Terwijl ik rustig wacht tot DS terug online komt, kon ik het niet laten even de Blogsearch beta te testen.
U vindt mij terug met de volgende zoektermen:
Vlaamse Opera, opera gent, Blue Note Festival, opatuur, bijloke, de bijloke, takelen, albertlaan, …
Blogsearch indexeert enkel via de feeds, en dat was alles wat LVB nodig had om eindelijk zijn volledige artikels via RSS beschikbaar te maken 😀
Het wordt tijd dat men bij de online versie van DS een tandje bijsteekt. ’s Ochtends (en dat neemt u best ruim) is er op de website meestal geen binnenkomen meer aan.
The page cannot be displayed krijg ik dan te zien, met een jammere 500: HTTP Error 500.13 - Server error: Web server is too busy. (Microsoft IIS BTW)
Dat wordt een herziening van het budget. (Ik zal maar niet over de voordelen van een andere –performantere– webserver beginnen zeker?)
Jawel: takelen is in! Dat heeft ook de Fransman geweten die gisterenochtend voor mijn poort stond. Met dank overigens aan de immer bereidwillige jongeman van Het Hotel™, die, in tegenstelling tot zijn eerder onbeschofte oudere collega, steeds meewerkt aan het localiseren van de onverlaat. Diezelfde jongeman ontdekte overigens dat de Fransman waarvan sprake (eigenaar van een Mercedes Klasse A) de achterruit had laten openstaan –wat hem vermoedelijk een extra boete heeft opgeleverd.
Dank zij DS ben ik ondertussen een beetje meer wegwijs geraakt in het (sic) takeldoolhof
- Wanneer mag een auto weggesleept worden?
- Mag een auto nog worden weggetakeld als de bestuurder intussen opduikt?
- Wie betaalt wie voor de takelkosten en hoeveel?
- Mag de takelfirma een auto bijhouden tot de bestuurder heeft betaald?
- Hoe wordt de bestuurder op de hoogte gebracht en geholpen?
Hm. Even dieper ingaan op dat laatste:
Er bestaat nergens een systeem dat de bestuurder al ter plekke informeert dat zijn auto weggesleept is. De afstand van de stallingsplaats van de voertuigen tot het centrum kan oplopen. In 62 procent van de gemeenten ligt die op 2,5 tot meer dan 5 kilometer ver. De bestuurder moet die afstand in 82 procent van de gevallen op eigen houtje zien te overbruggen, ook ’s nachts.
Hoe jammer toch. En zo makkelijk op te lossen: zorg ervoor dat u niet verkeerd geparkeerd staat. Wilt u per se toch voor die poort staan (om zomaar een willekeurig voorbeeld aan te halen), neem dan een paar regels in acht. Ten eerste: pretendeer vooral niet dat niet hebt gezien dat uw wagen voor een poort staat; die vijf stikkers zijn echt wel duidelijk genoeg. Ten tweede, staat u er maar heel kort, steek dan uw noodlichten aan (de vier knipperlichten); op die manier maakt u uw intenties duidelijk. Ten derde, laat een telefoonnummer of adres waar u op dat moment vertoeft –duidelijk lees- en zichtbaar– achter in uw wagen. En hoewel dat geen enkele garantie is dat u uw wagen nog steeds zult terugvinden waar u hem verkeerd hebt geparkeerd, vergroot het alvast uw kansen om takelkosten te vermijden. Maar laat ons duidelijk zijn: foutparkeren is out, takelen is in.
Bron: Welkom in het takeldoolhof (DS 15/09/2005). Vergeet toch maar uw woordenboek niet, beste DS redacteur. Doolhof is mannelijk, wat Onze Taal ook moge beweren. We zijn hier tenslotte niet in Nederland (de koe, hij geeft melk).
dool·hof (de ~ (m.))
- kunstig aangelegde tuin met kronkelpaden en doodlopende gangen => dwaaltuin, labyrint
- ingewikkeld stelsel van gangen, waarin men makkelijk kan verdwalen => labyrint
- ingewikkelde, complexe zaak => wirwar
Een of andere intellectually challenged Brusselse Rechtbank heeft het paard weer voor de kar van de platenmaatschappijen gespand. Privé-kopie van muziek-cd is geen recht zo beweren ze. Wie een muziek-cd koopt, mag daarvan een kopie maken voor eigen ge bruik, maar platenmaatschappijen zijn niet verplicht om die mogelijkheid te garanderen.
(DM 15/09/2005)
Waarmee ze in één haal een streep trekken door de illegaliteit waarin die platenmaatschappijen opereren. Illegaal? Jawel, want elke platenmaatschappij heeft onderschreven dat ze enkel Red Book CDs zullen maken. Red Book is een standaard die werd ontwikkeld door Philips en Sony die (o.a.) de compatibliteit tussen de drager (de CD) en de afspeler (CD speler, discman) garandeert. CD’s voorzien van copy protection beantwoorden niet aan deze standaard, hoewel dit niet nadrukkelijk wordt vermeld op de betreffende discs. (Vaak wordt vermeld dat het om ‘copy protected‘ discs gaat, maar niet dat ze niet beantwoorden aan de Red Book standaard.)
Door de uitspraak van de Brusselse Rechtbank zal de muziekindustrie zich nu nóg minder genoodzaakt zien aan deze standaard te houden.
Over Het Filmfestival gesproken.
Zouden we, net zoals vorig jaar (01 02) terug op de nieuwste Michael Winterbottom getrakteerd worden?
