opatuur – Pagina 8

jazz: zon en vrijkaarten

Zondag kregen we de geschikte bezetting voor dit druilerige excuus voor een seizoen, bij Opatuur. Gitarist Hans Van Oost bespeelt een glijdende gitaar waaraan hij een sound ontlokt die de blues opnieuw in de jazz brengt. Als duidelijke leider in het spel wist hij evenwel met bassist Piet Verbist (die u kent van het jef Neve Trio) en saxofonist Bart Defoort tot strelende harmonieën te komen (van standards tot eigen composities). En net zoals vorig jaar wist het publiek dat zeer te smaken.

Volgende zondag schijnt de zon bij Tuur. Dan komen twee Brazilianen in duo spelen, met muziek vol Latijnse roots die ze in hun jazz hebben verwerkt. Gitarist Victor Da Costa hebt u vorig jaar reeds aan het werk kunnen zien tijdens het Blue Note (Records) Festival, aan de zijde van Philip Catherine. Pianist Weber Iago was reeds te bluisteren bij Opatuur, in een ander duo, en komt op 4 juni terug voor het voorlaatste concert van het Tuur-seizoen.

Ook deze keer kan Het Project vijf vrijkaarten weggeven.

Op zondag 4 juni om 20u kan u terecht voor bij Opatuur (Citadellaan 17) voor uw portie Braziliaanse zon met Victor Da Costa en Weber Iago. Op 11 juni kan u er terecht voor het laatste concert van het seizoen, met Ben Sluijs op sax en Erik Vermeulen aan de piano. Toegang (zonder vrijkaart) 10 EUR.

niet drummen! (vrijkaarten)

Het is ondertussen algemeen bekend: drummers en volcalisten, komen er bij Tuur niet in. Tenminste, toch niet om op te treden.

De afwezigheid van de drummer, maakt echter de aanwezigheid van de bassist des te belangrijker. Vorige maand (april) hadden we maar liefst twee keer Philippe Aerts te gast, die tussen zijn drukke (internationale) agenda door –hij heeft o.a. met Galliano getoerd– eerst met Jack van Poll (piano) en nadien onaangekondigd met Bert Joris (trompet) en Nathalie Loriers (piano), op het kleine podium te beluisteren viel. Over Aerts wist mijn gezelschap te vertellen dat zijn muzikaal spel net zoals Bach was –en ik kon hem daar alleen maar in bijtreden. Van Poll houdt duidelijk van interactie met het publiek (Opatuur is daar een uitgelezen plaats voor), zowel muzikaal als verbaal, wat de belevenis er des te intenser op maakte.

De bezetting is ook voor de muzikanten uitzonderlijk, en wat leidt tot de nodige hoeveelheid improvisatie en gezellige chaos. Waaraan men alweer de topklasse van de spelers kan herkennen. Eerder hebben we al bericht over de vriendschappelijke match tussen Jos Machtel en het ingekorte Peter Beets Trio, de zelfde amicale sfeer was aanwezig tussen Bert Joris en Nathalie Loriers.

Er wordt overigens genoeg afgelachen bij Tuur. “We spelen afwisselend een stuk van Nathalie en mijzelf”, vertelde Bert Joris. “Philippe kent de muziek van ons beiden, dus op dat vlak valt het gelukkig al mee.” Waarop Loriers haar Mémoire d’O introduceerde –geschreven voor Trio+Extensions. (“Niet te verwarren met Histoire d’O“, voegde Joris er gauw aan toe.) Joris en Loriers hebben elk hun eigen muzikale taal –of stijl, zo u wilt– en het leuke daarbij is dat ze elkaar op hun eigen manier kunnen uitdagen en beantwoorden, en uiteindelijk toch in een samenspel uitmonden.

Verrassend zijn ook de verschillende muzikale stijlen. Waar bovenstaande met een beetje goed wil kan worden omschreven als eerder zuivere jazz, wordt er vaak ook geflirt met andere muziek. Jean-Philippe Collard-Neven (piano) komt eerder uit een klassiek-muzikale richting, en zijn samenwerking met Jean-Louis Rassinfosse (bas) resulteerde in de prachtige cd Regency’s nights, die ze vorige maand bij Opatuur kwamen voorstellen. Beide heren bleken als duo volledig op elkaar ingespeeld te zijn, en dat vertaalde zich in een optreden van aanzienlijk niveau. Ze brachten naast eigen werk ook composties van Ennio Morricone, en het prachtige van Palhaço Egberto Gismonti. De getokkelde muziek was zeer kenmerkend voor de palhaço (paljas, harlekijn).

En eergisteren pas, bracht Pirly Zurstrassen (accordeon) samen met Kurt Budé (klarinet) en Charly D’Iverno (gitaar) nogal wat muziek van Nino Rota (La Strada en 8 ^1/2). Jazz en Italië blijft een heel geslaagde combinatie.

Nu zondag, 14 mei, kan u bij Opatuur terecht voor een optreden van Toine Thys (sax) en Frederik Leroux (gitaar). Leroux was al eerder dit jaar te gast bij Tuur, met zijn Quartet-1.

