recensies – Pagina 30

Cd’s 201011

Bereiken we nog de kaap van 300 nieuwe albums voor 2010 ten einde is? Als ik erin slaag ze allemaal op te lijsten, kan ik alvast bevestigend antwoorden. Ik heb hier nog drie stapels van zo’n tien cd’s elk liggen, dus kwantiteit is het probleem niet. (Tijd daarentegen…)

We beginnen weer properkens: werden vorige maand gewetenloos van de harddisk verwijderd:

Catching a Tiger / Lissie / 2010
Niet dat het slecht is, maar er zijn er dertien in een dozijn, van die platen.
Septentrion / Alain Caron / 2010
Een ongetwijfeld virtuoos basgitarist, die weinig geïnspireerde maar heel makkelijk verteerbare fusion uit de jaren 70-80 (na)maakt. Als dat uw ding is, niet twijfelen: kopen.
1983 / Sophie Hunger / 2010
Ik heb er wel drie keer naar geluisterd, naar die plaat, maar ze kan mij niet bekoren. Overgehyped.
Love Songs / Anne Sofie Von Otter & Brad Mehldau / 2010
Pft. Ik heb het bijna de ganse cd uitgehouden, wat zeg ik, de ganse twee cd’s, maar toen Von Otter aan Blackbird van The Beatles begon, was het genoeg geweest. Waste of talent, voor zowel Von Otter als Mehldau. “Gelijk een tang op een varken”, luidt het dan.
Dust Lane / Yann Tiersen / 2010
Een beetje nostalgisch, maar de jaren 80 en 90 zijn wel degelijk voorbij.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=l7q9Ykns5_M&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Israeli Song / Eli Degibri / 2010 / ***(*)
Zeer standaard jazz, al zou het geheel verkeerd zijn om die als mainstream commercieel te omschrijven. Hoge kwaliteit, boeiende interpretaties en voldoende eigen werk door een hoogstaand kwartet –met Brad Mehldau aan de piano.
January / Marcin Wasilewski / 2008 / ***(*)
Google zegt mij dat hij bij Anderlecht speelt, maar dat klopt niet, hij speelde eerst piano bij Tomasz Stanko en heeft ondertussen zijn eigen trio. Homonymie, het is wat. Om in de gaten te houden.
Turbulence / Michel Portal / 2010 / ***
Stond in de recente Jazz Magazine nog als één van de vijf disques essentiels van de man, en wie zijn wij om Jazz Magazine tegen te spreken? (Alleen maar als het in ons kraam past.)
Lonely Avenue / Ben Folds & Nick Hornby / 2010 / **
Op zijn best doet dit album denken aan de muziek van Paul McCartney kort na zijn post-Beatles periode. De muziek is tegelijkertijd wild en dun, beschaafd en wild, gelijk een stuk onbehouwen dat eigenlijk wel weet tot hoever hij mag gaan en er moeiteloos in slaagt zijn beste manieren te houden. Ik ben halvlings wel geneigd om hem in luxe-uitvoering op lp in huis te halen (omdat daarbij vier kortverhalen van Nick Hornby zouden zitten). Het is in elk geval een concept-album dat actief moet beluisterd worden, en muzikaal niet altijd overloopt van de genialiteit. Laat er mij nog wat over denken.
Signs & Signatures / Brussels Jazz Orchestra / 2010 / ***
BJO laat zich van zijn (haar?) meest zachtaardige kant zien, dank zij de gerearrangeerde werken van Bert Joris. De pers is unaniem lovend over de nieuwe weg die Belgiës grootste jazzorkest is ingeslagen, en ook in het buitenland waren ze onder de indruk. Een cd om in uw collectie te plaatsen (en naar te luisteren).
De Beren Gieren / De Beren Gieren / 2010 / ***
Heel mooie eersteling/demo van deze jonge helden. Ze hebben hun hype moment gehad, wij zijn benieuwd hoe ze verder gaan evolueren. Haal dit album in huis!
Catalogne / Christian Escoudé / 2010 / **(*)
Weinig opvallende plaat die een heel breed publiek aanspreekt. Perfect getimed om met de feestdagen cadeau te doen. Heel gemoedelijk, heel beluisterbaar, heel aangenaam, maar dan weer wel iets minder avontuurlijk. Met Thomas Savy op klarinet!

Binnen gehaald op (oud) vinyl:

Walter Carlos’ Clockwork Orange / Walter Carlos / 1972
Fan.Tas.Tisch. Walter Carlos heet ondertussen Wendy; Carlos was één van de eerste klanten van Robert Moog, de man van de legandarische Moog synthesizer –hij overhaalde Moog om touch-sensitivity in te bouwen in de toetsen. Walter Carlos schreef de soundtrack voor Stanley Kubrick’s film A Clockwork Orange, maar bracht nadien –naast die officiële soundtrack– ook zijn eigen volledige score voor de film uit. In diezelfde periode liet hij zich chirurgisch ombouwen tot Wendy, al was het wachten tot 1979 tot het eerste album verscheen dat offieel aan Wendy Carlos werd toegedicht —Switched-On Brandenburgs. Geniale muziek, al ben ik misschien een beetje nostalgisch.
Listen to Art Farmer and the Orchestra / Art Farmer / 1962
Le Piano Démécanisé / Frederik Croene / 2010
Leutig éénmaal ge u ervoor openstelt. Frederik Croene bespeelt een ‘gestripte’ piano volgens een aantal regels die niet geheel vreemd zijn aan het Dogme 95 principe. Nieuw, en geen oud vinyl, maar bon. We gaan niet hokjesdenken toch?
Harmonium / John Adams / 1984
Get Happy with the Randy Weston Trio / Randy Weston Trio / 1955
Ringo / Ringo Starr / 1973
Het derde solo album van Ringo Starr wordt wel eens beschouwd als het laatste Beatles album. Alle vier de Beatles komen immers op het album voor, al spelen ze wel nooit allemaal samen op dezelfde track. Typische Ringo muziek, een beetje naïef en heel goedlachs, maar niettemin een heel genietbare plaat.
Make Love To Me / Julie London / 1957
Nuits de la Fondation Maeght Vol. 1 / Albert Ayler / 1970
Discovery! / Charles Lloyd / 1964
De eerste plaat van Charles Lloyd als hoofdman. Tenor sax en fluit; van basklarinet is nog geen sprake.
Kind of Blue / Miles Davis / 1959
Geen eerste persing, maar een heruitgave uit 1962.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_B1j6tLEjiA&fs=1&hl=en_US]

