Categorie: recensies

boeken 200809

Och, zowaar een half geslaagde maand, september, voor wat betreft boeken.

We beginnen met het minder goede nieuws: ‘zwaar’ ontgoocheld in Paul Auster, die wel twee geheel losstaande novelles aaneen lijkt te hebben gelijmd in zijn Man in the Dark. Komende van een auteur die bekend staat om zijn kunde de meest uiteenlopende plotlijnen tot een schitterend en aanvaardbaar geheel te verweven, kan dit niet anders dan als teleurstellend worden omschreven. Spijtig.

A Case of Exploding Mangoes had eigenlijk iets helemaal voor mij moeten zijn. Het is een mengeling van fictie en feiten –ik lees niets liever– maar dan op zo’n saaie manier verteld, dat ik me door de pagina’s heb moeten sleuren. Heel jammer, laat het er ons op houden dat de schrijfstijl van de auteur mij gewoon niet ligt.

Lege jurken kwam mij voor als het schrijfsel van een auteur die iets te verwerken heeft, en daar dan maar een boek over schrijft. Vermoedelijk sla ik de bal helemaal mis, maar de cringe-factor is iets te groot om het nog genietbaar te maken. Voor de rest is het ook iets te voorspelbaar.

Nee, geef mij dan maar een klassieker als The Day of the Triffids. Ik had dat ooit –ergens in mijn illustere jeugdjaren– wel al eens in een Nederlandse vertaling gelezen, maar dit boek bleef onderhoudend van de eerste tot de laatste bladzijde. Sommige ideëen zijn zelfs voor deze tijd redelijk confronterend of juist rollenpatroonvast, maar daarin schuilt een deel van de charme.

Na Lee Child ben ik bezig alles van Karin Slaughter te consumeren. Dat blijft aangename pulp, en ook voor deze maand staat er weer minstens één Slaughter op het menu.

Verplichte lectuur voor iedereen die meent iets van doen te hebben met of een mening te hebben over socialisme en/of populisme, is Pleidooi voor populisme van David Van Reybrouck. Geen zwaar politiek-theoretisch boek, maar een vlot leesbaar pamflet van amper 78 pagina’s. Doén!

  1. The Day of the Triffids / John Wyndham / 1970 / ***
  2. Pleidooi voor populisme / David Van Reybrouck / 2008 / ***(*)
  3. Man in the Dark: A Novel / Paul Auster / 2008 / *(*)
  4. Lege jurken / Christophe Vekeman / 2008 / **
  5. Blindsighted / Karin Slaughter / 2002 / **(*)
  6. A Case of Exploding Mangoes / Mohammed Hanif / 2008 / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Frederik Leroux groeit

Gentenaar Frederik Leroux bevindt zich duidelijk op een muzikaal kruispunt. Het concert van zondag (Opatuur @ De Centrale) had veel weg van een try-out, en we kregen dan ook een gitarist te horen die nog volop groeit. En dat op zich is een goede zaak, zo vinden wij.

De meeste van de eigen composities die hij bracht, hadden nog geen naam, “en zullen dat bij een volgende concert waarschijnlijk ook nog niet hebben”, voegde hij daar schalks aan toe. Onderwijl stemde hij zijn gitaar, een oefening die nog menig keer zou herhaald worden, die avond. Het –titelloos– openingsnummer bevond zich wat in de stijl van Bill Frisell (zoals op de plaat The Sound of Summer Running met Marc Johnston), en voor de rest van de avond kregen we een heleboel variatie van invloeden, gaande van country, (rock)ballads en blues tot –waarom ook niet: jazz.

Frederik Leroux Frederik Leroux Frederik Leroux

Wij waren zeer te spreken over de ontdekkingstocht: de muziek zat dan technisch misschien niet perfect in elkaar, op creatief vlak was dit een avond om van te snoepen. Neem nu het derde nummer (ook al titelloos, dacht ik), dat vol loops zat. Leroux nam zichzelf op een digitale recorder op, en liet dat stukje dan in een lus (of loop) opnieuw afspelen. Hij speelde opbouwend steeds complexere stukjes in, waarbij helemaal niet werd getracht het kunstmatige aspect van de oefening voor het publiek te verbergen. Een beetje tot mijn verbazing ontwikkelde dit wonderwel tot een werkend geheel, al bleef duidelijk dat de compositie nog mocht worden verfijnd.