(In Toronto ging hij alvast in wereldpremière.)
Voor wie het nog niet wist, op 18-19-20 september is het tijd voor de Fortis Filmdays. Niet dat we daar veel spel van zouden maken, ware het niet dat een film gedurende die dagen voor ‘slechts’ 3 euro te bekijken valt, en dat je, in een gezonde aanloop naar Het Filmfestival, een aantal avant-premières toe krijgt.
Niet dat het meteen allemaal om onmisbaren™ gaat, maar toch. Wij doen ons best om in avant-première toch deze twee mee te pikken: Nochnoy dozor (omdat het te onwaarschijnlijk lijkt om goed te zijn) en Cinderella Man (omdat het precies dat soort films is dat tegenwoordig meer en meer de weg naar het grote publiek vindt). Bij gebrek aan beters komen daar misschien nog Broken Flowers (omdat Bill Murray, maar ook Julie Delpy meespelen) en Into the Blue (omdat we nu al weten dat hij geen halve ster waard is) bij.
Echter ook Dark Water (de remake van Hideo ‘The Ring’ Nakata’s Honogurai mizu no soko kara), Dear Wendy, El séptimo día, en als het echt moet Sophie Scholl liggen nog smachtend op ons te wachten.
Is het al herfst?
Hey kijk, ze schrijven de nieuwsberichten bij Het Laatste Nieuws zoals de horoscoop. Ofte een variatie op hun eerder gepubliceerde Urban Myth nr 7556/78/553 (u las het hier eerst).
In plaats van Dievegge verstopt GSM in vagina (HLN 14/04/2005) krijgen we vandaag: Dievegge verbergt gsm in haar achterste.
De Roemeense politie zal de arrestatie van de 24-jarige dievegge Petronela Brandus niet snel vergeten. De vrouw was er in geslaagd de gsm van een buspassagier afhandig te maken, maar andere reizigers die de diefstal opgemerkt hadden, sloegen onmiddellijk alarm. Even verderop werd ze door agenten staande gehouden.
Ze fouilleerden haar, maar die zoektocht leverde niets op. De attente ordehandhavers besloten dan maar om het telefoonnummer in kwestie op te bellen en die tactiek leverde wel succes op: onder de jurk van de vrouw kwam een gedempte beltoon vandaan.
Brandus werd meegenomen naar het politiebureau, waar ze door vrouwelijke agentes verplicht werd zich volledig uit te kleden. Groot was hun verbazing dan ook toen ze de verdwenen gsm in haar… achterste terugvonden.
“We hebben al vrouwen gehad die spullen in hun bh’s of slipjes verbergden, maar dit was ook voor ons de eerste keer”, wist commandant Madalin Taranu over de niet alledaagse plaats van de vondst te vertellen. “Er moest zelfs een dokter aan te pas komen om de gsm eruit te halen. Nadien hebben we het toestel grondig gedesinfecteerd en terugbezorgd aan de rechtmatige eigenaar.”
Er zit toch ergens iemand met een wilde fantasie…
(Al is Madalin Taranu wel degelijk inspecteur van de politie, en werd ‘het artikel’ reeds in enkele Roemeense kranten gepubliceerd (cfr de google search op Petronela Brandus).)
Laatste dag ziekenverlof. Hoewel het eigenlijk geheel mijn bedoeling was vandaag reeds het werk te hervatten, liet mijn lichaam me deze ochtend op niet te misverstane manier begrijpen dat ik beter nog maar even het comfort van mijn bed aanhield.
Ondertussen heb ik reeds mijn eerste tas koffie binnengeslokt (eerste in vier dagen), waardoor ik nu zelfs aanspreekbaar ben geworden.
Zo’n misselijkheidsziekte brengt precies een vorm van loutering met zich mee. Niet alleen op lichamelijk vlak, maar kijk, om mijzelf wat fitter te doen voelen, heb ik niet alleen het veel te warme weer vervloekt, maar heb ik tevens de paar planten die de slaapkamer en (vooral) het bureau rijk zijn, bijgesnoeid en gewaterd. Niet in het minst daartoe verheugd is de spathophylum, die mij reeds nu zijn blijdschap heeft getoond door de knop van een witte bloem te laten ontluiken. Ik was vergeten dat een cliché zo mooi kon zijn.
On that same subject, denk ik dat ik binnenkort maar eens wat sansevieria’s in huis ga halen.
Meer van ’t zelfde: migraine.
En die donder gisteren heeft er geen deugd aan gedaan. Al was ik wel tevreden dat de bliksem ons licht heeft uitgedaan. Tenminste, tot ik besefte dat ik uit mijn bed diende te komen, om de electriciteit –helemaal beneden in de gang– terug aan te leggen.
(Vergeef mij terwijl ik ondertussen nogmaals even mijn maag probeer ervan te overtuigen dat ze al leeg is.)
Het vervelendste van de zaak is dat ge geen klop kunt doen (ik ben al blij dat ik dit in twee keer ga kunnen schrijven). Geen TV, geen boeken, geen CD, geen PSP. Alleen liggen. In ’t donker. Soit, na vandaag zal het wel gedaan zijn zeker?
En wie heeft ervoor geopteerd op deze Open Monumentendag met migraine in bed te blijven liggen (sinds gisteren, dus totaal onverwacht was het niet).
Hé? Wie?
(Niet zo luid, dat antwoord, alstublieft.)
(Niet alleen dat, voor vanavond hadden we vrijkaarten voor de permière van L’Enfant van de gebroeders Dardenne.)