Tag: moordenaar

inbeelding

Van sommige dingen word ik verschrikkelijk kwaad. (Ik vermeld vanzelfsprekend geen namen, want wij zijn hier tenslotte geen sensatiegazet. Maar ik moet het even kwijt.)

Beeld u eventjes in dat ge redelijk (eufemisme) ziek zijt, en dat ge daarvoor regelmatig naar de dokter moet. Beeld u vervolgens in, dat ge een sport beoefent, en dat ge dat niet alleen graag, maar ook goed doet. Ondanks uw ziekte. Beeld u dan verder in, dat uw coach u verwijt dat het uw schuld is dat zijn ploeg zopas het kampioenschap verloren heeft omdat gij niet een keer uw hoogst noodzakelijke maandelijkse behandeling wou overslaan. En beeld u tenslotte nog in dat het niet de eerste (en helaas evenmin de laatste) keer is dat die coach dat doet.

Kwam het op TV, ge zoudt het niet geloven.

rechtzetting

In tegenstelling tot wat de media mij (en u) proberen aan te wrijven, heb ik geen moment met de afkomst van de moordenaar(s) van Joe ingezeten. Het volstaat voor hen evenwel dat zij zélf tot die conclusie zijn gekomen, om maar meteen aan te nemen dat, wat ze houden voor weldenkend Vlaanderen zoals de Borg uit hetzelfde vat hebben getapt. (Want dat doen ze graag, bij de media.)

U hoeft uw eigen voorgeconditioneerde kronkels niet op mij af te schuiven. Klop liever eens op uw eigen borst. Het zou u deugd doen.

knife down

Waarom hebt u niet gereageerd? Als we de media geloven, lijkt het wel alsof half België ter plekke was op het moment dat Joe lafhartig en voor een habbekrats met een mes van zijn leven werd beroofd. Die moord is overigens op geen enkele manier goed te praten, en doet mij denken aan het pamflet tegen zinloos geweld dat recent als persmedeling werd rondgestuurd.

Waarom hebt u niet gereageerd? Het enige wat u had te doen was de onverlaat zijn mes afnemen, en het drama had kunnen vermeden worden. U daar, die zich tracht te verschuilen in mijn commentaar, waarom bent u daartegen niet opgetreden?

*zucht*

Wie van die holle vaten (want die klinken het hardst) heeft zich eigenlijk al in een dergelijke situatie bevonden? We spreken zelden van minuten, hoewel dat zo mag lijken, maar zo’n steekspel is over voor u er erg in hebt.

Enige tijd geleden (in november) dronk ik een tas cappuccino in de Maciotto aan het Noordstation. Ik was er speciaal een kwartiertje vroeger voor van het werk vertrokken. En ik zat er amper met een dampende kop koffie aan een tafeltje toen iedereen rond mij opstond en de koppen en schoteltjes mij rond de oren begonnen te vliegen. Een vrouw moest haar kinderwagen aan een tafeltje achterlaten, en vluchtte weg met haar kind in de armen. En dan stond er plots iemand met een bebloed mes in zijn handen, en was er een ander met een messteek in zijn rug.

Niemand is tussenbeide gekomen.

Dat was ook niet verantwoord geweest, want beide actanten hadden de nodige companen meegebracht, en ik ben ervan overtuigd dat de omstaanders de boel alleen maar hadden kunnen laten escaleren. Kortom, de situatie was anders. Maar ze was toch vergelijkbaar, omdat zulk een wrede irrealiteit op minder dan geen tijd voorbij is. En dat vermeende passiviteit dus niet noodzakelijk heeft te maken met laksheid of angst of voorzichtigheid of onverschilligheid.

Niettemin twijfelt u, net als ik, geen seconde om tussenbeide te komen? Wel een seconde is een luxe waarover u niet beschikt. Meer dan enkele luttele seconden heeft het ganse incident immers niet geduurd. En tenzij u een getrainde paracommando bent, kan u een dergelijke situatie niet inschatten, laat staan dat u de tegenwoordigheid van geest hebt om ernaar te reageren. Dermate bevreemdend is zo’n tafereel. Gelukkig maar.

fel overdreven

25 jaar heeft Jamal Derrar gekregen, omdat hij vier jaar geleden ocharme een vlammetje bij 17-jarige Sohane Benziane had gehouden, nadat hij eerst het meisje met benzine had overgoten. Ze had het ook gezocht natuurlijk, met zo’n naam. En het was absoluut niet de bedoeling geweest haar in brand te steken. Nee, de trut had hem belachelijk gemaakt tegenover Tony en zijn andere vrienden, en hij wou haar gewoon een beetje de stuipen op het lijf jagen. Kon hij eraan doen dat ze wild rond zich heen sloeg toen ze haar overgoten, en daarna nog eens met haar armen begon te slaan toen hij zijn zippo bovenhaalde. Ze had het zelf gezocht, quoi.

