Auteur: bruno

verhuis

Wij verhuizen.

Na maanden gemekker, verandert dit weblog van provider. Als het de komende dagen een beetje mank loopt, dan weet u nu meteen waarom.

Geen nood, de uitzending wordt dra vervolgd.

iedereen beroemd

Lief heeft niet alleen een weblog, hij krijgt de laatste tijd ook meer en meer media-aandacht.

Het begint met uw smoel in de gazet, maar voor ge ’t goed en wel beseft staat ge even goed in het boekske van de annonskes. Met een wreed schone foto (waar ze evenwel een stukske van hebben geknipt, de onverlaten).

En daarmee sta ik ook in het boekske van de annonskes. Weliswaar niet met mijn smoel, maar dan toch met mijn naam. Of ik al een persarchief had, vroeg i. gisteren met pretlichtjes in haar ogen, toen ze mij een exemplaar overhandigde.

(Oh, en van die vis Henk, ge moogt gerust vermelden dat we daarna bouillabaisse hebben gegeten.)

u ribt toch ook?

Bloggers eten ribben, dat is reeds geruime tijd geweten. De laatste keer schreeuwde iedereen dat het voor herhaling vatbaar was, dus minder dan een jaar na datum, gaan we er opnieuw voor.

De plaats van het gebeuren is alweer Gent, en er wordt gemikt op een zo breed mogelijk publiek van wat gemelijk wordt genoemd ‘life bloggers‘. Geen techneutenbabbel (al werd er de vorige keer ijverig over fototoestellen gepraat), geen politiek, media-watching, of belangengroepvertegenwoordiging. U hoeft zich dan ook niet aan een lezing te verwachten, noch een consortium, powerpoint presentatie of het Engels als werktaal.

Wat u wel mag verwachten is een gezellige babbel, vette handjes vol ribbensaus, en wijn per centimeter (of cola light in sommige gevallen).

Meer info vindt u op de blogribben wiki (die straks meteen naar de eerste plaats op blogium zal schieten), alwaar u uw komst kunt bevestigen.

Samengevat: Gent, Amadeus (Plotersgracht 8), blogribben, vrijdag 6 januari 2006 om 19u30, life blog(ger)s.

roken in beeld

Unizo heeft (gedeeltelijk) gelijk wanneer ze de boetes niet pikken die kunnen worden opgelegd aan de winkeliers, die binnen twee jaar hun ‘oude’ voorraad pakjes sigaretten niet hebben vervangen door de nieuwe. Want twee jaar lijkt misschien lang, de verplichting voor de fabrikanten om hun oude verpakkingen door de nieuwe, met afschrikwekkende foto voorziene, pakjes te vervangen, is er pas binnen anderhalf jaar.

Een beetje achtergrond (Nieuwe schokkende foto’s op sigarettenpakjes veroorzaken ernstige problemen bij winkels en Winkeliers boos over rompslomp sigarettenpakjes met foto’s, DM 02/12/2005):

Op alle pakjes sigaretten moeten uiterlijk tegen 31 mei 2007, behalve de bestaande waarschuwende teksten, ook schokkende kleurenfoto’s staan als schrikbeeld voor de gevaren van het roken. Het Koninklijk Besluit van minister van Volksgezondheid Rudy Demotte (PS) verscheen gisteren in het Staatsblad. Hij geeft de fabrikanten een productietijd van anderhalf jaar om de bestaande pakjes met geschreven waarschuwing te vervangen door de schokkende foto’s. De winkeliers krijgen daarop zes maanden de tijd om “oude” pakjes te verkopen. Na die periode riskeren ze forse boetes.

Nu weet ik langs geen kanten hoe het zit met de turn-over van zo’n stockvoorraad bij de winkeliers, maar me dunkt dat de boetes bij de verkeerde personen worden gelegd. De verplichting om de pakjes een nieuw uiterlijk te geven, ligt bij de fabrikanten. Het lijkt mij dan ook meer dan logisch dat de verantwoordelijkheid voor de verkoop van die pakjes evenzeer bij de fabrikanten (en/of hun distributeurs) komt te liggen.

De fabrikanten hebben immers anderhalf jaar om aan de verplichting tegemoet te komen; dat lijkt mij ruimschoots voldoende. Niet alleen zou men de fabrikanten moeten beboeten op elk pakje dan binnen anderhalf jaar nog in oude verpakking de fabriek verlaat, tevens zou men de fabrikanten verantwoordelijk moeten stellen voor de dan nog in omloop zijnde oude stock. Inclusief een verplichting die stock terug te nemen en te voorzien van een nieuwe verpakking, zonder enig verlieslatend effect voor de winkeliers. Willen ze op veilig spelen, dan ruilen ze de oude verpakking natuurlijk reeds ruim op tijd om.

