recensies – Pagina 35

Met de ‘m’ van trio

Een concert van Trio M is altijd een verrassing, had ik ergens gelezen, en terwijl ik de voorafgaande dertig dagen nauwelijks tijd had gevonden om wat voor concert dan ook mee te pikken (zelfs de Opatuurbezoekjes werden gedecimeerd), kon ik aan zo’n verlokking niet weerstaan. Muzikale verrassingen zijn veel te zeldzaam om zomaar te laten voorbij gaan. Big Picture, de cd die in 2007 werd gereleased lag hier al een tijdje te draaien. Héél wild werd ik er niet van, maar hij was wel goed. De piano is net iets prominenter dan de bas en de drums, maar een echte hoofdrol is er niet. De muziek is soms free, soms standard, maar een echte profilering zit er niet in. De stijlen zijn velerlei en in overvloed, maar een echte lijn is ook daar niet in te trekken. Maar goed, een concert zou onvoorspelbaar verrassend zijn.

Wat meteen opvalt is de gemoedelijkheid van het gebeuren. Het concert werd verplaatst van de theaterzaal naar de balzaal, en eigenlijk was het heel leuk geweest als het publiek gewoon rond de muzikanten had kunnen plaatsnemen. Daarvoor was dat publiek echter net iets té talrijk opgekomen (hoera! daarvoor evenwel), al bleef de sfeer heel hartelijk.

Knal! Boem! Paukeslag! en het spel was begonnen. Ik zat vooraan — om dit artikel met een paar foto’s te kunnen opsmukken — langs de kant van drummer Matt Wilson, zodat ik zicht zou hebben op Myra Melfords handen en piano. Daar tussenin stond Mark Dresser, net genoeg naar voren om ook van hem een foto te kunnen nemen zonder de rest van het publiek te hinderen. Vanop mijn plaats zou de drummer onmiskenbaar de hoofdrol spelen.

En wat voor een drummer. Matt Wilson heeft een eigen idioom, met kleine maniertjes waar hij graag naar teruggrijpt en die dienen als houvast voor zijn ritme en stijl. Van tik naar klak en piep; van een recht-voor-de-raap-ritme naar een schijnbaar immer wijzigende sequens; van koffietas tot gong; van samenspel tot eigenzinnig gespeur. “I actually played this one without the music“, zei hij na afloop van een nummer waarvan hij de partituur miste. Hij leek zelf verwonderd dat hij het tot een goed einde had gebracht. Tijdens Freakonomics — “dedicated to all those leaders who made this world a mess” — liet hij zijn cimbalen zo hard piepen dat ik even dacht dat mijn plombaties van schrik uit mijn tanden zouden trillen.

Melford benadrukt graag dat het trio een collaborative effort is. Vandaar waarschijnlijk dat er geen echte hoofdrolspeler op de cd te onderscheiden valt. Live werkt dat overigens heel goed. De muzikanten hadden er erg veel lol in, hielden elkaar voortdurend in de gaten, en pikten handig in of wachtten geduldig af: heus samenspel. De muziek was ook heel divers, maar ook dat werkte (nog) beter live (dan op de cd). Er werd heel verscheiden gespeeld, van abstract en free tot heel ritmisch of melodisch, en in dat laatste geval vaak met een twist, aangevuld door elektronica of afgewerkt met een einde dat eigenlijk niet wil eindigen en dan maar als vanzelf overgaat in het volgende nummer.

We kregen nog een toegift, al lieten de muzikanten uitschijnen dat ze geen idee hadden wat te spelen. Er werd snel een muzikaal pareltje geïmproviseerd, dat de halve zaal met verwondering achterliet. Blij dat we dit mochten meemaken.

Myra Melford & Trio M, gehoord op woensdag 4 november in de balzaal van Vooruit.

—

Zeven dagen Vooruitgetipt: Bender Banjax (di 10/11); Laura Gibson (do 12/11).

concerten 200910

Zeer beperkt, dat lijstje concerten voor oktober. Het lijkt wel alsof ik toch naar het filmfestival ben geweest. Maar kom, net zoals bij de boeken: kwaliteit boven kwantiteit. Ik heb genoten van Peter Ehwald en van Joachim Badenhorst, en zelfs Cinéma Invisible was een aangename aanzet die toch wel iets verder uitgewerkt had mogen zijn.