Doo-bop / Miles Davis / 1992
Het laatste album van Miles, slechts zes tracks waren afgewerkt toen Miles Davis op 28 september 1991 overleed. Just diggin that doo-bop sound with Miiiiiiiiles, Miles Davis –Miles overleed vlak voor hij verder de weg van de hiphop ging inslaan.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Films 201011

Veel minder films dan vorige keer, maar dat geeft niet (ik overweeg heel even mijn hersenen te pijnigen over de vraag in welke omstandigheden het in godsnaam wél zou kunnen geven).

Bitch Slap / Rick Jacobson / 2009 / *
Euh. Goede poging? Ik geef toe, ik was nieuwsgierig door de titel, wat net zozeer kon duiden op een uit de hand gelopen pokerpartij als een trio mokkels dat graag uit een stripverhaal was komen gestapt. Had potentieel, maar het is er gelijk niet uit gekomen. (Met Erin Cummings uit Spartacus: Blood and Sand)
The Front / Tom McLoughlin / 2010 / *
Nog zo’n Patricia Cornwell verfilming. Niet goed genoeg voor Canvas, niet goed genoeg om een reeks van te maken, niet goed genoeg om te bekijken eigenlijk. Als er nog een volgt, zal het niet meer voor mijn ogen zijn.
The Marine 2 / Roel Reiné / 2009 / *
Ongetwijfeld een vervolg op The Marine 1, is dit leeghoofdig tijdverdrijf zonder negatieve of positieve gevolgen. Vijfduizendste variant op “stoere soldaat moet vrouw uit handen van rebellen redden”, een beetje gelijk de eerste Die Hard.
Cabin Fever 2: Spring Fever / Ti West / 2009 / 0
Een waterige sequel (van het aanvaardbare origineel uit 2002) waarin alle clichés uit de kast haalt en waarschijnlijk al voorbijgestreefd was nog voor hij gereleased werd. Saai.
Red Riding: In the Year of Our Lord 1980 / James Marsh / 2009 / N.A.
Ik snap er niks van, behalve dan dit de middelste is van drie films die op zich een verfilming zijn van de vier Red Riding boeken van David Peace, die ik niet gelezen heb. I plead ignorance, en moet eerst het gat in mijn kennis hierover dichten. Het ziet er zeer intrigerend uit in elk geval.
Wrong Turn at Tahoe / Franck Khalfoun / 2009 / **
Onopvallende maar goedgemaakte crime film van dertien in een dozijn. Door de regisseur van de ondergrondse parking suspense P2.
Ice Age: Dawn of the Dinosaurs / Carlos Saldanha & Mike Thurmeier / 2009 / **
Blijft mooi en zonder al te veel pretentie. Leutige ontspanning.
Saw VI / Kevin Greutert / 2009 / **
Zijn er nog mensen die voor het verhaal kijken? Af en toe komt het als rode draad nog eens op de proppen, maar het meest ‘interessant’ blijven toch de ziekelijke spelletjes die op de kijker worden losgelaten. Het is een format gelijk een ander.
One Way / Reto Salimbeni / 2006 / **(*)
Ik ben een beetje enthousiast over deze film; hij balanceert voortdurend op de grens tussen een VijfTV film en de betere courthouse film. De fotografie zit goed, de acteurs zijn behoorlijk (niet allemaal natuurlijk), en verhaal blijft verrassen. Deze film krijgt zeker en vast het voordeel van de twijfel.
Nobel Son / regisseur / 2007 / **
Weinig pretentie in deze film, goed geacteerd, en blijft onderhoudend. Het zag er eventjes naar uit alsof het zo’n simplified complicated plot ging worden, maar het script werd ontdaan van de meeste fratsen. Geen hoogvlieger, maar blij dat ik hem gezien heb. Met Alan ‘Snape’ Rickman en Eliza Dushku (Buffy the Vampire Slayer, Dollhouse).
Lesbian Vampire Killers / Phil Claydon / 2009 / **
Ok. Ik ging eerst niet kijken, want ik vond de titel eigenlijk weinigbelovend. Maar op een dag vond ik gelijk niks anders om mijn boterhammen bij op te eten, dus keek ik maar. En eigenlijk, is dit niet eens half zo slecht als de titel suggereert. Geheel in tegenstelling tot pakweg Bitch Slap (zie hierboven), is het verhaal aanvaardbaar, net zoals de –ahem– acteerprestaties; maar het is vooral de geslaagde fotografie die het hem doet. Een aangename prent om uw boterhammen bij op te eten dus –ondanks het gulvergoten witte vampierenbloed.
SM-rechter / Erik Lamens / 2009 / ***(*)
Er zit maar één minder moment in deze film, en dat is wanneer dochter Iris (gespeeld door Marie Vinck) het cliché uitstoot “jullie zijn mijn ouders, jullie hebben geen sex.” Voor de rest is dit een meer dan puike prestatie van iedereen. Lees ook Vlot verteld relaas van “De sm-rechter” en SM-rechter: de juridische waarheid achter de film.
Into the Blue 2: The Reef / Stephen Herek / 2009 / *(*)
In 2005 speelde Jessica Alba nog mee met een film die zowat hetzelfde verhaaltje vertelt –als ik er mij nog iets van kan herinneren, tenminste. Water, bikini’s stoere binken, schattenjacht, problemen, goede afloop. Zoiets?

