Jazzy mengelmoes

Terwijl u overal met kerstjazz om de oren wordt geslagen, krijgt u hier nog even een aantal opmerkelijke zaken die de laatste paar dagen op blogs zijn gepasseerd.

U herinnert zich mogelijk nog het bericht over de Spaanse jazzfan, die de politie op Larry Ochs afstuurde omdat zijn muziek te ver van de pure jazz zou verwijderd zijn? Welnu, Wynton Marsalis, grote behoeder van de traditionele jazz, heeft The Guardian verzocht de man op te sporen, omdat hij hem wil feliciteren, en meteen ook het grootste deel van zijn cd catalogus cadeau wil doen als beloning voor zijn goede smaak. [via Peter Hum – Wynton Marsalis wants to reward the Spanish jazz purist]

Het album van saxofonist Chris Kelsey (Not Cool ( … as in, “The Oppo­site of Paul Desmond”), kan (nog steeds) gratis worden gedownload in 128 kbps MP3 versie. Als u gratis argwanend bekijkt, dan leest u maar eens wat Jerry D’Souza van All About Jazz en Stef van Free Jazz over die cd te vertellen hebben.

Wie geïnteresseerd is in live jazz met toch een aantal schrikwekkend grote namen (Peter Brotzmann, Steve Lacy, Paul Bley, Cecil Taylor, Archie Shepp), moet maar eens gaan kijken bij inconstant sol, vanwaar u opnames in mp3 of flac kan downloaden. Een (tijdelijk) RapidShare account is geen overbodige luxe. Helemaal legaal, heb ik mij laten vertellen.

Sneeuw of niet: jazz op zondag

Vorig jaar zat Carlo Nardozza ondergesneeuwd in het verre Limburg, en ook dit jaar zag Tuur zich genoodzaakt om het laatste concert van het kalenderjaar af te gelasten. Een zondag zonder jazz is echter een onmogelijkheid, en dus troost ik mij met een aantal best of 2009 lijstjes die onderhand welig als kroos in de internetvijver opduiken.

Ethan Iverson (van The Bad Plus) heeft op zijn blog Do The Math een paar heel interessante zaken te vertellen over Lennie Tristano, maar Google reader stuurde mij ook richting The Gig, de jazzblog van Nate Chinen, jazz- en poprecensent voor de New York Times. Chinen gaat een eindejaars mailconversatie aan (1: A Gate-Crashing Year) met collega’s Hank Shteamer (2: Supergroup Outbreak, But No Generation Gap), Peter Margasak (3: Midwest Represent: Scrambling Purity, Fiercely Independent), Andrey Henkin (4: Hitting the Road), en Ben Ratliff (5: Let’s Hear It For New York)

In aflevering twee komt reeds de naam Håkon Kornstad opduiken, maar het is pas met de youtube video in aflevering 4 (Andrey Henkin van All About Jazz – New York) dat ik naar de the most interesting saxist out there these days luister (Henkin linkt vanzelfsprekend door naar All About Jazz). Luister vooral zelf ook eens.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MGGKUDdBKtI&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en_US&feature=player_embedded&fs=1]

Bij deze staat Dwell Time op mijn wish list.

Oh ja, lijstjes. In zowat elk eindejaarsoverzicht (ook het mijne, vrees ik) komt Vijay Iyers Historicty voor, en ook Henri Threadgills This Brings Us To, Vol. 1 is prominent aanwezig. En hopla: zo heb ik Threadgill meteen ook op mijn wish list gezwierd.

Moker Moker

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Vorige dinsdag zaten wij op de eerste rij in de balzaal van Vooruit voor het cd release concert van de Gentse groep Moker (de tweede cd van el Negocito Records label). De zaal was huiskamerknus heringericht, en enkel een rij roodpluchen opblaaskussens (“zou daar water in zitten?”, vroeg menigeen zich af) scheidde het publiek van de muzikanten. Het concert was een absolute thuismatch, gezelligheid en ongedwongenheid alom.

Ze hebben hun naam niet meteen gestolen, de mannen van Moker, want er zit vaart in, in die muziek. De ritmesectie (Giovanni Barcella op drums en Kristof Roseeuw op bas) is nadrukkelijk aanwezig, al mochten wij tijdens het concert getuige zijn van een opvallend ingehouden Barcella (wat geheel niet wil zeggen dat hij er niet was — hooguit wat subtieler dan anders).

