januari 2006 – Pagina 4

nieuws van het nikon-front

Het gonst weer van de Nikon-gerelateerde berichten tegenwoordig.

De Zeiss ZF lensen werden onthuld (Z voor Zeiss en F voor Nikon F-mount). Twee lenzen worden in de lente uitgebracht, een Planar T* 1,4/50 ZF, en een Planar T* 1,4/85 ZF, en several more ZF lenses will be introduced during 2006, vermoedelijk op tijd voor Photokina 2006 in de herfst. De lenzen hebben geen AF (autofocus), maar moeten manueel worden scherp gesteld. Geheel verwonderlijk is het bericht van Zeiss dan ook niet, gezien Nikon net heeft aangekondigd dat ze slechts nog een heel beperkt aanbod van filmcamera’s als manuele lenzen zal produceren. De objectieven worden overigens gemaakt door Cosina in Japan (de mensen van de Voigtlander rangefinder en lenzen, en die ook de objectieven voor Zeiss Ikon maken). De technische specificaties van de lenzen vindt u bij Zeiss zelf, een geschikte bespreking vindt u onder andere bij Rob Galbraidth. Op de publiciteitsfoto’s van Zeiss staan nog twee andere lenzen afgebeeld, waarop nog net Makro-Planar en Distagon te ontcijferen vallen (Zeiss lens nomenclature).

De bespreking van de D200 door Bjørn Rørslett laat iedereen weer watertanden. Mijzelf inbegrepen, en dan o.a. door de 11 AF spots, de mogelijkheid om een power grip MB-D200 toe te voegen (makkelijker voor portrait), en (eindelijk) opnieuw ondersteuning voor de oudere MF lenzen. Kwijl.

BTW is er iemand die dit gebruikt (op de D70 bvb)?

You can move AF action away from the shutter release to be performed by pressing the AF-ON button on the rear only; this is my preferred setup for all Nikon DSLRs.

Zelf heb ik het net omgekeerd: AE en AF zitten op de shutter, en AE zit nog eens afzonderlijk (en met voorrang op de shutterknop) op de AE-L/AF-L button. Best of both worlds dacht ik, gezien ik vaak in minder goed, maar wel stabiel, verlichte ruimten werk en het boeltje dan toch op M(anual) staat ipv A(perture Priority).

verhuisd

Op het bureau van de Überchef na ben ik zonet in de grootste ruimte van de organisatie ingetrokken. De grootste ruimte voor één persoon welteverstaan. Het grondplan is vierkant (5m op 5m), met twee deuren, twee vensters en twee rijen TL-buizen, die gescheiden kunnen worden bediend. In de hoek waarlangs de ramen geplaatst zijn, heb ik mijn bureau laten opstellen, en toen ik daarnet verhuisde werden er nog twee planten binnengesleept. Links voor mij treurt nu een Ficus Benjamina, en een eindje verder werd een Schefflera Amate zielig tegen een donkere muur gekwakt.

In die ruimte zaten vroeger de drie mensen die samen ‘Finances‘ uitmaakten (minus hun chef, want die zit ook in een eigen kantoor), en ook zij hebben nu een groter onderkomen gevonden (5m op 8m). Maar ik zit hier voorlopig alleen. En behalve dat er deze week waarschijnlijk nog heel wat mensen hun neus zullen binnensteken om mij en mijn kantoorruimte als op de kermis te kunnen bewonderen, lijkt dit een plaats waar men mensen stilletjes wegstopt om ze nadien zo snel mogelijk te vergeten. Gelukkig krijg ik eind februari het gezelschap van een intern, die hier zes weken het reilen en zeilen van een internationale organisatie komt bestuderen. Die zes weken worden overigens opgesplitst, want de stagiaire is zwanger, de bevalling voorzien ergens begin maart.

Een van de twee deuren blijft voorlopig gesloten. Erachter zit een jongen van IT, en die mensen houden van privacy. Dat mag ik zeggen, want ik ben ook naar IT bevorderd, dus ik weet hoe het daar aan toe gaat. De andere deur opent op de gang, en de ramen kijken uit op het gebouw aan de overkant. In hun ramen kan ik mijn vorige bureel nog weerspiegeld zien, waar mijn collega nu ook alleen zit te werken. Hij blijft op dezelfde dienst, want hij werd niet bevorderd maar is veroordeeld tot verder werken onder dezelfde Chef. En hoewel ik nog maar pas op dit verdiep ben beland, heb ik reeds te horen gekregen dat er weddenschappen worden afgesloten over wie er eerst het bedrijf zal (moeten) verlaten: hij of de Chef. Geheel uit de lucht gegrepen is die weddenschap niet, want mij werd reeds toevertrouwd wiens einde nakend is in deze organisatie. Maar dat houd ik nog even voor mijzelf.

consequente partijen

Met een speciale kaart voor de voorruit zouden ze mogen parkeren op een plaats waar dat eigenlijk niet hoort, maar waar ze ook niemand hinderen, vindt Bacquelaine. Ook VLD is hiervoor gewonnen. […] SP.A, dat gekant is tegen het idee, drong toen aan op een hoorzitting over de kwestie.

