maart 2004 – Pagina 3

zondag, zondag…

Het diner; met Koen en Johan, twee mensen die Tessa kent via hemato, congressen, etc. In een episode waarin ik –voor de verandering– nog eens in mijn vinger snij (zie foto), en meteen een stuk nagel en een stuk vinger wegsnij (het is iets erger dan het er op het stukske foto uitziet –maar niet écht erg natuurlijk).

koen - johan - duim
(BTW: mijn zoon de fotograaf: alle foto’s werden vandaag door ~~mijn~~ onze 4,5 jarige zoon Henri genomen. Hij steekt mij nu al moeiteloos voorbij.)

1.a. Aperitief
Maitrank (of zoiets). Wat suiker, wat cognac, wat witte wijn, en onze-lieve-vrouw-bedstro. Voeg één appelsien toe, laat iets meer dan een uur trekken, en giet het door een fijne zeef. Giet in de glazen (1/3) en voeg cremant toe (2/3).

1.b. De aperitiefhapjes
Snijd kubusjes uit een zalmfilet, en een tonijnfilet. Haal de kubusjes door een vinaigrette van citroensap, lente-uitjes, sojasaus en citroenkruid, en haal het dan door sesamzaad. Bak in een (gloeiend) hete pan.

2. Het voorgerecht
Pasta: zelfbereide pasta met rozemarijn; 1 kwartel per persoon (in de oven gebraad); bospaddestoelen ruim in boter gebakken; witte en groene asperges; passata van tomaten, oranje paprika, look, sjalotten en tijm.
Schik zoals een lasagna, en dien op.

(Dit is een variant op wat ik al had bereid voor mijn verjaardagsmenu in december. Het gerecht wordt de volgende keer nog verbeterd door de lasagne achteraf effectief op te warmen in de oven.)

3. Het hoofdgerecht
Lamsragout, Siciliaans in oorsprong. Venkel, olijven, lam (tsja), oregano, passata, bouillon. Een uurtje opstaan.
Gepresenteerd op couscous, met paprika’s en gestoomde baby-venkel.

4. Dessert
Pana cotta. ‘nough said (zie december; Tessa’s favoriete dessert).

Zeer geslaagde dag. En een stuk uit mijn vinger waard –het groeit toch terug. Ik ben regeneratief. Zoals een salamander. Echt waar. Serieus.

les 1

Vandaag de eerste les gekregen.
Vrijdag stond er een echter berichtje op het antwoordapparaat, en ik vreesde al voor het ergste. De eerste les was echter ‘slechts’ uitgesteld van de voormiddag naar de namiddag. Vanaf volgende week gaat de les terug gewoon door in de voormiddag, zoals gepland.

Normaal gezien waren er 6 mensen ingeschreven, er zijn er echter maar twee komen opdagen. Wat de lessen veel directer maakt.

Het ging vooral over het fototoestel en de objectieven. Sluitersnelheid, diafragma, filmsnelheid, soorten lenzen, en een kort overzicht van de filmgeschiedenis. Afgesloten met het bekijken van een aantal foto’s en de keuzes bij het maken ervan.

Niet veel nieuws geleerd dus; de Leica is volledig manueel in te stellen en met die zaken ben ik min of meer vertrouwd.

We kregen ook nog een trix (Kodak tri-X 400 ASA) filmpje in onze handen gestopt dat we tegen volgende week moeten vol schieten –24 frames dus dat zal wel lukken.

Algemene indruk: zeer goed. Ik kijk uit naar de volgende les.

week 11

Deze foto is van een object uit het Design Museum. Ik weet niet of het bedoeld was als tentoonstellingsobject (er was geen uitleg bij), maar het leek mij heel grappig.

Leica M6TTL, summicron 50mm/f?.?, Kodak T400CN

vrijdag vrijaf

Vandaag vrijaf. Maar wel veel gedaan.

1. De auto binnengebracht voor klein onderhoud. Ter plekke gewacht tot hij weer klaar was, en ondertussen een vijftigtal bladzijden gelezen.

2. Samen met Tessa naar ’t stad (ze had ook een dag vrij gepakt –en maandag ook), gazet gekocht en wat tijdschiften, en een lait russe gedronken bij Bloch. Tessa met DM, ik met DS, en dan tegen elkaar over de gruwelen van Madrid berichten. Fuck.

3. Naar Verstraeten, de Leica D2 gaan bewonderen. ‘k Was blij dat ik niet zoveel geld had, want hoewel elke vezel logica in mijn lijf wéét dat het geen goede aankoop zou zijn, schreeuwde zowat al de rest het uit: “koop het ding. Koop het dan toch. Je weet dat je het wilt.”. *zucht* Zoals ik tegen Verstraeten al zei: ’t moet toch leuk zijn om rijk te zijn.