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Zeger Vandenbussche, nog op drie nummers tenorgewijs te horen op de cd, werd ondertussen vervangen door Jordi Grognard, die naast de tenorsax ook de basklarinet bespeelt. Laat dat nu net mijn twee lievelingsinstrumenten zijn — mijn argwaan was dan ook redelijk groot. Grognard is echter een aanwinst. Zijn sax heeft een warme maar zuivere klank, en hij weet de toetsen duidelijk goed liggen. Het was tevens heel aangenaam om hem met trompettist Bart Maris in duel bezig te zien. Terwijl Mathias Van de Wiele (componist van de meeste nummers) er op zijn gitaar vandoor ging, drongen Grognard en Maris zeer gevat zijn melodie binnen. “Nu van hier,” wezen ze elkaar afwisselend op de partituur toe, “en nu weer daar.” Het resultaat was zowel visueel als muzikaal boeiend, en voor onze verwende zintuigen is zulks toch wel veelbetekenend.

Het concert was luid, loeiend soms voor wie vooraan zat, maar het dompelde de luisteraar heel grondig de muziek binnen. Laat mij eerlijk wezen, in het begin was ik niet geheel overtuigd. De muziek klonk wat stroef en een beetje geforceerd, maar al gauw bleek dat de muzikanten gewoon even opwarmden want na het tweede en zeker het derde nummer zat niet alleen de vaart, maar ook de muziek er goed in. Tijdens de pauze waren wij klaar voor nog meer, en na afloop hoefde het voor ons helemaal niet te eindigen. Leutig toch.

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

De cd was te koop voor 15 euro, of u had zich in voorverkoop een combiticket kunnen aanschaffen, waarbij voor een luttele meerprijs de cd mee inbegrepen zat. Misschien moet dat concept nog maar wat verder uitgewerkt worden. U kan de cd overigens nog steeds voor datzelfde bedrag (15 euro + verzendingskosten) aanschaffen, via el Negocito Records. (U kan hem waarschijnlijk ook in het café afhalen, en dan bent u de verzendingskosten meteen kwijt.) Een aanrader overigens, dit behoort toch tot het betere Belgische werk.

Moker, gehoord in de balzaal van Vooruit op dinsdag 8 december; de cd is te verkrijgen via el Negocito Records.

Vergeet deze week vooral niet buiten te komen, er staan nog minstens vier goede concerten op de agenda. Dinsdag 15 december speelt Eve Beuvens toegankelijke jazz in de Hot Club De Gand (helaas zonder Joachim Badenhorst uit de originele bezetting); woensdag 16 december gaan we met zijn allen naar Rêve d’Eléphant Orchestra (Balzaal, Vooruit); donderdag 17 december gaan we met Opatuur eten in Mub’Art en nadien luisteren naar het Pierre Anckaert Chamber Ensemble; en tot slot gaan we zondag 20 december (alweer) bij Opatuur in De Centrale luisteren naar Ben Sluijs en Erik Vermeulen.

(Deze bespreking verscheen eerder bij Gentblogt.)

Purisme

“Hallo, met de 101, dingende politiehulp. Hoe kan ik u helpen?”

“Ja hallo, goedenavond meneer. U spreekt hier met Fritz Baelen. Ik bevind mij momenteel op Het Jazzfestival, alwaar men mij heeft bestolen. En gemarteld. En u moet mij helpen meneer, ik kan het niet meer aan. Niet meer aan, begrijpt u. Het is teveel. Het gaat gewoon niet meer. Ik bega een ongeluk.”

“Het spijt mij dat te horen, meneer. Zou u mij kunnen uitleggen waar er juist gebeurd is zodat wij u verder kunnen helpen? Bevindt u zich momenteel in veiligheid meneer Baelen?”

“Ja. Nee! Ik word nog steeds gemarteld, en ik kan het echt niet meer aan. Echt niet meer. Help mij! HELP MIJ DAN TOCH!”

“U bevindt zich op Het Jazzfestival, meneer Baelen? Wij sturen meteen een interventie-eenheid terplaatsen. Ziet u ondertussen iemand van de security op het terrein? Kan u voorlopig bij hen terecht?”

“Ik ben al bij de security geweest, en zij kunnen mij… zij WILLEN mij niet helpen. U moet begrijpen, ik sta onder heel zware psychische druk, en ik… ik… IK. KAN. HET. NIET. MEER. AAN.”

“De interventie-eenheid bevindt zich ondertussen op het terrein, meneer Baelen. Kunt u mij zeggen waar u zich bevindt, dan stuur ik ze meteen naar u toe. Meneer Baelen? Waar bevindt u zich, meneer Baelen?”

