(Canon EOS 5D, EF 70-200mm@70mm f/2.8L IS USM, f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Melody Gardot op het Gent Jazz Festival, 13/07/2008
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm@70mm f/2.8L IS USM, f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Melody Gardot op het Gent Jazz Festival, 13/07/2008
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm@120mm f/2.8L IS USM, f/2.8, 1/100s, 1000 ASA)
Greg Hutchinson in het Stefano Di Battista Quartet op het Gent Jazz Festival, 11/07/2008
(Zie ook deel 1: Parkjazz: nationaal)
Ben Allison is the coming man, en terecht. De man bedrijft een hevige liefde met zijn instrument, daar midden op het podium, en de klanken die hij aan zijn stijlvolle dame weet te onlokken zouden zelfs de meest doorwinterde New Yorker laten blozen. Helaas –voor mij dan– ben ik niet meteen een fan van die New Yorkse klankkleur die perfect past in een club, maar ook dan nog mijn oren niet kan verleiden.
Jammer (voor mij, alweer), want dit was een uitstekend concert, en de organisatie had met Ben Allison een schitterende naam op de affiche en op het podium. Het publiek kon het best smaken, en dan leg ik mij daar heer gewillig bij neer. Allison had zijn groep zeer goed in de hand, en vanuit de centrale positie die hij op het podium innam, zagen we hem bedaard maar dwingend de juiste wendingen aangeven.
De cd die hij recent heeft uitgebracht (Little Things Run the World) heeft ook goede kritieken gekregen –u kan er overigens fragmenten uit beluisteren op zijn site— en ik neem aan dat hij daar redelijk uit heeft geput voor het concert.
Zim Ngqawana: man, wat is mij dat. De groep had de TGV vanuit Parijs genomen om naar het festival te reizen, maar kreeg dat ding toch geen panne onderweg zeker? Eerst mochten ze terug naar Parijs trekken, om vandaaruit een andere trein opnieuw richting Kortrijk te nemen. Waar ze wonder boven wonder nog op tijd toekwamen voor hun optreden.
Bij ons sloeg onderhand de jetlag zwaar toe. Vooral Henri werd overmoedig, u kent dat wel, op dezelfde manier als u zegt “maar ik heb helemaal niet te veel gedronken”, was hij nog helemaal niet moe. We hebben na het derde of vierde liedje helaas afscheid moeten nemen om de voorlaatste trein naar Gent te nemen. Maar op die viertal muziekstukken hebben we zowat alles gehad wat er te krijgen viel –al is dat geen waar, werd mij achteraf verteld. Ngqawana speelt mondharmonica, fluit, saxofoon, en zingt nog ook. De stijl gaat van jazz naar etnisch-Afrikaans, van stilzitten naar wild opspringend dansen en zonder twijfel ook scanderen. Wat een afsluiter, welk een ambiance, maar toen het bisnummer werd ingezet, lagen wij waarschijnlijk al ijverig te snurken.
—
Parkjazz is een zeer gemoedelijk, klein, festival, dat het naar eigen zeggen weliswaar van minder bekende, maar wel kwalitatief hoogstaande groepen moet hebben. Wat Parkjazz 2008 betreft zijn ze daar alvast weer in geslaagd, en hopelijk kijkt u ook mee uit naar de editie van 2010.
Met Parkjazz is het zomers jazzfestivalseizoen van start gegaan. Helemaal zomers was het nog niet, maar dat zal alvast niet aan de muziek of de ambiance hebben gelegen. Het Begijnhofpark is heel vlot bereikbaar, ook met het openbaar vervoer, waardoor wij op amper tien-vijftien minuutjes van het station naar het park wandelden. Het festival wordt volledig gedragen door vrijwilligers, maar zoals de organisatie zondag alweer heeft bewezen, staat dat helemaal niet in de weg van een vlotte en professionele werking.
Parkjazz probeert steeds een evenwicht te vinden tussen nationale en internationale gezelschappen, en tracht –vemoedelijk ten dele daartoe door budgettaire restricties genoopt– ook minder bekende groepen op het podium te brengen. (Al kan men het Bert Joris Quartet bezwaarlijk minder bekend noemen.)