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Boeken 201011

Hey, hey, hey! Hoewel ik mijn doel niet heb gehaald (ik wou ze allemaal lezen), heb ik vorige maand toch zes boeken kunnen verorberen. De Southern Vampire Series van Charlaine Harris (u mogelijks beter bekend als de serie True Blood) leest gelijk een stripverhaal.

De avonturen van Sookie zijn een beetje als Twilight voor volwassenen. Vooral in het begin zijn er grote parallellen: vampieren en shapeshifters (mensdieren gelijk weerwolven), gedachten lezen, romantische toestanden, etc. —Twilight werd overigens pas in 2005 geschreven. Het gaat allemaal echter wel een serieuze stap verder dan Twilight: de seksuele inuendo’s spatten van het papier, hier hoeft u geen vier boeken te doorworstelen om uw maagdelijkheid te verliezen. In het begin was ik er niet meteen uit of de gespeelde naïeviteit mij lag, dan wel of het op mijn zenuwen ging werken. Die naïeviteit verdwijnt gelukkig steeds meer naarmate de personages zich gaan ontwikkelen, en ik ben redelijk verslaafd geraakt aan het flutgedoe.

Ik ben overigens aan de Southern Vampire reeks begonnen omdat ik achteraf de serie (True Blood) wou bekijken. Toen ik het derde boek uit had, ben ik aan de televisieserie begonnen, om te ontdekken dat het eerste seizoen waarschijnlijk enkel het verhaal uit het eerste boek beslaat. En dat het redelijk tam is vergeleken met het boek –al kan True Blood niet meteen preuts genoemd worden.

Zes gelezen, er volgen er nog vier, en er is de bundel met kortverhalen die chronologisch gezien tussen de boeken in vallen, heb ik nu pas ontdekt. Ik heb ze tot nog toe allemaal gekocht voor de Kindle bij Amazon, maar ik weet niet of ik dat ga blijven doen. De tekst zit vol fouten, zoals: dierrent? WTF? Aha: differrent; aanhalingstekens die op de verkeerde lijn staan; koppeltekens waar ze niet thuishoren, etc. En om daar dan tussen de 6 en de 10 USD voor te betalen…

Dead Until Dark / Charlaine Harris / 2001 / **
Living Dead in Dallas / Charlaine Harris / 2002 / **
Club Dead / Charlaine Harris / 2003 / **
Dead to the World / Charlaine Harris / 2004 / **
Dead as a Doornail / Charlaine Harris / 2005 / **
Definitely Dead / Charlaine Harris / 2006 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Concerten 201010

Luciano Biondini & Javier Girotto / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **
Mooi (maar weinig beklijvend), in een verrassende en warme omgeveing van de zolder van Memling Sint-Jan.
Ben Sluijs & Erik Vermeulen / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Veel beduusder dan tijdens het koude maar des te energieke concert op Jazz in ’t Park. Lyrischer, dat wel, maar meer in de lijn van wat we van dit duo gewoon zijn (niet dat zulks noodzakelijk minder goed zou zijn.)
Saga Quartet / 02-10-2010 / Jazz Brugge / 0
Eén van de slechtste concerten die ik dit jaar heb gezien –en ik ben niet rap met zo’n negatief oordeel. Die gasten hebben nog een lange weg af te leggen.
Brussels Jazz Orchestra feat. Bert Joris / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Een meer fluwelen inzet van Belgiës belangrijkste big band. De pers was bijna unaniem lovend over hun jongste plaat, hun recente optreden, en nog meer (en geheel terecht) over de manier waarop ze New York hebben veroverd. Bravo, BJO!
Courtney Pine / 02-10-2010 / Jazz Brugge / *(*)
Technisch ontbrak hier maar weinig. Maar inhoudelijk was dit zo leeg als darmen na het nuttigen van een fles laxativum.
De Bankroet Jazz / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Kilo’s inhoud in deze voorstelling. Een interessante interpretatie van Van Ostaijens gelijknamige werk, heel onderhoudend en afwisselend. En dat uit de pen van iemand die niet meteen tuk is op musicaltoestanden.
Courvoisier / Eskelin / 03-10-2010 / Jazz Brugge / ***
Het kwam wat moeilijk op gang misschien, maar eens het er was, mocht het voor ons gerust nog wat langer doorgaan. Mooi.
Rolf Kühn & Tio-O / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Hij was net 81 geworden, Rolf Kühn, en dat was er niet aan te horen. Heel dynamisch, bijgestaan door een paar jonge honden, die er niet waren bijgeplaatst voor de versiering. Aangename verrassing.
Andy Emler MegaOctet / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **
Dit was een feest. Niet geheel om lang te onthouden, maar wel plezant, gelijk een trouwfeest op tijd en stond ook wels eens plezant kan zijn.
De Beren Gieren / 05-10-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
Ik ga ze niet meer blijven bejubelen. Als u ze nog steeds niet aan het werk hebt gezien, dan moet u daar dringend iets aan doen. En ze blijven maar groeien.
Jamie Saft plays Bob Dylan, John Zorn & Jamie Saft / 05-10-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
Interessant; heel interessant, maar een tikje vermoeiend, zoals die man steeds op datzelfde loeiharde volume blijft tokkelen op de piano.
Portico Quartet / 12-10-2010 / Botanique, Brussel / ***
De hype van het moment, en met reden. Peter zou dat (ook) heel schoon vinden, denk ik.
Matt Darriau’s Paradox Trio / 13-10-2010 / Follow The Sound (DeSingel, Antwerpen) / *
We gaan eens een heel actieve film nemen, en daar een kabbelende score tegen plaatsen. Een academische oppositie, die na welgeteld vijf minuten gaat vervelen. En zeggen dat ik zo’n fan ben van live begeleide films.
Bourne – Kane – Davis meet Laurent Blondiau & Ab Baars / 13-10-2010 / Follow The Sound (DeSingel, Antwerpen) / *
Het zal aan mij liggen, maar ik vond dit totaal oninteressant.
Craig Taborn Trio / 16-10-2010 / De Werf, Brugge / **
Waarom niet. Weinig verrassend evenwel, maar heel vakkundig.
Stray Dogs ft. Legoman /20 -10-2010 / Minard, Gent / ***
Ik twijfel een klein beetje tussen **(*) en *** –of nee, toch niet: de volle ***. Veelzijdig, afwisselend, degelijk concept, en heel geslaagde uitvoering. Dit had u eigenlijk niet willen missen.
Score Man / 27-10-2010 / Handelsbeurs, Gent / ***
Het moet niet altijd Filip Wauters zijn, dacht ik, maar kijk hij speelt ook hier mee. Zeer aanstekelijk, vol humor en gespeeld door mensen die er overduidelijk goesting in hebben en zich niet door een paar technische mankementjes laten afschrikken.
Narcissus Quartet / 28-10-2010 / De Werf, Brugge / ***
Robin Veheyen heeft een nieuwe Narcissus uit. Zonder Harmen Fraanje, maar met Jozef Dumoulin aan de piano en dat verandert de sound van dit kwartet geheel. Veel lyrischer, veel zachter, en ik denk bijna dat ik dit prefereer. Ik ga eerst eens goed naar de cd luisteren voor ik mij uitspreek.

