Tag: piepkonijn

rust

Des ochtends moeten ze mij met rust laten. Dat heeft te maken met een serieus edoch bestrijdbaar ochtendhumeur (kijk mij niet aan voor ik gewassen en gekleed ben), dat dan weer alles te maken heeft met een aantal zaken die ik ’s ochtend zo snel mogelijk uit de weg wil hebben geruimd.

Naast de hygiënische argumentatie –niks zo goed als de douchebadfris gewassen ochtendmens– had ik graag achtereenvolgens mijn post (dat is een utopie want die mensen komen zo vroeg niet), en bij gebrek daaraan mijn digitale post, mijn RSS feeds, mijn planning, mijn gazet, mijn ontbijt en mijn koffie achter de rug en kiezen. Tijdens het weekend –of wanneer ik met de motor naar het werk trek– heb ik dat grotendeels zelf in de hand, maar op het werk blijft u maar beter uit mijn buurt tot ik die koffie heb gedronken en de computergebonden noodzakelijkheden heb volbracht.

Dat duurt hooguit een half uur tot een uur (afhankelijk van het volume). En daarna merkt u er de ganse dag niks meer van. (En omdat ik zo vroeg op het werk aankom , heb ik ruimschoots de tijd om mijn ochtendlijke taken te volbrengen –de twee andere vroege vogels lijden aan hetzelfde syndroom en dus laten we elkaar met rust.)

Bent u er ook zo één?

oneigen

Laat ons eens (van) mysterieus doen. Er ligt iets zwaar op mijn lever.

Zwaar.

En ik kan er geen letter over schrijven, omdat het niet van mij is. Misschien klamp ik er u nog wel eens IRL over aan, en zonder enige twijfel leest u erover in één van de boeken die ooit nog pleeg te schrijven. Maar ik moet er iets over kunnen schrijven, al is het maar dit bericht waar u niets uit wijzer wordt en al helemaal niets uit kunt afleiden.

Toch bedankt.

uit het oog

Euh. Help. Ik ben de belastingsaangifte helemaal uit het oog verloren. Gelukkig is er de portaalsite van de Federale Overheidsdienst FINANCIEN, waar achter de link Uiterste datum indiening een PDFje verscholen gaat met de volgende tekst (dd 24 april 2006):

PERSMEDEDELING

Uiterste datum indiening aangifte personenbelasting aanslagjaar 2006

Vice Eerste Minister en Minister van Financiën Didier REYNDERS kondigt aan dat de uiterste indieningsdatum voor de belastingaangifte van de personenbelasting dit jaar op woensdag 19 juli wordt vastgelegd. Voor de mandatarissen die een aangifte via taxonweb doen, wordt de uiterste datum op 31 oktober 2006 bepaald.

*kuch* Ik moet mijn boekhouder maar eens contacteren, geloof ik.

Midlife crisis

“Pfff”, verzuchtte ik zonet bij het avondmaal. “Hoe dichter ik bij die veertig kom, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik een zware midlife crisis tegemoet ga.”

“Gôh, liefje,” was het gevatte antwoord, “gans uw leven is gewoon al één grote midlife crisis geweest tot nog toe.”

ijsbergtopke

Maar allez, dat hoeft allemaal toch niet lang te duren?

  • database analyse + voorstel tabelstructuur conferentie
  • een consultant vinden voor een ‘audit’ van onze ‘informatiestroom’
  • een roadmap opzetten voor een ‘informatiestroom’ project

Sinds gisterenavond is het beginnen binnensijpelen, en het moet allemaal vóór maandag klaar zijn. Want er moet feedback op komen, en daarna ben ik een tiental dagen met vakantie.

Ach ja, vakantie:

  • een inleidend artikel schrijven over BNRF voor draai om je oren
  • bespreking dag 4 BNRF voor Het Project
  • neotec monopod bestellen voor BNRF
  • maand- en kwartaaloverzichtjes blog in elkaar flansen
  • eindelijk reactie op brief advocaat schrijven

Ook allemaal tegen maandag. En zonder naar mijn melklijst te kijken.

(Maar eerst lunch. Tijd voor een broodje Exki.)

[Update] Note to self: niet vergeten: foto i. en foto Bram W.

glorie

Om het er hem gemakkelijk vanaf te maken, zegt hij.

