film – Pagina 13

FFG: Viola

De eerste film die helemaal niet voor mij was. Ik druk mij voorzichtig uit, want ik vermoed dat Shakespeare fanaten mogelijks een hilarische prent te zien kregen, die aan mij totaal is voorbij gegaan. Het werd op de festivalpagina omschreven als een vindingrijke riff op Shakespeare’s ‘Twelfth Night’, wat van deze film een gegeven maakt voor een bijzonder beperkt niche publiek, dat vermoedelijk ook graag (liever zelfs) naar theater gaat.

Viola is nog te zien op 15 oktober (14.30 u.) in de Sphinx.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: Starlet

Een beetje oneerbiedig omschreven, is Starlet een romcom: een romantic comedy, helemaal klaar voor VijfTV. Behalve dan misschien dat hier (i.t.t. The Canyons) wel wat porno in voorkomt –grotendeels creatief gecensureerd maar toch (veel) meer dan suggestief.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor de eerder dit jaar overleden Besedka Johnson en Dree Hemingway, dochter van Mariel (zus van Margaux) en dus kleindochter van schrijver Ernest Hemingway. Wanneer Jane (Hemingway) een grote som geld vindt in een thermos die ze op een yard sale van Sadie (Johnson) koopt, werkt ze zich het leven van Sadie binnen. Of het uit nieuwsgierigheid of schuldgevoel is, wordt nooit helemaal duidelijk, maar de film biedt een fascinerende blik in twee (schijnbaar) mijlenver uit elkaar staande levens.

Sadie is een alledaagse alleenstaande oma, die op zaterdag bingo speelt, en Jane zit in de porno-industrie. Dat laatste is niet meteen als schokkend gegeven bedoeld: er wordt lustig in ondergoed rondgelopen, de crackpijp gaat rond en we zijn getuige van een porno shoot, maar dat alles is voor Jane niet meer dan werk. Voor het overige leidt ze een leven dat zo (ab)normaal is als dat van Sadie. Er wordt wel schitterend en geloofwaardig geacteerd, en de kijker gaat probleemloos in het verhaal mee. Ik heb zelfs gelachen (ja dat is een referentie).

Starlet is nog te zien op 14 (22.30 u.), 15 (17.30 u.) & 17 (14.30 u.) oktober in de Sphinx.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: The Canyons

Het begint moeilijk te worden –voor de rangschikking, bedoel ik dan. Schraders The Canyons is een intrigerende film vol intertekstualiteit (lang geleden dat ik dát woord nog eens heb kunnen gebruiken) die baadt in een jaren 80 sfeertje.

Paul Schrader is net zo bekend als regisseur dan als schrijver. In de eerste categorie hebt u vermoedelijk wel minstens één van zijn vroege films gezien: American Gigolo, Cat People, Mishima: A Life in Four Chapters, in de tweede is er natuurlijk Scorseses Taxi Driver, Raging Bull en The Last Temptation of Christ, maar ook Brian De Palma’s Obsession, Peter Weirs The Mosquito Coast en zijn hiervoor vermelde eigen films. Voor The Canyons, dat voor een groot deel via Kickstarter werd gefinancierd, gebruikte hij een scenario van Brett Easton Ellis, en trok hij acteurs aan zoals Lindsay Lohan en pornoster James Deen.

Om één of andere reden focust de media vooral op dat ene woordje: porno. In de film komen inderdaad een aantal –naar Amerikaanse maatstaf behoorlijk expliciete– sex scènes voor en komt er een paar keer een mannelijk lid in beeld. Voor de rest is het naakt én de sex heel erg functioneel, d.w.z. het is essentieel voor het verloop van verhaal.

Dat verhaal is vintage Brett Easton Ellis (zelfs als hij niet was vermeld als scenarist, had u er zijn invloed zó uitgehaald) en ademt de sfeer van een klassieke Brian De Palma uit. Dit is gefundenes fressen voor de fans, met een puike prestatie van Lindsay Lohan. Het was trouwens allemaal redelijk close to home voor de actrice, zo wist Schrader achteraf te vertellen. Er werd nooit expliciet naar verwezen op de set, gaf hij verder mee, maar het was duidelijk dat de situatie zeer herkenbaar –en voor de rol erg bruikbaar– was voor Lohan.