Gentenaar Leroux treedt deze keer niet op met Peter Ehwald, de saxofonist die mee in zijn Frederik Leroux Quartet zit, maar met Toine Thys, die zijn strepen al meer dan verdiend heeft met o.a. het kwartet Take The Duck. Thys is zeer begaan met compositie, en Leroux is steeds op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dat belooft.

Bovendien heeft Gentblogt vijf vrijkaarten weg te geven voor dit concert. En daarvoor hoeft u (bijna) niets te doen. Een mailtje naar de mailbox, voor donderdagnacht 11 mei om 23u23 en met de vermelding “vrijkaart Opatuur”, kan volstaan –op voorwaarde dat de onschuldige hand uw naam uit onze virtuele hoed tovert.

Maar met of zonder vrijkaart spreken wij af op zondag 14 mei om 20u bij Opatuur, Citadellaan 17, voor het dynamische duo Leroux/Thys.

(Tot dan zal u het moeten stellen met enkele foto’s van de voorbije concerten.)

(Dit artikel verscheen eerder vandaag reeds op Het Project.)

herhaling

Hah. U bent er weer in geslaagd een uitstekend (gelieve traag en met nadruk in lettergrepen uit te spreken) concert te missen. Heerlijk hoe drie mensen hun instrument aan de mond, of hun vingers aan het instrument, kunnen plaatsen, en dat elke noot die er dan wordt gebracht tot het heerlijkste samenspel kan leiden. Van Monk tot Parker, zelfs Brubeck, en een hele hoop standards waarvan (zelfs) de muzikanten even vergeten waren wie de componist was. Alsof de muziek niet belangrijker is.

Frank Vaganee (sax), Ron Van Rossum (piano), en Jos Machtel (contrabas); en in die volgorde stonden ze ook opgesteld, bij Opatuur. Geen ego’s, maar muzikanten die weten wat samenspel is, en niet alleen geduldig hun beurt afwachten, maar samen aan een uitstekende set bouwen.

Of er verzoekjes waren voor het encore? “Iets bluesy!” “Cherokee!” Van Rossum schartte even in zijn haar: “OK, een bluesy versie van Cherokee dan.” Waarop Vaganee een spetterende opening inzette, en de andere heren met trillende noten te gepasten tijde invielen. Een waardige apotheose, die perfect het concert samenvatte. (En u hebt het gemist.)

weekly jazz

Is het pas vorige week dat wij hebben mogen genieten van het Narcissus Quartet (zowel op de iPod als live). Het publiek was alvast laaiend enthousiast, en u mag een uitgebreide bespreking van zowel CD als optreden in de komende week verwachten.

U mag zichzelf evengoed voor het hoofd slaan dat u het optreden van Arnozza hebt gemist. Arnozza, indien u wat kort van geheugen bent, is het trio rond Arne Van Coillie (piano), Carlo Nardozza (trompet) en Flor Van Leugenhaeghe (contrabas), die zondag de gemoederend beroereden met intimistische bebop bij Opatuur.

Carlo Nardozza speelt heel zorgvuldig trompet, vol, met een stoffige ondertoon waarvan me beweert dat alleen een L.P. die kan reproduceren. De trompettist geeft de indruk te willen spelen tot hij erbij neervalt, en leek aan het einde van zijn solo’s steeds blij dat hij opnieuw naar adem kon happen. Bassist Flor Van Leugenhaeghe hoefde daar niet echt voor onder te doen, en speelde met een dergelijke gusto, dat het leek alsof hij er maar nipt in slaagde zijn luisterend oor van bij zijn snaren weg te trekken om zijn eigen armwerk meer ruimte te geven. De pianist blijft bij Tuur altijd een beetje op de achtergrond –visueel althans– gezien hij de ganse set met de rug naar het publiek dient te spelen, waardoor het publiek zich dan weer des te meer op de virtuositeit van het spel kan concentreren.

Vanavond wordt u vergast op een optreden van Traces: Philippe Laloy (sopraansax & dwarsfluit), Vincent Noiret (contrabas) en Karim Baggili (oud). Noiret en Laloy kon u vorig jaar al horen samen met Tuur Florizone voor Tricycle (ook bij Opatuur); Baggili speelt o.a. met Loriers op het Blue Note Records Festival deze zomer. Geen pure jazz, vanavond, maar fusion tussen jazz en traditionele Europese muziek, die u misschien reeds kent van de CD Sigh Moon die het trio in 2004 heeft uitgebracht. Referenties genoeg, me dunkt.

Traces, bij Opatuur, Citadellaan 17. Toegang: 10 EUR

jazz-suggesties

Het wordt een drukke jazz-week in Gent. Zo druk dat ik u niet eens zal lastig vallen met wat u de laatste twee weken hebt gemist –zoals het schitterende, maar voor het Opatuur-publiek ietwat confronterende optreden van Erwin Vann en Jozef Dumoulin.

