Tag: boeken

Twee bibliotheekboeken opnieuw, ik heb nog een derde in huis en ga er straks opnieuw één uit het magazijn laten halen. Naar jazz wordt niet alleen weinig geluisterd, er wordt zo mogelijk nog minder over gelezen. Ik vergast u binnenkort op een amusant kroniekje uit het boek dat ik nu lees.

De pulpboeken ontgoochelden wat: Child was niet in goede doening, en ik ben geen fan van de Trent-reeks van Slaughter. Maar kijk, die reeks wordt nu samengesmolten met de Grant-reeks, en het gaat er nu zo mogelijk nog donkerder aan toe dan voorheen. Ik ga nog eens een luchtig James Bondje lezen, denk ik.

28. Gone Tomorrow / Lee Child / 2009 / *
    Dit is mogelijks het minst interessante boek in de Reacher serie. Meer dan de helft, twee derde eerder, van het boek wordt besteed aan een zwaar politiek gekleurde inkleding/inleiding, wat het leesplezier er niet meteen op vooruit helpt. De laatste vijftig of zo bladzijden lezen snel door, maar in de rest had hij toch beter wat geknipt.
29. Fractured (Will Trent, #2) / Karin Slaughter / 2008 / *(*)
    Ik verkies de Grant County serie boven de exploten van Will Trent, waar iets te veel de nadruk op de tekortkomingen van de detective ligt. Wat het (te) moeilijk maakt om mij in het verhaal in te leven. Al vrees ik dat er iets met die Grant-reeks is gebeurd…
30. Free en andere jazz-essays / Willy Roggeman / 1969 / **(*)
    Interessant, maar iets te academisch boekje over free jazz (duh). Roggeman weet duidelijk waar hij het over heeft (double duh), maar het zijn voornamelijk de twaalf (beknopte) portretten met selectieve discografie die dit boekje de moeite waard maken. Blij dat ik het gelezen heb, uit historisch standpunt vooral, maar het is niet echt een aanrader voor toevallige free of andere jazz-geïnteresseerden.
31. Genesis / Karin Slaughter / 2009 / **(*)
    Wat ik voor ‘vreesde’ werd bewaarheid: de twee verhaallijnen, Will Trent, en Sara Linton uit Grant County komen samen. En omdat Sara’s echtgenoot Jeffrey Tolliver, de enige echt mannelijke stem in haar boeken, in de vorige (en dus vermoedelijk laatste) Grant County epsiode werd afgemaakt, rest ons enkel nog een hypervrouwelijk geschrijf. Will Trent is bezwaarlijk als mannelijk toonbeeld te duiden (nu toch nog niet, tenminste), en daarmee is Karin Slaughter helemaal de vrouwelijke tegenhanger van Lee Child geworden. Part of him, lezen we in Genesis, had told Sara Linton about the incident because he had wanted to see the disappointment in her eyes, to know with just one look that she would never approve of him. What he got instead was… understanding. She acknowledged that he had made a mistake, but she hadn’t assumed that it defined his character. What kind of person did that? Not the kind of person Will had ever met. Not the kind of woman Will could ever understand. Dit, in een dergelijk boek, kan enkel door een vrouw geschreven worden. Begrijp me niet verkeerd, dit is een observatie, geen oordeel. De vrouwen bij Karin Slaughter zijn allemaal sterk –welke wreedheden ze ook meemaken; de mannen zijn allemaal zwak en vol gebreken –op Jeffrey Tolliver na, maar die heeft geen plaats meer in haar boeken. Ik ben –eerlijk gezegd– heel benieuwd naar haar volgende boek. Hopelijk manifesteert de inhoud zich niet helemaal als misandrie. Een heel donker boek, maar wie al eerder Slaughter heeft gelezen zal daardoor niet verrast zijn.
32. Schiet niet op de pianist / J. Bernlef / 1993 / **(*)
    Interessant, maar dan voornamelijk voor wie de periode zelf heeft meegemaakt. Het boek zit barstensvol anekdotes en mijmeringen, en heel veel theorie. Over jazz moet niet te veel gepraat worden, me dunkt, het is veel meer een verzameling van impressies; een aanvoelen veel meer dan kénnen –of het nu om personen dan wel muziek(theorie) gaat. Niettemin interessant dus, maar een net iets te zware kluif.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Het is niet alsof ik niet naar tv gekeken heb, deze maand. Het is niet alsof ik ganse dagen stil heb gezeten, deze maand. Maar op één of andere manier heb ik toch negen boeken kunnen lezen. En niet meteen dunne vodjes. Die lange treinreis naar Berlijn zit er zeker voor iets tussen, maar die was eigenlijk goed voor amper drie boeken.