Enig minpunt is de fotografie, we zitten hier weer met de indie low budget look & feel, al zitten er voortreffelijke shots in, die met de juiste camera (en een groter budget) ongetwijfeld veel meer tot hun recht waren gekomen.

The Canyons is nog te zien op 14 oktober (22.30 u.) in Kinepolis.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: All Is Lost

All Is Lost is één van de twee films die ik niet alleen heb gezien. Niet alleen betekent in deze in zelf uitgekozen gezelschap, want in de cinemazaal heb ik tot nog toe niet zonder andere mensen rond mij gezeten. Dit overigens geheel in tegenstelling tot het aantal personages in deze film, want de in de aftiteling als “Our Man” gedesigneerde Robert Redford is de enige acteur die u gedurende 106 minuten zal te zien krijgen. Veel dialoog heeft hij trouwens niet, al worden de handvol zinnen die bij aanvang off screen worden geuit, ook hier door de afdeling Vertaler-Tolk van HoGent… vertaald. Voor de rest hoort u hooguit een tussen neus en lippen gemompelde ‘shit‘ en één luid geschreeuwde maar totaal gerechtvaardigde ‘fuck‘.

We vergezellen our man gedurende een dikke week op zee, pal midden tussen twee continenten in. Hij schrikt wakker in zijn zeilboot, waar in de boeg, door een van een vrachtschip gevallen container, een gat werd geslagen. Wat volgt zijn 100 spannende survival minuten, met een gigantische spanningsboog.

Toegegeven, er is reeds altijd een fascinatie geweest voor rampenfilms. Denkt u maar aan films als Airport, The Poseidon Adventure (het origineel alstublieft), en The Towering Inferno. Maar het moet sinds Danny Boyles 127 Hours geweest zijn dat we zo geboeid hebben gekeken naar de overlevingsdrang van één man. Robert Redford zet een sterk staaltje acteertalent neer, en deze film is dan ook zonder meer een eerste hoogtepunt van het filmfestival te noemen.

All Is Lost is niet meer te zien op het Film Fest Gent.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: Blue Ruin

Regisseur Jeremy Saulnier financierde Blue Ruin met crowd funding, en de prent wordt, zes jaar na het bejubelde Murder Party, positief onthaald. Hoofdpersonage Dwight Evans is de anti-held van dienst, die na een lang zwerfbestaan huiswaarts keert. De man die zijn ouders heeft vermoord, wordt op vrije voeten gesteld, en Dwight zint op wraak. (De titel, Blue Ruin, verwijst naar de blauwe, verweerde wagen waarin Dwight al die tijd heeft geleefd.)

Wat volgt is een film gevuld met zoveel irreële daden, dat het verhaal paradoxaal genoeg helemaal geloofwaardig overkomt. De inventiviteit en vanzelfsprekendheid waarmee Dwight de tegenslagen op zijn weg overwint, dragen bij aan het naturel en de vaart van de film. Er zitten een aantal interessante scènes tussen, maar toch mist deze film, die baadt in een sfeer van tristesse en surrealisme, vaak fotografische kansen. Vermoedelijk kan dit gelinkt worden aan de look & feel die eigen lijkt voor independent films, en daarmee misschien aan het bescheidener budget.

Het wraakthema maakt dit tot een min of meer onderhoudende film, al ben ik niet zeker dat ik hem had uitgekeken als hij op tv werd uitgezonden. Er zitten een aantal dode, enfin: minder levendige, momenten in de film, die de kijker wat op zijn honger laten zitten. Jammer, want er zitten zeker een flink aantal interessante scènes in.

Blue Ruin is nog te zien op 13 (22.30 u. – Sphinx) en 15 (22.30 u. – Kinepolis) oktober.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: Shirley: Visions of Reality

40 jaar Amerikaanse geschiedenis aan de hand van 13 iconische schilderijen van Edward Hopper, verfilmd door een Oostenrijker en met welgeteld zeven acteurs, met de Canadese danseres en choreografe Stephanie Cumming in de titel- en hoofdrol. Het verhaal is matig interessant, lees: eerder slaapverwekkend, al weet ik meteen weer waarom ik eerder niet om 22.30 u. naar de film ga. Shirley wordt neergezet als een vrouw schatplichtig aan de tijdsgeest (jaren 30 t.e.m. 60): tegelijk sterk geëmancipeerd en zorgzaam, zonder zichzelf daarin te verliezen.