25 jaar heeft hij daar nu voor gekregen. En dan hadden ze hem nog liever moord in zijn schoenen gewreven. Alsof die bitches dat waard zijn. Net zoals die Samira. Die dacht dat ze hem en zijn vrienden genadeloos kon ophitsen door hier als een loopse teef in een rok rond te lopen. En dan verwonderd zijn dat we op haar avances ingaan. Die meuf mocht blij zijn dat ze haar allemaal eens goed gepakt hadden. Kon ze er tenminste over meespreken. Wist ze tenminste wat echte seks was. Dan gaat ze nog beweren dat ze verkracht is ook. (Niet luidop natuurlijk, want dat durft ze niet.)

25 jaar. Als het tegenzit is hij dus 47 als hij terug vrijkomt. En wat moet hij dan beginnen. Gewoon omdat hij er één in brand heeft gestoken. Barbaars. Niet dat hij haar in brand heeft gestoken, maar die straf. Alsof een vrouw meer waard is dan een man. Alsof een vrouw niet gewoon moet doen wat een man haar opdraagt en voor de rest haar bakkes houden. Hij had haar beter gewoon eens goed gepakt, gelijk Samira. Dat was hij eigenlijk ook van plan geweest, maar ze had godverdomme haar maandstonden, en hij zou wel zot zijn als hij zijn lul, de lul van een echte man met echte kloten, door zo’n seut had laten bevuilen. De fik erin godverdomme. De fik erin, in plaats van de pik erin. Jamal glimlachte om zijn vondst. En hij was er zeker van dat hij die glimlach nog wel 25 jaar zou kunnen meedragen.

moordenaar

“(Alle) rokers zijn moordenaars”, dat wordt geïmpliceerd met die tag onderaan mijn post, zo neemt men aan. Geheel fout is die assumptie niet, maar laat ik dit even nuanceren.

Veralgemeningen zijn aartsmoeilijke dingen. Ze vragen een grote verstandelijke inspanning van zowel de zender als de ontvanger, en schieten –net daarom– meestal hun doel voorbij. De veralgemening vraagt van zowel de zender als de ontvanger dat zij begrijpen dat de boodschap een overdrijving is. Net zoals elke classificatie is een veralgemening in wezen een zeer beperkende uitspraak. Mensen en zaken laten zich eenmaal niet makkelijk in vakjes stoppen; voor elke regel zijn er uitzonderderingen.

Bijkomend probleem bij de overdracht van de boodschap is (het gebrek aan) de kennis van de intentie van de zender bij de ontvanger. Niet alleen wordt de ontvanger verondersteld te begrijpen dat het om een overdrijving gaat, hij wordt ook verondersteld te weten dat de zender de boodschap heeft bedoeld als een overdrijving.

Bovendien verwijst de veralgemening naar slechts een deel van de groep die door de veralgemening wordt geduid; zowel zender als ontvanger kunnen een verschillende perceptie hebben over die groep. Wanneer men zegt ‘alle Amerikanen zijn dom’ dan dient die bewering niet letterlijk te worden genomen. De zender heeft met zijn uitspraak een welbepaald deel van, of een specifieke tendens bij, de Amerikaanse bevolking op het oog, een probleem dat hij met zijn –als boud gepercipieerde– uitspraak wil aankaarten. Vaak gaat het in dit geval om ‘de Amerikaanse overheid’ (wat op zich alweer een veralgemening is) of pakweg de aanhangers van het creationisme (en meer specifiek waarschijnlijk Intelligent Design).

Tags worden op weblogs vaak gebruikt als een extra sneer of een dik in de verf zetten van een standpunt. De subtiliteit is daarbij soms zoek, en dat is eigen aan het principe. Nuances zijn goed. Maar ook veralgemeningen hebben hun nut, al vragen ze enige voorzichtigheid van zender en ontvanger.