Maand: september 2015

When John Connor, leader of the human resistance, sends Sgt. Kyle Reese back to 1984 to protect Sarah Connor and safeguard the future, an unexpected turn of events creates a fractured timeline.

Regisseur: Alan Taylor
Met: Arnold Schwarzenegger, Jason Clarke, Emilia Clarke
IMDB

Het lot van het vijfde deel van de Terminator franchise was in handen van Thor: The Dark World-regisseur Alan Taylor. Die heeft er een voornamelijk donkere en nodeloos complexe film van gemaakt, die nauwelijks te begrijpen valt als men niet behoorlijk wat kennis van de eerdere films heeft.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=FqbOFjl7ZWE&w=560&h=315]

Arnold Schwarzenegger is terug –meerdere keren zelfs in de film– en diens verouderde spieren worden bijgestaan door de wenkbrauwen van Emilia Clarke, u weet wel: Daenerys Targaryen uit de serie Game of Thrones. Eerst en vooral een dikke pluim voor de (helaas ietwat weinig overtuigende) manier waarop Sarah Conner nog veel meer wordt neergezet als krachtige vrouw, die geen moment aarzelt om de boel in handen te nemen.

Voor de rest bestaat de film voornamelijk uit weinig doordachte gimmicks en wat sentimentele retrovisie, waarin gegoocheld wordt met filosofische (on)mogelijkheden van verschillende tijdslijnen. Blijkbaar moet Genisys het eerste deel van een trilogie vormen, zodat de schrijvers hopelijk de kans nemen om zich te herpakken.

Morris is a recluse with psychotic tendencies, whose life changes when his innocent daughter Lauren rescues one of his victims and befriends him. Jake, an ordinary businessman, soon realises that he is stranded and his presence in the house gradually reveals unexpected and dark mysteries from the past.

Regisseur: Mark Murphy
Met: Tony Curran, Diana Vickers, Rupert Hill
IMDB

Mark Murphy is de scenarist van zijn eigen film, en dat levert niet altijd overtuigende cinema. De fotografie is bijwijlen uitmuntend, maar de kijker moet vaak behoorlijk wat moeite doen om in het verhaal mee te stappen.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=BKmZcXbEf8o&w=560&h=315]

Het probleem ligt niet zozeer bij de synopsis –het verhaal toont veel belofte– maar veeleer bij de uitwerking daarvan en bij de soms toch erg ongeloofwaardige acteertalenten van zowel Diana Vickers als Rupert Hill. Vickers, een product van de Britse versie van X-Factor, speelt een totaal ongeloofwaardige rol, zowel inhoudelijk als door de occasionele overacting, die totaal niet in de verhaallijn past. Soap opera acteur Rupert Hill, verdwijnt in een overdreven pathos en dermate groot gebrek aan initiatief (van zijn personage), dat ik mij eventjes in een poppentheater waande waarin ik verondersteld werd de poppen tot actie aan te manen.

Jammer.

Alex, Emily, and their son, RJ, are new to Los Angeles. A chance meeting at the park introduces them to the mysterious Kurt, Charlotte, and Max. A family “playdate” becomes increasingly interesting as the night goes on.

Regisseur: Patrick Brice
Met: Adam Scott, Taylor Schilling, Jason Schwartzman
IMDB

The Overnight is de tweede langspeelfilm van Patrick Brice, totaal verschillend van zijn debuut Creep, waarvoor hij ook al het scenario had geschreven.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=R54tN3njkpE&w=560&h=315]

De playdate waarvan sprake in de synopsis wordt al gauw een playdate voor volwassenen, met vanzelfsprekend een paar ongemakkelijke situaties voor iedereen (mogelijks zelfs de kijker). The Overnight is inderdaad een relatiekomedie voor volwassenen, en het beste gegeven is ongetwijfeld de manier waarop met het 18+ wordt omgesprongen. Het minst goede aan de film is mogelijks het abrupte en inderhaast afgewerkte einde. Weinig beklijvend.

Met Taylor Shilling, die de fans waarschijnlijk herkennen als Piper Chapman uit Orange Is The New Black.

Minions Stuart, Kevin and Bob are recruited by Scarlett Overkill, a super-villain who, alongside her inventor husband Herb, hatches a plot to take over the world.

Regisseur: Kyle Balda, Pierre Coffin
Met: Sandra Bullock, Jon Hamm, Michael Keaton
IMDB

Banana!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=eisKxhjBnZ0&w=560&h=315]

De gele wezentjes uit Despicable Me krijgen hun eigen film, als prequel op de film die hen zo populair heeft gemaakt. De grapjes bevatten vooral verschrikkelijk veel verwijzingen, maar ik kon me niet van de indruk ontdoen dat de makers toch niet iets meer hun best hadden kunnen doen. Vaak liggen te clichés er al te dik op, en lijkt het alsof er gewoon geen moeite is gedaan om de gratuite lol op te zoeken. Natuurlijk heb ik gelachen, maar ik had beter verwacht.

Army doctor Robert Neville struggles to create a cure for the plague that wiped out most of the human race.