4. Naar de Fnac. Jaja. Daar kan ik nooit aan weerstaan.

5. Naar Disport (zo heet die sportwinkel toch, in de Zonnestraat), maar niet gevonden wat we zochten.

6. Gezien dat het berichtje “gesloten wegens verbouwingen” weg was aan de Handelsbeurs. Binnen gegaan, de nieuwe uitbater gesproken (dezelfde van Het Foyer boven ’t NTG), en gereserveerd voor morgenmiddag.

7. Naar Swaenepoel, in de Donkersteeg, vlees gaan bestellen voor het dineetje van zondag.

8. Naar Tierentyn, mosterd gaan kopen (voor een collega op ’t werk), laurierblaren en onze-lieve-vrouw-bedstro.

9. Gaan eten bij Marco Polo – Trattorio – la cucina traditionale in de Serpentstraat. Zelfgemaakte pasta. Écht zelfgemaakte pasta. Met veel verse kruiden. Niet te missen! Doen.

10. Pralines gekocht bij Van Hoorebeke (Sint-Baafsplein).

11. Rap eens rondgeneusd bij De Slegte. Rap weer buiten gegaan, of we hadden daar de rest van de dag doorgebracht.

12. Moisturizing cremes en andere fancy productjeuuuuns bij Paris-XL (Veldstraat).

13. Groenten en fruit voor zondag (!) bij Fructus.

14. Witte wijn en Cremant d’Alsace bij Collin.

15. Terug naar huis, en Henri gaan afhalen van school.

16. Naar Decathlon in Roeselare om een stootzak (zo’n langwerpige bokszak) voor op zolder, met bijbehorende handschoenen.

17. Frieten gaan halen bij de gouden saté aan ’t Sint-Pietersplein.

18. Henri in bed gestoken.

Meer moet dat niet zijn.

talk of the town

De digitale M is er. De Epson Rangefinder Digital Camera R-D1 aangekondigd op de PMA was geen vaporware. Ik was al vergeten dat het vandaag de 11e maart was, en dat Epson beloofd had op die datum meer informatie te verstrekken.

Epson Rangefinder Digital Camera R-D1

* Epson press release
* photographyblog
* dpreview
* digitalcamera.jp (in ’t japansch)
* pc watch (ook in ’t japansch)

Via het Leica forum een aantal vertalingen voor de specs verkregen: 6.1 megapixel APS formaat, Leica M-mount compatibel, 12bit RAW data and JPEG, SD Memory (niks gezien over een mogelijke memory buffer). Beschikbaar vanaf deze zomer.

Maar de prijs: 300.000 Yen (+/- 2.220 EUR). Ik denk dat ik nog maar wat langer de kat uit de boom ga kijken. Pfff.

privacy

In De Morgen: Draadloos internet zo lek als een zeef.

Blijkbaar vinden bedrijven het niet nodig hun draadloos netwerk te beveiligen, en particulieren al evenmin:

Ook particulieren met een draadloos netwerk passen het best op hun tellen. Onlangs viel een ploeg van de FCCU, zwaaiend met een huiszoekingsbevel, om 5 uur s ochtends binnen bij een man in Gent.
De cyberpolitie had in de smiezen dat zijn ip-adres (de cijfercode die de klant van zijn internetprovider krijgt) kinderporno doorsluisde.
Beirens: “Het was een heel gedoe. Zijn vrouw werd hysterisch. Maar wat bleek: de man was onschuldig. Er was geen porno te vinden op zijn computers. Het was de buurman die heimelijk het draadloze netwerk gebruikte.”

Woehahaha. Erm. Sorry. De arme man.
Mijn buurman heb ik er een tijd geleden ook op moeten wijzen dat zijn draadloos netwerkje zo lek als een zeef was. Op een dag heb ik gewoon de naam van zijn machine gewijzigd, en ben hem dan gaan uitleggen waar het gevaar zat. En neen, ik heb niet eerst emmers porno langs zíjn internet verbinding binnengehaald.

jespers & de cramer

In mijn (vroege) jeugd waren er twee ophefmakende Belgische processen: de affaire Jepsers en De Cramer, en de zaak Horion en Feneulle. Beide drama’s speelden zich af in en rond Gent.

de zaak jespers

‘Men’ heeft mij altijd verteld dat De Cramer een huis had dicht waar wij destijds woonden (Lochristi), waar er overal goud rondslingerde, en de vrouwen halfnaakt in de tuin paradeerden (jaja, de roddels van de tijd).
De moord op het gezin Steyaert gebeurde in St-Amandsberg (een autohandel, ik geloof dat er nog steeds Autohandel Steyaert op het huis staat), en daar passeerden wij dagelijks voorbij op weg naar school.

Vanavond is de uitzending Histories op Canvas getiteld Een rechter voor de rechter, en het gaat over, u raadt het al: het proces Jespers. Hopelijk vergeet ik niet te kijken, of word ik niet door iets anders afgeleid (Broken Arrow op Kanaal2 bvb). En anders herlees ik Geeraerts’ De Zaak Jespers nog maar eens.

