(Leica M6 TTL, 50mm f/2 Summicron, Kodak BW400CN, 400ASA)
’t Is onderwaterfotografie! Serieus! Een Leica kan tegen alles!
Zaterdag, klusdag. Met ons huis, kregen we er destijds ook een (buffet-)piano bij. Niet meer te stemmen, was het verdict, en ik tracht ze sindsdien buiten te werken. Met zeer onregelmatige tussenpozen gaan er stukjes af, maar hoe minder er overblijft, hoe moeilijker dat wordt. De toetsen werden reeds lang geleden in de haard opgebrand, de snaren werden er allemaal uitgeknipt, maar ik bleef met een aantal –veel ruimte in beslag nemende– uitstekels zitten. Twee ‘vleugels’, waartussen het toetsenbord was opgehangen, bleken iets te stevig verlijmd.
Vanochtend heb ik er met een kleine sloophamer aan gewerkt, en ondertussen blijft er enkel nog een torso over, met daarin twee gewichtiger ijzers, en een achttal balken van zo’n tien centimeter zijde. Moervast zit dat, of toch té vast opdat ik ze in stukken naar beneden zou kunnen dragen. Het geheel weegt nog steeds te zwaar, maar we zijn toch weer een stukje dichter bij ons doel.
Opatuur gaat door, laat ik bij Het Project blokletteren. Ga vooral daar lezen wat ik erover schrijf, de foto’s van het kaalgeplukte café krijgt u ook hier te zien. Oh, en er zijn –via het artikel op Gentblogt— drie vrijkaarten te grabbel voor het (openings)concert van nu zondag in De Centrale.
(Leica M6 TTL, 50mm f/2 Summicron, Kodak Tri-X, 400ASA)
…dat lijken de boeken hem toe te schreeuwen. En dan ben ik al blij dat het voorlopig alleen “lees mij!” is en ook niet “koop mij!” zoals bij zijn ouders.
…zo erg zit hij ‘in’ zijn boek, dat geheel zijn hoofd erdoor in beslag wordt genomen.
…en al heeft hij er dan even genoeg van, dat lezen, het zit duidelijk in de familie. (Wou hij even niet op de foto, of was hij net aan ’t geeuwen, vergeef mij, ik kan het mij niet meer herinneren.)
“Ze hebben dringend een foto nodig”, legde Tuur uit aan de telefoon. “Ge hebt toch wel ergens iets zitten?”
Nee dus. Maar het Citadelpark is vlakbij (zowel bij Tuur als bij mij), en zo’n foto maken, dat hoeft geen uur te duren. Een bevallige assistente –om een reflectiescherm vast te houden of zo– ware leuk geweest, daar niet van.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@155mm, f/2.8, 1/125s, 800ASA)
Bart Defoort (op de achtergrond) en Frank Vaganée van de JazzLab Series All Stars Band, op Jazz in ’t Park, 30/08/2008
(Rolleiflex FX 80mm f/2.8, Fuji Reala, 100ASA)
In Seattle had ik met de Rolleiflex ook een voorzetstuk gekocht: de Heidosmat-Rolleinar 1 R III, voor close-up fotografie. En terwijl ik daar was, hield ik nauwlettend ebay in de gaten, vanwaar ik ook de tweede in de reeks van drie heb gekocht: Heidosmat-Rolleinar 2 R III. Naar de derde ben ik nog op zoek.
Hierboven de foto met de Rolleinar 1; hieronder links zonder voorzetstuk; en rechts met de Rolleinar 2. Geen van die voorzetstukjes doet ook maar iets af aan de beeldkwaliteit. (Ik werk nog steeds aan een stukje dat Pieters vragen moet beantwoorden. Volgende week kom ik er hopelijk aan toe.)
Net terug van de parking van een Gentse meubelgigant, alwaar ik een persconferentie bijwoonde voor Het Project.
Er was een dak vol zonnepanelen:
…met bijhorende –zeer interessante– uitleg van deze meneer (die precies zo ne vis gevangen had):
…en een vreemdsoortig voertuig:
Ten laatste morgen krijgt u daarvan iets meer te lezen. U weel wel waar.