Vijf van de negen boeken die ik heb gekezen, komen wel uit de bibliotheek. Ik ben overtuigd fan geworden, denk ik. Vooral dan van het sprinter-gebeuren: dan moet het boek wel uit zijn binnen de week. Verder zitten er ook vier non fictie boeken tussen, een ‘genre’ waar ik eigenlijk nooit echt fan van ben geweest, maar ik wil mij per se wat verdiepen in jazz. Ik heb absoluut genoten van de biografie van Coltrane, én van die van Bley.

Oh, en de zogezegd (over)gehypte Millenium-trilogie van Larsson, is zeker de moeite van het lezen waard.

19. Caesarion / Tommy Wieringa / 2009 / **(*)
    Waar Joe Speedboat nog energiek en optimistisch was, is deze Caesarion geheel defaitistisch. Het heeft thematisch heel wat verwant met Snuff van Chuck Palahniuk, en ik zou u eigenlijk aanraden om ook dat boek te lezen.
20. Mannen die vrouwen haten / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
    Het gehypte Mannen die vrouwen haten werd ondertussen ook verfilmd, en in de bioscoop op u losgelaten. De hype is deze keer toch wel verdiend, want dit is een onderhoudende en goed gestructureerde thriller/detective. Dik boek, veel bladzijden, maar leest als een trein –of op de trein, in mijn geval, als u mij de flauwe woordspeling vergeeft. Als Aspe kan lezen, zou hij hier beter een voorbeeld aan nemen.
21. Coltrane, the story of a sound / Ben Ratliff / 2007 / ***
    Deze muzikale biografie van John Coltrane is vermoedelijk alleen maar leesbaar voor wie er echt in is geïnteresseerd. Ratliff biedt een boeiend en interessant overzicht van de carrière –en vooral: de muzikale keuzes– van de jazz legende, zonder in saaie opsommingen of oeverloze beschouwingen te vervallen. Toen ik eraan begon wist ik na de eerste bladzijde al dat ik het niet zou kunnen neerleggen voor het uit was. Nog een geluk dat ik een lange treinreis voor de boeg had. Onthoud vooral: jazz is een voortdurende groei; oefening baart kunst; vakkennis en emotie gaan hand in hand. Aanrader.
22. Tipboek Saxofoon / Hugo Pinksterboer / 200? / **
    Gezien ik toch zo bezig ben met Coltrane, wou ik wel eens beter weten hoe zo’n saxofoon ineen zit. In de bibliotheek ontleende ik dit tipboek, dat een heldere en heel eenvoudige, maar toch grondige uitleg biedt over het instrument. Ze hebben er nog andere, waaronder eentje over “Muziek op papier (basistheorie)”.
23. De vrouw die met vuur speelde / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
    Ewel, ook dit tweede boek ontgoochelt niet. Even leek het erop dat Larsson in het tweede boek de synopsis van het eerste op een ander verhaaltje had geënt, maar dat had ik helemaal verkeerd voor. Het verhaal is spannend, aanvaardbaar, en voor goed gestructureerd geschreven. Naarmate het boek vordert, lijkt het er overigens sterk op dat Larsson bepaalde details –die pas in het tweede boek uitgewerkt worden– al doordacht had bij de aanvang van de trilogie.
24. Haalt de jazz de eenentwintigste eeuw? / J. Bernelf / 1999 / **(*)
    Niet alle stukjes zijn even interessant, in dit boekje, maar beslist de moeite zijn het titelstuk en de stukjes over Bill Evans, Charles Ives, Louis Andriessen, Gil Evans, en Misha Mengelberg. Euh, en dan heb ik ze toch bijna allemaal vermeld.
25. Jumper / Steven Gould / 1992 / **(*)
    Nadat ik de film had gezien was ik toch benieuwd naar het boek. En dat boekt blijkt bijna niets met de film gemeen te hebben –behalve dan het ‘jumpen’, en het personage van de alcoholverslaafde vader, en de naam van de vriendin: ‘Millie’. Het boek is een verdoken Bildungsroman, en is pakken interessanter om lezen dan de film. Het is misschien een klein beetje een naïef avonturenboek (jonge mensen behoren zeker tot de doelgroep), maar leest heel vlot en aangenaam, en het ‘jumpen‘ of teleporten is een doodnormaal gegeven, zonder al te veel science fiction. Graag gelezen, zo graag zelfs, dat ik benieuwd ben naar het vervolg (Reflex) –want ik heb een beetje een vermoeden dat de film gebaseerd is op beide boeken samen.
26. Gerechtigheid / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
    Heletegans content: doordachte boeken met structuur, die verschrikkelijk vlot lezen. Zo wil ik graag nog wel wat lezen! De boeken krijgen afzonderlijk twee-en-een-halve ster, maar als geheel krijgen ze er minstens drie!
27. Stopping Time: Paul Bley and the Transformation of Jazz / Paul Bley & David Lee / 1999 / ***
    De (auto)biografie van Bley leest bij momenten als een schelmenroman. Met bijna valse afstandelijkheid beschrijft hij de gebeurtenissen die niet alleen zijn leven, maar ook de veranderingen in de jazz tijdens dat leven (de titel is niet gelogen), in kaart brengen. Bij sommige episodes druipt het enthousiasme van de tekst, hoe de auteur ook zijn best doet om zichzelf in te tomen. Het gedeelte over de opgang van de elektronica en de videokunst, en zijn haat-liefde verhouding tov synthesizers is fasinerend. Wat voor een waanzinnig (interessant) leven heeft die mens al gehad. Eén eigenaardigheid: dit boek staat overal opgelijst als bevat het 224 bladzijden, maar mijn editie –rechtstreeks van de uitgeverij gekocht– telt ‘slechts’ 179 bladzijden. I just thought I’d mention it.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Na ik weet niet hoeveel jaar heb ik mij eindelijk opnieuw lid gemaakt van de Gentse Openbare Bibliotheek. Ik werd nieuwsgierig gemaakt door hun aanbod sprinters, boeken die maximaal één week mogen uitgeleend worden, en dus niet mogen verlengd. De ideale manier om Aspe opnieuw een kans te geven, dacht ik (verkeerdelijk). Deflo was de tweede die een herkansing kreeg, en dat is mij duidelijk beter bevallen.