Het festival begon –ongeveer– om 15u, met het RadioKUKAorkest (feat. Ben Sluijs). RadioKUKA was onlangs nog te gast in de Gentse Hot Club, maar toen lagen wij nog zwaar onder de sloef van de jetlag, dus hebben we dat even aan ons laten voorbijgaan. De normale bezetting werd voor dit concert uitgebreid met Ben Sluijs. De muziek die ze brengen wordt vaak omschreven als kamerjazz, een stijl die elementen ontleent aan o.a. klassieke en etnische muziek. Verwacht u niet aan een saaie bedoening, de muziek is uiterst levendig en speels en wist me telkens weer van de schaarse zon buiten opnieuw de tent in te lokken. Met mij blijkbaar ook de rest van het publiek: waar de tent amper voor een vierde was gevuld bij de aanvang van het optreden, waren zo goed al alle plaatsjes bezet toen ze aan hun bisnumer begonnen.
Wie meer wil kan naar hun debuutcd teruggrijpen (Songs for Breakfast) –maar laat er nog eentje over, ik moet er zelf ook nog zien aan te raken.
Over cds gesproken, het Bert Joris Quartet bracht grotendeels werk uit hun *kuch* recente cd Magone. Een instant klassieker, en ook als u de tunes nog niet hebt gehoord, klinken ze meteen bekend. Een beetje hetzelfde fenomeen als ons overkomt met Jef Neve –van wie we ook zijn nieuwe cd nog niet hebben gehoord– maar dan anders. Als u begrijpt wat ik bedoel.
De groep was niet alleen in vorm, ze hadden er duidelijk ook goesting in. De tent bleef lekker vol, hoewel het toen nog niet was beginnen regenen. De thuisspelers hadden, kortom, de toon gezet, de schwung gesteld, de vibes gelanceerd, de voorzet gegeven, en na de pauze hadden de bezoekers eigenlijk de bal maar binnen te koppen.
U bent het toch nog niet vergeten? Vanaf donderdag 10 juli jazzt Gent er weer op los. Een snelle voorbeschouwing leest u bij Het Project: All that Gent Jazz! (deel 1)
Het eindigt zo:
En dan heb ik nu nog één paragraaf om iets over Pat Metheny te schijven. En Christian McBride. (En Antonio Sanchez ook, maar ik ben vooral fan van die eerste twee.) Eén paragraaf. Muhahaha! *zucht* U hebt uw ticket toch al gekocht voor die dag, mag ik hopen?
Enfin, t.t.z. helemaal onderaan het artikel worden er ook nog vrijkaarten weggegeven. Waag uw kans, en mis dat festival niet. Het ziet er ronduit schitterend uit, dit jaar.
Gent Jazz Festival, van 10 t.e.m. 13 juli en van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket (37 voor de dag met Diana Krall); of 68 euro voor een driedagenpas (niet geldig op de dag met Diana Krall).
Elke twee jaar –afwisselend met Jazz Middelheim, behalve dan dat laatsvernoemde met ingang van dit jaar een jaarlijks wederkerend feest wordt– elke twee jaar dus, vindt ook in Kortrijk een bescheiden maar daarom niet minder gezellig jazz festival plaats: Parkjazz. Twee jaar geleden mochten wij er Jef Neve en king of cool Roy Hargrove aan het werk zien, ook dit jaar krijgen we een grote Belg en een even grote maar minder voor de hand liggende buitenlander te horen.
Parkjazz vindt plaats in het Begijnhofpark van Kortrijk, dat op wandelafstand van het Kortrijkse station te vinden is (vraag het aan Google Maps bijvoorbeeld –al moet u te voet die omweg niet maken natuurlijk).
De namiddag opent om 15 met het RadioKUKAorkest –Kristof Roseeuw, Lode Vercampt, Philippe Thuriot, en Tom Wauters– kamerjazz van aanstormend talent, heet dat op de site.
De grote Belg –al is hij de bescheidenheid zelf en vertoeft hij lange periodes in Zwitserland– speelt om 16u30. Bert Joris hoeven we echter niet meer voor te stellen, denk ik. Hij komt met Dado Moroni, Philippe Aerts en Dré Pallemaerts.
Ben Allison is hier (ik zit nog even in Seattle, remember) redelijk populair, wordt graag met Charles Mingus vergeleken, en heeft recent een cd uit gebracht (Little things run the world) die nogal goed is onthaald. Ik moet hem ier wel ergens op de kop kunnen tikken. U kan de man live beluisteren vanaf 18u.
Afsluiter is Zim Ngqawana, Zuidafrikaans fluitspeler en saxophonist die o.a. met Yusef Lateef heeft gewerkt, en dirigent was van het 100-koppig orkest dat speelde bij de inhuldiging van Nelson Mandela. Hij (Ngqawana, niet Mandela) sluit het festival af vanaf 20u.