Het experimentele werk werd proper afgewisseld met conventionelere interpretaties zoals Monk’s Mood en het akoestische (lees: onversterkte) In Christ there is no East or West, een tradtionele hymne, bekend in de versie van John Fahey. Veel fingerpickin’, en daar hoort eigenlijk die banjo bij, vonden wij, die we daar achter de gitarist hadden zien staan. De tweede set verliep volgens een gelijkaardig stramien, en wij onthouden daaruit vooral ook de compositie Robot Falling in Love (Slowly but Surely). “Dit gaat heel effekens duren”, verontschuldigde Leroux zich, terwijl hij een aantal klemmetjes tussen de snaren van de gitaar stak. De moeite van het (korte) wachten waard. En als toegift kwam dan toch die banjo nog boven water, met inderdaad opnieuw die hymne.

Leroux groeit, en als gevolg daarvan is misschien een duidelijke muzikale richting even zoek. Wij gingen echter tevreden naar huis van een uiterst muzikale avond. Zo mogen er veel meer zijn.

Van Frederik Leroux bracht met zijn kwartet ook het album Angular uit (te koop op de site).

Opatuur vzw organiseert (bijna) elke zondag om 20u een jazz concert in De Centrale, Kraankindersstraat 2. Toegang 10 euro (8 euro voor leden).

—

Deze bespreking verscheen eerder bij Het Project: Guitaarjazz (+ vrijkaarten), alwaar u ook vrijkaarten kunt winnen voor het volgende optreden van Opatuur in De Centrale.

strips 200808

Weinig te melden, deze maand.

Van Dead @ 17 had ik deel 1 al gelezen, maar de rest was niet beschikbaar. Tot ze plots met dit compendium op de proppen kwamen. Wijs om lezen, de scenarist steekt een beetje de draak met het genre, maar is toch wat te weinig origineel.

Battle Royale gaat verder zoals het bezig is, en meer moet dat niet zijn. Het is gelijk een deftige serie op tv: men weet min of meer wat er gaat gebeuren, maar toch blijft men kijken.

Beide Batmans tonen aan hoe goed het Loeb/Sale-team wel is. Veel zaken uit andere boeken komen samen of worden duidelijk in Dark Victory, inclusief een verhaallijn uit Catwoman. Met de maffia als rode draad.

Spider-Woman is –geheel binnen de verwachting– een vrouwelijke Spider-Man (wat een deductievermogen), maar gezien de Luna brothers eraan te pas komen, met een kleine twist. Ik had nog nooit van Spider-Woman gehoord, maar het is interessante materie. Al heb ik het meer gelezen omdat ik fan ben van de Luna’s dan dat ik er mij verder in wil verdiepen.

De echte kwaliteit kwam evenwel opnieuw van Buddha, dat blijft gewoon een fantastisch goede vertelling. Ik ga meteen nummer 4 lezen zie.

  1. Buddha Volume 2: The Four Encounters / Osamu Tezuka / 2005 / ***
  2. Buddha Volume 3: Devadatta / Osamu Tezuka / 2005 / ***
  3. Dead At 17 Compendium / Josh Howard / 2008 / **
  4. Battle Royale Vol. 7 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2004 / **
  5. Battle Royale Vol. 8 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2004 / **
  6. Batman: Haunted Knight / Jeph Loeb, Tim Sale / 1996 / **(*)
  7. Batman: Dark Victory / Jeph Loeb, Tim Sale / 2002 / ***
  8. Spider-Woman: Origin / Brian Michael Bendis, Brian Reed, Luna Brothers / 2006 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

cds 200808

Ok. Ik geef het toe. Ik heb die cd van Angst voor een groot deel gekocht voor het beeld op de cover. Voor een groot deel, want ik had via-via gehoord dat het optreden tijdens de Gentse Feesten best te smaken viel. Verpakking is duidelijk niet alles, want de muziek is niet meteen fantastisch te noemen –toch niet als u zoals ik de jaren 80 half bewust, half beneveld hebt meegemaakt. Waarmee ik maar wil zeggen dat ze toen waarschijnlijk hip en origineel waren geweest, maar dat zo’n soort muziek nu op zijn best als retro kan worden gesmaakt. Niet voor mij dus, maar de jongens kunnen duidelijk op een grote schare fans rekenen.