Peter Ehwald Trio – feat. Frederik Leroux / 04-10-2009 / Opatuur @ De Centrale / ***
Was dat nu een tenorsax of een dwarsfluit? Ehwald is nog steeds goed, zo mochten we besluiten na het concert.
Cinéma Invisible / 08-10-2009 / Vooruit / **
Zeer interessant concept, dat echter een goede uitwerking miste. Verdere bespreking.
Joachim Badenhorst – Hilmar Jensson / 25-10-2009 / Opatuur @ De Centrale / ***
Badenhorst is een topmuzikant die eindelijk een beetje erkenning begint te krijgen. Dit had u beter niet gemist. Korte bespreking.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

boeken 200910

Slechts twee boeken, deze maand, ik ben aan te veel boeken tegelijk begonnen. Al ben ik wel heel tevreden over wat ik gelezen heb. Kwaliteit boven kwantiteit –geheel in tegenstelling tot de films, diezelfde maand.

In tenebris / Maxime Chattam / 2002 / 978-2-266-13808-6 / **(*)
Deel twee in de trilogie met Joshua Brolin, net zo spannend of zelfs spannender dan het eerste deel (de delen kunnen los van elkaar gelezen worden). Een beetje wreed, dat wel, en redelijk grafisch ook in zijn beschrijvingen, maar dat maakt het net zo bijzonder.
High Fidelity / Nick Hornby / 1995 / 978-0-14-029346-3 / ***
Mijn eerste Hornby, en zijn eerste roman. Het boek werd verfilmd door Stephen Frears, met John Cusack in de hoofdrol, en ik denk eigenlijk dat ik die film heb gezien, maar ik ben het niet zeker. Fantastisch boek, verschrikkelijk grappig en gevat. (Ik heb gehoord dat Juliet, Naked, zijn meest recente boek, wat in dezelfde lijn zit.)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200910

Haal gerust Prosopopus van Nicolas de Crécy en Le Roi Banal van Antoine Ozanam & Kyung-Eun in huis. Het zal uw leven niet veranderen, maar het eerste zal u een klein beetje op de proef stellen, en het tweede zal u opnieuw een beetje in sprookjes laten geloven. Het zijn beide heel kleine, onbeduidende pareltjes.

Angel Heart, tome 1 / Tsukasa Hojo / 2004 / **(*)
Tsukasa Hojo is de mens die ook Cat’s Eye heeft gemaakt, een serie die ongelooflijk populair was, en waar ik een groot fan van was ergens in de jaren 80 of zo op de Franse televise (Club Dorothée en toestanden). Er is ook nog City Hunter, en die twee series komen precies een beetje terug in deze reeks. Ik lees het graag, mee ingegeven door een gezonde portie nostalgie.
Bioméga, tome 3 / Tsutomu Nihei / 2009 / **
Het zijn vooral de tekeningen waar ik fan van ben, in deze reeks, als is de plot niet onaardig, maar ietwat complex.
Prosopopus / Nicolas de Crécy / 2009 (heruitgave van 2003) / ***
Prosopopus verwijst naar de stijlfiguur prosopoeia, een vorm van personificatie. Meer dan in een personificatie, waarin naar levenloze objecten of abstracties als menselijke wezens wordt verwezen, worden ze in de prospopeia aan het woord gelaten. Dit verhaal –enkel beeld, zonder tekst– is een gewetensonderzoek in de vorm van een whodunit. Het verhaal is heel mooi getekend, bevat een interessante structuur, en laat de lezer soms vermoeden één of andere hallucinogene trip mee te maken.
Le Roi Banal / Antoine Ozanam, Kyung-Eun / 2009 / ***
Mooi, romantisch, escapistisch verhaal-in-een-verhaal over teruggetrokkenheid van de mens als defensie tegenover de kille wereld. Antoine Ozanam heeft al een paar schitterende verhalen getekend voor de KSTR reeks.
Jérôme K. Jérôme Bloche, Tome 21 : Déni de fuite / Dodier / 2009 / **
Hij,moddert wat aan, verhaalgewijs, Dodier, in die zin dat ook deze aflevering geheel binnen de verwachting ligt van de reeks. Het zou leuk zijn om wat meer ontwikkeling te zien binnen de personnages, bijvoorbeeld de relatie tussen Jérôme en Babette -maar mogelijks zou haar daarmee aan het doelpubliek wat voorbij gaan. Ze heeft nochtans nog veel potentieel, deze reeks.
Nocturno: Première partie / Tony Sandoval / 2008 / **(*)
Spanjaard Antonio Sandoval (weblog, deviantART) maakt prachtige tekenigen en schrijft schitterende verhalen, van romantisch zweverig tot romantisch geweldadig. Het tweede deel in deze reeks is net iets beter, maar haal vooral ook zijn Le Cadavre et le Sofa in huis.
Piscine Molitor / Christian Cailleaux, Hervé Bourhis / 2009 / ***
Piscine Molitor vertelt aan de hand van flashbacks over Boris Vian. Dit boek werd mij enige tijd geleden aangeraden, en het is beslist de moeite waard. Het verhaal zit vol knipogen, die niet allemaal even vanzelfsprekend zijn. Goed genoeg om een mens nieuwsgierig te maken in Vian, maar is misschien net iets té kort gehouden.
Dorothy Band, Tome 2 / Jac-ga Hong / 2009 / **(*)
Tweede deel van de trilogie die losjes gebaseerd is op The Wizard of Oz.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