Regisseur: Boris Sagal
Met: Charlton Heston, Anthony Zerbe, Rosalind Cash
IMDB

The Omega Man is de tweede verfilming van Richard Mathesons boek I Am Legend, vooraf gegaan in 1964 door The Last Man on Earth, toen met Vincent Price in de hoofdrol. Regisseur Boris Sagal ging voor zijn versie in 1971 uit van hetzelfde bronmateriaal, waarbij scenariste Joyce Corrington een aantal jammerlijke wijzigingen in het verhaal aanbracht.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=JVZsWNbx_IQ&w=560&h=315]

Een plaag heeft de wereldbevolking zo goed als uitgeroeid, en –in het boek– werden de overblijvers veranderd in vampierachtige creaturen. In het nieuwe scenario worden de vampiers een nachtelijke albino-mutanten, die nog over een soort denkvermogen beschikken. En precies daar loopt het mis met deze film. De tegenspelers van Charlton Heston, die twee jaar later in het wonderlijke Soylent Green zou spelen, zijn totaal ongeloofwaardig, en trekken het niveau van deze film helemaal naar beneden. Serieus. Nachtelijke albino-mutanten.

Wie benieuwd is naar het verder uitstekende verhaal, raad ik van harte aan het boek van Matheson te lezen, of de gelijknamige film uit 2007, I Am Legend, te bekijken. (Wat de versie uit 1964 met Richard Price betreft, die heb ik zelf nog niet gezien.)

The final candidates for a highly desirable corporate job are locked together in an exam room and given a test so simple and confusing that tension begins to unravel.

Regisseur: Stuart Hazeldine
Met: Adar Beck, Gemma Chan, Nathalie Cox
IMDB

Heb ik die film niet al gezien, vroeg ik mij af, toe ik de synopsis las? En toen ik kwam ik terecht bij El método, de mooie film van Marcelo Piñeyro die ik zo’n tien jaar geleden op het filmfestival had gezien. Beide films vertrekken van dezelfde premisse: een aantal mensen doorloopt de laatste stage van een sollicitatie voor een bedrijf, door in één kamer een onorthodox examen af te leggen. De gelijkenissen tussen beide films zijn eigenlijk te groot om zomaar aan voorbij te gaan, maar toch wordt nergens gewag gemaakt van Piñeyro bij Hazeldine. Of van Jordi Galceran Ferrer, de auteur die het toneelstuk El mètode Grönholm (De Grönholm Methode) heeft geschreven, waarop de Spaanse film was gebaseerd.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=bkdt2Sygew0&w=560&h=315]

Exam is het debuut van Stuart Hazeldine, die de film niet alleen geregisseerd, maar ook geproduceerd heeft, en het scenario heeft geschreven. De film heeft het evenwel moeilijk om de aandacht van de kijker te behouden, en vervalt al te snel in stereotypering om het plot gaande te houden. De voorspelbaarheid van een aantal plotelementen en de arrogantie over het valse vernuft dat wordt herleden tot een aantal technische goochelarijen, kelderen het potentieel van het scenario –al zeker in associatie met het Spaanse voorbeeld.

The story of a man who wakes up in bed suffering from memory loss after being in an accident, only to begin to suspect that his wife may not be his real wife and that a web of lies and deceit deepen inside the house where he soon finds himself a prisoner.

Regisseur: Michael Polish
Met: Kate Bosworth, Wes Bentley, Olivia Rose Keegan
IMDB

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=A7y6yKruHdQ&w=560&h=315]

Dit is een bijzonder saaie en slaapverwekkende film, die ondanks de verholen gruwel, geen greintje spanning weet op te wekken. De regisseur heeft het onmogelijk gemaakt voor de kijker om zich met één van de personages te identificeren, en het verhaal werd nodeloos complex gemaakt, voor wat uiteindelijk een bijzonder eenvoudige verhaallijn blijkt. Het is allemaal te dun en te ijl om ook maar enig houvast te bieden, en de kijker krijgt de indruk dat de regisseur vooral kansen heeft laten liggen i.p.v. de magere plot naar zijn had te zetten. Kate Bosworth tracht er het beste van te maken, Wes Bentley speelt vooral zijn stereotiepe karakter. Te vermijden.

A horror-thriller centered on a woman living with “face-blindness” after surviving a serial killer’s attack. As she lives with her condition, one in which facial features change each time she loses sight of them, the killer closes in.

Regisseur: Julien Magnat
Met: Milla Jovovich, Julian McMahon, David Atrakchi
IMDB

Afhankelijk van uw leeftijd, is Milla Jovovich u vooral bekend als model, als Leeloo met het beruchte lintenkostuum ontworpen door Gautier in Luc Bessons The Fifth Element, als Joan of Arc uit de gelijknamige film, of als Alice uit de Resident Evil franchise. Daarnaast heeft Jovovich meegespeeld in behoorlijk wat thrillers, zoals deze Faces in the Crowd, de tweede langspeelfilm van scriptschrijver Julien Magnat.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=eqU6xlD6fbA&w=560&h=315]

Jovovich vertolkt Anna Marchant, die, nadat ze door een seriemoordenaar werd aangevallen en daarbij van een brug viel, lijdt aan prosopagnosie of gezichtsblindheid. De recent overleden Oliver Sacks schreef in een van zijn meest bekende boeken, The Man Who Mistook His Wife for a Hat, over Dr P., die ook aan die aandoening lijdt. Het verhaal werd door Michael Nyman tot een opera bewerkt.

De film is verder een zoektocht naar die seriemoordenaar, waarbij Marchant de enige is die hem zou kunnen herkennen –daarbij vanzelfsprekend gehinderd door haar aandoening.

Faces in the Crowd is een degelijke, weliswaar weinig verrassende, maar zeker onderhoudende whodunit (met helaas een zeer Hollywoodiaans einde).