In the aftermath of a massive earthquake in California, a rescue-chopper pilot makes a dangerous journey with his ex-wife across the state in order to rescue his daughter.
Regisseur: Brad Peyton
Met: Dwayne Johnson, Carla Gugino, Alexandra Daddario
IMDB
Ik ben een fan van rampenfilms sinds ik in de jaren stillekes mocht genieten van films zoals The Poseidon Adventure (1972, met een griezelig slechte remake in 2006), The Towering Inferno (1974) en de verscheidenheid aan vliegtuigrampen, veelal ontsproten aan de geest van schrijver Arthur Hailey, die daar eindeloze varianten op kon verzinnen. De vliegtuigen werden later ingewisseld voor windhozen, vulkanen en kometen die de aarde dreigden te vernielen.
En er zijn de aardbevingen natuurlijk. Eerder jaar kregen we het belabberde San Andreas Quake voorgeschoteld, met de verschrikkelijk slechte special effects. Direct-to-video om een reden. Maar er is ook San Andreas.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=yftHosO0eUo&w=560&h=315]
Voor San Andreas werkte regisseur Brad Peyton opnieuw samen met Dwayne ‘The Rock’ Johnson, na een eerdere geslaagde samenwerking voor Journey 2: The Mysterious Island (2012). In 2016 en 2017 komen er twee nieuwe films van Peyton en The Rock, resp. Journey 3: From the Earth to the Moon en Rampage, naar het gelijknamige videospel uit de jaren 80.
(Opgelet: mogelijks spoiler alert.)
San Andreas gaat over een gigantische aardbeving rond de San Andreas Fault, de breuklijn die de grens vormt van de Pacifische en de Noord-Amerikaanse tektonische platen. De aarde bestaat uit zes zulk een platen, die elk jaar een minimale afstand verschuiven, waardoor er zich aardbevingen kunnen voordoen. Naar aanleiding van de film bracht het magazine The New Yorker een aantal artikels over het thema, o.a. The Really Big One en How To Stay Safe When The Big One Comes.
De film bevat alle traditionele ingrediënten van het genre. Gescheiden ouders die door het gevaar waarin hun dochter verkeert opnieuw naar elkaar toe groeien, en een stiefvader die eerst aimabel lijkt, maar vervolgens de bad guy wordt, omdat hij zijn stiefdochter in het heetst van de strijd achterlaat (een vaak voorkomend element in dit soort scenario’s).
De rest van de film is een onderhoudend rampscenario, waarin de heldenrollen onder de personages worden verdeeld, maar waarbij The Rock vanzelfsprekend het grootste laken naar zich mag toetrekken. Veel woorden hoeven we daar verder niet aan te wijden. San Andreas is zeker niet de beste rampenfilm, maar biedt toch bijna twee uur lang onderhoudend (maar weinig memorabel) spektakel.