Uit: Gewesten niet gewonnen voor parkeerkaart artsen, DS 17/01/2006 (Overigens, voor u mij verdenkt van DS-bashing: ik citeer vaker uit DS dan DM omdat ik DS nu eenmaal grondiger doorneem. Ik twijfel er niet aan dat ik gelijkaardige voorbeelden bij DM zou vinden.)

Het gaat wel degelijk over Ook VLD is hiervoor gewonnen. en SP.A, dat gekant is tegen het idee. In diezelfde krant wordt –in een ander artikel, VLD plooit terug op essentie— de politieke partij wel degelijk van een lidwoord voorzien: Voor het eerst in haar geschiedenis organiseerde de VLD haar nieuwjaarsreceptie buiten Brussel. en ook De VLD is als partij niet geïnteresseerd in “politieke folliekes“. Ook in de meeste andere artikels wordt een partij van een lidwoord vergezeld: De VLD stond achter dit principe, het waren juist de SP.A en de PS die de regeling absoluut ingewikkelder wilden maken. en In tegenstelling tot CD&V heeft de SP.A weinig zin om de communautaire zaken op de spits te drijven. (CD&V voert taaldruk op, DS 12/01/2006).

Hoe zit het nu? Is het CD&V, SP.A en VLD, of hebben de partijen een chaperonne nodig vermomd als een lidwoord? Volgens de VRT Taaldatabanken (vrttaal.net) is het als volgt:

CD&V: Christen-democratisch en Vlaams (Belgische politieke partij, de vroegere CVP). CD&V is een de-woord, maar in de regel gebruiken we de afkorting zonder lidwoord. CD&V onthield zich bij de stemming. Uit de lijsten moet blijken hoe de nieuwe CD&V verschilt van de oude CVP.
SP.A: Sociaal Progressief Alternatief / Socialistische Partij Anders (Belgische politieke partij). Hoofdletters, puntje tussen P en A. We zeggen de SP.A (zij). Op de website van de partij wordt de naam zonder lidwoord gebruikt.
VLD: Vlaamse Liberalen en Democraten (Belgische politieke partij). Het is de VLD (zij, enkelvoud).

En u dacht dat het weer ingewikkeld zou zijn.

dom gansje

“Overheid mag geen dom gansje opvoeren” zo stond vandaag in DS gekopt.

Nee, geen slimmigheden over Freya V. (dat laten ze liever aan de blogosfeer over) of Inge V., maar daar komt Ginette opnieuw op de proppen. Net toen u dacht dat ze van het internet verdwenen was. Kitty Roggeman, voorzitter (al laat ze zich in DS optekenen als voorzitster) van het Vrouwen Overleg Komitee (dat zichzelf maar dringend eens in een spellinggids moet opzoeken) is niet gediend van de verouderde stereotypering van de huisvrouw annex domme blondje.

Gelijk hebben ze natuurlijk, en daar doet DS dan weer heel kinderachtig over:

Is de Ginette-campagne dan al meteen achterhaald? Enne, had u er eigenlijk al van gehoord? Dankzij het VOK-protest is ze extra in de schijnwerpers geplaatst.

Had u er eigenlijk al van gehoord? vragen ze zich retorisch en op het randje van het pedante af. Een zoektocht naar ‘peeceefobie’ levert op de site van DS maar liefst 6 resultaten op van eind oktober en begin november 2005. Pffft. Flauw jongens.

telenet: hé suske

Grappig. Telenet heeft net een mass mailing verstuurd naar haar klanten om hen te berichten over de nieuwe telemeter. Het leuke instructiefilmpje laat het beste vermoeden, maar inloggen op ‘mijn telenet’ is momenteel niet mogelijk [screenshot]:

Momenteel is aanloggen op Mijn Telenet niet mogelijk. Wegens technische problemen is Mijn Telenet momenteel niet beschikbaar. Gelieve ons hiervoor te verontschuldigen.

Qua timing kan het tellen.

[update] ’t Is blijkbaar al sinds vrijdagavond van datte.

portable apps: thunderbird

Om mijn e-mail op het werk te checken, gebruik ik John T. Hallers Portable Thunderbird (PT). Die applicatie zorgt ervoor dat je niet alleen Mozilla Thunderbird vanop pakweg een USB stick kan activeren, maar tevens dat ook je instellingen op die USB stick worden bewaard (i.p.v. op de C:-drive onder Documents and Settings).