De fotografe van de bewuste cover is een zekere AnnA (sorry, ik heb geen verdere informatie):

it's angst, baby

Worlds van Erwin Vann heb ik gratis gekregen omdat ik een enquête heb ingevuld op Jazz Middelheim. Tessa had een dag eerder dezelfde vragenlijst ingevuld, en daarvoor dezelfde cd gekregen, maar toen ik de mevrouw daarop wees, bleek ze niet bereid om mijn cd voor een andere in te ruilen. Misschien had ze ook maar één cd te geef, ik weet het niet, ze was verdwenen voor ik het haar kon vragen. Worlds is een intrigerende cd, maar niet meteen iets wat ik als kennismakingscd zou weggeven.

Over Ben Sluijs kunnen we kort zijn: ik ben –naar aanleiding van zijn optredens bij Opatuur– fan geworden, dus ik was dan ook uitermate tevreden toen ik die cds in mijn bezit kreeg. Ik ga er verder geen al te lovende kritiek over schrijven (ik zou mijzelf alleen maar herhalen), maar ondertussen nog even de cds opleggen.

Raar, maar hoewel ik normaal gezien niet zo te vinden ben voor cds waar interviews op staan, word ik telkens opnieuw een beetje aangetrokken door Marianne Faithfulls Live at the BBC cd. Op de flarden interview is ze (gespeeld?) naïef, net zoals de muziek die ze brengt een buddele bodem lijkt te hebben. Het is een beetje zoals bij The Avengers (cfr de boeken): het is wat gedateerd, maar blijft interessant op een manier die ik alsnog niet echt kan onder woorden brengen. Geen topcd, maar wekt mijn nieuwsgierigheid op (en hij was spotgoedkoop in de Bilbo).

We ronden af met Michel Bisceglia, die zopas zijn debuutalbum uit 1997 opnieuw heeft gereleased. Vanwege de grote belangstelling werden de masterrechten van About Stories teruggekocht van BMG, en heeft Prova Records de cd opnieuw uitgebracht. Gastmuzikanten Randy Brecker en Bob Mintzer vullen het trio met Werner Lauscher en Marc Léhan aan. Het resultaat is aantrekkelijke, makkelijk beluisterbare jazz, die misschien niet meteen uitdagend te noemen valt, maar wel de typerende Bisceglia-kwaliteit bevat waar wij graag naar luisteren.

  1. Angst / Angst / 2008 / *
  2. Worlds / Erwin Vann / 1999 / **
  3. Food for Free / Ben Sluijs / 1997 / **(*)
  4. Somewhere in Between / Ben Sluijs / 2002 / **(*)
  5. Flying Circles / Ben Sluijs / 2005 / **(*)
  6. Live at the BBC / Marianne Faithfull / 2008 / **
  7. About Stories / Michel Bisceglia / 2008 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200808

Oei-oei-oei, die sterrekens uitdelen bij zo’n hoeveelheid concerten. Het is toch echt wel subtiel, wie een ster meer of minder krijgt, of zelfs een halve. Meer dan die sterren, zou ik er liever een aantal concerten uit halen die serieus goed waren –of toch memorabel (maar dan niet in slechtheid, sorry, Andy Bey). Want het gemiddelde concert was gewoon goed. Er was veel kwaliteit, op beide festivals –we hebben het over Jazz Middelheim en Jazz in ’t Park— maar weinig dat er echt uit sprong. Maar weinig is niet niks (hm, dat moet wel een citaat zijn).

Twee hoogtepunten op Jazz Middelheim waren Charles Lloyd en Robin Verheyen, en ik vond Robin eigenlijk nog net iets beter dan Lloyd. Ten zeerste genietbaar waren ook BJO met David Linx (ik had hen nog niet gehoord) en Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis, Roscoe Mitchell en Wynton Marsalis. 17 augustus was dus mijn topdag, denk ik. De grootste verrassingen waren Elisabeth Kontomanou (ik was niet onder de indruk van haar cd, maar live is dat duidelijk iets anders); José James (daarvan overweeg ik toch iets in huis te halen); en Jef Neve presents Groove Thing feat. James Muller (het deed goed Jef Neve eens iets anders te zien en horen doen).