films 200910

De prijs voor de beste film deze maand gaat naar een Belgische film, Happy Together, van dezelfde men die recent het schijnbaar fantastische Meisjes op ons heeft losgelaten. Ik ben benieuwd. Ik verspil serieus veel tijd met het bekijken van halfslachtige rotzooi. Nog goed dat ik alleen kijk als ik ziek ben en/of niet kan slapen.

Street Kings / David Ayer / 2008 / Prime / **
Met een scenario van James Ellroy (The Black Dahlia, L.A. Confidential), met Keanu Reeves en een kalende Hugh Laurie (House). Minder beklijvend dan The Black Dahlia, en leest waarschijnlijk beter dan het verfilmt is. Maar een zeer kenmerkend Ellroy verhaal.
White Noise 2: The Light / regisseur / 2007 / 2BE / (*)
Fast forward is de enige manier om deze film te bekijken. Meteen op wissen drukken is een geldig alternatief.
Tortured / Nolan Lebovitz / 2008 / Prime / 0
Iemand heeft lang en aandachtig naar The Usual Suspects gekeken, en vervolgens een slecht afkooksel daarvan gebrouwen. Te vermijden.
Wanted / Timur Bekmambetov / 2008 / Prime / **
Deze film bevat uitstekende klassiek-tragische elementen, en een aantal interessante en soms humoristisch uitgewerkte special effects. Plotgewijs daarom niet echt een hoogvlieger, en de wat commerciële cast lijkt wat misplaatst. Dit was een ideale indy of Britse film geweest.
Righteous Kill / Jon Avnet / 2008 / Prime / **
Mooi, statig en sereen, maar weinig verrassend of vernieuwend. U kan veel slechtere films zien, maar dit is niet meteen een blijver, eerder een goede franchise van Robert De Niro en Al Pacino.
Turistas / regisseur / 2006 / 2BE / *(*)
Met als thema urban legend nummer zoveel, is deze film inhoudsloos ontspannend.
Made of honor / Paul Weiland / 2008 / Prime / *
McDreamy in een passende film vol stereotype pseudoromantiek.
They Wait / Ernie Barbarash / 2007 / Prime / *(*)
They Wait stond als Demon Days in de lijst Prime films. Beide zijn een goede beschrijving, als kan de Prime titel eigenlijk als beter worden beschouwd. Het is de zoveelste mysteriefilm die zichzelf maskeert als een ghost story. Waarom ook niet, maar ik vond er niets bijzonders aan.
Ghost Son / Lamberto Bava / 2006 / Prime / (*)
Verdraagbaar alleen als achtergrond bij een ziekenbed. Weinig geïnspireerd.
Happy Together / Geoffrey Enthoven / 2008 / Prime / **(*)
Dat was eigenlijk helemaal niet slecht, en heel toepasselijk in deze tijden van hypocrisie. Het hoofdpersonage stapelt zoveel leugens op, dat het einde eigenlijk onvermijdelijk is. Het deed mij meteen veel te gemakkelijk terugdenken aan veel te veel krantenberichten.
Ghost Image / regisseur / 2007 / Prime / *
Valt mee, heeft potentieel, kon beter uitgewerkt worden.
Starship Troopers 3: Marauder / Edward Neumeier / 2008 / Prime / 0
Waterig afkooksel van het origineel. Geen woorden aan vuil maken, geen tijd aan verspillen.
Taken / Pierre Morel / 2008 / Prime / **
Niet echt slecht, maar mist elke vorm van originaliteit.
In the Valley of Elah / Paul Haggis / 2007 / Prime / **
Werd er niet echt warm (of koud) van, maar Tommy Lee Jones is perfect getypecast. Gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, over de wreedheden van de oorlog, en de drastische gevolgen daarvan.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