15. Bankroet / Pieter Aspe / 2008 / 0
    Ergens in 2003 heb ik Grof Wild gelezen, de roman die onlangs gratis aan de treinreizigers werd uitgedeeld. Ik had mezelf toen beloof nooit meer een roman van Aspe te lezen, maar ja, iedereen verdient een tweede kans. In Bankroet zit ergens een min of meer interessant verhaal verscholen, waar iemand als Tom Lanoye waarschijnlijk meesterlijk proza uit kan halen. Aspe raakt evenwel wel niet verder dan een opeenstapeling van clichés en platvloerse beschrijvingen, die hij aaneen rijgt met korte zinnetjes om het zijn lezers niet te moeilijk te maken. Vermoedelijk hebben ze bij VTM een bekwame scenarist op zijn romans gestoken, die Apses onzin in aanvaardbare beelden weet te hertalen. Dit is totaal onleesbaar. Nog goed dat ik het aan de bibliotheek mag teruggeven.
16. The Last Bachelor / Jay McInerney / 2009 / **
    Deze verhalenbundel is nog half zo goed niet als The Good Life, al duiken ook hier weer post 9/11-verwijzingen op. Er zitten goede verhalen bij, maar het aantal onbeduidende niemendalletjes is net iets groter dan het aantal goede verhalen. De betere zaken bevinden zich aan het begin van het boek, dus u hoeft ze zeker niet tot het einde door te lezen –gesteld dat u er toch aan begint.
17. Lust / (Luc) Deflo / 2009 / *(*)
    Aspe komt nog niet aan de knieholtes van Deflo, wat de (schrijf)stijl van deze thriller betreft. Deflo zit evenwel even die in de Vlaemsche klei verankerd, al hoeft dat niet noodzakelijk tegen hem te spreken. Ik ben zeker te vinden om nog wel iets van Deflo te lezen. Dit boek was onderhoudend, bevat een aanvaardbaar plot, en ik heb het in één ruk uitgelezen. Tiens, als ik mij haast kan ik nog terug naar de bibliotheek voor een nieuwe ‘sprinter’.
18. Obedience to Authority / Stanley Milgram / 1974 / ***(*)
    De eerste keer dat ik iets over het Milgram Experiment vernam, was in de film I… come Icare (1979) van Henri Verneuil, met Yves Montand in de (hoofd)rol van procureur Henri Volney. De film is een transpositie van de moord op JFK, de Icarus uit de titel verwijst naar Volney die te dicht bij de waarheid achter de aanslag komt, en op zijn beurt geliquideerd wordt. Fantastische film, maar ik kan hem nergens vinden. Tegenwoordig heeft zowat iedereen over het Milgram Experiment gehoord of geleerd, zelfs Henri, die mij het gegeven verder uitlegde toen ik erover begon. Fantastisch, baanbrekend werk, en verschrikkelijk interessant om te lezen –en ik ben niet meteen een fan van non fiction.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Maar kijk eens hoe content ik ben. Al die schone boeken (zoveel sterren dat ze krijgen maat) die ik vorige maand heb mogen lezen. Waar ik plots die tijd van haalde, ik weet het niet, al zat de driedaagse (tv- en computerloze) uitstap naar Amsterdam er waarschijnlijk wel voor iets tussen.