Hoogtepunten op Jazz in ’t Park waren het Bob Mover Quintet, Ben Sluijs’ The Unplayables, en Jeroen Van Herzeele Special Project. Net niet daarbij maar toch ook wel zeer uitstekend waren de JazzLab Series Allstars Band. Weinig verrassingen, dit jaar, maar misschien moet ik daarvoor ook maar eens wat meer andere plaatsen gaan frequenteren, zoals de Hot Club?

Zoals gezegd, staar u niet blind op de sterrekens.

  1. Charles Lloyd Quartet / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  2. Dré Pallemaerts Pan Harmonie / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / *(*)
  3. Pharoah Sanders Quartet / 14-08-2008 / Jazz Middelheim / **(*)
  4. Elisabeth Kontomanou / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  5. New Cool Collective Big Band / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / **(*)
  6. Changing Faces David Linx en Brussels Jazz Orchestra / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  7. Toots Thielemans & Kenny Werner Quartet / 15-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  8. José James / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  9. Jef Neve presents Groove Thing feat. James Muller / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  10. EX-Material: Bill Laswell e.a / 16-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  11. Andy Bey Trio / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / *
  12. Robin Verheyen International Quartet / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***(*)
  13. Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis, Roscoe Mitchell / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  14. Wynton Marsalis / 17-08-2008 / Jazz Middelheim / ***
  15. Moker / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  16. Mimi Verderame – Victor Da Costa Quartet / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  17. Jacques Pirotton Quartet / 22-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  18. Delvitagroup / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  19. Sabin Todorov Trio / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  20. Bob Mover Quintet / 23-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)
  21. Rajazz ( Manu Hermia) / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  22. Fabien Degryse Trio / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  23. Chroma meets Dobrojean / 24-08-2008 / Jazz in ’t Park / *(*)
  24. aRTET / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  25. Barkin’ / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  26. Ben Sluijs’ The Unplayables / 29-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)
  27. Steven Delannoye Trio / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  28. Hamster Axis of the one-click Panther / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / **(*)
  29. JazzLab Series Allstars Band / 30-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  30. Stephan Bracaval Quartet / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / **
  31. Peter Hertmans Quartet / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***
  32. Jeroen Van Herzeele Special Project / 31-08-2008 / Jazz in ’t Park / ***(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

films 200808

Zucht. Een berg brol alweer. Wat mij het meeste is opgevallen bij mijn filmgenoegens, vorige maand, is de toch wel gruwelijk beperkte fotografische creativiteit. Met hoofd en schouders (of kop en voeten) steekt daar bovenuit de film van Zack Snyder, 300. Daar werd onmiskenbaar aan gewerkt –het understatement van de eeuw– op vergelijkbare manier als is gebeurd met Sin City. Gelijkaardig gaat er ook een gigantische pluim richting Disney/Pixar voor de beelden van Wall*E, dat evenwel anaemisch blijft als we het toch over het verhaal zouden hebben. Puh-lease –er zat bijna net zoveel inspiratie in als in Swarm.

Verhaaltechnisch was het dan weer een waar genoegen om naar The Dark Knight te kijken, al had fotografisch toch wel net iets beter gekund. Ook de batmotor-scène is nogal ongeloofwaardig (dergelijke capriolen zijn gewoon onmogelijk met banden van een meter breed). Edoch: het blijft zeer geslaagd als geheel.

Ook al verschrikkelijk aangenaam om te bekijken was The Reaping. Spannend, heerlijk subtiele effecten, mooi kleurenspel, maar welk een absoluut bedroevende laatste drie minuten. “Laten we de kijkers maar meteen tonen dat we nog een sequel plannen”, moet Stephen Hopkins gedacht hebben. Hoe waarlijk idioot. Knip dat er gewoon uit, en de film was meteen een niveau hoger getild.

Dat het ook anders kan, bewijst The Kingdom, een voor de rest klassiek Amerikaans grootwaardigheidsgevoelverhaal, dat aan het einde net tot dat hoger niveau wordt getild door de parallel die wordt getrokken met de ’terrorist’ en de ’terreurbestrijder’ die blijkbaar om hetzelfde motief hun acties plannen: wraak.