Kortom, Demotte legt de verantwoordelijkheid bij de verkeerde groep.

boeken 200511

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Lunar Park (Bret Easton Ellis) ***
  2. Dood van een soldaat (Johanna Spaey) *
    Een ‘literaire thriller’ *shudder*; het epitheton alleen al laat het ergste vermoeden –en dan mag het nog door de uitgever zijn opgedrongen. Een thriller is het niet, in het beste geval misschien een whodunit; en literair is het al helemaal een mislukking (Gehoord tijdens het interview met Spaey in Titaantjes: Als je misdaadroman op je boek zet dan verkoopt het; met literatuur erop niet.). Twee ik-personage worden afgewisseld zonder enige aanleiding of waarschuwing, waardoor er bij de lezer nodeloos verwarring optreedt. De stijl is belabberd, de stijlfiguren verschrikkelijk ver gezocht, of net clichématig uitgewerkt. En dan de namen van de personages: Guy Van De Cauter (Guy Van Cauteren); Julien De Wever (Julien Weverbergh); dokter Martens (Dr. Martens); etc. Er worden betere opstellen in het derde middelbaar geschreven. Bah.
  3. Weight (Jeanette Winterson) ****
    Dit boekje had ik oorspronkelijk gekocht voor de prachtige vormgeving. Gezet in een sobere Van Dijck (met échte italic), met subtiel gebruik van rood en een evenwichtige bladspiegel, kón ik dit boekje gewoon niet laten liggen. Het begin van het verhaal stond mij niet echt aan –oh nee, toch weer niet een mythe getransponeerd naar een hedendaagse setting– maar ik bleek het geheel bij het verkeerde eind te hebben. En hoe. Winterson vertelt het verhaal van Atlas en Heracles (Hercules) op een zeer realistische manier, waarbij ze erin slaagt persoonlijke gegevens in het verhaal te verwerken, zonder dat het er met de haren lijkt bijgesleurd. Het is een heel spontaan en vlot boek, dat je in ruk uitleest, en je verblijd achterlaat. Verblijd, omdat dit verhaal, dit boek, langs alle kanten en in alle details juist zit. Structureel, verhaaltechnisch, typografisch, het klopt allemaal. Vakmanschap, zoals je het veel te weinig tegenkomt.
  4. Het papieren huis (Carlos Maria Dominguez) ***
    Stilistisch mooi boekje, een beetje romantisch, met een ongeloofwaardige ontknoping. Leuke verpozing.
  5. Een Goede Dag voor de Ezel (Tim Krabbé) ***
    Zit heel goed ineen, geslaagde uitwerking. Niks op aan te merken. Integendeel: lezen.
  6. L’empire des loups (Jean-Christophe Grangé) **(*)
    Een typisch boek voor Grangé: twee uiteenlopende plotlijnen, die vanzelfsprekend samenkomen; en twee totaal verschillende politieinspecteurs die moeten samenwerken. Allemaal zeer gelijkaardig aan de format voor Les Rivières pourpres. Goed om lezen dus, met een verrassende, zij het ietwat abrupte, afloop.
  7. Vrije val (Saskia de Coster) *(*)
    Ligt volledig in de lijn van haar tweede boek. Een verschrikkelijk hermetisch, modern, sprookje. Aan mij niet besteed. Tenzij ze voor haar volgende boek eindelijk met iets anders afkomt, was dit mijn tweede en laatste boek van de Coster.