Het belangrijkste aan de film is evenwel niet het verhaal, maar de manier waarop de 13 werken in de film te leven werden gebracht. Elk stukje is –zonder in clichés te willen vervallen– een levend schilderij, zorgvuldig belicht en in beeld gebracht door Jerzy Palacz in de door Hanna Schimek meticuleus nagebouwde schilderijen. Cumming beweegt daarin met een dergelijke doordachtheid, dat het ons niet zou verwonderen als elke frame van de film voor een schilderij kan doorgaan. De sets werden opgebouwd vanuit een vast camerastandpunt en een aantal werden eerder reeds als installatie aan het publiek voorgesteld onder de noemer Visions of Reality (2008, 2009).

De film is dan ook vooral dat: een installatie, weliswaar bijzonder mooi uitgewerkt, maar het vraagt bijzonder veel inspanning van de kijker om 92 minuten lang geconcentreerd te blijven.

Shirley: Visions of Reality is nog te zien op 12 oktober (14.30 u. en 17.30 u.) in Studio Skoop.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: Leones

Leones (leeuwen) is de debuutfilm van Jazmín López. Was hij een paar decennia eerder gemaakt, men had hem kunnen beschouwen als de voorloper van pakweg The Virgin Suicides (u weet wel, naar dat gelijknamige boek van Jeffrey Eugenides, verfilmd door Sofia Coppola en vergezeld door de mysterieuze muziek van Air) of het werk van Gus Van Sant (waarmee deze film gretig wordt vergeleken).

De film opent abrupt, zonder opening credits, maar met een paar wisselende (zachte) kleurenflitsen, die ons dan abrupt in het verhaal smijten. Hoewel, van verhaal is niet veel sprake. Het redelijk in het begin vermelde “I see dead people” (een verwijzing naar The Sixth Sense, en dus ook het gegeven van die film), een duidelijke wonde in de nek van één van de hoofdpersonages, stukjes op een bandrecorder opgenomen gesprekken, leiden allemaal tot een zachte climax, die u eigenlijk al van bij het begin van de film had zien aankomen. U gaat dus niet voor het verhaal, en al evenmin voor een mogelijke spanningsboog, want die is er niet.

Wat u wel graag zal zien, zijn de lange, bevreemdende en er eigenlijk niets toe doende steadicam opnames van stukken bos, luchtbelletjes in het water, een paar adolescente gevoelens en vertwijfelingen die uiting geven aan een zoektocht en vooral heel veel teenage angst. Een van de fotografen is trouwens Matias Mesa, die heeft meegewerkt aan Gerry en Elephant van Gus Van Sant (de vergelijkingen zijn dus niet helemaal uit de lucht gegrepen).

Wat u daarnaast ook graag zal hóren is, naast de spaarzame maar zeer to the point muzikale soundtrack (van Glenn Gould, Sonic Youth en Daniel Johnston wordt telkens één stukje gebruikt), is de uitmuntende bruitage. Zowel de camera als het geluid maken elk integraal deel uit van de cast en geven aan deze film het potentieel dat er onmiskenbaar in zit.

De film is veel te experimenteel (zowel in de betekenis van jaren 80 avant garde als in de betekenis van leerproces) om hem in waarde te mogen overschatten, maar plaatst López wel op het lijstje van regisseurs om in de gaten te houden.

Leones is nog te zien op 11 (20 u.), 14 (14.30 u.) en 16 (17.30 u.) oktober, telkens in de Sphinx aan de Korenmarkt. Interessant, maar u drinkt op voorhand best een stevige koffie (of twee) om wakker te blijven.

FFG: Parkland

Na een onderbreking van een paar jaar –het is (minstens) geleden van toen tram 21/22 nog rechtstreeks van mijn deur naar de Zuid reed– heb ik besloten opnieuw flink wat films op het als Film Fest Gent herboren Filmfestival te gaan bekijken. Ik heb 20 tickets aangeschaft, waarvan er eentje voor Tessa en eentje voor Henri is.

Het leuke aan het filmfestival is dat je er films gaat bekijken die je anders nooit te zien krijgt, of waar je anders nooit naar zou gaan kijken. Die van vandaag hoort in die laatste categorie.