Barcella / Van Herzeele Duo / 29-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
De opener van het nieuwe Gentse festival. U kan ze regelmatig aan het werk zien in de Negocito. Doen!
Peter Jacquemyn plays Solo / 29-10-2010 / redlightBlue, Gent / ***(*)
Fantastisch concert; met slokdarmklanken (of hoe heet dat) en zo’n gevorderde techniek dat ik met open mond zat te luisteren. Jacquemyn glijdt klankgewijs langs zijn bassnaren naar beneden (of naar boven, al naar gelang), geheel synchroon met zijn stem.
Lynn Cassiers / Jozef Dumoulin Duo / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **
Frêle fragiele klanken van deze downzised lidlboj bezetting. Kwam goed tot zijn recht in de Negocito.
Platvink / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
Jasper Huysentruyt, bijgestaan door Lieven Van Pee en Simon Segers (oei, dat zijn bijna De Beren Gieren), in deze straight ahead jazz set. Very nice indeed.
Jeroen Van Herzeele meets Erik Vermeulen / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
Het moet niet altijd een duo met resp. Giovanni Barcella of Ben Sluijs zijn, moeten deze heren gedacht hebben. Mooie galmende klank in de protestantse kerk.
Resistenza Band meets Jean Luc Cappozzo / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **
Het had meer iets weg van een open repetitie, maar dat is de aard van het beestje natuurlijk. De bal werd vaak en mooi doorgegeven, en hoewel deze band voorlopig nog wat body miste, was dit alvast een mooie aanzet.
Voladores Trio / 30-10-2010 / Opatuur, Gent / *(*)
Damn. Ik ben fan van Joachim Badenhorst, en kan ook Pascal Niggenkemper best op prijs stellen (Frantz Loriot had ik nog nooit eerder gehoord). Ondanks de veelzijdigheid en het meesterschap van Badenhorst was deze Voladores evenwel een beetje ontgoochelend. Naar het schijnt treden ze ook op terwijl er bewegend beeld wordt vertoont, en ik kan wel zien waar zulks een meerwaarde zou bieden. Dit vond ik evenwel niet zo onderhoudend.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Cd’s 201010

Voor we opnieuw aan de helft van de maand zitten, toch al een rappe selectie van de aanwinsten van vorige maand. Ik denk dat ik binnenkort al een eerste batch van november oplijst. Anders raak ik er zelf niet meer aan uit.

Werden van de harddisk verwijderd:

The Archandroid (Suites II And III) / Janelle Monáe / 2010
’t Is geen slechte muziek, daar niet van, en er zit gelijk een bedoeling achter, een concept, en dat is al (véél) meer dan we van de gemiddelde cd kunnen verwachten. Maar ik word er nerveus van. Het is geheel mijn ding niet. (En voor één keer vind ik dat een beetje spijtig.)
Love And Its Opposite / Tracey Thorn / 2010
Deze plaat kon mij gewoon niet boeien: te polished, te vlak, te eenzijdig. Tracey Thorn is de helft van Everything but the Girl, een redelijk populaire groep uit de jaren 80 en 90 die heel erg bekend waren met o.a. Missing en hun coverversie van I don’t want to talk about it (oorspronkelijk door Danny Whitten en Crazy Horse, maar vooral bekend in de versie van Rod Steward).
The Suburbs / Arcade Fire / 2010
Ik weet het, ik weet het. Volgens Bart Steenhaut is dit het beste album aller tijden –na het verzameld werk van Coldplay– dus ik heb waarschijnlijk geen smaak. Ik zit er nu al drie maanden geregeld naar te luisteren, maar ik val er bij in slaap. Nee, luider zetten helpt niet.
Going Back / Phil Collins / 2010
Niet dat het slecht is, maar what’s the point. Dit past in een jaren 80 film, met Cher bijvoorbeeld, of iets gelijk La Bamba of Dirty Dancing of Ghost of…
Leave Your Sleep / Natalie Merchant / 2010
’t Is mooi, ’t dromerig; Merchant is nog steeds de stem van 10,000 Maniacs, maar dan zonder de punch.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=iLilpPtY2JU&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

