Maand: januari 2006

weerloos

Weerloos, zo heet het meest recente boek van Luc Deflo. Ik heb het gekocht omdat ik naast de Engelstalige pulp ook best eens wat meer Nederlandstalige nonsens wou lezen, en zie, ik werd op mijn wenken bediend.

Want Deflo gaat het soms wel heel ver zoeken in zijn beschrijvingen (leuk, maar toch):

Het misprijzen droop van die woorden als vet van een verzadigde oliebol. [p. 20]

…of metaforen (de GSM is een…):

De Decker wist niet wat te zeggen. Zijn kwelduivel van de moderne mens rinkelde. [p. 225]

…of eufemismen (dit is Deflo’s beschrijving van seks; ik kwam niet meer bij):

Wietske piepte.

De Perzische kattin zat treurig voor de slaapkamerdeur van haar baasje, zich ervan bewust dat er poezen waren die het veel beter hadden dan zijzelf. Dat kon ze afleiden uit het gelukzalige gekreun achter de deur, waaraan ze met haar scherpe nagels zou blijven krabben totdat ze door het hout heen was. [p. 240]

Maar Weerloos is een best onderhoudende roman, en bevat de nodige elementen om er vaak dik de spanning in te houden. Het is bovendien veel minder pretentieus dan Johanna Spaeys onzinnige debuut, en draait met veel plezier mee op de dolle marketingmolen. Misschien lees ik het tweede deel van deze nieuwe reeks (Cel 5) ook nog wel.

oefenpop

Handig, Google News België (moet dat niet Google Nieuws België zijn). Nu kan je meteen een nieuwsbericht traceren.

Verdoofde patiëntes betast op operatietafel « ‘Verdoofde patiënten stiekem betast’ « Leerling-artsen ‘betasten’ vrouwen tijdens narcose « Vrouwen ‘oefenpop’ tijdens narcose « ‘Het is geen verkrachting, maar voelt wel zo’

Geneeskundestudent Suzanne Klein* (25) voelde zich gedwongen vaginaal onderzoek te oefenen bij patiënten die daar geen weet van hadden […] Ze zegt dat aan de patiënten zelden wordt gevraagd of zij bezwaar hebben tegen vaginaal touchers door co-assistenten, dat zijn gevorderde studenten die stage lopen in ziekenhuizen.

pre-PMA

PMA 2006 is nog niet begonnen, of er zijn al een heleboel nieuwigheden aangekondigd.

Vermeldenswaardig is de Olympus µ 720, een 7MP camera, waterproof tot op 3m diepte, en overleeft een val van maximaal 1,5m hoogte. Het is een compacte allesdoener, met een (35mm lens equivalent) bereik van 38-114mm f/3.5-5.0, en een macrofunctie die werkt tot op een minimale afstand van 7cm.

Aan het andere eind van het spectrum bevindt zich de nieuwe Hasselblad H2D-39, voorzien van een 39MP CCD sensor die tweemaal zo groot is als de huidige 35 mm DSL camera’s (36.7 x 49.0 mm). Voor slechts zo’n 32.000 USD (en nee dat is geen decimaalpunt) wordt u de trotse eigenaar. Het ding genereert een RAW file van maar liefst 78 MB (of 50MB met lossless compression), en vraagt dan ook minimaal om een CF card type II met een write speedvan minstens 20 MB/sec. Meer informatie vindt u in deze PDF.

En is er iemand met een mac die al Lightcrafts Lightzone heeft geprobeerd?

twee maal bijloke

Vorige week mocht ik genieten van Jos van Immerseel en Anima Eterna, terwijl het er eergisteren eerder stuntelig aan toe ging met Luca Pfaff en het Symfonisch Orkest van de Vlaamse Opera. Tsja, enige toelichting.

Van Immerseel bracht Mozart met Anima Eterna. Het concert was uitverkocht, en met reden. Van Immerseel geniet ondertussen grote (en verdiende) faam in het klassieke wereldje, ondermeer door zijn naar authenticiteit strevende opvoeringen van muziek. Mozart was een van de eerste componisten die hij op die manier aanpakte.