Parkland vertelt het verhaal achter de schermen van de moord op president John F. Kennedy. Het verhaal concentreert zich op Jim Carrico (chirurg), Abraham Zapruder (de man die het mogelijks meest bekende stukje film in de geschiedenis heeft gemaakt –26 seconden lang, 486 frames), Forrest Sorrels (een agent van de Secret Service in Dallas) en Robert Oswald (broer van Lee Harvey Oswald, de man warvan wordt aangenomen dat hij de president heeft neergeschoten). Parkland is het ziekenhuis in Dallas waar zowel de neergeschoten president als de twee dagen later eveneens neergeschoten Oswald worden binnengebracht.

De premisse van de film is interessant, en het eerste stuk is erg boeiend in beeld gebracht. Hoewel de kijker de afloop kent, is de spanning te snijden wanneer de chirurgen trachten het leven van de president te redden. De film vervalt daarna echter in een voornamelijk geromantiseerd overkomende voorstelling van het gebeuren. Er wordt bijzonder weinig uitgediept, en sommige personages worden wel heel karikaturaal voorgesteld (de moeder van Oswald bijvoorbeeld). Niet meteen een film die u moet gezien hebben.

Parkland is nog te zien op 11 (20 u. – sphinx), 15 (22.30 u. – Kinepolis), en 18 (22.15 u. – Kinepolis) oktober.

Films 201309

The East / Zal Batmanglij / 2013
An operative for an elite private intelligence firm finds her priorities changing dramatically after she is tasked with infiltrating an anarchist group known for executing covert attacks upon major corporations.
Een bijzonder naïeve en redelijk voorspelbare film over eco-terrorisme. Met Brit Marling, die zo mooi de rol van Maggie speelde in Sound of My Voice
Daglicht / Diederik Van Rooijen / 2013
De ambitieuze advocate Iris moet schipperen in haar rol als alleenstaande moeder en strafpleiter in, soms schemerige, zaken. Als ze in het huis van haar moeder Ageeth logeert, stuit ze op een duister familiegeheim. Ze blijkt een broer te hebben waarvan het bestaan altijd zorgvuldig is verzwegen.
Grmpf. Beter dan verwacht. Een mager begin, maar de plot lijkt structureel en inhoudelijk mooi in elkaar te zitten. De moeite van het bekijken waard, zeker voor wie de Scandinavische thrillers genegen is. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Marion Pauw.
The Iceman / Ariel Vromen / 2012
The true story of Richard Kuklinski, the notorious contract killer and family man. When finally arrested in 1986, neither his wife nor daughters have any clue about his real profession.
Mooi in beeld gebracht, en een glansrijke vertolking van Michael Shannon als Kuklinski. Niettemin is dit een zwaar geromantiseerde en weinig uitgediepte versie van het gegeven. Voor wie de dingen wil zien vanuit het perspectief van Kuklinki’s vrouw, Barbara, is er het korte artikel Married to The Iceman.
World War Z / Marc Forster / 2013
United Nations employee Gerry Lane traverses the world in a race against time to stop the Zombie pandemic that is toppling armies and governments, and threatening to destroy humanity itself.
Niets nieuws, maar mooi gemaakt en met een zeker spanningsboog. Het blijft mooi sober, al haalt het niet het niveau van pakweg I am Legend.
Star Trek Into Darkness / J.J. Abrams / 2013
After the crew of the Enterprise find an unstoppable force of terror from within their own organization, Captain Kirk leads a manhunt to a war-zone world to capture a one man weapon of mass destruction.
Deel twee van de reboot blijft onderhoudend en legt nog steeds een aanvaardbare link met de oorspronkelijke serie/films.
Sleeping Beauty / Julia Leigh / 2011
A haunting portrait of Lucy, a young university student drawn into a mysterious hidden world of unspoken desires.
Een mooie, stilistische film, gedeeltelijk gebaseerd op het boek The House of the Sleeping Beauties van Yasunari Kawabata, al heeft Wikipedia het ook over Memories of My Melancholy Whores van Gabriel Garcia Marquez en het bijbelse verhaal van Koning David die als oude man de avond spendeert aan de zijde van slapende maagden. En er is natuurlijk het sprookje –al is het enige verband zowat de slotscène van de film. Het is in elk geval een intrigerende film.
Redemption / Steven Knight / 2013
Homeless and on the run from a military court martial, a damaged ex-special forces soldier navigating London’s criminal underworld seizes an opportunity to assume another man’s identity — transforming into an avenging angel in the process.
In het geval van Julia Leigh hierboven, was het een goede zaak dat de regisseur en de scenarist dezelfde persoon waren, in het geval van Steven Knight ben ik daar niet zo van overtuigd. Het verhaal is flinterdun –zelfs voor een film met Jason Statham, en raakt eigenlijk niet van de grond. Het is dezelfde man die het zwaar overschatte Eastern Promises schreef trouwens. Heel hard te mijden.
+1 / Dennis Iliadis / 2013
Three college friends hit the biggest party of the year, where a mysterious phenomenon disrupts the night, quickly descending into a chaos that challenges their friendships — and whether they can stay alive.
De synopsis belooft zaken die niet worden uitgewerkt, al heeft de film een min of meer interessante premisse. Het draait echter allemaal uit op een simpele allegorie, terwijl dit een echt goede film had kunnen worden. Regisseur Illiades had eerder een niet onverdienstelijke remake van The Last House on the Left gemaakt.
The Frozen Ground / Scott Walker / 2013
An Alaska State Trooper partners with a young woman who escaped the clutches of serial killer Robert Hansen to bring the murderer to justice. Based on actual events.
Het heeft wel iets, maar spijtig dat Nicolas ‘ik kan maar één typetje neerzetten’ Cage meespeelt.
Oblivion / Joseph Kosinski / 2013
A veteran assigned to extract Earth’s remaining resources begins to question what he knows about his mission and himself.
Waar heb ik dit nog gezien? Samenraapsel van allerhande andere films op weinig boeiende wijze bij elkaar gebracht.