films 200511

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Boogie Nights (Paul Thomas Anderson) **
    Het begint als een pastiche, en naar het einde toe wordt het plots een Serieuze Film, maar dan is het natuurlijk al veel te laat, en heeft het ding alle credibiliteit verloren. Soms grappig, soms goed, maar niet (of toch weinig) consequent. Potentieel goede film, maar lost de verwachtingen niet in.
  2. Deep Throat (Gerard Damiano) *
    Juffrouw slaagt er maar niet in orgasme te krijgen, tot ze bij een psychiater aanklopt. Die weet haar te vertellen dat ze niet over een clitoris beschikt; tenminste toch niet waar hij zou moeten zitten. Verder onderzoek toont immers aan dat haar clitoris zich achteraan haar keel bevindt. Rond dit verhaal worden seksscènes gebouwd, die destijds misschien zeer ‘bevrijdend’ waren, maar vandaag vooral saai overkomen. Niettemin een historisch belangrijke film.
  3. Crash (Gerard Damiano) ***
    Goede film, een beetje over-hyped.
  4. Final Destination 2 (David R. Ellis) **
    Voorspelbaar natuurlijk, met een totaal absurd einde. En voor wie er alsnog geen genoeg kan van krijgen: geen nood, er is een derde op komst.
  5. 10 jaar “Leuven Kort” (various) **
    21 regisseurs vertellen hun (kort)verhaal. Dat gaat van goed naar slecht naar domdwaze kitsch. Meer dan 4,5 uur film schreeuwt het op de voorkant, en dat was eigenlijk best wat korter geweest.
  6. Carnages (Delphine Gleize) **
    Een stier wordt na zijn ‘overlijden’ in de arena in stukken gehakt. Zijn resten, die over België, Frankrijk en Spanje worden verdeeld, blijken een heleboel mensen samen te brengen. Goed concept, soms (te) slordig uitgewerkt.

DM bis

Ondertussen is ook de krant weer geheel on-line bij DM.

Op het eerste gezicht zie ik minstens één verbeterting, één miskleun, en één iets werd nog steeds niet aangepakt.

De verbetering: in plaats van http://www.demorgen.be/ wordt eindelijk met de volledige URL van de pagina gewerkt in de address bar.

http://…/?pagina=/20051201/public/pages/Krant001/MOR-001-01-20051201.html

Gemakkelijk te ontleden bovendien: /20051201 is gewoon de dag; /public/pages is overbodige info; Krant001 is de pagina van de krant, jawel; /MOR-001-01-20051201.html is verder opsplitsbaar. MOR duidt op de naam van de krant; 001 is alweer de pagina van de krant; 01 blijft de ganse tijd onveranderd; en 20051201 is alweer de dagaanduiding. Over redundantie gesproken.

Maar goed, ik ben hiermee alvast tevreden want: soms blijft de krant wel eens haperen. Dat gebeurt waarschijnlijk wanneer er teveel mensen tegelijkertijd de krant consulteren, en het resultaat is een blanco pagina in uw browser. Refreshen helpt niet, want dan kom je in het beste geval terug op de voorpagina terecht. Gedaan met dit euvel, want in de address bar van je browser staat nu de werkelijke pagina. Een refresh zorgt er dus voor dat je op die pagina blijft. Goed zo.

DM navigatieDe miskleun: de navigatie binnen de krant. Vroeger stond onderaan de navigatie een < vorige en volgende >; nu staat dit enkel bovenaan. Als u, net zoals de meeste mensen, een pagina van boven naar onder leest (en bij DM klik je op de artikels om ze te kunnen lezen), dan moet u nu met uw muis van helemaal onderaan de pagina naar (bijna) helemaal bovenaan de pagina om naar de volgende pagina te kunnen. Nope, niet goed.

Nog steeds niet aangepakt: de tekstversie van de artikels.

Met de deal dringt Maaf immers binnen in een markt die 0 anse oop, de in een persmededeling dat het zou e uitezondheid” en oor “in de plaats e middel rrol in de anrer zelf legde de kritiek immers die 150 Franse Aankoop, in zou uitbuiting en plaats te wondermiddel verlagen andere verkoopt”. krirend. immers die 0 anse oop, in zou uitezondheid” en plaats e middel rrol anrer kritiek naast zich neer en zei zelfs te hopen dat het voorbeeld ook in andere landen positief onthaald wordt. Nederland moeten ze alvast niet meer overtuigen.

Zou moeten lezen als:

Met de deal dringt Maaf immers binnen in een markt die naar schatting goed is voor 150 miljoen euro per jaar. De Franse tegenhanger van Test-Aankoop, UFC-Que Choisir, reageerde in een persmededeling dat het zou gaan om een “schandalige uitbuiting van de gezondheid” en stelde Unilever voor “in de plaats van proactieve producten voor te stellen als een wondermiddel eerst werk te maken van het verlagen van cholesterol in de andere producten die het verkoopt”. Maar Unilever zelf legde de kritiek naast zich neer en zei zelfs te hopen dat het voorbeeld ook in andere landen positief onthaald wordt. Nederland moeten ze alvast niet meer overtuigen.