De opvoering was voorspelbaar van grote kwaliteit (voor dergelijke voorspelbaarheid teken ik graag). Het deed deugd om de populairdere deuntjes uit het 21 Pianoconcerto en de 40e Symfonie op een dergelijke, heldere, manier te mogen beluisteren. Weg was de notenbrij zoals we die kennen van Richard Clayderman (om maar eens een extreem tegenvoorbeeld te geven). Elke noot werd afzonderlijk gespeeld, gespeend van de gebruikelijke klef-romantische overdrijving.

Eergisteren lag het niveau beduidend lager. Onder het mom ‘een Rota-opvoering laat je niet zomaar links liggen’ had ik te elfder ure nog een ticket voor de voorstelling gekocht. De vertolkingen waren helaas nogal inspiratieloos, en op een ludieke interventie na zat er zelfs maar weinig animo in de Strada-suite van Rota. De volgorde waarin de stukken werden gespeeld, was bovendien gewijzigd waardoor we niet Battistelli – Rota – Stravinsky – Tippett te horen kregen, maar wel Tippett – Rota – Battistelli – Stravinsky. Dat was geen goede zaak. Tippetts muziek is niet meteen de meest toegankelijke, en mede daarom ook niet aangewezen om een avond mee te openen. Weinig durf in de interpretaties. Jammer.

Tips voor de melomaan:

mozartgate (bis)

Zwak van DS. I.p.v. een oplossing te zoeken voor hun probleem hebben ze nu alles gewoon opnieuw afgeschermd. En doodgezwegen natuurlijk. Weinig professioneel, daar bij DS, weinig professioneel.

(Misschien moeten ze ook maar eens leren vegen voor eigen deur.)

[Update]: ondertussen is de publieke toegang tot de Mozart-artikels er terug, en het trucje hebben ze weggewerkt. Dat trekt er al meer op 😀

Acqua di Parma

Koel als een flesje Acqua di Parma slentert de Italiaanse topman tussen de ontbijttafels van de VIP-ruimte, schenkt zich een drup koffie in en steekt van wal met een Mobutu-rivaliserend accent: “Cher Messieurs. Je vois que vous avez le produit (sipt aan zijn koffie). Je vois aussi que vous avez l’infrastructure (trekt een bedenkelijk gezicht). Et surtout, vous avez les clients (vermorzelt de koffiebeker). Dites-moi donc: POURQUOI EST-CE QUE VOUS NE VENDEZ PAS!?”.

Djivy gooit geregeld pareltjes voor de zwijnen. In deze aflevering: Achter de schermen

mozartgate

Terwijl u toch aan het klikken bent. De mensen van DS zijn zo vriendelijk hun ganse mozart-dossier open te stellen, ook voor niet abonnees. Dat heeft zo zijn gevolgen.

Een aantal links, met name die in de rechtse navigatiestrook, bleken enkel toegankelijk voor abonnees. Een beetje eigenaardig, want zowel in het centrale inhoudsgedeelte als in die rechterstrook stonden soms dezelfde artikels gelinked.

Neem nu ZEVEN GROTE VERTOLKERS. Christopher Hogwood, dirigent. De link, zoals hij werd opgenomen in het centrale gedeelte, is voor iedereen toegankelijk; zoals hij rechts staat niet.

Wat is nu het verschil? Centraal staat er: /Kanaal/Index.aspx?kanaalid=113&artikelId=GCRN6PCD; rechts staat er /Artikel/Detail.aspx?artikelId=GCRN6PCD

Dat vraagt om een experiment.

Op de voorpagina van DS staan ook een aantal links die enkel voor abonnees toegankelijk zijn (rechts onderaan de pagina). Neem nu Kunsthumaniora in crisis: u krijgt enkel het volledige artikel te lezen als u ingelogged bent als abonnee. Ja toch? Probeer hem nog eens: Kunsthumaniora in crisis, en zie, nu verschijnt het volledige artikel.

De truc? U onthoudt het artikelId (in dit geval GTBNA485) en plakt het achter deze URL:

/Kanaal/Index.aspx?kanaalid=113&artikelId=

En voila, de wereld van DS gaat voor u open (als u over de IDs beschikt tenminste).