Een mengeling van zout en zuur en ergens een hint van frambozen en een gebak met teveel baking powder. Dat is de smaak van het laxativum. In te nemen verdund in een glas water, en gevolgd door drie glazen heldere vloeistof.
Maar het valt eigenlijk best mee. Ik heb zelfs geen hongergevoel –wel goesting. En dan kwamen Tessa & Henri gisteren thuis met MacDonalds food. De sadistjes.
Mijn laatste voedsel voor de komende 36 uur naar binnen gewerkt (gesmikkeld, zou Henri zeggen): een Danio. Een beetje by choice, want eigenlijk mag ik vandaag nog best eten, alleen mogen er geen pitten in zitten, geen vezels, geen dit, en geen dat, zodat ik het eenvoudiger vond gewoon te vasten tot morgenavond.
Want morgen heb ik mijn afspraak bij de internisten op het UZ, en vanavond en morgenochtend mag ik daartoe nog een sterk laxatief nemen. Begrijpelijkerwijs gezien de aard van de ‘ingreep’.
Oh ja, vanavond kan ik om 15u naar huis, en morgen en vrijdag ben ik de ganse dag thuis (op het kleine interludium van morgen na), dus ik hoop weer een eind verder te raken in Neal Stephensons Cryptonomicon en misschien nog een DVDtje of twee mee te pikken.
En volgende week heb ik vakantie (samen met Henri –schoolvakantie).
Gelukkige verjaardag Tessje en Henri.
Op het moment zelf waren we er ons eigenlijk geen van beiden goed van bewust (OK, OK, vooral ik niet) maar Henri is geboren op Tessa’s verjaardag in 1999 (zonder epidurale).
Dus neen, we hadden het zo niet gepland. Al groeit het wel in het moeder-zoon ding waarop Tessa daarna hoopte. (Maar stiekem blijft het toch een grotere feestdag voor mij.)
Drink er vandaag eentje op hun gezondheid. Ze zullen het allebei op prijs stellen.
’t Is niet echt gemakkelijk om slechts één Beatles-album voor mijn top 10 te kiezen. Ik had eventjes Let it be laten staan, maar heb uiteindelijk toch maar voor Abbey Road gekozen. (De albums volgen ook dicht op elkaar.)
Let it be heeft I’ve got a feeling, én als bonus dat de ganse LP zowat live bovenop Apple Records werd opgenomen, én het einde van het album met John Lennon’s “I’d like to say thank you on behalf of the group, and I hope we passed the audition.”
Abbey Road heeft al de rest. Ik zou bijna elk liedje kunnen opnoemen, maar mijn favoriet is Maxwell’s Silver Hammer. En vergeet niet deze: She Came in Through the Bathroom Window, Oh! Darling, I Want You (She’s So Heavy), Mean Mr. Mustard…
*zucht* does it get any better?
Maxwell’s Silver Hammer
Writer, lead vocal: Paul McCartney
Joan was quizzical, studied pataphysical
Science in the home
Late nights all alone with a test-tube
Ohh-oh-oh-oh…
Maxwell Edison majoring in medicine
Calls her on the phone
“Can I take you out to the pictures
Joa-oa-oa-oan?”
But as she’s getting ready to go
A knock comes on the door…
Bang, bang, Maxwell’s silver hammer
Came down upon her head
Clang, clang, Maxwell’s silver hammer
Made sure that she was dead
Back in school again Maxwell plays the fool again
Teacher gets annoyed
Wishing to avoid an unpleasant sce-e-e-ene
She tells Max to stay when the class has gone away
So he waits behind
Writing 50 times “I must not be so-o-o-oo…”
But when she turns her back on the boy
He creeps up from behind
Bang, bang, Maxwell’s silver hammer
Came down upon her head
Clang, clang, Maxwell’s silver hammer
Made sure that she was dead
P.C. Thirty-One said “we caught a dirty one”
Maxwell stands alone
Painting testimonial pictures ohh-oh-oh-oh
Rose and Valerie screaming from the gallery
Say he must go free (Maxwell must go free)
The judge does not agree and he tells them so-o-o-oo
But as the words are leaving his lips
A noise comes from behind
Bang, bang, Maxwell’s silver hammer
Came down upon his head
Clang, clang, Maxwell’s silver hammer
Made sure that he was dead
(zie ook Steve’s Beatles Pages)
Goede keuze, Michel. Vergeet die G5 maar, want daar kan je geen andere lenzen op steken.