Vermoedelijk is dit een PDF probleem (de teksten worden onttrokken aan de PDF versie).

het werk

Sara vraagt:

Mag ik weten wie uw werkgever is? En hoeveel tijd je dagelijks spendeert aan woon-werkverkeer?
Uit curieusiteit 🙂

Als u het mij niet kwalijk neemt, hou ik mijn werkgever liever buiten dit weblog. Ik werk in Brussel (de frequente en aandachtige lezer weet ondertussen zelfs in welk deel van Brussel), maar zoals mijn disclaimer stelt:

Dat is echter noch voor u, noch voor dit weblog van tel. Alle informatie die rechtstreeks of onrechtstreeks met dit weblog kan worden gelinked, kan en mag op geen enkele wijze met [zijn mijn] werk(gever) in verband worden gebracht.

Het is niet dat die informatie niet te achterhalen valt (en ik neem u de vraag ook absoluut niet kwalijk), maar zoals ik eerder al opmerkte, zou ik wel zot zijn om mijzelf te compromitteren.

Tegen de andere vraag teken ik dan weer geen enkel bezwaar aan. Ik spendeer dagelijks zo’n dikke twee uur aan woon-werkverkeer. ’s Ochtends vertrek ik om 6u50, en ik ben meestal net iets voor 8 op het werk; en omgekeerd vertrek ik ’s avond om 16u en dan ben ik net op tijd om rond 17u om Henri van school af te halen (en reeds een brood te hebben gekocht).

(Als het warmer is, durf ik wel eens met de motor te gaan, en dan gaat het allemaal wel iets sneller: 30-45 minuten enkele reis.)

Twee uur per dag dus om (grotendeels) onbekommerd te lezen. Heerlijk.

DM: de moeite

Ahoi! De Morgen vernieuwt haar website! En hoewel die van DS er beter uit ziet, is die van DM (waaraan op het ogenblik van dit schrijven nog wordt gewerkt) alvast uitnodigender voor de abonnees.

Los van het feit dat ik hier op het werk niet op de site van DS kan inloggen (wegens een persoonlijke vete tussen hun cookies en onze firewall), maakt DS het de abonnee niet echt gemakkelijk om in te loggen. De status (ingelogged of niet) verschijnt bij DS in de rechterbovenhoek, in een scherm dat werd opgemaakt voor 1024×768 pixels. Op 800×600 verdwijnt die status volledig van het scherm, waardoor de abonnee op zoek mag gaan naar een inlog mogelijkheid. (Niet alleen op 800×600, maar ook op mijn 12″ Powerbook, die wel 1024×768 aankan, maar waabij mij ‘full screen’ minder breed is op mac.)

Bij DM hebben ze dat beter begrepen (zoals het er nu uitziet althans): de inlogbox staat links bovenaan. En het gaat hier wel degelijk om een inlogbox, en niet om een status scherm. Het nodigt de abonnee meteen uit om in te loggen. Eenmaal ingelogged verschijnt er evenwel nergens expliciet dat u ingelogged bent (er staat wel ‘uitloggen’ in het menu). Misschien hadden ze beter de inlogbox dan vervangen door een eenvoudige statusboodschap (‘Welkom bij DM on-line. U bent ingelogged als X’).

Soit, ze zijn er nog mee bezig, en eenmaal voltooid waag ik mij misschien wel nog eens aan een vergelijking tussen beide kranten. Als ze ondertussen een information architect nodig hebben, sturen ze maar een mailtje.

we zijn weer mee

Eindelijk een paar zaken op orde gebracht in mijn thuisnetwerkje (verschrikkelijk, die Nederlandstalige computertermen). De oude mac doet zijn (haar ?) ding perfect, zij het dat op de moederkaart (hier gaan we weer) een batterij moet vervangen worden. En dat Firefox echt niet werkbaar is (gelukkig is er Safari).

Maar goed, ik heb terug toegang tot mijn feeds met NetNewsWire (FeedDemon op PC is echt mijn ding niet). Ik zal u niet vervelen met het aantal items die ik op ocharme een week tijd nog te lezen had, dat heb ik immers mijzelf ook niet aangedaan. mark all read en we beginnen met een schone lei.

De Powerbook ligt nog steeds plat, het zal voor tons ne keer zijn, als het belangrijk genoeg zou worden om er de nodige fondsen voor uit te trekken. Maar het ziet ernaar uit dat zulks nog eens een tijdje zou kunnen duren. Een kwestie van prioriteiten, weet u wel. En boeken, films en CDs zijn belangrijker dan computers. Om van eten nog maar te zwijgen.