Wat is uw opperste moment van glorie geweest in het leven dat u nu leidt?

Het concept glorie verbind ik tot het einde van mijn dagen met het Sint-Barbaracollege. Nee, niet met de helmboswuivende Hector, maar met het AMDG dat bovenaan elk geschrift diende te prijken. Ad Majorem Dei Gloriam, tot meerdere eer en glorie van God; de leuze van Ignatius van Loyola, stichter der Jezuïeten.

Glorie past niet meteen in mijn levensfilosofie, tenzij als een concept van handelen naar eer en geweten, of om te proberen van alles het beste te maken. Maar goed, ik wil u graag ter wille zijn. Mijn glorie is niet tastbaar, vrees ik, en liefst had ik ze (zoals het cliché, maar daarom niet minder waar) verbonden aan het gezin. Maar dat zal weer niet tellen, waarschijnlijk.

Laat ik het houden op de overtuiging ‘what doesn’t kill you, makes you stronger‘, en elk zo’n moment dat je overleeft is een moment van glorie. En daar zal u het mee moeten stellen.

(Zou ik het doorgeven? Voel u niet verplicht, maar nu de examens achter de rug zijn, heeft Sara er misschien wel tijd voor?)

verdwenen

Wel duizend ideeën om hier te posten heb ik (dat komt ervan als ge te lang alleen thuis zit –niet lachen, daar vanachter), en al de ganse avond naar de Beatles zit te luisteren.

Zo’n weblog is allemaal goed en wel, maar eigenlijk schrijft ge dat vooral voor uzelf (of voor uw nakomeling(en) –in de ijdele hoop dat die dat ooit allemaal gaat doornemen). Bepaalde posts wilt ge u herinneren, terwijl ge andere liever zo snel mogelijk van uw indexpagina ziet verdwijnen –en meteen ook uit uw archief, al wilt ge uit een of andere obstinate afkeer van zelfcensuur daar niet aan toegeven.

Maar die posts die ge u wilt herinneren, of die ge gemakkelijk terug wilt kunnen vinden. Bookmarks maken van uw eigen site is net weer iets te ijdel bevonden, dus hoogst waarschijnlijk komt er iets genre ‘info pagina’, maar dan best off. Of een categorie. Of beide. Maar voor een categorie moet ge weer door tig posts gaan dwalen in de editor, en daar hebt ge de goesting niet voor.

Posts die ik me wil herinneren (in willekeurige volgorde):

  • the protecting veil: voor wie mij een klein beetje wil leren kennen
  • jazz bij opatuur: de eerste keer bij Tuur
  • ge zijt allemaal zot: toen ik écht enthousiast was over een optreden
  • Maxwell: ik ben stekezot van dat liedje
  • De Chicago files: toen ik voor het werk (IISI World Congress) naar Chicago mocht. In Business Class want intercontinentaal. En de eerste keer waarin ik heb getracht een verhaalstructuur te brengen (en naar eigen denken in geslaagd ben ook).
  • lightyears behind: waarin ik toch enigte frustraties kwijt moest, zonder ze u te vertellen.
  • borrowed time: waarin ik opbiecht dat ik eigenlijk nooit dertig had mogen worden.

Etc. Ooit. Ooit zal ik dit wel eens aanvullen, en een dergelijke pagina maken. Misschien. Tons ne keer.

gezonde maat

Ongetwijfeld heb ik het hier reeds vermeld: ik kan geen maat houden. En dan heb ik het niet over ritme –al ben ik nu niet meteen de beste danser (onnodig dit te beamen, liefste)– maar over kwantiteit. Dat gaat van drank; over eten; over cd-, boeken-, strips-, en dvdcollecties; over projecten en plannen; over hobbies; tot de manier waarop ik met mensen omga.

Alles of niets.

Hectoliters of geen druppel; vijftien gangen of een Royco Minute Soup; een catalogus; geestdriftige deelname of latente aanwezigheid; bioscoopbezoek, fototoestellen, besprekingen, opzoekwerk, of totale negering; love or hate (al is dat laatste misschien iets overdreven –ik word ook een stukje ouder).

Misschien moet ik ooit dit internet maar eens afzweren.