Op die USB stick staan ook nog een aantal andere portable apps, die met dezelfde voordelen kunnen worden gebruikt: Portable Firefox, Portable Gaim, en zelfs Portable OpenOffice.org. Geen van die drie programma’s gebruik ik regelmatig (in portable versie), maar je weet maar nooit wanneer het van pas kan komen. En dan worden die 512MB op de USB stick tenminste nuttig gebruikt.

Het zal ongeveer een jaar zijn dat ik met PT werk, en donderdag had ik de ’test’ versie met PT with GPG+Enigmail geïnstalleerd (nu nog mijn keyrings van de thuiscomputer kopiëren). Bij het opstarten gisteren werd automatisch (met de nodige bevestigingen) de pas uitgebrachte final version gedownload en geïnstalleerd. Mooi.

En toen ik vandaag een e-mail van telenet opende, waarschuwde Thunderbird me dat het wel eens een scam kon zijn. Na goedkeuring werd de hele mail ingeladen, maar ook de link die de e-mail bevat werd als gevaarlijk bestempeld. In de e-mail stond immers

Vanaf nu is de nieuwe Telemeter er. Daarmee kunt u nauwkeurig bijhouden hoeveel gegevens u verstuurt en ontvangt via e-mail en internet.

Raadpleegt u deze Telemeter soms? Dan is dit bericht goed nieuws voor u.
Hij is immers helemaal vernieuwd en is nog handiger en gebruiksvriendelijker.

Wilt u er meer over weten?
Ga snel naar http://www.telenet.be/telemeter en lees er alles over.

Waarbij http://www.telenet.be/telemeter, eigenlijk verwees naar een tracker (om na te gaan wie op de link in de mailing klikt):

http://easymail.telenet.be/tracker/URLTracker3.asp?JOBID=xxxx
&RECID=xxxxx&URL=http://www.telenet.be/telemeter

[link gesplistst omdat hij anders te lang was voor deze pagina, en JBID en RECID gemaskeerd met x i.p.v. de echte nummers]

Het is overigens niet dat Thunderbird je niet zo toelaten de link alsnog te volgen. Bij het aanklikken van de link verscheen er de volgende boodschap:

Email Scam Alert

Thunderbird thinks this site is suspicious! It may be trying to impersonate the web page you want to visit. Are you sure you want to visit easymail.telenet.be?

[screenshot]

Merk ook op dat ‘No’ aangeduid staat als ‘actief’. Handig voor mensen die geneigd zijn om blindweg op de enter-toets te drukken bij het verschijnen van zo’n pop-up.

robin verheyen (ii)

Het volledige citaat van Branford Marsalis over Robin Verheyen gaat als volgt:

Man, you know how to play that instrument, now you have a whole lifetime to think about what you want to say.

Het klikt precies tussen beiden, want in oktober (2005) stond Verheyen opnieuw naast Marsalis, in de AB deze keer. Verheyen brengt ondertussen het grootste deel van zijn tijd door in Parijs, in afwachting van de verhuis naar New York in september. Blijkt het daar te lukken, dan zou die verhuis wel eens permanent kunnen worden.

Op het internetmagazine King Kong vind je een portret van Verheyen (onder Vlaamse Jazz, of volg deze frameloze link), die overigens ook over een eigen site beschikt. En er is het interview met Jazzenzo van oktober.

In februari treedt Verheyen samen op met het Frederik Leroux Quartet in de Hnita-Jazz Club in Heist-op-den-Berg, waar hij Peter Ehwald vervangt (op sax natuurlijk). Catch him while you still can !

(Er is maar één ding vervelend aan Robin Verheyen: hij blijft geen seconde stilstaan. Leuk voor het publiek, aartsmoeilijk voor de fotograaf om daar mooie beelden uit te halen bij dimlicht. Uit het optreden bij Opatuur [flickr set] haalde ik amper dit:)

Chicken Little

De cinema is altijd een belevenis, zeker voor (en met) kinderen. Voor je ’t weet ben je 30-40 euro kwijt aan vervoer, tickets, snoep en sanitaire stops, om vervolgens vlak voor het begin van de film door de filmindustrie op de vingers te worden getikt omdat je het wel eens zou aandurven illegale kopies te maken of te verspreiden. De kopies kunnen nooit de kwaliteit van het origineel evenaren (ze moeten maar eens wat meer tijd on-line spenderen, die filmbonzen), en al zeker niet ‘the film experience‘. Een goede film moet je in de cinema gezien hebben.