Vermelden we nog The League of Extraordinary Gentlemen, dat gewoon een degelijke avonturenfilm is –een verademing tussen al die andere brol– en The Stepford Wives, camp én kitsch, maar wel op een fantastische manier gebracht. Matthew Broderick is een typecast: er is weinig variatie in het typetje dat hij neerpoot, maar het past wel perfect in het verhaal.

  1. Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith / George Lucas / 2005 / DVD / **
  2. Witness Protection / Richard Pearce / 1999 / VijfTV / *
  3. House of Wax / Jaume Collet-Serra / 2005 / Vt4 / *(*)
  4. The Stepford Wives / Frank Oz / 2004 / VijfTV / **
  5. 300 / Zack Snyder / 2006 / DVD / ***
  6. Wall*E / Andrew Stanton / 2008 / Kinepolis / ** (bespreking)
  7. The Island / Michael Bay / 2005 / DVD / **
  8. Daredevil / Mark Steven Johnson / 2003 / 2BE / **
  9. The Escapist / Gillies MacKinnon / 2001 / 2BE / *(*)
  10. Road to Perdition / Sam Mendes / 2002 / 2BE / **
  11. The Dark Knight / Christopher Nolan / 2008 / Kinepolis / ***
  12. The Reaping / Stephen Hopkins / 2007 / DVD / **(*)
  13. The Kingdom / Peter Berg / 2007 / DVD / **(*)
  14. Swarm (Destination: Infestation) / George Mendeluk / 2007 / VT4 / *
  15. Gin gwai (The Eye) / Oxide Pang Chun & Danny Pang / 2003 / 2BE / **
  16. The League of Extraordinary Gentlemen / Stephen Norrington / 2003 / 2BE / ***

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

boeken 200808

Ah, mja, ik had gedacht net één boek meer uit te hebben, deze maand. Niettemin, elk van onderstaande boeken heb ik met plezier gelezen –niet dat het allemaal meesterwerken zijn. Frequente lezers weten echter dat ik een stukje pulp vaak met veel plezier tot mij neem, tenzij de schrijfsels zo schabouwelijk slecht zijn dat ze zelfs niet meer bij de kitsch of camp kunnen worden ondergedeeld.

Karin Slaughter leest heel vlot. Weinig fantasie, zeer vrouwelijk (niet dat beide omschrijvingen iets met elkaar zouden te maken hebben), een beetje de tegenhanger van Lee Child, maar dat houdt mij wat in balans, denk ik dan maar.

Murakami moest ik gewoon lezen. Ik loop, en ik ben redelijk fan van zijn fictieboeken. Ondertussen is zelfs Tessa aan Murakami begonnen: vorige week heeft ze Dans, dans dans uitgelezen, en ze was er, geloof ik, zeer over te spreken. Pretentieloos leesplezier, murmelde ze –als ik mij niet vergis. Ik heb die hier ook ergens rondslingeren, in het Engels, maar ik begin zo stilletjesaan wanhopig te worden over de boeken die ik nog dringend wil gelezen hebben. Het beste stuk van What I Talk About When I Talk About Running werd reeds voorgepubliceerd in The New Yorker (het staat echter niet online), en het (gans het boek dan) biedt een redelijk interessant inicht in het leven van de schrijver, hoe hij denkt over lopen én over schrijven. Een beetje minder interessant soms voor mij, want ik merk dat ik op bepaalde vlakken enorm –maar dan ook: enorm– gelijklopend over bepaalde zaken blijk te denken. Allemaal lezen dus!

The Avengers is helemaal pulp, maar fantastisch ontspannend. Buitenwerelds hoe in dat boek wordt gehandeld, veel meer nog dan James Bond, maar echt zoiets om helemaal tot rust te komen.

Vrije val ten slotte, had kunnen omschreven worden als literaire thriller, maar gelukkig is Juli Zeh geen Johanna Spaey. Dit boek leest gewoon goed, en zit beter ineen dan de gemiddelde Aspe. Een enthousiaste fan sprak mij erover aan toen ik in de Mokabon aan het lezen was, en raadde mij aan om toch ook maar Speeldrift op mijn ’te lezen’ lijstje te plaatsen. Ik houd het in gedachten.