Parkjazz is ideaal voor het ganse gezin. Er is luisterplaats in en rond de tent, en meer dan voldoende speelplaats in de rest van het park (er is zelfs kinderopvang voorzien). Een zeer geschikte opener van het jazz zomerseizoen.
Parkjazz, op zondag 6 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk. De toegang kost € 18 (VVK) of € 22 (kassa).
Met de 27e editie, en onder het nieuwe management (hetzelfde als voor Gent Jazz), wordt Jazz Middelheim terug een jaarlijks festival. De lokatie is nog steeds het mooie Park Den Brandt, waar het festival dit jaar van van 14 t.e.m. 17 augustus plaatsvindt. Ook deze editie wordt weer een crossmediaal gebeuren, waarbij u voor de website van Klara in de gaten dient te houden.
Een aantal namen werden vandaag bekend gemaakt:
Tickets kosten 27 euro in VVK of 32 euro aan de kassa; een vierdagenpas kost 81 euro. Het festival blijft kindvriendelijk: kinderen tot 2 jaar mogen nog steeds gratis binnen, en kinderen van 3-12 jaar betalen 5 euro. (Prijzen zijn exclusief reserveringskosten van 2,50 euro per ticket.)
De ticketverkoop start op 7 mei, via jazzmiddelheim.be, en teleticketservice.com.
Voor wie het nog niet wist (misschien heeft het ondertussen al in alle kranten gestaan): Blue Note Festival wordt Gent Jazz Festival. Ik neem even het persbericht over:
Het Blue Note Records Festival in Gent verandert van naam en wordt Gent Jazz Festival. Het Gent Jazz Festival zal plaatsvinden van 10 tot 20 juli in de vertrouwde concerttent op de Bijloke site. Het Gent Jazz Festival vindt dus opnieuw plaats net voor de Gentse Feesten, het laatste weekend valt samen met de Gentse Feesten. Voor het eerst zullen op het podium ook de Django d’Or-prijzen worden uitgereikt. Tijdens het eerste luik (10 tot en met 13 juli) focust het Gent Jazz Festival op de pure jazz. Op de affiche staan onder meer Herbie Hancock, Pat Metheny Trio, Saxophone Summit en het Wayne Shorter Quartet. Tijdens het tweede deel van het Gent Jazz Festival wordt aandacht besteed aan de fusion. Dan zijn onder andere Erykah Badu, Omara Portuondo, Orquesta Buena Vista Social Club®, Marcus Miller en CocoRosie van de partij. Eerder reeds werden de namen van Diana Krall en The Neville Brothers bekendgemaakt.
Dat klinkt verdomd veelbelovend. Toen ze vorig jaar of twee jaar geleden een rondvraag hebben gedaan naar wie we tijdens het festival nog graag op het podium zouden zien, stond Pat Metheny hoog op mijn lijstje. Een aantal zaken hebben we dit jaar al in Vooruit kunnen beluisteren en bekijken, en ik kan zonder enige vorm van twijfel of aarzeling meteen al meegeven dat het ganse jazzparcours van donderdag 10 t.e.m. zondag 13 juli fameus de moeite zal zijn. U leest er (heel) binnenkort meer over bij Het Project.
Ah, en in de persmap leest u ook nog iets over het jaarlijkse Jong Jazz Talent in Gent concours, waarvan de laureaat een aantal concerten in de schoot geworpen krijgt en een tournee met de JazzLab Series. “Deze laureaat wordt gekozen door een jury die bestaat uit”, zo lezen we, “professionele jazzkenners, met onder andere Mik Torfs (JazzLab Series), Giovanni Barcella (jazzdrummer) en Frederik Goossens (Klara), Bruno Bollaert (Gent Blogt) en Simon Korteweg.”
Bekijk het programma alras op de site van het Gent Jazz Festival
(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/60s, 1000 ASA)
Vanavond gaan we voor het tweede (en laatste) deel van de wintereditie van heb Blue Note Records Festival (BNRF Indoor). Er was niet zo verschrikkelijk veel volk voor de eerste twee delen van de eerste avond, hoewel Gianluca Petrella’s Indigo 4 een vakkundig, enthousiast en zeer goed ontvangen concert heeft neer gezet. En ik zelf graa geluisterd heb naar Bart Maris, Paul Van Gysegem en Paula Bartolletti. Hoofdact Cecil Taylor was verrassend toegankelijk op solo piano, en kon overduidelijk rekenen op de geestdrif van een aantal die hard fans en bewonderaars.
En ik ben verschrikkelijk benieuwd naar wat CiCliC gaat doen, vanavond.