Chicken Little is niet zo’n film.

still from the movie

Het is een opeenstapeling van clichés gekoppeld aan een wanhopige poging om zoveel mogelijk referenties naar andere films te bevatten (E.T., Close Encounters of the Third Kind, Mars Attacks, Independence Day, War of the Worlds, etc.), hoogst waarschijnlijk met de bedoeling zowel kinderen als volwassenen te boeien. Het resultaat is een fletse film –peper noch zout– met weinig boeiende personages opgehangen aan een flinterdun verhaaltje. De alleenstaande vader (de moeder is overleden) die zijn zoon niet begrijpt omdat hij te verschillend is; de onpopulaire kinderen in de klas die uiteindelijk de wereld redden; het dikke varkentje dat je letterlijk kan rollen en door zijn omvang de ontsnappingsroute verspert; en het (letterlijk) lelijke eendje dat aantoont dat schoonheid vanbinnen zit.

Er zijn momenten waarop de film de moeite loont. Maar nooit haalt de film het niveau van de Disney/Pixar producties. Cars, de laatste samenwerking tussen Disney en Pixar wordt uitgebracht op 28 juni. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Met Chicken Little toont Disney alvast dat de afscheiding van Pixar geen goede zaak was voor het ‘huis van de muis’.

Chicken Little is alleen te bekijken als u geen alternatief hebt.

Chicken Little van Mark Dindal, gezien in Kinepolis (Decascoop aan Ter Platen).

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)

ge zijt allemaal zot

Het was een fantastisch concert. Ge zijt allemaal zot. Stekezot. Bijna zonder uitzondering, en met die uitzondering doel ik op de ongeveer twintig man (m/v) die vanavond bij Opatuur zaten om te luisteren naar de ongelooflijke set van Robin Verheyen en Harmen Fraanje.

Had ik een top 10 van concerten, dan zat deze er zeker tussen voor 2006. Ze spelen nog maar anderhalf jaar samen, maar de synchronie tussen beiden is duidelijk merkbaar. Het grootste deel van de set was overigens geïmproviseerd. Glunderende gezichten, afgewisseld met een ietwat gecrispeerdere soort, van mensen die echt wel hun blaas moesten ledigen wilden ze verder affront vermijden.

Eén saxofonist (twee saxofonen) en één pianist was alles wat er nodig was om twintig mensen de hemel in te spelen. U had erbij kunnen zijn.

U kan Verheyen en Fraanje (aangevuld door de rest van het Narcissus Quartet) nog aan het werk zien op 22 maart in de Vooruit. En binnen 14 dagen is het aan Ewout Pierreux en Bart Van Caenegem in Opatuur. Ik zal er u ten gepaste tijde over berichten.

Robin Verheyen in Gent

Vorige week kon u bij Opatuur een geslaagd optreden van het Frederik Leroux Quartet bijwonen. Quartet – 1, want Gentenaar Frederik Leroux (guitaar), Peter Ehwald (sax), en Robert Landfermann (bas), stonden zonder Jonas Burgwinkel op het platfrom. Drums en vocalisten komen er nog steeds niet in bij Opatuur.

Het was een aanrader, met een toegankelijke en soms verrassende set, die naar ons aanvoelen veel te kort duurde. Goede zaken duren nu eenmaal altijd veel te kort.

Vanavond is het dan de beurt aan Robin Verheyen (sax) en Harmen Fraanje (piano). Verheyen is de gedoodverfde Vlaamse belofte, met een behoorlijk indrukwekkend palmares. Zo won hij in 2004 met het Robin Verheyen Trio de competitie Jong Jazztalent tijdens de Gentse Feesten (het FLQ maakte toen deel uit van de competitie). Als onderdeel van de prijs mocht het trio, met Guus Bakker op bas en Toon van Dionant op drums, in 2005 het Blue Note Festival openen als voorprogramma van de McCoy Tyner All Stars.

Met Harmen Fraanje, bassist Clemens van der Feen en drummer Flin van Hemmen vormt hij het Robin Verheyen Quartet, dat onlangs haar naam heeft gewijzigd naar Narcissus Quartet. De eerste CD, Narcissus, werd onlangs opgenomen op het Belgische Label De Werf, en zal vanaf maart te kopen zijn. In de daaropvolgende toer zal het quartet ook weer te horen zijn in Gent (op 22 maart in de Vooruit).

Maar straks gaat het er dus nog even intiem aan toe bij Opatuur, waar u voor een miezerige 10 EUR twee (nog steeds) aanstormende talenten in duo te horen krijgt.

You know how to play that saxophone, zei Branford Marsalis. En volgens ons kan de man het weten.

Robin Verheyen, in duo met Harmen Fraanje, vanavond om 20u bij Opatuur (Citadellaan 17, vlak bij de bushalte); en met het Narcissus Quartet op 22 maart in de Vooruit, in het kader van de jazzlab series

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)