Des ochtends moeten ze mij met rust laten. Dat heeft te maken met een serieus edoch bestrijdbaar ochtendhumeur (kijk mij niet aan voor ik gewassen en gekleed ben), dat dan weer alles te maken heeft met een aantal zaken die ik ’s ochtend zo snel mogelijk uit de weg wil hebben geruimd.
Naast de hygiënische argumentatie –niks zo goed als de douchebadfris gewassen ochtendmens– had ik graag achtereenvolgens mijn post (dat is een utopie want die mensen komen zo vroeg niet), en bij gebrek daaraan mijn digitale post, mijn RSS feeds, mijn planning, mijn gazet, mijn ontbijt en mijn koffie achter de rug en kiezen. Tijdens het weekend –of wanneer ik met de motor naar het werk trek– heb ik dat grotendeels zelf in de hand, maar op het werk blijft u maar beter uit mijn buurt tot ik die koffie heb gedronken en de computergebonden noodzakelijkheden heb volbracht.
Dat duurt hooguit een half uur tot een uur (afhankelijk van het volume). En daarna merkt u er de ganse dag niks meer van. (En omdat ik zo vroeg op het werk aankom , heb ik ruimschoots de tijd om mijn ochtendlijke taken te volbrengen –de twee andere vroege vogels lijden aan hetzelfde syndroom en dus laten we elkaar met rust.)
Bent u er ook zo één?
mijn collega durft me niet aanspreken tot rond 11u in de voormiddag
mijn baas heeft niet vaak last van humeurigheid maar indien wel, zie je dat meteen (zoals vandaag dus, ik wou het aanvankelijk niet geloven maar heb het meteen ondervonden) – gelukkig was mijn ‘vel’ dik genoeg en is mijn baas deze namiddag naar een externe vergadering (vandaar even tijd voor een leuk tussendoortje)
Mwoa, ochtendlijke humeurigheden vallen nogal mee. Na mijn doucheke en de spurt naar Leuven (100km)neem ik mezelf een koffieke en wat voedsel en begint mijn dag. Mailtjes, nieuws en agenda.
Rssfeeds en leukigheden niet wegens afgeblokt. Dat zou de dag pas aangenaam maken. vooral rond zeven uur. Want mensen aanspreken zit er dan nog niet echt in, die zijn dan meestal nog in de warpzone…