gewoon iets langer. Gelukkig maar, want we kregen twee degelijke muzikanten te horen.
Van Dormael kan je misschien nog het beste vergelijken met Pat Metheny, of nog beter John Scofield (die u vorige zomer hebt kunnen zien tijdens het Blue Note Festival). Washington en Van Dormael waren evenwel (nog) niet geheel op elkaar ingespeeld, waardoor er al eens iets verkeerd dreigde te gaan. Wat het publiek hen overigens niet kwalijk nam, want zoals dat dan hoort bij degelijke muzikanten, werd aan een dergelijke dreiging met een kwinkslag ontsnapt. En dat kwam de sfeer alleen maar ten goede. Het publiek hoorde dat het goed was, verzocht beide heren om een encore, en werd prompt op haar wenken bediend. Meer van dat.
Waar het bij Opatuur nog om eerder conventionele jazz ging, werden in de Vooruit alle registers opengtrokken om het publiek te overstemmen. Mâäk’s Spirit toert, in het kader van de JazzLabSeries, door de Vlaamse zalen met nieuw werk, gecomponeerd door gitarist Jean-Yves Evrard. Je hebt het gevoel dat je minstens een paar oren tekort komt, schreef Jef Peremans in De Morgen, en beter kan het bijna niet omschreven worden.
De Balzaal van de Vooruit, waar ook Uitgelezen plaatsvindt, was voor de gelegenheid van het podium ontdaan, waardoor de muzikanten op de vloer speelden en het publiek op een halfhoge tribune mocht plaatsnemen. De muziek was versterkt, en dat was misschien een beetje van het goede teveel voor een dergelijke kleine zaal (de Balzaal was dmv een gordijn met de helft verkleind). Maar het geluidsvolume was dan ook wel het enige waar wij over te klagen hadden.
Twee sets werden van elkaar gescheiden door een korte pauze voor de muzikanten, op Eric Thielemans na, die een zeer indrukwekkende drumsolo ten beste gaf. Veel solo’s, veel ‘drive‘, en een zeer goede verstandhouding onder de muzikanten. Geen egotrippers, want bij zo’n complexe muziek is daar geen plaats voor.
Niet iedereen in de zaal was even enthousiast, want zowat een derde van het publiek verliet ijlings de zaal na het laatste nummer. Jammer voor hen, want de overblijvers kregen nog een extraatje waar zowel toehoorders als spelers veel plezier aan beleefden.
Vanavond kan u weer naar Opatuur, voor een optreden van Peter Beets, Ruud Jacobs en Sjoerd Dijkhuizen; dinsdag gaat Gentblogt voor u langs in de Hot Club de Gand; en het volgende concert in de JazzLabSeries is van het Robin Verheyen Quartet (nu: Narcissus). U leest er hier (en daar) meer over.
(Meer foto’s bij flickr: Pierre Van Dormael en Reggie Washington bij Opatuur en Mâäk’s Spirit in de Vooruit)
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