  1. A Faint Cold Fear / Karin Slaughter / 2004 / **
  2. What I Talk About When I Talk About Running / Haruki Murakami / 2008 / **(*)
  3. The Avengers: The Magnetic Man / Norman Daniels / 1968 / **
  4. Vrije val / Juli Zeh / 2008 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Wall*E: the (extra-)terrestrial

Wij zijn helemaal gewonnen voor kinderfilms, en al zeker als ze zo mooi gemaakt zijn. Het flutverhaaltje nemen we er dan graag bij –het is tenslotten een kinderfilm (welk een verschrikkelijk excuus). In de rapte: robotje Wall*E blijft helemaal alleen achter op de aarde, om er de gigantische afvalberg op te ruimen die de mensheid heeft achtergelaten. Zijn enige gezelschap is een kakkerlak, en zijn hobby is het verzamelen van allerhande parafernalia die hij in de schroothopen aantreft.

Tot op een dag een ruimteschip landt, en exploratierobot EVE achterlaat. Wall*E legt moeizaam contact met EVE, tot die laatste op een plant stoot, automatisch in sluimerstand gaat en opnieuw door het ruimteschip wordt opgepikt. Wall*E laat haar echter niet zomaar gaan, en volgt zijn gezelschap de ruimte in.

it's a movie, baby

Grafisch gezien is Wall*E zonder meer heel goed. De details in de textuur, de afwerking van de personages, de vlotheid van de bewegingen, de scherpte-diepte van de beelden, de schaduwen, kortom alles wat tot een geloofwaardige portrettering kan leiden, is gewoon in orde. We zijn wel wat anders gewoon van digitale animatie, waar het er vaak vingerdik op ligt dat de beelden door/met een computer zijn gemaakt en op de afwerking en de details duidelijk werd bezuinigd. Niet dat we meteen met de vinger willen wijzen, maar het verschil met voorfilmpje van Clone Wars dat we te zien kregen, is gigantisch (en in het voordeel van Wall*E, voor alle duidelijkheid).

it's a movie, baby

Rest ons helaas nog het het al te moraliserende flutverhaal. De mensheid werkt zijn eigen doem in de hand, de toenemende consumptiedrang draagt enkel bij tot de groei van de afvalberg en zorgt ervoor dat de mens eigenlijk nog doodser wordt dan wij van een robot veronderstellen. Gelukkig is er E.T. –verschoning: Wall*E– die de mens tot inkeer laat komen.

Want jawel, Wall*E heeft alles in huis om de nieuwe E.T. te worden. Qua schattigheid kan het tellen, de hulpeloosheid wekt meteen uw sympathie op, en in minder dan geen tijd hebben de scenaristen dan ook deze robot uw hart binnengeschreven. Voeg daar nog eens aan toe dat deze zielloze hoop mechanica plots gevoelens heeft én dan nog verliefd wordt ook, en u moet al in een ijskast wonen om daar niet voor warm te kunnen lopen.

it's a movie, baby

Zeer opvallend zijn de verwijzingen naar Apple. EVE is gemaakt uit het smetteloze Apple-wit, en minstens zo geïntegreerd als uw iPod met uw iMac (EVE werd gedeeltelijk ontworpen door Jonathan Ive, de man die ook de iPod vorm heeft gegeven). De computergeluidjes bij het opstarten en opladen van de robotten zijn dezelfde als die van een Apple computer, en op de meest onopvallende momenten wordt er ook wel aan Apple product placement gedaan. Wall*E werd gemaakt door Pixar (nu in handen van Disney maar eigenlijk nog steeds in handen van Steve Jobs, de chef-oprichter van Apple), en daar kan u dus niet naast.

it's a movie, baby

Maar goed, de film. Wij geven met plezier alle punten voor de techniek, maar hebben het veel lastiger met het verhaal. Het kind in ons heeft zich best geamuseerd, net zoals de kinderen rond ons, maar de boodschap had net iets subtieler mogen zijn. Niettemin behoort deze animatiefilm bij het betere werk.

