Kristof Roseeuw speelde gisteren met Christian Mendoza bij Opatuur in De Centrale. Op het einde van de 2e set kwam daar nog Lode Vercampt bij, vers van vakantie. Ze speelden twee totaal verschillende sets, de eerste minder direct melodisch, de tweede een pak toegankelijker. U had erbij moeten zijn.
Pierre Vaiana speelde gisteren met compaan Salvatore Bonafede bij Opatuur in De Centrale. Vaiana toerde in februari met een grotere bezetting voor zijn Itinerari Siciliani ook door Vlaanderen met de JazzLab Series, en speelt op 2 maart nog in CC Strombeek in Grimbergen. De cd Itinerari Siciliani is uit bij Talia.
Gisterenavond keerde ik niet alleen met leuke deuntjes in mijn hoofd terug naar huis, maar ook met twee ‘bidons’ olijfolie (Giaraffa Di Giuliana & Hippana). Vaiana heeft in Palermo een olijfgaard, en de oogst wordt mechanisch verwerkt tot olijfolie (Olio Si!). De olie krijgt eensluidend positieve kritieken; ik ben benieuwd.
Peter Ehwald speelde gisteren met Stefan Schultze & Frederik Leroux bij Opatuur. Ze brachten er o.a. gedeconstrueerde versies van All the things you are (of door Brad Mehldau), You must believe in spring (“from that movie with Catherine Deneuve in the sixties”, vertelde Ehwald, die zich de titel niet kon herinneren —Les demoiselles de Rochefort van Jacques Demy & Agnès Varda; de muziek is van Michel Legrand) & How deep is the ocean (niet te verwarren met How deep is your love).
Het trio voelde elkaar goed aan, de muziek kwam heel aan(een)sluitend over. Leroux wist zich probleemloos bij de twee andere muzikanten (die al gans februari samen op pad zijn) te vervoegen. Er was veel ruimte voor improvisatie, en de muziek leek zichzelf soms spontaan te ontwikkelen. De muzikanten vergaten zichzelf wel eens, met de onverlaat werd steevast door de anderen uit zijn rêverie gepord. Heel vermakelijk, allemaal.
Komende zondag (13/02) bij Opatuur: Karl Van Deun & Ruben Machtelinckx als het dynamische gitaarduo. Donderdag (10/02) kan u naar het Anouar Brahem Quartet in de Vooruit, en zaterdag (12/02) naar het Amina Figarova Sextet in De Werf (Brugge).
Straks beginnen we met het Emile Parisien Quartet in De Werf (za 05/02/2011 om 20u30)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Loz1LZDd8H4&w=500&h=405]
Morgen gaan we naar Oostende voor BRZZVLL in Vrijstaat O. (zo 06/02/2011 om 17u)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1AWF6tYaoYM&w=500&h=405]
…en achteraf naar De Centrale voor Peter Ehwald, Stefan Schultze & Frederik Leroux bij Opatuur (zo 06/02/2011 om 20u)
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=4Wx3QMs7BTE&w=500&h=311]
Geniet ervan!
Gisteren speelden Sabin Todorov (piano) en Bernard Guyot (tenor en sopraan sax) bij Opatuur in De Centrale. Het duo vulde beide sets met het materiaal van de pas uitgebrachte cd, opgenomane naar aanleiding van hun samenwerking vorig jaar bij Tuur. Standaard jazz zonder al te veel fratsen, maar heel behagelijk om naar te luisteren. Fijn concert.
Gisterenavond speelden Robin Verheyen & Bill Carrothers bij Opatuur in De Centrale. Carrothers werd eerder nog dit jaar geroemd door Fred Hersh as a player whom he thought was consistently creative and interesting
(aldus jazz journalist Peter Hum van Jazzblog.ca). Ze speelden heel wat werk uit Painting Space, een pak standards, en dat nummer van drummer Dré Pallemaerts dat veel bijval kent (maar waar ik –o wonder– nu weer even niet op kom).
Het zal de laatste keer Robin Verheyen voor een tijdje geweest zijn, want hij vliegt dra terug naar New York om er te overwinteren.
Zondag stelde Frederik Leroux zijn nieuwe gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale, in een intrigerend (maar toevallig) decor. Ondanks de overijverige pogingen van een file die ons halsstarrig in West-Vlaanderen trachtte te houden, waren we toch nog op tijd om het grootste deel van het concert mee te pikken.
Het nieuwe project is zachter, akoestisch, en met (nog) meer ruimte voor experiment. Naast de gewoonlijke jazz invloeden van onder meer Bill Frisell, haalde Leroux ook elementen uit de klassieke muziek, zoals phase shifting, dat vaak wordt gebruikt in het minimalisme van pakweg Steve Reich.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DcCqNuSVHLI&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]
Naast foto’s heb ik ook twee videofragmenten gemaakt. Zo hoort u ook eens wat van de concerten die u mist.
Bart Maris en Stijn Bettens (voor)openden gisteren het nieuwe Opatuur seizoen in Mub’Art met een hommage aan Gus (Deloof) & Gus (Viseur). De muziek ging heel grillig soms, maar vaak erg gestructureerd in een plagerige dialoog tussen Maris en Bettens, een swing en de onvermijdelijke valse musette (op een hese bugel) eigen aan het onderwerp. Gus Viseur speelde aan de zijde van Django, trad op in de Moulin Rouge; Gus Deloof had o.a. zijn eigen band in de jaren 30 (Gus Deloof and his Racketeers), waarin hij zelf trompet en cornet speelde. Op Youtube is er redelijk wat te vinden over Deloof, maar nog veel meer over Gus Viseur. (In de reeks Jazz In Paris is het album De Clichy a Broadway beschikbaar met de muziek van Viseur.)