cds 200909

Naar drie van de cd’s die ik vorige maand heb verworven, heb ik nog niet eens kunnen luisteren. Een roedel nieuwe cd’s en lp’s liggen ondertussen al op mij te wachten, wat betekent dat er voorlopig alvast een aankoopstop wordt ingelast. (Euh, na deze week toch. Denk ik.) Vorige maand ben ik ook begonnen met opnieuw lp’s in huis te halen, en als ik dan de digitale met de analoge opnames vergelijk, dan zit er toch wel een pak meer karakter in die oude methode –en nee, dan heb ik het niet over het gepiep en gekraak.

Na Middelheim had ik verschrikkelijke spijt dat ik niks van Rudresh Mahanthappa had aangeschaft, maar kijk daar kwam alras hulp van Tony Verstraete, die een heleboel interessant materiaal in zijn recent opgerichte Online Music Store Instantjazz heeft zitten. Mauger kwam mijn richting uit, alsook Dominic Duval & Jimmy Halperin en Darcy James Argue’s Secret Society. Om eens te proberen, zei Tony, terwijl hij de cd’s in mijn handen stopte en weigerde daar geld voor te ontvangen. “Ge hebt die niet besteld hé”, was zijn uitleg. “Maar ik denk dat het wel uw ding zal zijn.” Oei, schrok ik nog, want ik heb daar boek– en stripverhaalgewijs niet zo’n beste ervaring mee. Maar Tony kreeg gelijk: beide cd’s zijn absoluut mijn ding, en sinds Elliott Sharps Sharp? Monk? Sharp! Monk! ben ik helemaal te vinden voor Monk interpretaties. Instantjazz is overigens een verademing in deze tijden van crisis, niet alleen voor de redelijke prijzen, maar ook voor de service. Aanrader.

September is meteen ook de maand waarin ik de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri eindelijk hebt ontdekt. Door sommigen omschreven als een kruising tussen John Coltrane en Albert Ayler, produceert deze muzikant een heel typerend geweldadig soort geluid op zijn tenor saxofoon, dat mij heel goed ligt. Barbieri –wiens naam een paar keer is gevallen tijdens de jurering voor het Jong Jazz Talent in juli– is vooral bekend geworden door zijn soundtrack voor Bertolucci’s Last Tango in Paris, een film uit 1972 met Marlon Brando en de twintigjarige Maria Schneider, een film die op zijn beurt grote bekendheid geniet mede door een scène waarin nogal kwistig met boter wordt omgesprongen. (Een scène bedacht door Brando, zo laat ze optekenen.) Verwar deze Maria Schneider overigens niet met die Marie Schneider. Edoch, Gato Barbieri. De man leeft nog, al maakt hij volgens wikipedia dezer dagen iets wat vooral op smooth jazz gelijkt, en dus niet echt meer in verhouding staat tot zijn vroegere werk. Misschien zien we hem nog wel op eens Gent Jazz (of Middelheim) verschijnen?