(films vorige maand)

Films 201307-08

Weinig films gezien, deze zomer; de meeste dan nog op het vliegtuigschermpje.

Evil Dead / Fede Alvarez / 2013
Five friends head to a remote cabin, where the discovery of a Book of the Dead leads them to unwittingly summon up demons living in the nearby woods. The evil presence possesses them until only one is left to fight for survival.
De remake waar eigenlijk niemand op zat te wachten, is uiteindelijk toch een aanvaardbaar geslaagd avontuur te noemen. Ik mis een aantal essentiële zaken uit het origineel, zoals “The Claw” dat op minder cult-hilarische manier werd geïntegreerd in het verhaal. Bonuspunten omdat het een remake is die niet slaafs een dubbeltje van het origineel wil zijn.
The Purge / James DeMonaco / 2013
A family is held hostage for harboring the target of a murderous syndicate during the Purge, a 12-hour period in which any and all crime is legalized.
Het klinkt spectaculair, maar eigenlijk is het niet meer dan een samenraapsel van ideeën uit allerlei andere films.
Iron Man 3 / Shane Black / 2013
When Tony Stark’s world is torn apart by a formidable terrorist called the Mandarin, he starts an odyssey of rebuilding and retribution.
Past in de franchise, onderhoudend.
G.I. Joe: Retaliation / Jon M. Chu / 2013
The G.I. Joes are not only fighting their mortal enemy Cobra; they are forced to contend with threats from within the government that jeopardize their very existence.
Bad acting, dat is het overweldigende gevoel bij deze film.
The Driver / Walter Hill / 1978
A professional driver (Ryan O’Neal) steals cars to drive as getaway vehicles for big-time robberies in Los Angeles. Hot on the Driver’s trail is the Detective (Bruce Dern), a conceited cop who refers to the Driver as “the cowboy who’s never been caught” and is willing to go to any length to bring him down. The Detective becomes so obsessed that he sets up a bank job in order to entice, trap, and ultimately arrest, the Driver.
Sisters / Brian De Palma / 1973
The Staten Island apartment of lovely model Danielle becomes the scene of a grisly murder that is witnessed by her neighbor, Grace, a reporter. But the police don’t believe her story, so it’s up to Grace to solve the murder mystery on her own.
Vintage De Palma; heerlijk vind ik dit.
See Girl Run / Nate Meyer / 2012
A young adult woman decides to revisit her past relationships in order to find some guidance in her current life.
Welke film was dit ook alweer?

(films vorige maand)