Beslist de moeite om eens te beluisteren –en al zeker in de interpretaties van het duo Maris-Bettens.
(De foto is een clair-obscuurke geworden, met de nadruk op obscuur. Het licht was slecht, en ik had voor de verandering mijn goed fototoestel thuis gelaten.)
Nu zondag (29/09 om 20u) stelt Frederik Leroux zijn nieuw gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale. Vorige keer was dat een heel goed concert.
Do 6 mei 2010: Carla Bley in De Bijloke; zo 9 mei Rawfishboys bij Opatuur
Met wat een regelmaat begint te lijken (ik kan dat zeggen als zulks zich minstens twee keer voordoet), steekt uw reporter in het zog van Kuifje de grote plas over. Na een korte trip in het Wilde Westen zijn we terug gesetteld in het hippe Seattle (waar de koffie in het bloed zit en de muziek onafhankelijk is), om met een klein beetje spijt naar Gent te blikken om te zien wat we opnieuw allemaal moeten missen. Deze week hebben we het over twee concerten, volgende week over even zoveel (mini)festivals.
Er is muziek waarmee het meteen klikt. De eerste keer dat ik bassist Brice Soniano aan het werk zag, was tijdens Jong Jazztalent ergens in 2006 of 2005, hetzelfde jaar denk ik, waarin ook een piepjonge Isolde Lasoen meedeed. Soniano pulkte en trok aan die bas, en speelde met een intensie die soms naar een orgasme, soms naar een andere dood leek te leiden. Bijna een jaar later speelde hij met Joachim Badenhorst bij Tuur (toen nog in de Citadellaan) en in mijn enthousiasme over de muziek had ik bijna vijf cd’s gekocht. Soniano was zo overdonderd dat hij hals over kop besloot een jaar bij de Pygmeeën in Kameroen te gaan leven (een beetje fictie in een artikel kan nooit geen kwaad), maar in 2008 kwamen Badenhorst en Soniano opnieuw samen. Onder andere bij Tuur, waar ze nieuwe muziek ten gehore gaven, herinterpretaties van composities van Bill Evans, Enrico Pieranunzi, en Thelonious Monk, afgewisseld met de rauwheid van hun eigen werk. Ze doken zelfs de studio in, maar gingen achteraf alweer uiteen, omdat Badenhorst niet langer aan de roep van New York kon weerstaan (en Soniano het zuiderse Kameroen voor het noordelijke Denemarken inruilde).
Maar ziet – en juicht – het is mei, en de kompanen hebben elkaar opnieuw gevonden, om hun nieuw album te presenteren, en opnieuw gaan ze bij Opatuur langs. Ik zal overigens aan Tuur moeten vragen dat hij er mij één achterhoudt, want kijk, het leven is echt wel cyclisch. De Rawfishboys werken in tijdspannes van twee jaar, en twee jaar geleden zat ik – net zoals nu – hier in Seattle, en schreef ik even verwoed over dat andere optreden van de Rawfishboys bij Tuur (toen met Harmen Fraanje ipv Christian Mendoza). Misschien ben ik binnen twee jaar wel thuis. Ondertussen kan u zichzelf een groot plezier doen, en zondag (9 mei) bij Tuur langsgaan voor wat één van de avontuurlijker (maar wel toegankelijke) concerten van het seizoen wordt.
Donderdag (6 mei 2010) speelt Carla Bley met The Lost Chords in de concertzaal van De Bijloke, een concert dat ik van bij het uitkomen van de brochure reeds als ‘niet te missen’ in mijn agenda had aangeduid. Carla Bley heeft haar familienaam van Paul Bley, met wie ze een korte tijd was getrouwd; ondertussen is ze reeds langere tijd samen met Steve Swallow, die ook al deel uitmaakt van The Lost Chords. In 2004 bracht deze groep een eerste cd uit, en dat album werd met voornamelijk positieve besprekingen ontvangen. Drie jaar later (ondertussen ook drie jaar geleden) bracht dezelfde groep een nieuwe cd uit, samen met de Italiaanse trompettist Paolo Fresu (foto hierboven). Beide albums zijn gevuld met toegankelijke, heel speelse jazz. Verrassend, voor wie haar experimenteler werk gewoon is, maar het zijn kleine pareltjes waarvan de humor live extra goed zal overkomen. De Italiaanse flair van Paolo Fresu wuift daar verder doorheen, en ik kan mij zo voorstellen dat het concert van begin tot eind boeiend wordt gehouden. Zat ik nu maar (heel) eventjes niet in Seattle.
—
Carla Bley & The Lost Chords Find Paolo Fresu spelen op donderdag 6 mei om 20u in de concertzaal van De Bijloke. Toegang € 18 / 15 reductie / 5 -19j.
Rawfishboys (Badenhorst / Soniano / Mendoza) spelen op zondag 9 mei om 20u bij Opatuur in De Centrale. Toegang € 10 / 8 (leden).
—
Dit artikel was eerder te lezen bij Gentblogt: Jazz wordt gemist
Vorige week speelden Christian Mendoza en Erik Bogaerts bij Opatuur, vandaag traden Weber Iago en Victor Da Costa er op. Zo mogelijks nog erger, volgende week spelen Joachim Badenhorst, Brice Soniano en Christian Mendoza (zo ongeveer de rawfishboys) bij Tuur in De Centrale. Ik ben helemaal geneigd om er even van Seattle voor over te komen (en dan gelijk ook Jazz Sur l’Herbe en de Ham Sessions meepikken én Carla Bley & The Lost Chords). Behalve dan dat Henri geen opvang heeft ondertussen.
Damn, ik moet hier binnenkort eens wat jazzclubs bezoeken. Zoals dit misschiens: José James en Jef Neve treden op in Seattle, volgende maand.