8. Revolutionary Road / Richard Yates / 1961 / **(*)
   Gelezen omdat ik de film wou zien, maar ik zal moeten wachten tot hij op Prime komt. Interessant boek, een beetje in het genre van Edward Albees Who’s Afraid of Virginia Woolf, maar dan geheel anders. Soms geeft het de indruk dat het een wat uit de hand gelopen kortverhaal is, maar het is een mooi tijdsdocument. Het loste mijn verwachtingen niet geheel in, maar ik was niet meteen ontgoocheld. Ik wil er best nog wel één van Yates proberen. (Heb ik zo genoeg rond de pot gedraaid?)
9. Wij / Elvis Peeters / 2009 / ***
   ‘Wij’, in de versie van Elvis Peeters, kreeg een, wat door Dirk Leyman van De Papieren Man wordt omschreven als, ‘verkoopbevorderende’ waarschuwingssticker op het voorplat geplakt. Ondanks de ietwat controversiële (dit is toch 2009, nee?) inhoud, is dit een heel leesbaar en literair genietbaar boek.
10. De leraar / Bart Koubaa / 2009 / **
    Wie er mij om heeft gevraagd, kreeg dit als antwoord: ze hadden het beter De leerling getiteld. De lezer wordt nodeloos in het duister gehouden, het was beter geweest als dit boek uit twee delen had bestaan, waarin we in het tweede deel dan al hadden geweten hoe de vork in de steel zat.
11. Graz / Bart Moeyaert / 2009 / *(*)
    Twee dingen, heb ik daarover te vertellen. Primo: als ik poëzie wil lezen, koop ik wel een dichtbundel. Secundo: ik lees Moeyaert stukken liever als hij voor adolescenten schrijft. Voor de rest vind ik dit boek voornamelijk moeilijkdoenerij en een poging tot het maken van Kunst. Met die pretentieuze kapitaal, inderdaad.
12. Wij / Jeroen Olyslaegers / 2009 / ***(*)
    Jawel, jawel, jawel: er bestaat wel degelijk goede Nederlandstalige literatuur. Dit boek van Olyslaegers, de tweede ‘Wij’ van deze maand, is daar onmiskenbaar één van. Tegelijkertijd objectief-afstandelijk en subjectief-betrokken genoeg om dit boek meeslepend en spannend te maken, en bovendien bangelijk herkenbaar voor mensen van mijn generatie, die snotneuzen waren in de het decennium waarin dit verhaal zich afspeelt. Lees mij!
13. A Day at elBulli / Ferran Adria, Juli Soler & Albert Adria / 2008 / ***
    Eén van de weinige kookboeken die ik helemaal heb uitgelezen. Dat heeft er alles mee te maken dat het voornamelijk een fotoboek is, met bijzonder weinig recepten in (die dan nog onwaarschijnlijk moeilijk te maken zijn bovendien). Dit boek geeft een zeer interessant inzicht in erm… jawel: een dag in elBulli, waar het fantastisch moet zijn om even in mee te draaien. Met de nadruk op even. (Dit boek is enkel voor keukenfans, vrees ik.)
14. From Russia with Love / Ian Fleming / 1957 / ***
    From Russia with Love is één van de weinig James-Bondfilms die ik niet heb gezien. Het boek was dan ook een totale verrassing voor mij, en een leuke verrassing bovendien. Dit is helemaal een spy novel, met Koude-Oorlogtoestanden, fair play zaken, en al die andere leuke pulplekkernijen. Graag gelezen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

We kunnen weer kort zijn, met ons boekenverslag. Amper één boek, vorige maand, en dan nog één dat ik niet graag heb gelezen. Ik ben tevreden dat dit niet het eerste boek was, dat ik van Chattam heb gelezen, want ik denk niet dat er nog een ander op zou gevolgd zijn.

De literaire lente is echter aangebroken, en ik denk tegen het einde van deze maand toch een paar Nederlandstalige auteurs gelezen te hebben. Op hoop van zege!

7. Le sang du temps / Maxime Chattam / 2005 / *

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Huh. Eén boek maar, vorige maand. Ik heb stapels ondersteboven gehaald, mijn geheugen afgezocht, maar inderdaad: ik heb in februari slechts één boek gelezen. Reliquary is dan nog in grote mate een doorslag van Relic, maar niettemin onstpannend genoeg om te blijven lezen.

Ondertussen ben ik in drie boeken tegelijk bezig, en dat is mij niet meer overkomen sinds… ghôh… sinds mensenheugenis. Volgende maand meer dus.

6. Reliquary / Douglas Preston & Lincoln Child / 1998 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)