Tag: henri

We gingen vanmiddag bij G. en A. om er hun kersverse hun zoon I. te bezoeken (een beeld van een kind). G. is een verdienstelijke Gentse drummer, en hoewel ik mijn fototoestel wel mee had, leek het mij weinig betamend om temidden een halve jazzscène wildweg in het rond te beginnen klikken. We hebben ons schitterend geamuseerd.

Op de terugweg –in de tram– had Henri het over mijn bezigheden (nadat het ook op dat bezoek ter sprake was gekomen).

“Papa, ik moest op school opschrijven wat gij deedt, en ik heb dan ingevuld freestyle journalist. En als omschrijving dat ge naar concerten gaat en daar dan artikels over schrijft met foto’s erbij.”

Ik was gelijk blij dat ik niets in mijn mond had dat er van nature al niet in zit, of ik had het helemaal over die arme jongen –die recht over mij zat– uitgeproest. Ach, het is ook allemaal zo arbitrair. Ik herinner mij alsof het gisteren was dat mij diezelfde uitdaging werd voorgelegd, ergens in de lagere school. ‘Tuinier’, had ik toen opgegeven als het beroep van mijn moeder, die een groothandel had in phytofarmaceutische producten.

De “You sure you wanna mess with me?”-pose, toen Henri halvelings ontschminkt was na een figurantenrol tijdens een decemberlijke traditie (hey, er kunnen altijd kinderkens meelezen).

“We moeten onze boekspreking doen tegen nu vrijdag!” Henri en twee van zijn vrienden troepten maandagavond rond hun resp. moeders en mijzelf. Ze wisten al langer dat ze die boekbesprekingen moesten presenteren, maar niet tegen wanneer.

“Ik ga een powerpoint maken”, vertrouwde Henri mij toe op de weg naar huis. “Zoudt gij mij daarmee kunnen helpen, papa?”

“Nee.” (Ik zou wel zot zijn, dacht ik.) “Maar als er iemand is die weet hoe ze moet speechen en powerpoints maken, dan is het wel uw moeder”, voegde ik er zonder omwegen aan toe. “Maar ge moet het wel zélf maken natuurlijk.”

En dus toog de jongen de ganse week aan het werk. Na zijn huiswerk, na zijn lessen, en na zijn trompetoefeningen, heeft hij zichzelf de basis van powerpoint bijgebracht. Gisteren heeft hij de laatste hand aan zijn presentatie gelegd, en vanochtend heeft hij het nog snel voor ons gepresenteerd. In zijn rugzak zaten een pij (eigenlijk een stuk jedi-kostuum) en een plastieken zwaard dat een rapier moest voorstellen. (Ik was graag een vlieg geweest, vanmiddag.)

Het boek dat hij had gelezen was Jonkvrouw, van Jean-Claude van Rijckeghem & Pat van Beirs, dat gaat over Marguerite van Male en Dampiere. Hij had het gekozen uit de lijst want, “het zag er een goed dik boek uit. Ook de achterflap voorspelde iets avontuurlijks.” Het moet hem bevallen zijn, want hij ondertussen in deel twee begonnen.

Maar toch, powerpoint; hij is ocharme elf, en hij geeft al powerpoint presentaties. Zucht.

Nee, hij volgt geen duiklessen. Vanochtend is Henri met de rest van het zesde van Sint-Pieters, op sportweek vertrokken. Daartoe legden ze de 18 kilometer naar Oordegem met de fiets af. Tessa is ziek, maar ik ging hem uitzwaaien.

[vimeo 15133203 w=500 h=281]

Hun dag begint om 8u ’s ochtends, en om 21u30 gaan de lichten uit. Hij zal goed slapen, dit weekend.

(Oh ja, dat blauw spul is een drinkslang, verbonden met de watervoorraad in zijn rugzak. ’t Is wel 18 kilometer hé papa!)

Donderdag gingen we naar de kapper, mijn zoon en ik. De zoon was voornamelijk bezorgd dat ook zijn haar onder de schaar zou verdwijnen, maar voorlopig werd enkel het mijne wat korter gewiekt. Had ik nog langer gewacht, dan had ik niet misstaan tussen Agneta en Anni-Frid.

In de Walpoortstraat gingen wij voorbij aan de al te trendy salons zoals Dé Client en Bizar Hairdressing & Beyond, en stapten de brug over naar Young & Dynamic in de Kortedagsteeg. Wreed content van, volgens de zoon zie ik eruit gelijk een studentje. “Allez, wel met rimpels dan”, smeet hij de bloempot erachter.

Vanochtend had hij nog volgende bedenking: “Young & Dynamic, als die dan lang blijven bestaan, gaan ze dan hun naam veranderen naar… Old & Rheumatic?”.