Wij gaan hier van projecten doen. Een kleintje en een groot. Juich. Van netwerk software en e-mail systemen en content management dat allemaal moet vernieuwd worden. En dat het niet (noodzakelijk) bij het oude moet blijven, maar dat het wel binnen een jaar moet afgewerkt zijn.
Binnenkort waarschijnlijk meer, maar eerst een dag vakantie!
Hoe zit het met mijn ‘hopeloos achterop’-lijstje?
Aeon Flux, Jarhead, Rumor has it, The Matador, Mrs Henderson presents en 20 centimetros worden nu al niet meer vertoond in Gent (mijn lijstje is nog geen maand oud), waardoor er nauwelijks nog iets van overblijft.
Een kleine update (ik heb er meteen uitgehaald wat mij niet meer interesseert):
Sphinx :The Bow (Hwal)
Studio Skoop Cronicas (The Libertine heb ik ondertussen al gezien)
Volgende week ga ik zeker Syriana en The Bow (Hwal) bekijken.
0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch
(films vorige maand)
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch
(concerten vorige maand)
Understatement: ik drink graag koffie. Toen ik twee maanden geleden nog op het negende zat, beschikten we daar over een espresso-apparaat. Zo’n commercieel maar degelijk ding, eerder geschikt voor thuisgebruik dan voor op de werkplaats. Het ding werkte met bonen, wat ervoor zorgde dat we vers gemalen koffie in onze tas kregen.
Na nieuwjaar ben ik (terug) naar het achtste verhuisd, en daar beschikken we over een soort Douwe Egberts koffie-automaat, die werkt met vloeibaar koffieconcentraat (tiens dat rijmt). Die koffie is drinkbaar, net zoals ook nescafé drinkbaar is. Daarnaast hebben we ook een koffiezet, waarin geregeld koffie wordt gebrouwen, die dan voor een paar uur warm wordt gehouden bovenop de machine. Die koffie is niet te drinken (Max Havelaar). Ze is verschrikkelijk straf gezet, en vreselijk bitter.
Vandaag dacht ik de oplossing te hebben gevonden, door eerst een halve kop water uit de automaat te halen, en daarbij dan een kop gebrouwen koffie te voegen, maar hoewel de koffie nu minder sterk is (maar niet flauw), blijft de bitterheid overheersen. En om elk halfuur naar het negende te trekken…
En dan heeft er plots iemand twee-drie dagen gepikt. Met 29 dagen voor februari was ik al tevreden geweest, want ik kwam net 1 dag tekort om mijn laatste film van deze maand te bekijken (Solarys van Tarkovsky). Dus zeur ik maar een klein beetje vanavond, als die er toch bijkomt in het overzichtslijstje.
Bijna had ik ook een lijst met cd’s en stripverhalen afgewerkt, maar ik houd het dit jaar bij kwartaaloverzichten daarvoor. De eerste lijstje kan u dus verwachten eind deze maand. [ironie]Ik weet het, ik weet het, u verliest er nu al uw nachtrust door.[/ironie]
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch
(boeken vorige maand)
Hm. Ja, ik heb een beetje geprutst aan dit blog, vandaag. Op een of andere manier ben ik bij alwaysBETA (aß in ’t kort) terecht gekomen, alwaar ik mooie sparklines tegenkwam. Het bleek een WP plugin te zijn (SpartkStats) die een zekere Sean McBride had gemaakt voor de groupblog aß. De SparkStats staan rechtsboven op de indexpagina van deze site (vermeld ik er even bij voor de RSS lezers), en geven het aantal posten (de hoogte van de lijnen) en het aantal commentaren (de kleurintensiteit van de lijnen) weer gedurende de laatste dertig dagen.
Bij aß hadden ze ook nog de Extended Tags (ET) plugin, die kan gebruikt worden als een uitbreiding bij Ultimate Tag Warrior (UTW) –dat hier sinds kort ook in versie 3.0 draait. ET kan indien gewenst onzichtbaar in de metadata gebruikt worden, waardoor wel de zoekmachines de tags opnemen, maar die tags noch de tag cloud, noch de posten onoverzichtelijk maken (men gaat plots wel een heleboel tags gebruiken).
UTW op deze blog kan je gebruiken via de ‘local tags‘ en ‘technorati tags‘ onderaan elke post, waarbij je bij het aanklikken van een ‘local tag‘ op deze site blijft, en bij een ‘technorati tag‘… naar technorati gestuurd wordt. En er is meteen ook een tag cloud voorhanden. Ik werk later nog wel verder aan een ‘related (tag) entries‘ toepassing. (Wat ben je met gegevens als je ze niet kan vinden.) Je kan in UTW ook synoniemen definiëren, zoals wordpress en wp, zodat je niet telkens beide tags dient in te geven.