Bij Peter Bacon van The Jazz Breakfast zag ik het donderdag voor het eerst (Is modern jazz bad for the brain?), maar ondertussen is de halve jazzblogosfeer ermee weg (o.a. bij Daniel Sheehan; en ook bij Stef).

Maandagavond viel de Spaanse Guardia Civil binnen op het Sigüenza jazz festival, op verzoek van een festivalganger. Larry Ochs stond toen op het podium, en die muziek, zo beweerde de aanklager, was geen jazz maar wel hedendaags klassiek, net dat soort muziek dat hem door zijn dokter ten zeerste was afgeraden om te beluisteren. Hij zat er zo mee in, dat hij wel niet ander kon, dan de politie op het festival af te sturen.

Lees de berichtgeving bij The Guardian (Spanish fan calls police over saxophone band who were just not jazzy enough), en El Pais (Un espectador denuncia a un músico de jazz por no tocar jazz, El oído de la Guardia Civil).

En dan zeggen dat er mensen zijn die beweren dat jazz saai is.

De slechte vader (ctd)

“Zoon,” sprak ik hem toe wanneer hij de poort binnenwandelde,” ik heb twee keer goed nieuws, en één keer minder goed.” Ik had bij Févery drie koeken gekocht, waarvan ik er zelf al één had opgegeten, maar de rest voor zijn dessert had voorzien. Bij Févery maken ze van die fantastisch lekker en licht vierkante crèmekoeken. Het dessert zag hij alvast zitten.

“Daarna moet ik naar een concert”, vulde ik voorzichtig aan.

“En wat is nu het slechte nieuws”, vroeg hij bezorgd?

That’s my boy!

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Dus kon ik onbezorgd naar de Moker cd release in de balzaal van Vooruit, gisteren. Welk een feest!

WoFo

WoFo, Gent, BE, 20/11/2009

Een tijdje geleden ging ik bij WoFo wat foto’s maken tijdens de repetitie. Saxofonist Michel Mast woont in een schitterend huis met hoge plafonds, prachtige kleuren, en een interessante lichtinval. De groep heeft ondertussen twee cd’s uit, met een mooie klankkleur en toegankelijke jazz. Aanrader (met grote ‘a’).

China Express – Voices

China Express - Voices, Vooruit, Gent, BE, 02/12/2009

Woensdag gingen wij luisteren naar het eerste deel van het China Express drieluik in Vooruit. De muziek kwam behoorlijk bevestigend over (d.w.z. wat men van Chinese muziek zou kunnen verwachten), maar het beleef niettemin redelijk fantastisch, wat die mensen met hun stem aanvangen. Voor de aandacht van het publiek was het misschien beter geweest indien men de twee helften had gewisseld, gezien de melancholischer en minder spectaculaire muziek (én de hitte in de domzaal) van het solo concert van Wu Fei.

China Express - Voices, Vooruit, Gent, BE, 02/12/2009

Vanavond kan u in Vooruit terecht voor het laatste deel, Electronics, en als dat even vooroordeelbevestigend is als het eerste deel, dan wordt dit een niet te missen avond (al zeker voor de electronicafans).

cds 200911

We gaan er met de grove borstel door. Te onthouden: Fragile (binnenkort is Michael Moore te horen in Vooruit); Starbound; Conto; Rhythm Sphere; Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet; Franz Liszt “Un Portrait”; Le Dernier Tango à Paris; La Compañera; Folk Songs; Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974. Dat laatste ook al omdat het de puristen wreed op de zenuwen zal werken.