The Knot / Wye Oak / 2009 / **(*)
Dit album gevonden via NPR —Five Great Cover Songs From 2010 (So Far)— en meteen gekocht. Dit is het soort pop (ttz niet-jazz), waar ik nog wel graag naar pleeg te luisteren.
July Flame / Laura Veirs / 2010 / ***
Idem voor deze Laura Veirs; misschien vind ik dat nog net iets beter.
Together / The New Pornographers / 2010 / **
Dit album was hot in Seattle toen wij daar verbleven eerder dit jaar. Niet slecht, maar geen hoogvlieger.
No Better Than This / John Mellencamp / 2010 / ***
In mijn geheugen beter bekend als John Cougar Mellencamp; speelt voornamelijk Americana/country-achtige liederen. Hij is 59 ondertussen en zit sinds 2008 in de Rock and Roll Hall of Fame. Dit album werd geheel in mono opgenomen, geheel wars van digitale verbeteringen (dat is ook te horen, in vergelijking met de rest van de albums deze maand, en nee dat is geen negatieve kritiek). De plaat werd al evenmin in gewone studio’s opgenomen, maar op historische locaties. Uit de oorspronkelijke 30 liedjes werden er 13 geselecteerd voor dit album. Mooi.
Swanlights / Anthony & The Johnsons / 2010 / ***
Alweer een meer dan geslaagd album van Anthony, toch voor wie van een beetje gloom en duisternis houdt. Ik ben heletegans gewonnen voor Flétta, het nummer met Björk –een vleugje Björk op tijd en stond is fenomenaal, maar de juffrouw (mevrouw zekers) verwordt helaas meestal al gauw tot overdaad (niet nu dus). Op Flétta na zitten er weinig verrassingen in het album, maar het blijft een goede aanwinst.
Grinderman / Grinderman / 2007 / **(*)
“Ja, maar den eersten is beter”, beweerde iemand toen ik mijn goedkeuring over Grinderman 2 uitsprak. Dus haalde ik de eerste lp ook maar in huis. Anders van sound, soms rommeliger, soms vlakker, een goed begin, maar ik vind de tweede interessanter.
Write About Love / Belle & Sebastian / 2010 / **
Mjah, braaf en weinig opvallende plaat die de luisteraar achtereenvolgens naar de vorige eeuw of een countrybar katapulteert. Ze hebben de polished vintage sound wel juist, maar veel sprankeling zit er eigenlijk niet in. Ik had er meer van verwacht en was al helemaal bereid om het ding hier grijs te draaien. Niet dus.
Come Around Sundown / Kings of Leon / 2010 / *(*)
Niet meteen mijn ding, wel een schone hoes, en ritmische muziek. Bespreking alhier.

[vimeo 15186874 w=500 h=281]

Sleepwalkers / David Sylvian / 2010 / ***
Ik kende dat niet. Maar dezelfde mens die mij naar de eertse plaat van Grinderman stuurde, duwde mij ook richting Sylvian. Met dank daarvoor. Sylvian is al meer dan dertig jaar bezig, is gelinked aan mensen zoals Ryuichi Sakamoto en John Hassell en begon zijn carrière in de groep Japan. De plaat legt de nadruk op zijn schem, en welk een schitterende stemklank. Sleepwalkers is een verzamelalbum, en wel eentje dat de voorbije tien jaar van Sylvian muzikaal representeert. Blij dat ik het in huis gehaald heb.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Boeken 201010

We hebben nog eens drie boeken uitgelezen! Het komt opnieuw wat dichter bij de halfbakken wens van vier per maand, al interesseert dat quota me eigenlijk geen zier.

Maar ziet, Solar is erdoor geraakt, nog voor McEwan een nieuw boek uit heeft zelfs. Een moeilijke bevalling, het was niet geheel mijn ding, als is de hand van de meester ook hier onmiskenbaar aanwezig. De lijn tussen de drie periodes is, achteraf bekeken, mooi en handig getrokken, maar de inhoud gaf mij niet echt goesting om te blijven doordoen.

Van pure miserie heb ik dan maar twee pulpboeken gelezen nadien, want ik had even mijn buik vol van de ‘literatuur’. (En ik ben nu aan een derde pulpding bezig, maar om geheel andere reden.)

Solar / Ian McEwan / 2010 / **
Te veel cringe voor mij, vooral in het begin. Het wordt beter/draaglijker naar het einde toe, maar het is mijn genre niet.
Rot & Ruin / Jonathan Maberry / 2010 / **
Geen Joe Ledger, deze keer, maar een boek dat eerder voor een jonger publiek lijkt bedoeld. Een beetje gemoraliseer, maar niet zo dat het op het systeem begint te werken. Een boek over zombies, maar alweer (zoals bij de films) zonder het echt over breinetende levende doden te hebben. Best onderhoudend, maar het is toch uitkijken naar The King of Plagues in 2011.
Worth Dying For / Lee Child / 2010 / **
Jack Reacher gaat een lethargisch stadje redden van de moeilijkheden die hij min of meer zelf veroorzaakt. Spannend, maar met een kleine anti-climax.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Films 201010

Film Film Film

Alweer drie films, die vorige maand boven het gemiddelde uit kwamen.

Lars von Triers Antichrist is een film die u moet gezien hebben (al was het maar om te geloven dat hij bestaat). Net zoals Låt den rätte komma in (Let the right one in) een vampierenfilm is die er eigenlijk géén is, is Antichrist een horrorfilm die geen horrorfilm is. Bijwijlen moeilijk verteerbaar en een beetje verwarrend, met een scenario dat in de handen van een slechter regisseur nooit dit niveau zou gehaald hebben.