Zondag 19 maart: vanavond kan u bij Opatuur naar Arnozza. Zegt u niks? Arnozza is het trio van Arne Van Coillie (piano), Carlo Nardozza (trompet) en Flor Van Leugenhaeghe (contrabas). Nog steeds niets? Laat ik er Carlo Nardozza even uitlichten: het Carlo Nardozza Quintet is de winnaar van Jong Jazz Talent in Gent, editie 2005, en opent op 13 juli het Blue Note Records Festival als voorprogramma van Diana Reeves (die recent de soundtrack voor Good Night, and Good Luck heeft ingezongen). Ze spelen vanavond om 20u intieme bebop (want zonder drummer), eigen werk en de wat minder bekende standards.

Dinsdag 21 maart (morgen mag u even uitblazen): Andy Ceclerck & Kari Antilla Group in de Hot Club de Gand. Saxofonist Andy Declerck, Finse gitarist Kari Antilla, Wim Ramon (van Vaya Con Dios, Neeka) op bas, en Toon Vandionant op drums. Het wordt een klasse-optreden. Het is er klein, in de Hot Club de Gand, u zit er bijna bij de muzikanten op schoot, dus vertel het beter niet voort. Dinsdag, om 22u.

Woensdag 22 maart: hoogtepunt van de week wordt ongetwijfeld het optreden van Robin Verheyen met het Narcissus Quartet in de Vooruit. Gedoodverfd als het jaar van de laatste kans om Robin nog aan het werk te zien (voor hij naar New York verdwijnt), is dit een optreden om niet te missen! Ze hebben net hun debuut CD uit (meer daarover later), met het doorgedreven saxofoonwerk dat we van Verheyen onderhand gewoon worden. Laatst nog met Harmen Fraanje in Opatuur, woensdag om 20u in de Balzaal van de Vooruit. Aanrader!

Donderdag 23 maart blijven we nog even in de Vooruit, want dan wordt immers de nieuw CD van Briskey voorgesteld. Geen jazz voor de puristen, maar een moderne nu-jazz met funky invloeden en dansbare ritmes. Nog een CD voorstelling overigens, want Briskey’s nieuwe ligt nu in de winkels (op de website van de Vooruit kan u hem nog winnen –als u vandaag nog meedoet tenminste). Donderdag om 20u, alweer in de Balzaal van de Vooruit.

(Deze entry is ook terug te vinden op Gentblogt)

rauw

(F-ck, I love those half-cryptic post titles.)

*kuch*

Mag ik even vermelden dat ik danig tevreden ben van Pixmantec RawShooter 2006 Essentials? Dermate dat ik er ernstig over nadenk RawShooter Premium 2006 aan te schaffen (eens de weergave der belastingen haar weg naar mijn bankrekening heeft gevonden).

Photoshop post-processing? Minimaal. Pre-processing (in RawShooter)? Minder dan een tiende van de tijd in Capture One Pro of DxO Optics Pro.

Getuige daarvan deze foto’s van Erwin Vann (een tijdje geleden bij Opatuur):

(En dan hebt ge de (erbarmelijke) RAW files zelf nog niet gezien natuurlijk.)

(Nieuwe post op imaginaryJazz.)

week in jazz

Waarin wij het kort hebben over het Peter Beets Trio, nog korter over Joachim Badenhorst, en zo summier mogelijk over het concert vanavond.

Het Peter Beets Trio is ontwapenend Hollands. Ze brachten bij Opatuur bebop jazz van de bovenste plank, waarin vooral ook snelheid een belangrijke rol speelt. Bassist Ruud Jacobs werd wegens ziekte vervangen door Jos Machtel, en Peter Beets liet niet na Jos een beetje uit te dagen vanachter zijn piano. Op den duur leek het wel een onderonsje (of vriendschappelijke wedstrijd), waarbij de muzikaliteit nimmer uit het oog werd verloren. Heel toegankelijke jazz, hoewel Beets zelf daar niet altijd van overtuigd was. Er was veel dialoog met het publiek, zowel muzikaal als verbaal.

Dinsdag zijn we afgezakt naar de Hot Club de Gand, omdat ik (1) Joachim goed had bevonden tijdens de Rawfishboys en (2) jazz ook wel eens op een ander wil proeven. Het publiek is totaal anders (veel meer studenten), en als het er afgeladen vol zat, komt dat voor een groot deel omdat het er echt wel klein is (en daardoor ook gezellig). Later deze week volgt daar nog wel iets over op Gentblogt.

Heden avond kan u bij Opatuur terecht voor het duo Erwin Vann en Jozef Dumoulin. Dat belooft verschrikkelijk interessant te worden, en ik vermoed dan ook dat het bij Opatuur een drukte van jewelste zal zijn. Met reden. Dumoulin is enorm creatief en veelzijdig (zou hij zijn powerbook meebrengen?), en op Middelheim vorige zomer was zowat iedereen onder indruk van Erwin Vann. Een aanrader, ook al is het uw ding niet, want dit wordt gegarandeerd een feest.