  1. Fragile / Michael Moore / 2008 / ***
    Ik heb deze cd al een tijdje, en ik heb er al flink wat naar geluisterd, maar ik ben er nog altijd niet geheel uit. Het feit dat ik er naar terug blijf grijpen, zal ook wel wat willen zeggen, waarschijnlijk. Ik schort mijn oordeel op tot ik hem live in Vooruit heb gezien. Is naar verluidt het grote voorbeeld van Joachim Badenhorst.
  2. Starbound / Robin Verheyen / 2009 / ***
    In sommige media merken ze aan deze cd dat Robin Verheyen op zijn return zou zijn. Het enige wat ik merk is dat hij veel sopraansax gebruikt, en dat zijn muziek –op deze cd– een beetje toegankelijker lijkt. Minder avontuurlijk en vooruitstrevend dan het vorige werk dus, maar hij mag ook wel eens een rustpunt inlassen zeker?
  3. Catharsis / Roelofs2 Lauscher 3 / 2009 / **(*)
    Kijk zo’n cd’s zijn moeilijk te bespreken: het vakwerk en de professionaliteit druipt ervan af, het klinkt goed, het laat zich makkelijk beluisteren, maar… het valt niet op. Het is schitterende achtergrondmuziek, tijdens het werk, tijdens een diner, terwijl u een boek leest, maar u spitst er de oren niet van. Moeilijk zonder blazer(s), zal u zeggen, maar dan moet u dringend maar eens naar Vijay Ivers Historicity luisteren.
  4. Conto / Bansuri Collectif / 2009 / **(*)
    Bansuri Collectif speelde tijdens het Jong Jazz Talent in juli, en brengt een sound die kenmerkend is voor de jonge jazz tegewoordig: een slepende gitaar, een half flitsende (maar iets te ingehouden –Barbieri wil er precies in doorbreken, maar hij mag niet) sax, en niet te opdringerig maar we degelijk aanwezig drumwerk. Beduidend avontuurlijker dan Catharsis hierboven; beloftevol, maar er is nog werk aan.
  5. Hilfe Kommt / Dez Mona / 2009 / **
    Pfff. Wat een ontgoocheling. Veel te afgelikt; de alarmerend ijle sound van weleer heeft plaats gemaakt voor een dunne, veel te zuivere klank waarin veel minder passie te horen is. Het zal live wel beter zijn, hoop ik.
  6. Life On Earh / Tiny Vipers / 2009 / **(*)
    Oeh, die stem. Tiny Vipers komt uit ergens de buurten van Seattle, en past perfect in het folkachtige muziekgenre zoals M. Ward, Feist, Andrew Bird enzovoort
  7. Rhythm Sphere / Eric Legnini / 1995 / ***
    Verrassende cd; ik krijg hem via-via-via, en liet mij graag overdonderen door The Sorcerer en de title track Rhythm Sphere. Blijft niettemin heel mainstream (ondanks –of juist door– Joe Lovano), en nauwkeurig –waarmee ik bedoel dat het vaak iets weg heeft van een recital ipv een stuk jazz.
  8. Played / 1000 / 2009 / **(*)
    Mainstream of afgeliktheid zijn hier wel niet van toepassing als omschrijving. Deze muziakten wentelen zich en buitelen over elkaar heen op zoek naar spanningsvelden en harmonieën. U wou toch avontuur? Not for the faint of heart.
  9. Promo CD / Bart Maris / 2009 / ***
    Kopen. Deze cd kost vijf euro, en u krijgt er een staalkaart van ’s mans kunnen mee in huis. Ik ga er geen woorden aan vuil maken.
  10. Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet / Paul Jeffrey / 1968 / ***
    De hoes alleen al. En welk een fantastische sound, welk een sax. Als muziek zich niet door (opname)techniek laat dicteren, dan krijgen we dergelijk schitterende resultaten. Ik zat gelijk in een jazzkroeg.
  11. The Jason Parker Quartet / Jason Parker Quartet / 2007 / **
  12. Live @ Jazz TV / Jason Parker Quartet / 2009 / **
  13. No More, No Less / Jason Parker Quartet / 2009 / **
    Mja. Een gegeven paard kijkt men niet in de bek?
  14. Franz Liszt “Un Portrait” / Guillaume Coppola / 2009 / ***
    Gelanceerd in 2007 wordt Coppola ondertussen al genoemd en geroemd als de toekomst van de piano in Frankrijk. Move over Alexandre Tharaud? Op deze debuutcd is alvast het betere vingerwerk te horen.
  15. Edvard Grieg: Cello Sonata, Lyric Pieces / Emmanuelle Bertrand, Pascal Amoyel / 2008 / **(*)
    Mooie, heel delicate versie van Griegs cello sonata. Bevat ook de opzwepende Troldtog (March of the Trolls), en een paar lyrische werken. Zeer ingehouden en gedisciplineerd.
  16. Johannes Brahms: Clarinet Sonatas / Georges Pludermacher, Michel Portal / 1996 / **
    Gelijk een tang op een varken. Pludermacher speelt met emotie, Portal speelt afgemeten droog en schijnbaar zonder gevoel. Ik weet weer waarom ik zoveel naar jazz luister.
  17. La Compañera / Henri Texier Quartet / 1983 / LP CARA 005 / ***
    De eerste samenwerking tussen Texier en Sclavis, en tevens zijn eerste plaat als group leader. Bevat reeds typerende elementen voor wat later in het trio Romano-Sclavis-Texier zal terugkeren. Zéér ritmisch.
  18. Folk Songs / Charlie Haden, Jan Garbarek & Egberto Gismonti / 1981 / LP ECM 1170 2301 170 / **(*)
    Haden zat toen in een overgangsfase, zo wordt gefluisterd, en deze plaat werd op het einde daarvan gemaakt. Wie op zoek is naar jazz pur sang, komt bedrogen uit; deze plaat bevat muziek die, trouw aan de naam meer bij folk en wereldmuziek aanleunt. Ik hoor het graag –het is rustig en achtergrondelijk– maar de meningen zijn verdeeld. Dit soort muziek, met etnische invloeden, is overigens weer helemaal in tegenwoordig.
  19. Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974 / Bill Laswell / 1998 / LP CK67909 / ***
    Oei. Ai. Wat kan ik zeggen. Bill Laswell, de man die een jaar of twee geleden op Middelheim twee luidsprekertorens op het podium voorzag ter versterking van zijn basgitaren (ik heb ervoor gestaan op het podium, en de luchtverplaatsing was indrukwekkend), houdt zich bezig met de interpretatie van het fusionwerk van Miles Davis. Vertrekkende van de masters gaat de man mixen en verschuiven, en dat levert op zijn minst een interessante interpretatie op. Voor fans, verzamelaars, en liefhebbers van acid (jazz) toestanden en/of Bill Laswell.
  20. Le Dernier Tango à Paris / Gato Barbieri / 1972 / LP Stereo UAS 29440-U / ***(*)
    Inderdaad, Gato Barbieri heeft de soundtrack voor de legendarische film van Bertolucci. Maria Schneider zou achteraf nooit meer dezelfde zijn, maar deze muziek is alvast fantastisch (cfr de trailer op youtube).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200911