In An Education is een coming of age portret van Lone Scherfig aan de hand van het hoofdpersonnage Lynn. Eigenlijk de verfilming van het essay van Lynn Barber, My harsh lesson in love and life (lees ook: Lynn Barber: My age of innocence), uitgewerkt tot een scenario door niemand minder dan Nick Hornby. Het is een heel sober, maar in deze moderne maatschappij waarschijnlijk enorm tegen de borst stotend, verhaal, al meen ik mij te herinneren dat zulk een vertellingen een jaar of twintig, dertig geleden niet meteen uitzonderlijk waren.

En dan is er nog Harry Brown, de debuutfilm van Daniel Barber, met een heel waardige –en eigenlijk een beetje getypecaste, maar dan geheel overtuigende– Michael Caine. Een redelijk standaard film, met weinig verrassingen, maar vol kwaliteit.

Carriers / Àlex Pastor, David Pastor / 2009 / *
Te weinig achtergrondinfo, te weinig verhaal, te weinig vanalles. Maar véél potentieel.
Fame / Kevin Tancharoen / 2009 / *
Bewegend behang. Bewegend ongeloofwaardig behang. Geen verbetering, geen update.
MR73 / Olivier Marchal / 2008 / **
Delicaat epos met als thema schuld en boete. Een beetje aan de langdradige kant misschien, maar met mooi uitgewerkte personages. Daniel Auteuil als doorwrochte flic die verlossing zoekt in de meest ruime betekenis van het woord.
L’instinct de mort (Mersine I) / Jean-François Richet / 2008 / **(*)
L’ennemi public n°1 (Mersine II) / Jean-François Richet / 2008 / **(*)
Heel erg mooi, is het verschil tussen de openingsscène van de eerste film, en de slotscène van de tweede. Het gaat om hetzelfde gegeven, gefilmd resp. vanuit het standpunt van Mesrine, en vanuit dat van de politie. Meeslepend verhaal, waarin het al te gemakkelijk is om de kant van Mesrine te nemen, die afgeschilderd wordt als een schelm i.p.v. een moordenaar.
30 Days of Night: Dark Days / Ben Ketai / 2010 / *(*)
Een straight-to-video release, veel minder sterk dan de eerste film, maar met een mooie rol voor/van Mia Kirshner. Somtijds mooie fotografie, vaak iets te goedkoop effectbelust. Er zit nochtans veel potentieel in.
G.I. Joe: The Rise of Cobra / Stephen Sommers / 2009 / **
Eenvoudig scenario dat zonder veel omwegen, en met nadruk op de effecten en de actie, boeiend blijft voor de ganse lengte van de film. Gebaseerd op de G.I. Joe franchise van Hasbro (in Europa ontwikkeld als de Action Man reeks), uitgeschreven aan de hand van een scenario uit 1998. Voorkennis is niet nodig.
Antichrist / Lars von Trier / 2009 / ***(*)
Eerst gaat zijn producent het einde verklappen, en dan herschrijft de regisseur gans het boeltje maar temidden een diepe depressie van zijn psyche. Dit is een donkere, donkere film, met verschrikkelijk gruwelijke toestanden, functioneel naakt (en bijhorende sex), en heel schone fotografie. Women are the root of all evil; we zouden Lars von Trier bijna van mysogenie gaan beschuldigen.
Flawless / Michael Radford / 2007 / *(*)
Een stichtende film, verscholen in een detectiveverhaal. Het is een beetje saaie en levensloze film geworden, gevat in een totaal ongeloofwaardige raamvertelling.
Fly Me To The Moon / Ben Stassen / 2008 / *
Zo saai, zo stereotiep, zo slecht geacteerd.
Banlieue 13 – Ultimatum / Patrick Alessandrin / 2009 / *(*)
De sequel op Banlieue 13 uit 2004, die ik niet heb gezien. Deze film is representatief voor het soortement Franse actietoestanden dat regelmatig eens opons wordt losgelaten. Gelukkig zonder de dwaze humor van pakweg de Taxi reeks, die ook al door Luc Besson werd geschreven (net zoals de Transporter franchise). Waarmee u volledig weet wat u van deze film mag verwachten.
The Rebound / Bart Freundlich / 2009 / *(*)
Cougars zijn hip, zo ook in deze film. Waar ging het nu weer over?
The Taking of Pelham 1 2 3 / Tony Scott / 2009 / **
Verschrikkelijk irritante en langdurige openingstitels. Het scheelde een haar of ik had de film gewoon stopgezet. Ik weet dat het een remake is, en ik heb geen idee of het in de oorspronkelijke film ook zo enerverend is.
Smokin’ Aces 2: Assassins’ Ball / P.J. Pesce / 2010 / (*)
Rechtstreeks op video uitgebracht, en waarschijnlijk rechtstreeks in de discountbak gesmeten. ’t Is gewoon slecht.
Kruistocht in spijkerbroek / Ben Sombogaart / 2006 / **
Aanvaardbare bewerking van het boek van Thea Beckman, met soms wat beperkt acteerschap. Het boek is beter dan film, heet dat.
The September Issue / R.J. Cutler / 2009 / **
Gelijk The Devil Wears Prada, maar dan echt. Interessante (en clichébevestigende) achtergrondinformatie, maar ook niet meer dan dat.
An Education / Lone Scherfig / 2009 / ***
Mooie, van de meeste sensatie ontdane coming of age film, gebaseerd op de ervaringen van journalist Lynn Barber.
Harry Brown / Daniel Barber / 2009 / ***
Een confronterende film, die wel partij lijkt te kiezen maar niet nalaat aan te tonen dat de realiteit niet zwart/wit is. De film laat zich bekijken als een politiethriller, maar geeft onderliggend toch wel voldoende denkpunten mee. Mooie, maar niettemin typische, rol voor Michael Caine. Een mooi debuut van Daniel Barber.
At Risk / Tom McLoughlin / 2010 / *
Ha kijk, ik weet weer waarom ik gestopt ben met Cornwell te lezen.
(500) days of Summer / Marc Webb / 2009 / **
Simpel verhaaltje, met een niet-lineaire chronologie, wat het niet eens echt verwarrend, maar wel veel interessanter maakt. Een beetje een wijvenfilm, maar misschien toch niet geheel, want voor één keer vond ik het beter dan Tessa.
The Day of the Triffids / Nick Copus / 2009 / **
Aanvaardbare tot miniserie verwerkte verfilming van het gelijknamige boek van John Wyndham, waarbij men er gelukkig in geslaagd is om al te banale effecten te weren. Een nieuwe verfilming is in de maak.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Kings of Leon – Come Around Sundown