Meteen op nog een stuk of wat andere plugins gestoten, waaronder Search Excerpt (SE) en the_excerpt Reloaded (teR). SE zorgt ervoor dat in de zoekresultaten het stuk van de post wordt getoond waarin het woord voorkomt waarop werd gezocht –en het meteen ook aanduidt– terwijl teR je toelaat een hele reeks bewerkingen uit te voeren met het excerpt van je post (bvb hoeveel woorden worden getoond, hoe moet het geformateerd worden, e.d.).
Wat SE juist doet, kan u bekijken wanneer u het zoekveld gebruikt (bvb. standaard), en teR ziet u aan het werk in de archieven (bvb. verhaaltjes).
(Als u hetzelfde probeert en u geraakt er niet aan uit, slaak dan gerust een gil in de commentaar.)
Het werd ijzig stil.
Op onze verdieping in de lange dubbeldekker P-trein naar Brussel is meestal wel plaats ’s ochtends. Meestal is dan nog een onderschatting, want het valt slechts uiterst zelden voor dat er niet nog zitjes vrij zijn. Zo ook vandaag, dus ik mocht me op mijn gemak in een tweezit neervlijen, waarbij zowel ik als mijn medereizigers ervan konden uitgaan dat we allemaal een rustige en comfortabele rit tegemoet gingen. Helaas.
Vorige week reeds, had een medereiziger het noodzakelijk gevonden –hoewel er zelfs een vierzit vrij was– min of meer over mij heen naar de vensterplaats in de hoek van diezelfde tweezit te klauteren. Geen probleem, de plaatsen zijn er om benut te worden.
Edoch. Die man stonk uit al zijn openingen. Zowel zijn poriën als het leer van de vest die hij weigerde uit te trekken, wasemde de verzamelde geur van op zijn minst 4 jaar sigaretten uit. Onwillekeurig hapte ik naar adem, maar bij elke hap bereikte meer teer mijn luchtwegen dan de zuurstof waar mijn longen zo naar snakten. Van de geur van mijn versgewassen pull bleef enkel een wufte herinnering over toen we Brussel Centraal bereikten en de man zich gepanikeerd uit de hoek wrong. Pas vier uur later, tegen het einde van de voormiddag, keerde mijn ademhaling opnieuw naar een trager ritme en verdween de rauwheid uit mijn stem.
“Wat bedoelt ge: neen?!”
– Het spijt mij, meneer, maar ik wil niet opnieuw hetzelfde meemaken als vorige week. En het is niet alsof er geen plaatsen meer vrij zijn, nietwaar.
“Luister,” en met deze werd zijn stemgeluid beduidend luider, “ik ga daar zitten”, riep hij bijna, met een duidelijke klemtoon op ‘daar’ terwijl hij naar de plaats naast mij wees, “al moet ik over u kruipen!”
Een verkoudheid had de laatste dagen reeds de meeste fut uit mij gehaald, maar ik bleef volharden. Het was al lastig genoeg ademhalen met een verstopte neus (en hoofdpijn), dat ik het best zonder rook kon stellen. Wat ik hem ook trachtte duidelijk te maken.
“Ik zit al járen op die plaats, en gij gaat ze van mij niet afpakken.”
Huh? Hoewel ik zijn naam niet zag staan –al lette ik er wel op hem daar niet op te wijzen– kon het mij geen moer schelen waar ik ’s ochtends zat. Bijna was ik opgestaan om mij ergens ander te zetten, maar gezien ik mij belabberd voelde en mij naar eigen tevredenheid rustig had geïnstalleerd, voelde ik mij niet geneigd aan zijn eisen te voldoen. De man achter mij stelde voor dat hij zijn plaats dan maar overnam, maar die beantwoordde niet aan zijn wensen.
“Ik wil díe plaats”, herhaalde hij nog een paar keer. Steeds dringender werd zijn toon. Net toen ik dacht dat zijn drift zou escaleren, gaf hij op. Maar morgen zou het niet zo gemakkelijk gaan, verzekerde hij mij.
– En wat dan? Gaat u mij op mijn gezicht slaan?
Hij keek mij dreigend aan. “Het zou de eerste keer niet zijn.”
Pas toen hij ging zitten –helemaal alleen op een vierzit– en hij monkelend zijn boterhammen uit hun zilverpapier haalde, werd de stilte opnieuw overstemd door het geroezemoes in de wagon. Morgen is ver weg.
Gentblogt gaat mainstream. Want in de Evita van maart lezen wij:
Ook vriendengroepen, organisaties of gemeenschappen kunnen een blog onderhouden. Iedereen –van advocaten, programmeurs tot vastgoedmakelaars– gebruikt ze om colledga’s en klanten op de hoogte te houden. Zelfs hele steden bloggen, denk aan gent.blogt.be. Sommige blogs zijn eenrichtingsverkeer, maar veel zijn interactief. Je kunt dus commentaar geven, waardoor er een gemeenschap groeit.
Misschien moeten we toch maar een een press release rondsturen met de juiste schrijfwijze.