Als is dat maar een halve waarheid, want je kan er een lens voorsteken (momenteel zijn er twee mogelijkheden: breedhoek of telelens). Maar dat zijn lapmiddeltjes, en als je op zoek bent naar een toestel dat werkt met (echte) verwisselbare lenzen, is de EOS 300D momenteel je beste keuze.
Voor reviews kan je ook eens kijken op de photographyblog site (kijk onder digital SLR cameras bij archives by category).
De EOS 300D was ook voor mij een van de mogelijkheden, maar ik wou vooral een toestel dat licht en makkelijk meeneembaar was (en dat is zo’n SLR absoluut niet). Voor jouw vereisten is de G5 dan weer ontoereikend.
Schoon portret BTW.
Vrijdagavond had Tessa Xylocaine meegbracht (2% oplossing), zodat ik me toch maar naar de spaghetti-fuif heb gewaagd. Niet zo’n best idee, want ik was de dag erna volledig uitgeput.
Balans van het weekend:
* vrijdag bijna de ganse dag geslapen (tot ongeveer 15u), rond 19u spaghetti gaan eten (tot groot jolijt van de vrienden er een derde van een flesje tabasco opgekieperd –dan was het flesje leeg– en met veel smaak opgegeten. Je hebt nog een flesje van mij tegoed Michiel).
* zaterdag even wakker geworden om 8u door Henri, en dan aan één stuk door geslapen tot 17u, vervolgens vier uur wakker gebleven, en terug geslapen tot vanochtend 8u.
* zondag om 8u er dus uit, want op de middag hadden we gasten (Tom, Kim, en Linde die voor slechts een paar weken uit de USA teruggekomen waren), en ik moest nog eten maken.
En nu (19u15) lig ik er al terug in. Net Buffy gezien, en ik denk dat ik terug ga slapen. Morgen moet ik er om 5u uit, en dinsdag en woensdag zijn het weer de ganse dag meetings (Internet Learning of Steel Applications and Processes –jawel).
Weekend! Welk weekend?
Al de ganse dag thuis, door die klote-aften; op het werk kon ik toch niet veel doen. Spreken al helemaal niet: ik kan met moeite mijn tong bewegen van de pijn. Het gewauwel dat ik teweeg breng moet klinken zoals na ettelijke emmers bier gedronken te hebben.
Verder vreselijk vermoeid (how’s that for alliteration); ik voel met tot niks in staat. Vanavond staat er dan nog een spaghetti-fuif op het programma, dus ik hoop maar dat Tessa wat (legaal locaal) verdovende substanties meebrengt, want anders zal het niet lang duren.
Ik zal ook maar meteen een fleske tabasco meedoen, want de endorfines die door de pikantigheid vrijkomen hebben een heerlijk verdovend effect –zei het zeer kortstondig. Alcohol verdooft ook (kortstondig), maar dat heeft nogal wat neveneffecten bij errm… overmatig gebruik. Al blijft het verdovende effect dan net wel wat weer langer natuurlijk.
(Of misschien moet ik maar eens cannabis proberen? Maar dan als thee of in een spacecake want dat roken zie ik echt niet zitten.)
Het was vandaag de tweede werkdag na Chicago, en meteen ook de tweede dag dat ik ’s ochtends aan het Texaco-station vlak voor de Brusselse ring stop. Om mijn handen te verwarmen aan het motorblok.
Gisteren had ik net via het motorforum een artikel over pitstop gelezen.