Wanneer ik in een 16-jarig meisje was veranderd (en waarom hij niet op mijn verjaardagsfeestje was uitgenodigd), vroeg een bijdehandse twentysomething op de interne mailing lijst van Gentblogt. Ik had geïnformeerd naar de versheid van de nieuwste Kings of Leon, die ik gisterennamiddag in ontvangst was gaan nemen bij Adhese/Doggybites/Enchanté (waar Michel gaat werken).

Het eerste nummer (The End) bleek evenwel niet representatief voor de nieuwe plaat, maar wel voor het oude oeuvre(vandaar de titel misschien). Niet dat ik vertrouwd ben met de groep, behalve de naam en dat ene liedje dat ze ergens eens in één of ander VT4 of 2BE programma hebben gebruikt en dat gelijk als muzikale template werd gegrift op dat openingsnummer. Al hebben ze dan een ganse waslijst awards op hun wikipedia pagina.

Het is mijn genre niet, maar dat hoeft geen criterium te zijn. De muziek zit vol energie en meeslependheid, al is er duidelijk een formule te ontdekken in de manier waarop de liedjes in elkaar werden gestoken –dat geeft zo’n groep dan weer een identiteit natuurlijk. Live moet dit een heerlijk feest zijn; ik kan de fans op de eerste rij de teksten zo zien meeschreeuwen. En als ik eerlijk ben, zat het zestienjarig meisje in mij af en toe ritmisch mee te tikken op de muziek. “Zo’n popmuziek, dat is gelijk drugs”, zegt mijn muziekleraar mij dan (waarmee hij verder niets insinueert). “Dat zit vol power, met ritme alhier en melodie aldaar en dat stuwt zijn eigen voort.” Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.

Cd’s 201009

Oei, we zijn al half oktober, en ik heb de lijst van september nog niet erm… opgelijst. Ik heb overigens nog veel meer liggen, maar geen tijd om het (hier) allemaal de aandacht te geven die het verdient (zoals Peter Evans, Angles en Newt hieronder –vooral Newt is echt heel goed). Bij deze.

Werden van de harddisk verwijderd:

November / Dominic Miller / 2010
Dominic Miller is het best gekend door zijn samenwerking met Sting, al lijst zijn wikipediapagina een veel grotere hoeveelheid bekende mensen waar hij mee heeft samengewerkt. Impressive, maar dat is dit solo album dan weer niet. November is een saai smooth jazz album, dat ongetwijfeld een onweerstaanbare aantrekkingskracht zal hebben voor de fans van Kenny G, en dat ik misschien toch had kunnen houden als “muziek om bij in slaap te vallen”. Nah.
Une Enfant Du Siecle / Alizee / 2010
Gezellige jaren 80 pop van de 26-jarige Franse lolita. De muziek is een mengeling tussen Mylène Farmer en Kim Wilde, en daarmee is ook alles gezegd. Euh, behalve dat de juffrouw er patent uit ziet, maar dat biedt gelijk geen meerwaarde aan mijn oren.
Listening Booth:1970 / Marc Cohn / 2010
WTF? Het was helemaal om zeep toen ik zijn Maybe I’m Amazed versie te horen kreeg. Een pareltje van Paul McCartney uit de tijd met The Wings, totaal om zeep geholpen door Cohn. Bah.
Pilgrim’s Progress / Kula Shaker / 2010
Ik heb ernaar geluisterd, maar ik vind er mij gewoon niet in terug. Sorry Peter.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=w2JRGv91urY&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Chamber Music Society / Esperanza Spalding / 2010 / ***
Veel hype, maar toch aangenaam om naar te luisteren. Ligt regelmatig op.
This is R*time / Reut Regev / 2009 / ***
Opwindend-opzwepende muziek, zonder in het kenmerkend-stereotiepe trombone geluid te vervallen. (Ik zal mijn best doen om niet voortdurend koppelteken-beschrijvend te werken.)
ICP049 / ICP Orchestra / 2010 / ***
!ICP!50 / ICP Orchestra / 2010 / ***
Mijn eerste ICP-platen zijn meteen een schot in de roos. Met, op ICP049, dat fantastische nummer No Idea.
Desert Ship / Satoko Fuiji / 2010 / **(*)
Ik heb Satoko Fuji leren kennen in Vooruit, en toen speelde ze daar een schitterende set. Deze plaat is behoorlijk veeleisend voor de luisteraar, de vorige was net dat ietsje beter.
Dual Identity / Rudresh Mahanthappa & Steve Lehman / 2010 / ***
Mahanthappa blijft het doen. Fantastische plaat, en hij heeft alweer een nieuwe uit.
Travail, Transformation and Flow / Steve Lehman Octet / 2009 / ***
Geduld en aandacht, dat is waar deze plaat om schreeuwt. Geen evidente muziek, maar loont de moeite.
Live in Lisbon / Peter Evans Quartet / 2010 / ***
Epileptical West / Angles / 2010 / ***

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=g2F3Zg9a2jY&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