The Modern Jazz Quartet / The Modern Jazz Quartet / 1957 / LP Atlantic SD 1265 / **(*)
MJQ heeft bij vele liefhebbers een slechte reputatie. Waarlijk, ook deze lp bestaat uit zeer genietbare achtergondjazz die misschien een tikkeltje avontuurlijker mocht zijn, maar als introductie tot jazz kan u hiermee moeilijk verkeerd gaan.
Sonny Rollins, Vol. 1 / Sonny Rollins / 1956 / Blue Note BLP-1542/BST-81542 / **
Slechte lp. En dan heb ik het over de fysieke toestand van de plaat, want ze is waarschijnlijk iets te grijs gedraaid. Vol. 1 valt zo ergens tussen Saxophone Colossus en Vol. 2 in.
Miles in the Sky / Miles Davis / 1968 / CBS 85548 / ***
Naast Miles zelf spelen hier ook Wayne Shorter, Herbie Hancock en George Benson, diezelfde gitarist inderdaad die vaten zoetsappigheid over Gent Jazz uitstortte in juli. De plaat bevindt zich op de overgang naar de grotere fusion invloeden.
Soultrane / John Coltrane / 1958 / Prestige LP OJC-021 (P-7142) / ***
Die had ik nog niet op cd (en nu dus nog steeds niet). Soultrane is één van Coltranes eigen favoriete albums. We were doing a session and we were hung for a tune and I said, “Trane, why don’t you think up some old standard?” He said, “OK I got it.[“]…and they played “Russian Lullaby” at a real fast tempo. At the end I asked, “Trane, what was the name of that tune?” And he said, “Rushin’ Lullaby.” I cracked up.
Paul Bley/NHØP / Paul Bley & Niels-Henning Ørsted Pedersen / 1973 / SteepleChase Records SCS-1005 / ***
Heel toegankelijke en mooie plaat (ook beschikbaar op cd), waarop beide muzikanten elkaar uitzonderlijk complementeren.
Chapter Four: Alive In New York / Gato Barbieri / 1975 / ABC Records ASD-9303 / ***(*)
Nog goed dat ik een deftige naald en een lichte pick-up arm heb, of ik had deze plaat ondertussen al grijsgedraaid. Alles klopt, op deze plaat, vol muzikanten waarvan ik nog nooit had gehoord. Van de zeurende sax tot de korte parlando passages.
I Giganti Del Jazz Vol. 6 / Gato Barbieri, Don Cherry, Albert Ayler, John Handy / datum ongekend / **
Compilatie album uit de Giganti Del Jazz reeks, dat zo’n 100 albums telt. Goed samengesteld, de werken passen heel erg goed bijeen.
Yesterdays / Gato Barbieri / 1974 / ***
Iets vermoeiender dan Chapter Four: Alive In New York, maar blijft een uitstekend album. Naar deze muziek moet je luisteren (klemtoon op moet én op luisteren); ze eist gewoon de aandacht op tot uw oren gaan tuiten.
Kinsmen / Rudresh Mahanthappa / 2008 / ***
Indische invloeden (duh) maar dan zonder dat het een gimmick of storend wordt. Het perfecte voorbeeld van hoe men etnische invloeden best binnenbrengt in (westerse) muziek. Ganesha heeft hij op Middelheim gespeeld, dacht ik; het is in elk geval een heel herkenbaar nummer. Hij speelde toen zijn altsax vaak in het lagere register zodat hij de warmte van een tenor toont.
The Beautiful Enabler / Mauger / 2008 / ***
Maugus is alweer Mahanthappa, deze keer samen met Mark Dresser en Gerry Hemingway (bekend van het Anthony Braxton Quartet). Vraagt iets meer van de luisteraar dan Kinsmen, maar die luisteraar krijgt dan weer heel wat terug.
Monk Dreams / Dominic Duval & Jimmy Halperin / 2009 / **
Allesbehalve uitdagend is deze Monk Dreams, dat het vooral moet hebben van de nette harmonieën uit Monks oeuvre. Duval en Halperin hadden eerder al Monkinus uitgebracht, en dit album zou in het verlengde daarvan moeten liggen. Ze zijn nagenoeg op hetzelfde moment opgenomen, dacht ik ergens gelezen te hebben. Heel heldere klank, en vergeet vooral niet dat dit interpretaties zijn.
Infernal Machines / Darcy James Argue’s Secret Society / 2009 / ***
Hola! Wat een naam. Darcy James Argue is een Canadees die naar de Verenigde Staten (hij woont momenteer in Brooklyn) verhuisde om er compositie te leren. Hij richtte in 2005 zijn Secret Society op, en Infernal Machines is hun debuut. Darcy James Argue’s Secret Society noemt zichzelf een steampunk band –ik denk met genoegen terug aan Steve Martland in de jaren 90), en telt 18 leden. De groep heeft een weblog –met regelmatige updates– verkoopt T-shirts, en kent een ondertussen naar jazz standaarden ongehoorde fanbase. Invloeden van Bob Brookmeyer (en Maria Schneider) zijn duidelijk merkbaar; de sound past perfect bij het soort Belgische jazz dat vaak op Gentse gratis festivals en in Vooruit te horen is. Beetje gewaagd, maar zeer beluisterbaar. Lees ook dit: Jazz Standards That Aren’t (Newsweek) & The History of Jazz, by Darcy James Argue (The New York Observer). Cd beschikbaar via Instantjazz –aanrader.
Invisible Light / Michel Bisceglia Trio / 2009 / **(*)
Michel Bisceglia brengt cd’s uit met de regelmaat van boekenbeursauteurs. Ook dit album is opnieuw catchy en rustgevend, iets wat u ’s avonds oplegt om ontspannen de nacht tegemoet te gaan. Wij horen dit graag.
Kamikaze / Kamikaze / 1997 / **
In 1997 kenden de leden van Kamikaze elkaar nog maar net. Begin september namen ze –12 jaar later– opnieuw een album op dat (als ik het goed voorheb) binnenkort op het El Negocito Records label zal verschijnen. U kon gaan luisteren, ik heb dat gedaan, en achteraf ook besproken.
Little Things Run The World / Ben Allison / 2008 / ***
Zeer genietbaare plaat, eigenlijk net iets beter dan de opvolger, al heeft dat mogelijks te maken met een persoonlijke voorkeur (of afkeer).
Think Free / Ben Allison / 2009 / **(*)
Het vioolspel hoefde voor mij niet echt, het laat mij vooral iets te veel terugdenken aan een folky Madeleine Stowe die de blinde violiste Emma Brody speelt in Blink (1994). Als u moet kiezen, koop dan beter die andere.