Na de illegale straatraces is ‘pitstop’ nu de trend. De ultieme kick: inhalen over een parkeerplaats langs de autosnelweg.
Het is afgekeken van de Formule 1-racerij, waar de coureurs op gezette tijden de pitstraat inrijden voor een tankbeurt of bandenwissel om zich daarna weer zo snel mogelijk op het circuit te melden. Het verschil is dat er bij ‘pitstop’ niet wordt geremd, maar juist extra gas gegeven.
Toen ik vandaag langs de benzinepompen heen reed om even verder op de parking te stoppen, zag ik dat er een wagen me vanuit de tegenovergestelde richting tegemoet kwam. Nooit verwacht dat je ook van ergens anders dan de autostrade aan dit pompstation kan geraken, dacht ik nog.
De wagen was me ondertussen tot op een paar meter genaderd, en net toen ik mijn handschoenen uit deed en mijn handen tegen het motorblok legde, zag ik dat het een politiewagen was, met daarin twee agenten die me heel nauwlettend in het oog hielden. Blijkbaar gerustgesteld door mijn tintelende vingers, werd de wagen gedraaid, en vatten ze weer post aan de oprit.
Maandag was de laatste dag voor onze Alfa. Het was een rationele beslissing om de wagen weg te doen, en in mijn hart heb ik er een beetje spijt van. De wagen is gedurende vier jaar een trouwe dienaar geweest, en heeft ons nooit in de steek gelaten. (Altijd buiten gestaan, altijd onmiddellijk gestart; nooit de gedoodverfde electr(on)ische problemen ondervonden; 77k km.)
We (ik?) waren eigenlijk vastberaden ons enkel nog met het openbaar vervoer te verplaatsen, maar dat bleek uiteindelijk toch geen haalbare kaart te zijn. We wonen dan wel in de stad, maar om nu steeds opnieuw beroep te moeten doen op de schoonouders voor de grotere boodschappen (maandvoorraad drank uit de colruyt bvb), en op de vrienden om ons te komen afhalen / mee te laten rijden voor bezoekjes e.d., leek ons een te grote last (waar we bovendien anderen mee bezwaarden).
Voor de deur van ons huis staat nu een zwarte Lancia Y te prijken. Y, niet Ypsilon, dus het ‘oude’ model, voorzien van hetzelfde comfort als de Alfa (leren zetels, mistlampen vooraan, airco), alleen een iets minder sterke motor, en vooral kleiner van afmetingen.
We hebben er nog maar 40km mee gereden (voorlopig nog met de motor naar het werk, vanaf ergens november waarschijnlijk met de wagen), maar dit was exact waar we naar op zoek waren. Even hadden we de Mercedes A overwogen, maar als je de prijs/kwaliteit van beide wagens vergelijkt, was de keuze gauw gemaakt. En de Y is terug een Italiaan.
Voorlopig staat hij dus nog voor de deur, maar we zijn voorbereidingen aan het treffen om de Y binnen in de poort te plaatsen (= opruimen !). Door onze straat rijdt immers de tram, waarbij door de wrijving van de pantograaf op de bovenleiding een heleboel metaalpartikels vrijkomen. En dat is nefast voor het koetswerk (zo konden we duidelijk constateren bij de Alfa).
Bovendien geneert de parkerende medemens in ’t stad er zich niet voor om even te bumperen bij het manoeuvreren in een veel te kleine plaats. Binnen dus (tenminste tijdens die periodes waarin de wagen niet frequent wordt gebruikt).
(En dit weekend gaan we hem eerst eens goed inrijden.)
Juist, ja. De onderbrekingen van Radio (Userland en Salon) en Blogger indachtig, heeft dit zeker meegespeeld in mijn beslissing toch maar niet voor Typepad hosting te kiezen. Met een ‘eigen’ installatie is het immers gemakkelijk van hosting provider te veranderen.
Al heeft alles zijn voor- en nadelen natuurlijk.