2 / Newt feat. Silke Eberhard / 2010 / ***
Zie opname hierboven.
Whirl / Fred Hersch Trio / 2010 / **
Een beetje ontgoocheld, door deze Fred Hersch.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=SfjpZYxXK7E&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Never Stop / The Bad Plus / 2010 / ****
Godverdomme dat is goede muziek. TBP slagen erin om popmuziek spitsvondig om te zetten naar jazz, hun eigen vernuftigheden eraan toe te voegen, en het dan nog op een hoger niveau te tillen. Ik heb de groep in mei (of was het al juni) in Seattle aan het werk gezien op het Bellevue Jazz Festival, en deze groep hangt gewoon aan elkaar gelijk vliegen op plakpapier. Never Stop; hopelijk luisteren ze naar hun eigen advies.
Grinderman 2 / Grinderman / 2010 / ***
Volgens mensen die het kunnen weten was de eerste beter, maar ik ben alvast content van deze tweede worp (ik heb de eerste nog niet gehoord).
I Learned The Hard Way / Sharon Jones & The Dap-Kings / 2010 / **(*)
Ambiance. Ik ken mensen die er gigantisch fan van zijn, en ze hebben gelijk. Niet geheel mijn soort muziek, maar zeer genietbaar.
Ten / Jason Moran / 2010 / ***(*)
Wreed goede plaat, absoluut wreed goed. Maar ik vond de recente Brad Mehldau nog net iets meer to my liking.
The Sea / Corinne Bailey Rae / 2010 / **
Goed, voor wie van popachtige toestanden houdt. Wordt omschreven als ‘donkerder’ dan de vorige, maar dat zal dan voor de mensen zijn die heel goed (naar de teksten) luisteren. Er zitten best schone stuken in.
Close-Up Vol 1, Love Songs / Suzanne Vega / 2010 / **
Het ‘nut’ van deze plaat ontgaat mij een beetje. Suzanne Vega zingt haar oude nummers opnieuw, en dat moet dan volwassener of zo klinken (en waarschijnlijk doet het dat wel). Tsja.
The Defamation of Strickland Banks / Plan B / 2010 / *
(Had ik het niet op cd, ik had het waarschijnlijk ook van de harddisk verwijderd.)
In Search Of The Miraculous / John Zorn / 2010 / **
John Zorn gaat de lyrische toer op. Dat zorgt voor weinig spanning en zeer toegankelijke muziek, die wat onwennig overkomt, geconfronteerd met pakweg het Masada oeuvre. Sommige muziek komt over als muzak, maar daar zit een diepere onderliggende betekenis achter, zo verzekerde men mij. Right.
Same Girl / Youn Sun Nah / 2010 / **(*)
De vorige van Youn Sun Nah (Voyage) was zonder meer een zeer goed album. Op deze nieuwe release speelt ze niet alleen piano, ze zingt ook. Ik ben moeilijk wat betreft zangstemmen, en wat mij betreft was al dat gezang geen noodzaak geweest. Voeg eraan toe dat ze heel helder en analytisch zingt, en dat is dan weer net waar ik het minste van houd. Niet voor mij dus.
Climbing With Mountains / Viktor Tóth / 2007 / **
Tartim / Viktor Tóth / 2009 / **
De cd’s van Viktor Tóth zijn goed, maar redelijk braaf. Live kwam dat veel beter tot zijn recht, en in Vooruit nog meer dan in Brugge (als ik W. mag geloven), want het samenspel met Bart Maris was als wreed goed te omschrijven.
Deleted Scenes From The Cutting Room Floor / Caro Emerald / 2010 / **
Nederlands nieuwste revelatie, die gretig wordt vergeleken met Lady Linn, maar daarvoor toch iets te kort schiet. Aanvaardbaar-goede muziek (damn, daar is dat koppelteken weer), maar zonder extra’s.
Fields / Junip / 2010 / ***
Dromerige toestanden bij Junip. Zeer geschikt als achtergrondmuziek.
Declaration of Dependence / Kings of Convenience / 2009 / **(*)
Ik ben fan van deze Noorse jongens, sinds ik in 2001 hun Quiet is the new loud in huis haalde. Riot on an empty street ging op datzelfde elan verder, net zoals deze worp van vorig jaar.
God Willin’ and the Creek Don’t Rise / Ray LaMontagne And The Pariah Dogs / 2010 / ***
De mens is vooral bekend van de hit You Are The Best Thing, maar deze God Willin’ and the Creek Don’t Rise gaat toch wat verder. Deze plaat klinkt rauwer, zoals de opener Repo Man.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

De Beren Gieren, Jamie Saft Zingt, De Tram Rijdt Niet

De Beren Gieren speelden vorige week dinsdag een thuismatch tegen Jamie Saft, wat voor twee geheel verschillende muziekmomenten zorgde. Fulco Ottervanger zat met het hoofd geheel in zijn muziek, vergat daardoor de bandleden voor te stellen, maar vermeldde terloops toch nog dat de groep een “vers geperste” cd heeft.

Jamie Saft, inclusief de baard waarmee hij zelfs Opatuur jaloers had gekregen, speelde een loeiend harde set op een piano, die ze voor de gelegenheid beter naar de andere kant van pianoforte hadden afgekort, met een duidelijk penchant voor ff (fortissimo of heel luid). Saft moest men over zich heen laten spoelen, in dikke golven die tegen de oren aan beuken en waarbij men met de deining meegaat ofwel reddeloos verloren is.

Lees er alles over bij Gentblogt in het artikel met de verrassende titel De Beren Gieren, Jamie Saft Zingt, De Tram Rijdt Niet. Dat ze maar gauw het openbaar vervoer opnieuw volgens dagnet laten rijden, op zijn minst tot een half uur na het einde van de concerten.