Steek uw hand op (in de commentaren?) als u alles gelezen hebt.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200909

Jazz in ’t Park is ondertussen al zolang geleden, dat ik er mij weer bewst van ben geworden dat ik ook bij de concerten een korte impressie moet neerschrijven de dag nadien. Of toch zeker als ik geen langere bespreking voor Het Project schrijf.

Hijaz / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **
Bender Banjax / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
WoFo / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **(*)
Steve Houben Quartet / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / *(*)
Frederik Leroux Trio / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
Bord du Nord / 05-09-2009 / Waar / **(*)
Sam Vloemans was geaccidenteerd, dus nam Carlo Nardozza de honneurs waar. Het zou leutig zijn om Vloemans zelf eens wat meer aan het werk te zien.
Steven Delannoye Quartet / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **(*)
Wreed wijs; één van de betere concerten die ik Steven Delannoye heb horen spelen. Meer.
Yves Peeters Group / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **
Carlo Nardozza Quintet / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
Kamikaze / 15-09-2009 / Minard / ***
Avontuurlijke jazz om het seizoen mee te beginnen. Hoewel er soms gelijk een haar in de boter zat, was dit heel spannend om mee te maken. Zie bespreking.
Bart Quartier & Tuur Florizoone / 17-09-2009 / Opatuur @ Mub’Art / **
Barcella / Van Herzeele duo / 26-09-2009 / Gravensteen / **(*)
Half verdoofd wegens ziekte, herkende ik hier toch een zeer technisch, maar enthousiaist concert. Jammer genoeg ben ik moeten wegvluchten zodra de laatste noot weerklonk (wat een schitterende akoestiek, daar), waardoor ik het tweede concert, door Fred Van Hove en Paul Van Gysegem, heb moeten missen. Korte bespreking.
Ben Allison & Man Size Safe / 29-09-2009 / Vooruit / **(*)
Op de trompettist na, was dit een goed concert. Korte bespreking.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

boeken 200909

Niet zo heel lange geleden –minder dan een jaar– moest ik eigenlijk niet weten van al die non-fictie. In 2009 ben ik er steeds meer aan verslingerd geraakt —blame it on Jack Kerouac, die ik in Seattle ben beginnen lezen, en die een soort kruisbestuiving tussen fictie en realiteit biedt. Vervolgens blijken die jazziconen bijna allemaal interessante levens te hebben geleid, en voor ge het weet leest ge wel eens iets half filosofisch of zelfs iets over de productie van koffie en de aanpak van de third wave. En ik heb maar één leven en amper 24 uur op een dag waarvan er minstens een paar slapend moeten worden doorgebracht. *zucht*

