Friends with Benefits (2011)

While trying to avoid the clichés of Hollywood romantic comedies, Dylan Harper and Jamie Rellis soon discover however that adding the act of sex to their friendship does lead to complications.

Regisseur: Will Gluck
Met: Mila Kunis, Justin Timberlake, Patricia Clarkson
IMDB

Met vier mensen hebben ze aan dit verhaal hebben geschreven, en ergens wordt daarbij Harley Peyton vermeld, de mens die de roman Less Than Zero van Brett Easton Ellis tot een script heeft herwerkt voor de gelijknamige film. Net zoals de regisseur van die film (Marek Kanievska), heeft ook Peyton eigenlijk niets anders noemenswaardig op zijn palmares. Maar goed, vier man voor dit script, en voor één keer heeft dit een mooie genrefilm opgeleverd.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CfJAps5vqRQ&w=560&h=315]

Niet dat ik een fan ben van Justin Timberlake, al moet het gezegd dat de man twee jaar later wel een zeer mooie prestatie heeft neergezet in Inside Llewyn Davis. Ook hier acteert hij naar behoren, en hij is de geknipte man voor de resem knipogen (de Kriss Kross – Jump scène bijvoorbeeld) naar zijn muzikale verleden.

Idem voor Mila Kunis, die vaak weinig opgemerkte rollen speelt, zoals die van de Black Swan in de gelijknamige film van Darren Aronofsky. Natalie Portman speelt daarin de hoofdrol, en een paar maanden voor de release van Friends with Benefits, speelde Portman in een film met een gelijkaardig verhaal (naar de synopsis laat vermoeden, ik heb hem niet gezien): No Strings Attached. In de film met Portman speelt Ashton Kutcher de tegenpartij –Kutcher en Kunis zijn dit jaar getrouwd, nadat ze eerder al samen een kind hadden. Kutcher en Kunis speelden al eerder samen in That ’70s Show –jawel, dáár kent u haar van!

Maar goed, Friends with Benefits dus. Een modern thema, dat gemakkelijk voor lachwekkende momenten zorgt en een redelijk voorspelbaar plot in zich draagt. Maar het is goed uitgewerkt.

Mijn films krijgen pas vijf (of meer) van de tien IMDB-sterren als ik hem opnieuw zou bekijken, en dat zal met deze film ooit nog wel eens lukken, denk ik. Niet voor de diepgang, maar zuiver voor de ontspanning en het mooi afgewerkt geheel. Voorspelbaarheid is nooit echt een criterium op zich (alles is al gedaan), wel de manier waarop met een plot wordt omgesprongen en de manier waarop de acteur met hun rol omspringen, en… en… en…