Wall*E van Andrew Stanton, gezien in Kinepolis Gent (ex-Decascoop, Ter Platen)

—

Deze bespreking verscheen eerder bij Het Project: Wall*E: the (extra-)terrestrial, alwaar men zich druk heeft gemaakt in/verkneukeld heeft om mijn matig enthousiasme voor (de inhoud van) deze film.

cds 200807

Het laatste lijstje deze maand: de cds. Deze keer opnieuw mét een muxtape: volume12.muxtape.com

Seasounds is de derde cd van het Ben Sluijs Quartet, en mocht bij verschijning (in 2001) meteen al in competitie treden met het half-legendarische Stones, de duocd van Ben Sluijs met Erik Vermeulen. Feit is: Vermeulen en Sluijs, dat gaat wreed goed samen, of het nu via het Ben Sluijs Quartet of het recentere The Unplayables gaat. Ook op Harmonic Integration treffen we Vermeulen immers weer aan, waar de bassist en drummer ‘vervangen’ werden door Manolo Cabras en Marek Patrman, en Jeroen Van Herzeele zorgt voor een mooie balans in het geheel.
Muxtape Track 1: Ben Sluijs Quartet #1: Zin-Zen (de rest is te lang en dat mag niet op muxtape)
Muxtape Track 2: The Unplayables #5: Squawk

Isobel Campbell & Mark Lanegan herhalen met Sunday at Devil Dirt hun bravourestukje van twee jaar geleden. Wat in wezen betekent dat ze niet communiceren, Lanegan zijn stukjes komt inzingen, en Campbell voor de afwerking mag opdraaien. Het resultaat mag er in elk geval opnieuw zijn –soms een beetje té herkenbaar misschien, maar niet dat het storend wordt. Ze hebben nu eenmaal een sound.
Muxtape Track 3: #5: Come on Over (Turn Me On)

Het was ook twee jaar geleden sinds de vorige cd voor Joan as Police Woman, het pseudoniem van Joan Wasser. Ik werd nog half zot verklaard toen ik in 2006 met Real Life thuis kwam, heden ten dage lijkt Joan iets beter ingeburgerd. To Survive is een schone cd, heel fragiel soms, een beetje commercieel soms. En Rufus Wanwright zingt mee op het laatste nummer, en drukt er meteen ook zijn onmiskenbare stempel op.
Muxtape Track 4: #8: Furious

For Emma, Forever Ago van Bon Iver (Justin Vernon) werd een tijdje geleden verschrikkelijk gehyped, maar niet zonder reden. Skinny Love is een prachtige single, Vernon heeft een goede stem –maar een verschrikkelijk pseudoniem– en zijn sound laat soms wat denken aan de glijdende geluiden van Sigur Rós.
Muxtape Track 5: #1: Flume

Melody Gardot was dé revelatie van het voorbije Gent Jazz festival, en ik heb dan ook zonder de geringste twijfel haar debuut, Worrisome Heart, in huis gehaald. Ik raad u ten stelligste aan hetzelfde te doen.
Muxtape Track 6: #9: Goodnite

Over de nieuwste van Carla Bruni, Comme si de rien n’était, kunnen we kort zijn: miskoop. Bruni haalt het niveau van haar eerste album niet meer, ook haar tweede vond ik eigenlijk al niet om over naar huis te schrijven. Maar kom, het is in het Engels, en misschien is de volgende opnieuw in het Frans, en dan zien we wel weer, dacht ik toen. Wel, we hebben het ‘gezien’. Volgende.
Muxtape Track 7: #1: Ma jeunesse

Gelukkig is er nog Season of Changes van Brian Blade & The Fellowship Band. Een geheel tijdloos album, zorgvuldig afgewogen, dat soms verbazingwekkend Europees kan klinken –niet dat zoiets een criterium is. Het eerste album van de groep in 8 jaar. En wat voor één.
Muxtape Track 8: #1: Rubylou’s Lullaby

“Met Motown kunt ge niet verkeerd gaan”, zei ik toen de schenker van deze verzamelbundel (The Complete Motown Singles, Vol. 9: 1969) mij verzekerde dat ik altijd mocht inruilen voor iets anders als ik niet tevreden zou zijn. Niet meteen een verschrikkelijk representatieve track uit de veelheid van cds in deze verzameling, maar ik kon eenvoudig niet weerstaan aan de James-Lastigheid van deze uitvoering van John Barrys Midnight Cowboy door Joe Harnell. Een paar schitterende foto’s ook, in dat boek, waaronder één van Bobby Taylor, op een manier die nu eigenlijk gewoon niet meer mogelijk zou zijn. Enfin, of juist wel, met al die retro-toestanden. (Ik vind hem niet meteen terug op het internet, die foto, maar hij komt waarschijnlijk uit de sessie voor de cover van Taylor Made Soul.)
Muxtape Track 9: Joe Harnell: Midnight Cowboy