Patient Zero / Jonathan Maberry / 2009 / **
Patient Zero is het eerst in een geplande reeks van minstens drie boeken waarin Joe Ledger ten strjde trekt tegen bioterrorisme. Ondanks een toch behoorlijke reputatie van Maberry zit het boek vol clichés, en zat ik in tweestrijd over de geloofwaardigheid van het verhaal. Het verhaal zit in het genre van 28 days later, waarbij mensen door een virus in zombieachtige wezens veranderen. De wetenschappelijke kant wordt aanvaardbaar voorgesteld (onder technisch te worden), maar de militaire kant is dat eigenlijk veel minder. Het lijkt mij sterk dat de NSA plots bevelen gaat aannemen van een ultrageheime organisatie waarvan alleen de president het bestaan (een beetje) kent. Los daarvan weet Maberry de spanning er op de cruciale momenten wel in te houden. Ik wacht dan ook met een verder oordeel tot ik het tweede deel heb gelezen.
Mijn zachtste huid / Lieve Blancquaert / 2009 / **
Veel meer dan een fotoboek, is Mijn zachtste huid een boek met 10 getuigenissen van mensen die zelf brandwonden hebben of er rechstreeks mee in aanraking komen (no pun intended). Gemaakt in opdracht van de Belgische Brandwondenstichting, haalt dit boek moeiteloos het doel waarvoor het gemaakt is: sensibiliseren en onder de aandacht brengen (zie ook deze bespreking).
Useful Work Versus Useless Toil / William Morris / 2008 / ****
Ik heb het al uitgebreid over William Morris en dit boekje uit de Penguin Great Ideas-reeks gehad. Marxistisch van inborst, zeer gefundeness fressen en uiterst toepasbaar op de huidige samenleving. Lees dit zonder schroom –net zoals de rest van die reeks eigenlijk.
God in a Cup: In Pursuit of Perfect Coffee / Michaele Weissman / 2008 / ***
Euh ja, ik drink graag koffie, maar dit wist u waarschijnlijk al. Dit boek biedt een interessante inleiding of een overzicht van de Third Wave of Coffee in de Verenigde Staten, en de impact die de appreciatie reeds heeft gehad op de koffieproducerende gebieden, van kwaliteitscontroles tot verbetering van de levensstandaard. Zeer interessante lectuur voor wie daarin geïnteresseerd is.
Out / Natsuo Kirino / 2004 / *
’t Is mijn ding niet. Kirino wordt omschreven als Murakami for grown ups, maar dan ben ik duidelijk blijven steken in mijn puberteit –u hoeft dat niet te bevestigen, dankuwel. Zogezegd een thriller, maar dan een literaire, wat zoveel betekent als: er is geen actie, en het verhaal vordert tergend traag. Wie graag van die half-existentiële Scandinavische thrillers leest, zal hier zeker zijn gading vinden.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200909

Romantisch en/of deprimerend, dat lijkt wel de rode draad doorheen de strips van september. Niet goed als ge het eigenlijk te druk hebt, fantastisch als ge er wat tijd voor kunt uittrekken. Of wilt, want ge kiest zelf waarvoor ge tijd uittrekt natuurlijk.

Reminiscences parisiennes chats noirs… 01 / Vinci Vanna / 2009 / **
De auteur heeft heel veel verwijzingen verwerkt in dit verhaal, wat het zeker en vast op een hoger niveau tilt. Maar ik ben ofwel te oud, ofwel te jong om mij erin te herkennen. Zeer geschikt voor –voornamelijk vrouwelijke– twintigers of mannen in de midlife crisis.
Oh les filles! T02 / Sophie Michel & Emmanuel Lepage / 2009 / **(*)
Deel één was inderdaad een mooie prelude, en dit tweeluik is een mooi feelgood stripverhaal geworden, met VijfTV allures. Maar dan beter en mooier getekend. Al is het dan een beetje voorspelbaar en naïef, u kan makkelijk veel minder goede strips lezen.
L’Arbre des deux Printemps / Will & Co, Rudi Miel / 2009 / **
Een eerbetoon aan tekenaar Will, die met de vormgeving van het verhaal begonnen was. Een hele resem interessante tekenaars heeft aan dit album bijgedragen, maar de coherentie is eigenlijk ver zoek. In de Angelsaksische wereld is het systeem van één scenarist/meerdere tekenaars degelijker uitgewerkt, maar ik heb de indruk dat hier een beetje te veel een staalkaart is dan een samenhangend geheel. Spijtig voor het verhaal, maar het album blijft een min of meer interessante try-out.
Enfer et Paradis / Oh! Great / 2002 / *
Soms klikt het gewoon niet. Ge moet dat eens lezen, had iemand gezegd. En ik ben redelijk omnivoor wat betreft strips, maar dit kon mij niet bekoren.
Batman: War Games, Act 2 / Andersen Gabrych / 2005 / **
Ik blijf mijn oordeel afwachten tot het einde van deze trilogie. Maar het is aangenaam lezen, tot nog toe.
Batman: R.I.P. / Grant Morrison, Tony Daniel, Sandu Florea / 2009 / **
Redelijk complex verhaal, dit is niet meteen zorgeloos ontspannende verhaal. Soms iets te complex gemaakt –het loont om het meerdere malen te lezen– maar past perfect in de lijn van Morrissons werk. Vraagt nogal wat voorkennis van het Batman verhaal (de Batman verhalen).