Een wisselvallige maand; iets beter bij het begin dan op het einde. En ik heb Roy Hargrove moeten laten voorbij gaan, en de release party van Brick Quartet in het Damberd. Maar we hebben ons alweer voorgenomen minder thuis te zitten en meer concerten bij te wonen. U doet dat toch ook?

  1. Robin Verheyen & Aki Rissanen / 01-11-2009 / Opatuur / ***
    Spijtig dat het zoveel sopraansax was, maar dit blijft steengoed. Vergeet niet naar de nieuwe van het Robin Verheyen International Quartet te luisteren!
  2. Trio M / 04-11-2009 / Vooruit / ***
    Krachtig samenspel en mooie improvisaties; zie ook de bespreking.
  3. Koninklijk Harmonieorkest Vooruit Harelbeke / 07-11-2009 / ICC, CItadelpark / **
    Een naam als een voetbalploeg, voor deze enthousiaste harmonie. Lang geleden dat ik nog eens zo’n beztting had gezien, en er zaten goede stukken tussen. Ik heb mij in elk geval wreed geamuseerd.
  4. Toine Thys & Pascal Mohy / 15-11-2009 / Opatuur / **
    Hm. Deze keer kon Toine Thys me niet echt bekoren. Het zat de muzikanten ook niet mee, want tegenwoordig kan men tijdens de concerten in De Centrale iets te hard meedansen op de muziek die tegelijkertijd in de concertzaal aldaar wordt opgevoerd. Misschien tijd om naar een andere zaal uit te kijken, Tuur?
  5. Bart Maris & Lode Vercampt / 19-11-2009 / Opatuur @ Mub’Art / ***
    ’t Is altijd een plezier om Bart Maris aan het werk te zien. En Lode Vercampt ook, natuurlijk. Gemoedelijk concert, op de vooravond van Maris’ afreis naar het verre Afrika (maar ik ben vergeten hetwelke juist). En ’t was mijn moeder haar verjaardag. U zegt? 21 natuurlijk!
  6. Carlo Nardozza & Gwen Cresens / 29-11-2009 / Opatuur / **
    Dat gaat wreed goed tesamen, dat accordeon en die trompet. Technisch zat het niet helemaal schitterend, maar Cresens legde Nardozza dan ook het vuur aan de schenen –als er geen veiligheidsvoorschriften in de weg zouden gezeten hebben, had het waarschijnlijk letterlijk gedaan ook. Goede aanzet dus.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Nardozza / Cresens

Nardozza / Cresens, Opatuur @ De Centrale, Gent, BE, 29/11/2009

Carlo Nardozza en Gwen Cresens speelden gisteren bij Opatuur in De Centrale. Er zaten een paar hoge noten mis (vooral in de eerste helft), maar voor de rest werden we getrakteerd op de virtuositeit die we van Nardozza gewoon zijn. Het tweespel lijkt hen beiden goed af te gaan, ondanks hun protestgemompel –maar dat was gewoon voor de vorm, denk ik. Tuur was in een sentimentele bui; ruwe bolster, blanke pit? Ladies beware! (Maar dat weten ze al langer.)