Tracks te beluisteren via volume12.muxtape.com

  1. Seasounds / Ben Sluijs Quartet / 2000 / **
  2. Harmonic Integration / The Unplayables / 2008 / ***
  3. Sunday at Devil Dirt / Isobel Campbell & Mark Lanegan / 2008 / ***
  4. To Survive / Joan as a Police Woman / 2008 / ***
  5. For Emma, Forever Ago / Bon Iver / 2007 / ***
  6. Worrisome Heart / Melody Gardot / 2008 / ***
  7. Comme si de rien n’était / Carla Bruni / 2008 / *
  8. Season of Changes / Brian Blade & The Fellowship Band / 2008 / ***
  9. The Complete Motown Singles, Vol. 9: 1969 / Various / 2007 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

strips 200807

Redelijk uiteenlopend, deze maand. Van manga tot marvel en een nieuwe reeks van de Luna Brothers. The Sword ziet er veelbelovend uit, niet dat de materie nieuw of echt verrassend is, maar de Luna’s een beetje kennende, volgt er waarschijnlijk een leuke twist.

Zeer uitstekend goed is King David, alsook Le Chant des Sabres, niet toevallig van dezelfde scenarist (Antoine Ozanam). Voor het betere Franstalige stripverhaal, gaat u met gerust hart richting KSTR (een subdivisie van Casterman). Ik heb het er al eerder over gehad; u kan gans de reeks blind kopen.

Ook het Ultimate Marvel universum weet mij zeer te bekoren, maar de beste Engelstalige strip was deze maand Ex-Machina. Brian K. Vaughan (die scenario’s heeft geschreven voor de tv serie Lost, maar ook voor Batman en de X-men) schrijft over Mitchell Hundred aka the Great Machine, die in staat is met mechanische toestellen te communiceren en ze te controlleren. De man wordt burgemeester van New York, maar is nog steeds vertwijfeld over hoe hij met zijn gave om moet/mag springen. Held en antiheld tegelijkertijd, zeer geloofwaardig in beeld gebracht.

Oh, en ik had net iets meer verwacht van de Catwomans, eigenlijk.

  1. Batman: Harvest Breed / George Pratt / 2000 / ***
  2. Witchblade Volume 1: Witch Hunt / Ron Marz, Mike Choi / 2008 / **
  3. Pauline (et les loups-garous) / Appollo & Oiry / 2008 / **
  4. La cellule / Fabienne Costes / 2008 / **
  5. Amazing Spider-Man: Brand New Day, Vol. 1 / Dan Slott, Marc Guggenheim / 2008 / **
  6. Spider-Man/Black Cat: Evil That Men Do / Kevin Smith, Terry Dodson / 2006 / ***
  7. King David / Antoine Ozanam & Guillaume Singelin / 2008 / ***(*)
  8. The Ultimates, Vol. 1 / Mark Millar, Bryan Hitch / 2004 / ***
  9. The Sword, Volume 1 / Joshua Luna, Jonathan Luna / 2008 / ***
  10. Blood+, Volume 2 / Asuka Katsura / 2008 / **
  11. Rose Hip Rose, Tome 3 / Tôru Fujisawa / 2008 / **
  12. Ex-Machina / Brian K. Vaughan & Tony Harris / 2008 / ***
  13. Le Chant des Sabres / Antoine Ozanam, Tentacle Eye / 2008 / ***(*)
  14. Catwoman: Relentless / Ed Brubaker / 2005 / **
  15. Catwoman: The Replacements / Will Pfeifer, David Lopez, Alvaro Lopez / 2007 / **
  16. Catwoman: It’s Only a Movie / Will Pfeifer, David Lopez, Alvaro Lopez / 2007 / **
  17. Ultimate Spider-Man: Venom / Brian Michael Bendis, Mark Bagley / 2007 / **
  18. Ultimate Galactus Trilogy / Warren Ellis, Trevor Hairsine, Steve Epting / 2007 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)