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

films 200909

Slechts tijd voor negen films, deze maand. Het interessantste wat ik heb gezien is waarschijnlijk Quantum of Solace.

One missed call / Eric Valette / 2008 / Prime / **
Volgbare remake van Chakushin ari, die net het niveau van het Amerikaanse tienerhorrorgenre overstijgt.
La terza madre (Mother of Tears) / Dario Argento / 2007 / Prime / *(*)
Interessante film van Dario Argento, die zijn dochter laat meespelen. Mijn vermoeden, opgelopen bij het bekijken Boarding Gate vorige maand, werd helaas bevestigd: ik weet niet wat ze doet, die dochter Asia Argento, maar als acteren kan het niet worden omschreven.
Hell Ride / Larry Bishop / 2008 / Prime / *(*)
Whoah, moet Larry Bishop gedacht hebben, laat ons eens Easy Rider proberen namaken, maar dan veel minder goed. We laten Dennis Hopper meedoen, we smijten er een paar blote vrouwen in, en overgieten het met een retro jaren 70-saus. Bad motherfucker, bad.
Daylight Robbery / Paris Leonti / 2008 / Prime / **
Bof. Nietszeggende film die zich evenwel gemakkeijk laat bekijken. Bonuspunt voor de oms opmerkelijke fotografie.
The Messengers / Oxide Pang Chun & Danny Pang / 2007 / Prime / **
Best te bekijken, maar deze plottechniek werd de laatste jaren toch al verschrikkelijk veel toegepast. Nog goed dat de fotografie deftig is.
Night at the Museum / Shawn Levy / 2006 / 2BE / **
Fun voor het gezin.
Quantum of Solace / Marc Forster / 2008 / Prime / **(*)
Een niet te onderschatten factor die bijdraagt tot de aanvaardbaarheid van deze film, is de wervelende fotografie. Geen obvious cheap tricks, maar een functionele, spannende, en contextueel gedreven camera die de actie ondersteunt i.p.v. ze creëert. Smaakvol. Soms ontbreekt er wat achtergrondinformatie bij het verhaal –wie is Vesper kan u denken als u niet met het Bondverhaal bent bekend. (Vesper is Bonds eerste liefde, speelt mee in Casino Royale, en pleegt zelfmoord op het einde van dat verhaal. Bond verwijt de SMERSH, Le Chiffre maar vooral ook zichzelf voor haar dood. Cruciale informatie allemaal.) Behalve de titel, heeft deze Bondfilm niets gemeen met het kortverhaal waarin Bond amper voorkomt. De film is een vreemde eend in de bijt, maar een minder evidente Bond is daarom nog geen slechte Bond.
Transformers / Michael Bay / 2007 / 2BE / *(*)
Eigenlijk een (pre)tienerfilm, en op die manier best genietbaar. Al blijft het redelijk ongeloofwaardig hoe die geavanceerde autobots met rare metalische stem praten en de begaafdheid van eenzelfde tiener (maar dan met enige mentale achterstand) lijken te hebben. Een film van 144 minuten, waarvan eigenlijk geen minuut verveelt.
21 / Robert Luketic / 2008 / Prime / **
Ik was verbaasd dat deze film in 2008 werd gemaakt; ik had hem veel ouder geschat. Een leutige film, vol jeugdige arrogantie, niet meteen op het niveau van de brat pack-films, maar best aangenaam.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)