Het proces Jespers (1977-1978) was een van de meest spraakmakende gerechtszaken in dit land. Een onderzoeksrechter stond terecht voor het hof van assisen in Gent op beschuldiging van moord, moordpoging en diefstal. Jespers zou zijn vrouw hebben omgebracht om een nieuw leven te beginnen met zijn minnares Ghislaine Clyncke. Die beschuldigingen waren vooral gebaseerd op de verklaringen van Luc De Cramer, een man met een reputatie van onverbeterlijke fantast. De zaak hield het land maandenlang in de ban. Het proces duurde ruim twee maanden. Jespers werd vrijgesproken voor moord maar kreeg 20 jaar opsluiting voor moordpoging. De volledige waarheid is wellicht nooit aan het licht gekomen. Deze documentaire reconstrueert het verhaal aan de hand van uniek archiefmateriaal en brengt een aantal nieuwe getuigenissen. (bron: canvas)

Behoorlijk relevante uitzending, me dunkt.

(BTW ook volgende week lijkt interessant: dan gaat het over de ontvoering van VDB)

nocturne

Op weg naar, en tijdens de nocturne van vorige vrijdag, kon ik het niet laten toch minstens een paar foto’s te nemen. Gisteren eindelijk wat tijd gemaakt om er een aantal in te scannen, en dit is het resultaat.

Korenlei en Graslei: Ghent by Night.

In het Design Museum: stranger than fiction.

Mijn favoriet in het Design Museum: vaas in kooi.

Opposites attract: de bananenzetel en een ijzeren gesternte.

(De tentoonstelling: 100 jaar – 100 mensen – 100 objecten is ondertussen afgelopen. Maar het loont steeds de moeite in het Design Museum binnen te springen.)

’t is weer vet

Ze zijn er weer hoor: McDonaldís op dieet. Ofte, hoe schuif ik de schuld op een ander af.

Vooral in de VS en Groot-BrittanniÎ maar nu ook in Europa wordt de voedingsindustrie met de vinger gewezen vanwege het toenemende aantal gevallen van overgewicht. Met de hele operatie komt McDonaldís ook tegemoet aan de aanzwellende kritiek van sommige ge zondheidsorganisaties. In de VS werden al processen tegen McDonaldís aangespannen door mensen die beweerden dat de keten verantwoordelijk is voor hun overgewicht. (bron: DM 10-maa-2004)

Juist. Elke avond staan ze daar weer, de mensen van McDonald’s. Ze zijn altijd met vier, meestal mannen, soms is er een vrouw bij. Maar telkens is het hetzelfde scenario: “eet!”. Weigeren heeft geen zin. Echt niet, geloof mij, ik heb het geprobeerd.

De grootste van de vier nam me in een dubbele nelson, en een tweede kneep mijn neus dicht. De derde duwde de frieten mijn strot door, terwijl de vierde voor hem het doosje aanreikte, en de rest van het Big Mac Menu binnen handbereik hield. De eerste keer dat ik weigerde dreigden ze er zelfs mee de hamburger met een stok naar binnen te schuiven –zoals bij de ganzen.

Maar anders zijn ze best vriendelijk. Zolang ik maar eet.

En vriendelijk is al meer dan wat ik te verwachten heb van de tabaksfabrikant, of de brouwer, of de wijnhandelaar. Je reinste mafia. En dan heb ik het nog niet over mijn dealer gehad. “Dat geld, dat is er maar voor de show,” wist hij me onlangs nog te vertellen. “Maar spuiten man, dat ga je sowieso doen.”

Een dezer dagen doe ik ze nog allemaal eens een proces aan.

overzicht 20040309

Overzicht van de pers.

Een kleine vingeroefening. We zouden iets gelijkaardigs willen opzetten op het werk, en ik neem even (een stukje van) mijn dagelijkse internetroute als proefkonijn. (Geen nood, ik ga er geen gewoonte van maken.)

_ Frédéric (aka druppels) heeft groot gelijk: over de prioriteiten van de Vlaamse media in het proces Dutroux.

_ Geen geld voor betaalterminals voor inning verkeersboetes

Minister van Mobiliteit Anciaux zei vorige week nog dat 800 mobiele betaalterminals op zeer korte termijn worden geleverd. Maar volgens financiën lopen er verkennende gesprekken met Banksys maar is er nog geen bestelling geplaatst. Volgens de producent van betaalterminals had de bestelling een jaar geleden al geplaatst moeten worden.

_ Om een pc te maken zijn minstens 240 kilo fossiele brandstof, 22 kilo chemicaliën en 1,5 ton water nodig (DM 9/04/2004)

Om een pc te maken is ongeveer tien keer het gewicht van het toestel nodig aan chemische producten en fossiele brandstoffen. Computers worden ook vrij snel afgedankt, wat leidt tot een gigantische en vooral erg gevaarlijke afvalberg. Dat staat te lezen in een alarmerend rapport van de Verenigde Naties.

Tot zover.